O Straconych Latach.pdf

...o straconych latach

gra fabularna

oprawa graficzna – Martyna Szczykutowicz

Wstep

...o straconych latach to gra fabularna przezna-

czona dla 4-6 graczy. Aby zagrać, będziecie po-

trzebować kilku kartek papieru, czegoś do

pisania, około 15-20 kostek sześciennych oraz

kart, zamieszczonych na końcu tej gry.

Gra powstała na czternastą edycję

Nibykonkursu . Więcej o tej inicjatywie może-

cie się dowiedzieć na stronie projektu –

nibykonkurs.wikidot.com.

konflikt wart jest określoną ilość kości. Te

trafiają do Puli Spisku. Ich ilość określa moc

konspiratorów i stopień zaawansowania ich

knowań.

Teraz pozostaje tylko ujawnić spisek – a najlep-

szą okazją ku temu jest Dzień Koronacji, trady-

cyjnie obchodzony siedemnastego listopada.

Co karci i co nagra-

dza moja gra?

Gra ma nagradzać graczy za stworzenie niesa-

mowitej tajemnicy, potężnego spisku. Im więcej

kostek zgromadzą w Puli Spisku, tym potężniej-

szą fabułę będą mogli odegrać na deskach The

Theatre, przed oczyma wszystkich dworzan kró-

lowej Elżbiety Pierwszej.

Z drugiej strony gracze zostaną ukarani za ujaw-

nianie spisku wprost, niewłaściwy dobór słow-

nictwa, wyjście z odgrywanej roli na scenie,

tworzenie miałkiej fabuły – te rzeczy są niepożą-

dane i mechanizmy gry mają za zadanie do nich

nie dopuścić.

o czym jest ta gra?

To gra o pierwszej wielkiej sztuce Williama

Szekspira. Jej tematem jest spisek przenikający

każdy aspekt życia dworu Elżbiety Pierwszej.

Konspiracja stworzona przez czarnych niewolni-

ków z Karaibów zagraża całemu Imperium, jed-

nocześnie mając Imperium za swojego strażnika.

Gracze wcielają się w trupę Ludzi Lorda Szam-

belana, aktorów z londyńskiego The Theatre,

niemal pozbawionych znaczenia w oczach tych,

którzy są zagrożeni spiskiem.

Ich zadaniem jest ujawnić sekret całemu światu.

Muszą to jednak zrobić tak, aby tylko spiskowcy

wiedzieli, że ich tajemnica jest zagrożona, jedno-

cześnie przemycając tyle ukrytych sensów, aby

było jasne, że śmierć którejkolwiek z postaci

rozpocznie śledztwo i narazi spisek na wykrycie.

To gra o teatrze, pasji, miłości, koszmarach,

snach i straconych latach Williama Szekspira.

Dlaczego tak?

Myślę, że wszystko, co napisałem w tej grze

przyszło do mnie z Shanri. Dziękuję zatem

Martynie 'Sayrel' Szczykutowicz i Juliuszowi

'nidowi' Doboszewskiemu – pierwszym

towarzyszom podróży w świecie królów-

czarnoksiężników.

Poza tym dziękuję Johnowi Wickowi, jego

podejście do gier i pisania wpłynęło na mnie

mocno.

Dziękuję również Martynie oraz Cassielowi von

Karstein za wszelką pomoc przy oprawie

graficznej tej gry.

Dziękuję nidowi oraz Matyldzie Eleonorze

Bonham-Carter za rozmowy o mechanice tej

gry.

Jak moja gra to robi?

Mechanizm gry opiera się na skonstruowaniu

spisku, rozgrywającego się na dworze królowej

Elżbiety. Napięcie i konflikty, jakie ustalają się

między członkami Dworu to esencja złowrogie-

go spisku.

Konflikt tworzy się korzystając z Atrybutów,

które określają każdą postać na dworze. Każdy

Rzut oka na Swiat

Jest 10 listopada 1592 roku.

cudowne gobeliny, 425 ton pieprzu, 45 ton

goździków, 35 ton cynamonu, 6 ton gałki

muszkatałowej, 2,5 tony olejków, 35 ton

koszenili oraz 15 ton kości słoniowej – towary

warte pół skarbu królewskiego.

Dwadzieścia dwa lata temu watykański uzurpa-

tor Pius V ogłasza bullę Regnans in Excelsis , w

której ekskomunikuje Królową Elżbietę I. Kilku

zdrajców, pod wodzą Marii Stuart i Roberto

Ridolfiego organizuje zamach, wykryty i uda-

remniony przez sir Johna Hawkinsa.

Za tydzień odbędzie się Święto Koronacji,

zwane również Dniem Królowej. To jedno z

najważniejszych świąt państwowych i jeden z

najpiękniejszych festynów, jakie obchodzi

Anglia.

Dwadzieścia lat temu Katarzyna Medycejska

rozkazuje żołdakom swojego syna, Karola IX de

Valois, wymordować hugenocką szlachtę fran-

cuską. Ta krwawa rzeź przechodzi do historii

jako Noc św. Bartłomieja i uczy protestancki

świat nienawiści do katolików.

Dziś William Szekspir dowiedział się, że jego

trupa, Ludzie Lorda Szambelana, ma za tydzień

wystawić na scenie The Theatre sztukę na cześć

Królowej.

Rzad dusz

Jasna i prosta jest walka o rząd dusz za czasów

Elżbiety Pierwszej. Na arenie ścierają katolicy,

anglikanie i purytanie – trzy różne doktryny,

trzy filozofie i podejścia do religii. Sługusi Wa-

tykańskiej Nierządnicy i spadkobiercy heretyc-

kich Katarów nieustannie knują, aby osaczyć

wiernych wyznawców Kościoła Anglikańskiego.

Szesnaście lat temu w Londynie James Burbage

otwiera pierwszy teatr – The Theatre. Wystawia

w nim sztuki grupa Ludzi Lorda Szambelana –

trupa, do której dołączy wkrótce młody William

Szekspir.

Dwanaście lat temu Wiceadmirał Francis Drake

powrócił z rejsu dookoła świata, przywożąc nie-

przebrane hiszpańskie skarby: korzenie, złoto,

szlachetne kamienie, kość słoniową i trzystu

czarnych niewolników z Karaibów.

Purytanie żądają oczyszczenia Kościoła z

wszelkich niezdrowych naleciałości. Wszelki

ceremoniał, rytuały, modlitwy, a także kult

obrazów i świętych odrzucają, jako przejawy

papistowskiego przepychu. Drogą do zbawienia

jest żarliwa wiara, studiowanie Pisma i

kapłaństwo wszystkich wierzących. Ruch pełen

nadgorliwców i chorych na umyśle mieni się

dotkniętym przez Ducha Świętego. Liczne

przypadki cudów, które przyciągają prosty lud

do purytan to najczęściej sprytne oszustwa lub

przejawy szaleństwa. Purytańscy zeloci

podpalają szynki i tawerny, napadają na

prostytutki, piętnując je jako grzesznice, niszczą

sztukę jako objaw bałwochwalstwa.

Jedenaście lat temu Parlament zdelegalizował

katolicyzm. W życie wchodzi Akt przeciwko

Jezuitom, księżom i innym podobnym

nieposłusznym osobom. Ukrywanie księży uzna-

wane jest za zdradę.

Pięć lat temu Maria Stuart, zwana Królową

Szkocką, zostaje ścięta za zdradę stanu. Jadowita

żmija buntu przestaje kąsać, pozbawiona głowy.

Z górą cztery lata temu dzielny Lord Admirał

Charles Howard, pierwszy Earl Nottingham,

znany również jako Howard z Effingham przy

pomocy Wiceadmirała Francisa Drake'a rzucił

na kolana hiszpańską Wielką Armadę.

Katolicy pragną hierarchii i całkowitej dominacji

Watykanu nad wszystkimi aspektami życia.

Papież jest nieomylny, on wyznacza kurs

Kościoła, poza jego słowami i wykładnią

teologów nie ma miejsca na żadną dowolność

interpretacji, prywatną relację z Bogiem,

odstępstwa od doktryny, hierarchii czy rytuału.

Kościół jest maszyną do zarabiania pieniędzy i

gromadzenia potęgi politycznej, fizycznej i du-

Tydzień temu do portu zawinął portugalski

statek handlowy - „ Madre de Deus ” - zdobyty

przez kapitana sir Johna Burrougha. Statek prze-

wozi niewiarygodne skarby – skrzynie pereł,

szlachetnych kamieni, sztaby złota, monety,

burtsztyn, bele najprzedniejrzych materiałów,

chowej. Siła wiary milionów europejczyków

utrzymuje paradygmat Kościoła w mocy. Kato-

liccy egzorcyści wyganiają demony z ciał opęta-

nych. Natchnieni Duchem Świętym dokonują

cudów, leczą chorych i miewają widzenia.

Inkwizytorzy wypalają herezję rozgrzanym

żelazem.

Stracone Lata

W 1585 roku William Szekspir znika. Nie

znajdziemy żadnych zapisów w dokumentach z

jego rodzinnego Stratford, nie wiadomo co

dzieje się z nim i jego rodziną.

Pierwsza od siedmiu lat wzmianka pojawia się w

1592 roku, w zapisach sądowych. Robert Greene

oskarża go o plagiat i fuszerstwo. Sąd miasta

Londyn oddala zarzuty Greena, który wkrótce

potem publikuje pamflet Greene's Groats-Worth

of Wit . Obżartuch Greene nie jest już w stanie

samodzielnie opuszczać domu, wszystkie

sprawy załatwia w jego imieniu czarnoskóry

niewolnik i sekretarz, pochodzący z Karaibów,

Peter Kalfu. Czwartego września Greene umiera

z przejedzenia. Dwa dni później obluzowane

elementy scenografii zrywają się z mocowań i

spadają na scenę The Theatre, ciężko

okaleczając jednego z aktorów – Richarda

Burbage, który gra Henryka VI w zastępstwie

Szekspira. Wypadki w okolicy Williama

zdarzają się z zatrważającą częstotliwością.

Członkowie trupy zaczynają uważać go za

Jonasza, człowieka przynoszącego nieszczęście.

Co dziwne – zawsze w okolicy tych dziwnych

wypadków znajdują się czarnoskórzy

niewolnicy, przywiezieni przez sir Francisa

Drake'a i jego następców z hiszpańskich

Karaibów. Jaka jest ich rola w tych zdarzeniach?

Nie wiadomo.

Jedno jest pewne – ktoś bardzo chce, żeby

William Szekspir nie opowiedział o swoich

straconych latach.

Pomiędzy młotem papizmu i kowadłem albigen-

sów znaleźli się dobrzy ludzie, anglikanie.

Otwarci, tolerancyjni i prawi są nieustannie

targani przez szakale i wilki. Na szczęście dobra

Królowa-Dziewica stoi na straży swojego ludu i

swojego Kościoła.

Niewolnicy

Za czasów Królowej czarni niewolnicy są zbyt-

kiem i ekstrawagancją, na którą mogą pozwolić

sobie najbogatsi. Większość z nich przywiózł do

Anglii sir Francis Drake jako łup z czterech

wielkich wypraw. Ich populację można oszaco-

wać można na około tysiąca w Londynie.

Połowa z nich służy w domach najbogatszych

mieszkańców. Zaskakujące jest to, że większość

z nich otrzymała dość dobre, jak na niewolni-

ków, wykształcenie w hiszpańskich szkołach

misyjnych budowanych na karmazynowych

wyspach. Połowa karaibskich niewolników umie

czytać i pisać, często zatem spotkać można

szlachcica z czarnoskórym notariuszem lub

księgowym. Sir Francis sprowadził do słodkiej

Anglii prawdziwe błogosławieństwo.

Rozrywki

Żywot Dworu układa się w powolnym rytmie.

Lordowie wypełniają obowiązki przypisane do

ich stanowisk, damy... cóż, zajmują się obowiąz-

kami dam. Ciężkie dni pracy uprzyjemniają bale,

bankiety, proszone obiady u Królowej, turnieje

gier hazardowych, pomme de jeu, krokiet,

strzelanie z łuku i inne gry na świeżym

powietrzu. Do tego muzyka, teatr, dworskie

tańce i przyjęcia. A także wszystkie święta

kościelne, msze poranne i wieczorne, pojedynki,

rejsy po Tamizie, konne przejażdżki i

odgrywane przez tłumy statystów wielkie

bitwy... Jest w czym wybierać.

Swieto Koronacji

Obchodzone jest 17 listopada, na pamiątkę

wstąpienia ukochanej Królowej na tron Anglii.

W tym dniu cały naród świętuje panowanie

swojej ukochanej Gloriany. W ciągu dnia

organizowane są turnieje rycerskie, w których

szlachetni panowie zmagają się konno i pieszo,

dowodząc swych rycerskich cnót – a poeci, w

kunsztownych strofach, opisują ich przewagi.

Wieczór tradycyjnie należy do teatru –

organizowane są przedstawienia uliczne,

natomiast Dwór udaje się do londyńskiego The

Theatre, aby oglądać najlepszą trupę aktorów w

najprzedniejszym przedstawieniu.

Dwor

wojenny, faworyt królowej. Członek Tajnej

Rady. W jego rękach znajduje się monopol na

handel winem, do jego obowiązków należy

zbieranie podatków od wyszynku. Potajemnie

sprzyja katolikom.

Elżbieta I Królowa-Dziewica, z Bożej Łaski

królowa Anglii, Francji i Irlandii, Obrończyni

Wiary – Gloriana, pogromczyni Wielkiej Arma-

dy, władczyni największego imperium świata.

Autokratyczna, despotyczna i nerwowa, odebrała

najlepsze wykształcenie, zna siedem języków.

Uwielbia sztukę i dba o swoich poddanych, nie-

ustannie lawirując między konfliktami anglika-

nów, purytanów i katolików.

Arcybiskup John Whitgift – kapelan królowej,

arcybiskup Canterbury. Ma skłonności do bardzo

ostentacyjnego obnoszenia się ze swoim bo-

gactwem. Znane są jego upodobania do podró-

żowania z wielką świtą, w skrajnym przepychu.

Pieniądze na swoje rozrywki czerpie równo z

kościelnej kasy oraz łapówek. Podziela niechęć

Elżbiety do purytanów.

Jakub VI Stuart , król Szkocji – od czasu za-

wartego sześć lat temu sojuszu antyhiszpańskie-

go najbliższy sojusznik Królowej. Często odwie-

dza Londyn, aby omówić pilne sprawy

polityczne. Królowa wyznaczyła go na swego

następcę po jej śmierci.

Wiceadmirał sir Francis Drake – żeglarz i

okrutnik jakich mało, kapitan, nawigator,

handlarz niewolników, pirat i polityk. Człowiek

nadzwyczajnej chciwości, za odpowiednią

stawkę zdolny sprzedać najlepszego przyjaciela.

Lord Tajnej Pieczęci, Wielki Skarbnik Korony

sir William Cecil , pierwszy Baron Burghley –

zwany również najpotężniejszym człowiekiem

Imperium. Człowiek pozbawiony jakichkolwiek

skrupułów czy zahamowań. Oddany Anglii,

wierny Koronie, podstępny, podły i bezlitosny.

Wierny mąż, miłośnik książek, troskliwy ojciec.

Jego celem jest budowa nowej, anglikańskiej

arystokracji. Niedawno bardzo zapadł na

zdrowiu.

Lord Porucznik Kornwalii, sir Walter Raleigh –

żeglarz i podróżnik, poeta, dworzanin i faworyt

Królowej, ma przywilej wydobycia i handlu

cyną w całym Imperium. Konfabulant, wymyśla

niestworzone historie aby uwodzić damy.

Sir Ambrose Dudley , trzeci Earl Warwick -

były Generał Artylerii Korony, bohater wojen

przeciwko Lidze Katolickiej, gorliwy purytanin.

Brat Roberta Dudleya, zmarłego kochanka

królowej, obecnie sam umiera w szpitalu z ran

odniesionych w Holandii,

Sekretarz Stanu, sir Robert Cecil – syn sir

Williama Cecila. Powiada się, że obok

obowiązków administracyjnych od niedawna w

jego rękach leży kierowanie siatką szpiegowską

Imperium.

John Dee – okultysta, astrolog, matematyk i

nawigator w służbie Królowej. Dąży do

zażegnania sporów między katolikami a

protestantami. Studiuje alchemię, wróżbiarstwo,

przywołuje duchy i demony. Być może kryją się

za tym ciemniejsze sprawki.

Lord Wielki Szambelan Koronny, sir Edward

de Vere , siedemnasty Earl Oxfordu – patron i

mecenas sztuki, wielbiciel teatru, poezji i

malarstwa. Fundator dwóch trup teatralnych,

konkurencyjnych w stosunku do trupy Szekspira.

Zagorzały purytanin.

Lady Frances Devereux , hrabina Essex -

wdowa po Filipie Sidneyu, małżonka sir Roberta

Devereux. Jedyna córka sir Francisa – zmarłego

mistrza szpiegów Królowej. Dama dworu. W jej

rękach znajduje się olbrzymi majątek a ona sama

darzona jest wielkim szacunkiem ze względu na

literacką spuściznę zmarłego męża.

Lord Admirał, sir Charles Howard , pierwszy

Earl Nottingham, znany również jako Howard z

Effingham – rzucił na kolana Wielką Armadę,

dając Królowej największe zwycięstwo.

Człowiek wielkiej pychy.

Lady Penelope Rich – starsza siostra sir

Roberta Devereux, muza zmarłego sir Filipa

Sidneya, najpiękniejsza dwórka Królowej.

Lord Porucznik Irlandii, Mistrz Koniuszy, sir

Robert Devereux , Drugi Earl Essex – bohater

Ucieka od męża w liczne romanse i ramiona

kolejnych mężczyzn.

przez sir Williama Cecila i jego syna widziana

jako kandydatka na następczynię tronu. Szczerze

i serdecznie nienawidzona przez stronnictwo

Jakuba VI Stuarta. Gorliwa purytanka.

Lady Mary Herbert nee Sidney , hrabina

Pembroke – siostra zmarłego sir Filipa Sidneya.

Zajmuje się wydawaniem jego literackiej

spuścizny, prowadzi koło poetów. Zdeklarowana

przeciwniczka religijnej opresji, niezwykle

wdzięczna, z chęcią flirtuje z dworzanami, dając

okazję do licznych plotek. Jest bliską

przyjaciółką młodego Szekspira.

Elizabeth Throckmorton - dama dworu

królowej, utrzymuje sekretny romans z

Raleighiem, aktualnym faworytem Królowej. Jej

rodzina jest winna olbrzymie sumy żydowskim

lichwiarzom.

Lady Lettice Knollys , hrabina Essex and

Leicester – kuzynka Królowej, wdowa po

Walterze Devereux oraz faworycie królowej

Robercie Dudleyu, aktualnie żona sir

Christophera Blounta. Matka sir Roberta

Devereux oraz lady Penelopy Rich. W niełasce

Królowej, jednak ze względu na powiązania

rodzinne przebywa na dworze. Głęboko religijna

purytanka, skrajnie uprzedzona do alkoholu,

kart, muzyki i innych rozrywek.

Elizabeth Vernon – dwudziestoletnia dama do

towarzystwa Królowej, bliska kuzynka sir

Roberta Devereux. Młoda i piękna, budzi

zainteresowanie mężczyzn, jest niezwykle łasa

na podarunki. Jest niezwykle przychylna

Szekspirowi.

Arbella Stuart – młoda, siedemnastoletnia

szlachcianka, prawnuczka króla Henryka VII,

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: