Rozdział 3. Zrozumienie sieci równorzędnych
W tym rozdziale:
· Zrozumienie wymagać sieci równorzędnych
· Podzielenie zadań i zasobów na poszczególne komputery
· Zrozumienie ograniczeń sieci równorzędnych
Podczas planowania i zakładania sieci możesz chcieć pójść najłatwiejszą i najmniej kosztowną drogą. W tym przypadku powinieneś się zdecydować na sieć równorzędną (peer-to-peer). Taka sieć pozwoli Ci w łatwy sposób współdzielić pliki i drukarki, zapewnia nieco bezpieczeństwa. Dodatkowymi zaletami jest możliwość korzystania z poczty elektronicznej, współdzielonego połączenia do Internetu oraz elastyczne wykorzystanie komputerów. Jeżeli sieci to dla Ciebie temat nowy, to ich odmiana równorzędna jest najlepszym rozwiązaniem pozwalającym Ci rozpocząć. Nawet jeżeli w dziedzinie sieci jesteś ekspertem, to w swoim domu najprawdopodobniej stworzysz sieć równorzędną.
Sieci równorzędne łączą do 10 komputerów w celu współdzielenia plików, folderów, drukarek i innych urządzeń zewnętrznych. Z technicznego punktu widzenia do sieci równorzędnej możesz podłączyć więcej komputerów, ale im więcej komputerów podłączysz, tym mniejsza będzie wydajność każdego z nich.
Sieci równorzędne są łatwe w tworzenia i utrzymywaniu. Są one także tanie, szczególnie gdy są one zakładane w domu. W przypadku zastosowań domowych istnieje duża ilość rozwiązań sieciowych. Niektóre z nich są bardzo szybkie, inne wolniejsze, ale za to tańsze.
PATRZ TAKŻE
Pełną dyskusję dotyczącą zalet i wad sieci równorzędnych zawiera rozdział 2. „Zrozumienie podstaw sieci”.
Sieć równorzędna może być w wielu przypadkach efektywna. Jeżeli korzystają z niej tylko dwie, lub trzy osoby to ruch w sieci nie ogranicza żadnej z nich. Ruch w sieci oznacza dane wysyłane z jednego do drugiego komputera, lub z komputera do drukarki (bądź innego zasobu).
Prostą sieć domową przedstawia rysunek 3.1. Mama posiada komputer typu laptop oraz zwykły komputer stacjonarny. Drukarka laserowa jest podłączona do komputera taty znajdujące się w jego pokoju. Nastolatek także posiada w swoim pokoju komputer. Wszystkie te komputery mogą używać drukarki laserowej podłączonej do komputera taty, oraz innych zasobów na pozostałych komputerach.
Rysunek 3.1. Dla typowej sieci domowej idealnym rozwiązaniem jest architektura równorzędna
Gdy jednak z sieci zaczyna korzystać więcej osób i ruch się zwiększa, a zadania wykonywane poprzez sieć stają się coraz bardziej złożone, to może to obniżać wydajność poszczególnych komputerów. Komputer z wolny procesorem i małą ilością pamięci nie tylko będzie wolno dla korzystającego z niego użytkownika, ale będzie także zwalniał całą sieć.
Rysunek 3.2 przedstawia złożoną siec domową. Istnienie w tej sieci większej ilości komputerów i urządzeń zewnętrznych powoduje zwiększenie ruchu. Ponieważ do zasobów znajdujących się na określonym komputerze odwołuje się teraz większa liczba użytkowników, więc bardziej odbija się to na jego wydajności.
Rysunek 3.2. Zwiększanie liczy podłączonych do sieci komputerów i urządzeń zewnętrznych zwiększa zapotrzebowanie na przepustowość sieci i moc obliczeniową komputerów
PORADA BIUROWA
Możesz użyć sieci równorzędnej w swojej małej firmie. Będzie ona efektywna, dopóki sieć pozostanie mała (10 lub mniej komputerów). W biurze użytkownicy sieci będą częściej używać zasobów poprzez sieć, więc ruch w sieci biurowej jest zwykle wyższy niż w sieci domowej. Ciekawą opcją jest budowa sieci równorzędnej z opcją modernizacji do sieci klient-serwer w przyszłości, szczególnie gdy chcesz do sieci dodać jeszcze klika komputerów.
Najlepszym sposobem na ominięcie problemów z wydajnością sieci jest budowanie jej z komputerów, które nie mają problemów z wydajności, gdy nie są podłączone do sieci. Istnieją minimalne i zalecane wymagania, które powinien spełniać komputer na którym działa system operacyjny Windows 95 lub 98. Jeżeli możesz sobie pozwolić na komputer, który będzie spełniał optymalne wymagania, to jego wydajność w sieci (a także ogólna) będzie zadowalająca.
Tabela 3.1 zawiera minimalne, zalecany i optymalne wymagania dla systemów Windows 95 i 98.
Tabela 3.1. Wymagania Windows 95 i 98
Składnik
Minimalne
Zalecane
Optymalne
Windows 95
Procesor
386DX lub lepszy
486
Pentium 120 lub lepszy
RAM
4MB
8MB
16-32MB
Miejsce na dysku twardym
55MB
1GB
8GB
Karta grafiki
VGA
VGA lub lepsza
SVGA, 256 kolorów
Windows 98
486DX 66MHz
Pentium
Pentium 133 lub lepszy
16MB
24MB
32MB lub więcej
120-295MB
SVGA 16- lub 24-bitowy kolor
SVGA, 24-bitowy kolor
UWAGA
W przypadku systemu operacyjnego Windows będziesz również potrzebował stacji dyskietek 3,5 cala (o pojemności 1,44MB), napęd CD-ROM (jeżeli system znajduje się na krążku CD-ROM), myszkę, kartę dźwiękową i głośniki, modem oraz inne urządzenia (w zależności od tego, jak chcesz wykorzystywać komputer).
Pojęciami często mylonymi jest przestrzeń na twardym dysku oraz pamięć operacyjna komputera. Przestrzeń na dysku twardym to ilość miejsca na dane, które można tam przechowywać. Przestrzeń ta może wynosić przykładowo 500MB, 800MB, 1GB, 4.4GB lub więcej. Porównaj to z ilością pamięci operacyjnej komputera, która może na przykład wynosić 2MB, 4MB, 8MB, 16MB lub 32 MB. Pamięć ta nie jest wykorzystywana do przechowywania programu i danych, ale tutaj komputer wykonuje swoje zadania. Mimo, że obie wartości mierzy się w tych samych jednostkach, to jednak oznaczają one coś całkowicie innego.
Przestrzeń na dysku oraz ilość pamięci RAM (Random Access Memory). Mierzymy w megabajtach i gigabajtach. Po pierwsze musisz najpierw zrozumieć, co to jest podstawowa jednostka przechowująca informacje – bit. Jest to podstawowa jednostka systemu dwójkowego posiadająca wartość 0 lub 1. Komputery działają na liczbach dwójkowych, będących ciągami zer i jedynek.
Bity są pogrupowane w większe jednostki przechowujące dane – bajty. Bajty składają się z 8 bitów. Najważniejszą rzeczą, którą musisz zapamiętać jest to, że w bajcie znajduje się zwykle jeden znak (liczba, litera lub symbol).
Bajty to bardzo małe jednostki przestrzeni do przechowywania danych, więc są one grupowane w większe ilości. Kilobajt (KB) zawiera 1024 bajty. N przykład rozmiary małych plików w programie Windows Explorer są podawane w kilobajtach. Przedrostek kilo w systemie metrycznych oznacza 1000.
Megabajt (MB) składa się z 1 048 576 bajtów. Przedrostek mega w systemie metrycznym określa milion. Ta jednostka jest używana do określania rozmiaru plików oraz pojemności pamięci operacyjnej i dysków twardych.
Gigabajt (GB) składa się z 1 073 741 824 bajtów. Przedrostek giga określa w systemie metrycznym bilion. O gigabajtach mówimy najczęściej podając pojemności dysków twardych.
Sprzęt sieciowy jaki używasz określa szybkość i efektywność sieci. Czasami możesz potrzebować tymczasowego połączenia dla współdzielenia plików lub drukarki, a czasami chcesz się połączyć z innym komputerem, aby wspólnie używać dostępu do sieci Internet lub grać w grę. Najpierw musisz zdecydować w jaki sposób każdy komputer będzie podłączony do sieci i w jaki sposób będą współdzielone zasoby. Następnie możesz wybrać sprzęt sieciowy.
Wymagania dla sieci równorzędnej są następujące:
· Dwa lub więcej komputerów,
· Kartę sieciową w każdym z komputerów,
· Okablowanie lub inny sprzęt pozwalający komputerom na komunikowanie się oraz sprzęt sieciowy (jeżeli jest wymagany)
· Kompatybilny (z siecią równorzędną) system operacyjny
· Opcjonalnie drukarkę lub inne urządzenia peryferyjne do współdzielenia
Typ sprzętu użytego do budowy sieci określa jej wydajność. Możesz od razu zbudować efektywną siec, ale możesz też z czasem ją modernizować. Typ okablowania, kart sieciowych oraz innego sprzętu sieciowego określa szybkość działania sieci.
Na przykład w celu kopiowania plików pomiędzy komputerem stacjonarnym i przenośnym możesz użyć bezpośredniego połączenia kablowego (tak jak pokazano to na rysunku 3.3). ten sposób nie wymaga zakupu kart sieciowych. Proces kopiowania nie będzie szybki, ale będzie możliwy. Co prawda w ten sposób można połączyć tylko 2 komputery, ale z to za kwotę jedynie kilkudziesięciu złotych.
Rysunek 3.3. Połączenie dwóch komputerów za pomocą jedynie kabla (bez kart sieciowych)
Jeżeli budujesz sieć w biurze, to powinieneś użyć tradycyjnego okablowania i sprzętu sieciowego Ethernet. Próba zbudowania takiej sieci z czegokolwiek innego będzie Cię kosztować dużo czasu i nerwów.
W celu połączenia komputerów ze sobą może także użyć linii telefonicznych lub przewodów sieci energetycznej znajdujących się w twoim domu. Umożliwia to połączenie do sieci więcej niż dwóch komputerów. Szybkość w takim wypadku nie będzie wysoka, ale koszt połączenia dwóch komputerów wyniesie około 600 zł (na polskim rynku jest takich urządzeń bardzo mało i mają one wysokie ceny, więc tego typu rozwiązanie nie jest atrakcyjne – przyp. tłum.).
Możesz także połączyć dwa komputery używając tradycyjnego okablowania i sprzętu zgodnego ze standardami Ethernet. Ethernet posiada dużą szybkość działania i jest około 10 razy szybszy od połączeń przez linie telefoniczne i przez przewody sieci energetycznej. Sprzęt sieciowy dla sieci Ethernet to okablowanie, karty sieciowe oraz hub (w przypadku najpopularniejszego jego odmiany 10BASE-T – przyp. tłum.). Ceny takiego zestawu zaczynają się już od 300 zł za połączenie dla dwóch komputerów (w przypadku sieci z hubem).
Rysunek 3.4 przedstawia małą sieć Ethernet. Każdy z komputerów zawiera kartę sieciową. Kable biegną od komputerów do huba. Użycie okablowania, kart sieciowych i huba Ethernet powoduje, że sieć działa szybko i efektywnie.
Rysunek 3.4. Tradycyjne okablowanie i sprzęt Ethernet oznacza szybkie połączenie pomiędzy komputerami
Informacje o bezpośrednim połączeniu kablowym oraz użyciu linii telefonicznych i przewodów energetycznych znajdziesz w rozdziale 7. „Wykorzystanie innych metod okablowania”. Informacje o optymalizowaniu sprzętu sieciowego znajdują się w rozdziale 6. „ Zrozumienie i instalacja tradycyjnego okablowania”.
Podczas planowania sieci równorzędnej powinieneś zdecydować które komputery będą wykonywać pewne zadania. Tymi zadaniami jest przechowywanie plików, dostęp do Internetu, wykonywanie kopii zapasowych oraz użycie zasobów. Do każdego z tych zadań użyj najszybszego komputera, dzięki czemu cała sieć będzie działała efektywni i ekonomicznie.
Po pierwsze powinieneś rozważyć, które komputery będą dostępne prawie przez cały czas. Zanim ktokolwiek będzie mógł skorzystać z zasobu komputer musi być włączony. To powinno pomóc Ci wybrać właściwy komputer. Przecież nie chcesz za każdym razem chodzić na inne piętro, aby włączać komputer będziesz chciał skorzystać z napędu CD-ROM lub drukarki. Gdy skończysz, będziesz musiał tam wrócić, aby wyłączyć komputer.
Inne czynniki decydujące o wyborze komputerów udostępniających zasoby to ilość pamięci, miejsce na dysku oraz wyposażenie w sprzęt, który będzie współdzielony w sieci. Poza użyciem do współdzielenia zasobów szybkich komputerów, możesz po prostu zmodernizować te maszyny, które będą wykonywały określone zadania w sieci.
W zależności od typu komputerów, które będziesz chciał podłączyć do sieci powinieneś zdecydować jaki zadania sieciowe im przypisywać. Możesz na przykład zdecydować, że pliki są przechowywane lokalnie na każdym komputerze, lub przeznaczyć do tego jeden komputer z dużym dyskiem twardym.
Rysunek 3.5 przedstawia sieć domową w której istnieje wiele urządzeń, na których można przechowywać dane. Na przykład komputer z napędem Zip może być wykorzystywany na przykład do zapisywania plików z grafiką. Komputer z napędem taśmowym pozwala na wykonywanie kopii zapasowych wszystkich plików. Komputer z dużym dyskiem twardym może posiadać foldery, w których k...
kwas27