Poradnik Konsumenta Konopi - Wolne Konopie - Grube Jointy.pdf - Dokumenty - HASSASSIN87

PRAWA OSÓB UŻYWAJĄCYCH KONOPI

Poradnik Konsumenta

..::POSIADANIE/UPRAWA::..

Co mi zrobisz jak mnie złapiesz?

– zamień zawiasy na znikomą szkodliwość społeczną czynu !!

Opracowanie tekstu:

Inicjatywa Wolne Konopie

Skład i Korekta: Gota, niepajacuJ., SiouYo

ISBN: 978-83-930916-0-7

Art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii stanowi:

1. Kto, wbrew przepisom ustawy, posiada środki odurzające lub substancje

psychotropowe, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

(...)

3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca podlega grzywnie, karze

ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Z orzecznictwa:

(Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 października 2009 r. I KZP 22/09)

”Na podstawie tego przepisu karalny jest każdy wypadek posiadania środka odurzającego lub

substancji psychotropowej "wbrew przepisom ustawy", a więc w celu dalszej sprzedaży lub

udzielenia ich innej osobie, jak i w celu samodzielnego zażycia - czy to za jakiś czas czy

niezwłocznie, jeżeli sprawca posiada środek odurzający lub substancję psychotropową w ilości

pozwalającej na co najmniej jednorazowe użycie, w dawce dla nich charakterystycznej, zdolnej

wywołać u człowieka inny niż medyczny skutek.” ( OSNKW 2009/12/103, Biul.SN 2009/12/21 522857)

Na szczęście granice odpowiedzialności karnej wyznacza w polskim

systemie prawa art. 1 kodeksu karnego, który stanowi:

Art. 1. § 1. Odpowiedzialności karnej podlega ten tylko, kto popełnia czyn

zabroniony pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą w czasie jego

popełnienia.

§ 2. Nie stanowi przestępstwa czyn zabroniony, którego społeczna

szkodliwość jest znikoma.

Nie zmieniają tego ani przepisy ustawy o przeciwdziałaniu

narkomanii, ani cytowane wyżej postanowienie SN.

Należy przytoczyć tutaj fragment uzasadnienia prawnego do jednego z wyroków SN, z dnia 25

stycznia 2000 r. (WKN 45/99), w którym SN wskazał funkcję pojęcia szkodliwości społecznej

czynu na gruncie polskiego prawa karnego:

„ Nie stanowi przestępstwa czyn zabroniony, który pozbawiony jest cechy społecznej szkodliwości.

(...) kodeks karny zajął stanowisko, że "...przestępność czynu zależy od stopnia jego społecznej

szkodliwości (jego karygodności). Nie każdy czyn karalny, realizujący znamiona czynu

zabronionego, jest karygodny. Karygodne są tylko takie czyny, które osiągnęły wyższy niż

znikomy stopień społecznej szkodliwości " (...). (OSNKW 2000/5-6/47, OSP 2001/7-8/119 40606)

W uzasadnieniu SN powołał się na wypowiedzi przedstawicieli doktryny prawa karnego:

"Nie każdy czyn karygodny, realizujący znamiona czynu zabronionego jest karalny. Karygodne są

tylko takie czyny, które osiągnęły wyższy, niż znikomy stopień społecznej szkodliwości" (...).

"Projekt do definicji czynu zabronionego nie wprowadził elementu materialnego. Odwołał się do

niego w związku ze znikomą szkodliwością czynu, co pozwala rozstrzygać problemy rozwiązywane

w wielu kodeksach, przy pomocy zasady oportunizmu prokuratorskiego.” (tamże)

Warto wspomnieć, że propozycja wprowadzenia do ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii

„zasady oportunizmu prokuratorskiego”, tak żywo dyskutowana przy zapowiedziach

nowelizacji ustawy w lipcu zeszłego roku, była zupełnie bezprzedmiotowa – zasadę

oportunizmu realizuje, nie bez przypadku, art. 17 § 1 pkt 3 kodeksu postępowania karnego,

zgodnie z którym postępowania karnego nie wszczyna się, a wszczęte umarza gdy szkodliwość

społeczna czynu jest znikoma. Dotyczy to wszelkich przepisów karnych w całym systemie

prawa, których stosowanie oparte jest na kpk.

Wracając do orzeczenia SN – „(...) nazwa « szkodliwość » nawiązuje do popełnionego przestępstwa,

do sumy bezprawia z nim związanego (...) Element ten prawidłowo rozumiany w państwach

demokratycznych spełnia bardzo pożyteczną rolę. Typ ustawowy, stanowiący wzorzec czynu

zabronionego, nie zawsze będzie uwzględniać liczne i różnorodne cechy poszczególnych czynów

realizujących znamiona tego wzorca. (...) Może się okazać, że pewna przestrzeń ocen stopnia

społecznej szkodliwości czynów, realizująca znamiona wzorca, nie została dostrzeżona lub też

została niedostatecznie uwzględniona przez ustawodawcę. Nie da się przecież wykluczyć sytuacji,

że pewne cechy indywidualizujące czyn mogą w ostatecznej ocenie powodować, że jego ujemna

zawartość z punktu widzenia założonego przez ustawodawcę stopnia społecznej szkodliwości

będzie nietypowa (...).” (tamże)

Bezprawie, jakim jest posiadanie na własny użytek kilku gramów suszu, tak dla przeciętnego

obywatela jak i dla społeczeństwa jest praktycznie nieodczuwalne; przepis zabraniający

posiadania nie powinien zatem stanowić podstawy orzekania kary w takich przypadkach.

SN: „Jeśli więc (...) sędzia oceniając czyn sprawcy nie będzie mógł poprzestać na stwierdzeniu, że

czyn ten realizuje wszystkie znamiona typu czynu zabronionego i przejść od razu do ustalenia winy

– będzie musiał zbadać wcześniej, czy badany czyn nie zawiera typowo niskiej społecznej

ujemności, czy nie jest społecznie szkodliwy w stopniu znikomym" – to wyłania się pytanie

o szerszym zasięgu, a mianowicie: czy unormowanie w art. 1 i 2 k.k. pełni rolę regulatora

odpowiedzialności karnej i czy w wypadku stwierdzenia, iż czyn nie zawiera żadnego stopnia

społecznej szkodliwości, istnieje podstawa do wydania wyroku uniewinniającego?

Skład sędziów Sądu Najwyższego orzekający w tej sprawie prezentuje pogląd opowiadający się za

pozytywnymi odpowiedziami na tak sformułowane pytania.” (tamże)

„(...) Praktyczne stosowanie prawa prowadzić może do wniosku, że art. 1 § 2 k.k. pełni rolę

regulatora odpowiedzialności karnej, gdyż w przeciwnym wypadku doszłoby do "...samobójstwa

wymiaru sprawiedliwości, gdyby miał on reagować karami w zupełnie błahych wypadkach

dopuszczania się przez sprawcę czynu zabronionego pod groźbą kary. (...) rola regulatora

odpowiedzialności karnej jest wówczas wskazana, gdy "...typ czynu zabronionego strzela

poza cel". (tamże)

Zdaniem Sądu Najwyższego:

„Nie stanowi przestępstwa czyn zabroniony, który pozbawiony jest cechy społecznej

szkodliwości. Tego rodzaju wypadek w postępowaniu karnym należy

potraktować analogicznie jak wystąpienie okoliczności określonej w art. 17 § 1

pkt 2 k.p.k., tj. "że sprawca nie popełnia przestępstwa". ” (tamże)

Naszym zdaniem, na znikomą szkodliwość społeczną czynu może powoływać się

każdy konsument ziela i żywicy konopi.

Posiadanie kilku gramów na własny użytek nie jest przecież dokonywane ze względu na jakiś

szczególny zły zamiar sprawcy, o czym powszechnie wiadomo. Sprawca nie narusza niczyich dóbr,

nie wyrządza żadnej szkody, wreszcie – sam nie chce być traktowany jak przestępca, jak ktoś

działający na szkodę społeczeństwa. Chce tylko odrobiny tolerancji. Trudno zatem przyjąć aby takie

posiadanie było czynem w jakimkolwiek stopniu społecznie szkodliwym, karygodnym.

Postępowanie w sprawach o posiadanie narkotyków prowadzi się na podstawie przepisów kodeksu

postępowania karnego. Nawiązując do omówionej wyżej funkcji pojęcia szkodliwości społecznej

czynu, należy raz jeszcze podkreślić – art. 17 § 1 pkt 3 kpk nakazuje nie wszczynać

postępowania a wszczęte umorzyć. To organ prowadzący postępowanie (również policjant

i prokurator!) ma obowiązek zbadać, czy dany przypadek posiadania charakteryzuje się cechą

społecznej szkodliwości. W przypadku posiadania niewielkiej ilości marihuany mamy do czynienia

z ewidentnie błahym naruszeniem prawa z uwagi na niewielką ilość i niewielką szkodliwość

posiadanego środka. Zdrowy rozsądek nakazuje wykluczyć szkodliwość społeczną takiego czynu.

Niestety, sposób sformułowania art. 62 doprowadził do patologicznej praktyki wszczynania

postępowań i karania osób posiadających niewielkie ilości na użytek własnej konsumpcji, pomimo

braku indywidualizującej takie przypadki cechy szkodliwości społecznej czynu. „Przyczynili się”

do tego sami konsumenci, nieświadomie przyznający się do popełnienia przestępstwa w związku

z posiadaniem śmiesznych często ilości, poddający się dobrowolnie karze w trybie przewidzianym

w art. 387 kpk, na podstawie „porozumienia” z prokuratorem. Jest to doskonały przykład

wspomnianego wyżej samobójstwa wymiaru sprawiedliwości, gdzie „typ czynu zabronionego ( Kto,

wbrew przepisom ustawy, posiada środki odurzające.. - przyp. aut. ) strzela poza cel”, i to ogniem

ciągłym. Strzela do tych, których ma chronić. Art. 62 ustawy jest bardzo niebezpieczną zabawką

pozostawioną w rękach Policji i prokuratury. W tym kontekście pojawia się problem oceny

zgodności tego przepisu z konstytucyjną zasadą proporcjonalności; ustawodawca, konstruując

regulacje karne, nie może pozostawić stosującym je organom niczym nieograniczonej możliwości

ingerencji w życie prywatne obywateli. Wszelka ingerencja musi mieścić się w granicach realnej

konieczności ochrony dóbr publicznych w demokratycznym państwie. Tymczasem art. 62

kryminalizuje tak szerokie przedpole narażenia tych dóbr (tj. zdrowia publicznego, pojmowanego

chyba jako mistyczna wizja społeczeństwa wolnego od narkotyków), że w przypadkach zupełnie

błahych, jak posiadanie kilku gramów suszu, możliwa jest na podstawie tego artykułu bezzasadna

ingerencja karna w swobody obywatelskie. Jak się bowiem okazuje, w sprawach o drobne ilości

suszu przepis o znikomej szkodliwości społecznej nie zapewnia w praktyce wystarczających

proceduralnych gwarancji ochrony dóbr osobistych i konstytucyjnych wolności jednostki. Art. 62

ustawy był i jest w tych sprawach nagminnie i w sposób perfidny nadużywany.

JAK ZATEM POSTĘPOWAĆ??

... POSIADANIE

Wychodzimy z założenia, że posiadanie marihuany na własny użytek

nie jest przestępstwem .

Jest błahym naruszeniem art. 62, które z uwagi na znikomą szkodliwość społeczną czynu

(m.in. ze względu na niską szkodliwość samej marihuany) nie podlega karaniu.

Nie pomoże nam to w przypadku zatrzymania przez Policję, ale uchroni nas przed

niesłusznym skazaniem i niesprawiedliwą karą.

W przekonaniu organów ścigania posiadanie każdej ilości jakichkolwiek środków odurzających

wymienionych w ustawie o przeciwdziałaniu narkomanii jest karalne. Należy zatem liczyć się

z możliwością wszczęcia postępowania karnego przez organy ścigania w przypadku wykrycia

naszego suszu. Z drugiej strony, nie należy obawiać się wymierzenia kary. Poniższe wskazówki

mają na celu pomóc zmniejszyć dolegliwości związane z ewentualnym postępowaniem karnym.

Nie należy posiadać ani zażywać suszu

w okolicach szkół, obiektów sportowych,

placówek służby zdrowia itp.

Posiadanie w takim miejscu może skutkować surowszą odpowiedzialnością karną – nikt nie chce

dilerów w szkołach. Dilerów Marihuany też! Susz na własny użytek powinien być przechowywany

w sposób wykluczający podejrzenie handlu – woreczki z zamknięciem strunowym, czy porcje

zawinięte w nienaruszone sreberko od razu wzbudzają takie podejrzenie.

TRZY PRZYKAZANIA NA CAŁE POSTĘPOWANIE:

1)NIE PANIKUJ, 2)NIE PYSKUJ, 3)NIE PODDAWAJ SIĘ DOBROWOLNIE KARZE!

Policjant ma pewne uprawnienia w przypadku uzasadnionego podejrzenia posiadania nielegalnych

narkotyków – w naszym kraju może po prostu podejść i przeszukać. W praktyce nie warto stawiać

oporu. Możliwości zaskarżenia czynności funkcjonariuszy Policji, choć przewidziane w prawie,

mają charakter fasadowy. W demokratycznym państwie nikt nie będzie pobłażał narkomanom,

a tym bardziej dilerom. Nawet jeżeli nic nie posiadamy, lepiej poddać się kontroli i postępować

zgodnie z poleceniami funkcjonariusza. Dobrze jest nosić przy sobie dokument tożsamości. Osoba

posiadająca dokument ze zdjęciem jest zawsze w lepszej sytuacji, niż osoba której tożsamości nie

można od razu ustalić...

1. KONTROLA OSOBISTA

Poradnik Konsumenta Konopi - Wolne Konopie - Grube Jointy.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: