W grudniu 1945 roku.doc

W grudniu 1945 roku, pod osłoną nocy, do lasu pod Luneburgiem przybyły dwa samochody. W jednym z nich znajdował się major w stanie spoczynku Norman Whittaker, który miał wskazać tajny grób Heinricha Himmlera, pochowanego tam w maju. Dlaczego siedem miesięcy później władze brytyjskie zdecydowały o ekshumacji zwłok jednego z największych zbrodniarzy w dziejach ludzkości, który 23 maja 1945 r. miał popełnić samobójstwo? Czyżby pojawiły się wątpliwości, czy pogrzebany w lesie człowiek był Himmlerem?

Himmler 4 maja wiedział już o śmierci Hitlera. Nie miał zamiaru ginąć. Ukrył się na północy Niemiec, we Flensburgu. Miał dokumenty na nazwisko Heinrich Hitzinger, sierżant policji. 8 maja zgolił wąsy, oko przewiązał czarną opaską i wyruszył na południe. Istniało spore prawdopodobieństwo, że w powojennym zamieszaniu uda mu się umknąć. Po co jechał na południe? Tego nie da się ustalić. Jechał w jednym z czterech dużych samochodów. Towarzyszyła mu grupa 15 oficerów SS, wśród nich jego osobisty lekarz i chirurg, dwaj adiutanci i sekretarz. W Bremervorde, małym miasteczku nad rzeką Oste, uciekający musieli przejść przez brytyjski punkt kontrolny. Nie przeszli. Himmler został aresztowany. Przewieziony do obozu w Westertinke, przyznał się kim jest.

Komendant obozu natychmiast poddał go rewizji. W kieszeni jego kurtki znaleziono niewielką ampułkę. Więzień twierdził, że to lekarstwo na żołądek, ale komendant nie miał wątpliwości: ampułka zawierała cyjanek. Następnego dnia Himmlera przewieziono do obozu pod Luneburgiem. Tam znów poddano rewizji, każąc stopniowo rozbierać się do naga. W pewnej chwili kpt. Clemente Wells poprosił go, by podszedł do lampy i otworzył usta. Spostrzegł niebieskawy błysk jakiegoś przedmiotu, który więzień trzymał między policzkiem a żuchwą. Skojarzył ten odblask z fiolką, lecz udał, że nic nie zauważył. Po pewnym czasie znów kazał Himmlerowi otworzyć usta i wsunął w nie palec, by wydobyć niepokojący przedmiot. Odgadując jego zamiar, więzień cofnął głowę i zagryzł zęby. Po chwili osunął się na podłogę i skonał w konwulsjach.

Zwłoki Himmlera poddano sekcji. Wydawało się, że ostateczne ustalenie jego tożsamości nie będzie trudne. Lekarze sporządzili dokładny szkic i opis uzębienia zbrodniarza, a w brytyjskim obozie był prof. Blaschke - dentysta, który go leczył. Poza tym Rosjanie przejęli dokumentację stomatologiczną. Zachowały się też odciski jego palców.

Zwłoki Himmlera mjr Whittaker owinął dwoma kocami, siatką maskowniczą i obwiązał kablem telefonicznym. Umieścił je w grobie o głębokości czterech stóp, a grób zamaskował gałęziami. Jego lokalizację znało tylko trzech brytyjskich wojskowych. Zachowano pełną tajemnicę, by mogiła nie stała się miejscem pielgrzymek podwładnych Himmlera z SS i neonazistów. Dlaczego więc po kilku miesiącach postanowiono zwłoki wydobyć? Dlaczego wszelkie dokumenty związane z tą śmiercią rząd brytyjski utajnił na sto lat, a więc do 2045 roku? Dlaczego tamtej grudniowej nocy w drugim samochodzie siedział Walter Schelleberg, były szef wywiadu SS, który wcześniej starał się namówić Himmlera do podjęcia tajnych rokowań z rządem brytyjskim? Dlaczego w nocy 10 sierpnia 1944 roku samoloty brytyjskie zbombardowały hotel Maison Rouge w Strasburgu, położony daleko od obiektów strategicznych? Jakie powiązania z tą sprawą miał Allan Dulles, późniejszy szef CIA?