C-2-1(08-08).doc

CZĘŚĆ 2

Klasyfikacja

DZIAŁ 2.1

PRZEPISY OGÓLNE

2.1.1              Wstęp

2.1.1.1.              Zgodnie z ADR rozróżnia się następujące klasy towarów niebezpiecznych:

2.1.1.2              Każdej pozycji wykazu towarów w różnych klasach przyporządkowano numer UN. Stosowane są następujące rodzaje pozycji:

A.              Pozycje indywidualne dla materiałów lub przedmiotów dobrze zdefiniowanych, w tym materiałów obejmujących szereg izomerów, np.:

UN 1090 ACETON

UN 1104 OCTANY AMYLU

UN 1194 AZOTYN ETYLU W ROZTWORZE

B.              Pozycje ogólne dla dobrze zdefiniowanej grupy materiałów lub przedmiotów, które nie są pozycjami i.n.o., np.:

UN 1133 KLEJE

UN 1266 PRODUKTY PERFUMERYJNE

UN 2757 PESTYCYD KARBAMINOWY, STAŁY, TRUJĄCY

UN 3101 NADTLENEK ORGANICZNY TYP B, CIEKŁY

C.              Pozycje szczegółowe i.n.o., obejmujące grupę materiałów lub przedmiotów o zdefiniowanych właściwościach chemicznych lub technicznych, inaczej nie określone, np.:

UN 1477 AZOTANY, NIEORGANICZNE, I.N.O.

UN 1987 ALKOHOLE, ZAPALNE, I.N.O.

D.              Pozycje ogólne i.n.o., obejmujące grupę materiałów lub przedmiotów mających jedną lub więcej właściwości niebezpiecznych, inaczej nie określone, np.:

UN 1325 MATERIAŁ ZAPALNY, STAŁY, ORGANICZNY, I.N.O.

UN 1993 MATERIAŁ ZAPALNY, CIEKŁY, I.N.O.

Pozycje zdefiniowane pod B, C i D są pozycjami grupowymi.

2.1.1.3              Dla celów pakowania, niektóre materiały mogą być zaliczone do grup pakowania zgodnie ze stopniem stwarzanego przez nie zagrożenia. Grupy pakowania mają następujące znaczenia:

I grupa pakowania:              materiały stwarzające duże zagrożenie

II grupa pakowania:              materiały stwarzające średnie zagrożenie

III grupa pakowania:              materiały stwarzające małe zagrożenie

2.1.2              Zasady klasyfikacji

2.1.2.1              Towary niebezpieczne objęte tytułem klasy definiowane są na podstawie ich właściwości zgodnie z podrozdziałem 2.2.x.1 odpowiedniej klasy. Zaklasyfikowanie towaru niebezpiecznego do klasy i do grupy pakowania wykonywane jest na podstawie kryteriów zawartych w tym samym podrozdziale 2.2.x.1. Przypisanie materiałowi lub przedmiotowi niebezpiecznemu jednego lub kilku zagrożeń dodatkowych dokonuje się na podstawie kryteriów klasy lub klas odpowiadających tym zagrożeniom, wymienionym odpowiednio w podrozdziałach 2.2.x.1.

2.1.2.2              Wszystkie pozycje towarów niebezpiecznych wymienione są w tabeli A w dziale 3.2 w porządku numerycznym według ich numerów UN. Tabela ta zawiera informacje dotyczące wymienionych w niej towarów, takie jak: nazwa, klasa, grupa(y) pakowania, wymagana nalepka(i) oraz przepisy dotyczące pakowania i przewozu.

2.1.2.3              Towary niebezpieczne, które są wymienione lub zdefiniowane w podrozdziale 2.2.x.2 każdej klasy nie są dopuszczone do przewozu.

2.1.2.4              Towary nie wymienione z nazwy, tzn. towary nie wymienione jako pojedyncze pozycje w tabeli A w dziale 3.2 i nie wymienione lub zdefiniowane w jednym z wyżej wymienionych podrozdziałów 2.2.x.2, powinny być zaklasyfikowane do odpowiedniej klasy zgodnie z procedurą podaną w rozdziale 2.1.3. Ponadto powinno być określone zagrożenie dodatkowe (o ile występuje) i grupa pakowania (o ile występuje). Po ustaleniu klasy, zagrożenia dodatkowego (o ile występuje) i grupy pakowania (o ile występuje), powinien być określony odpowiedni numer UN. Drzewa decyzyjne w podrozdziałach 2.2.x.3 (wykaz pozycji grupowych) na końcu każdej klasy wskazują odpowiednie parametry służące do wyboru odpowiedniego określenia grupowego (numeru UN). We wszystkich przypadkach powinno być wybrane najwłaściwsze określenie grupowe obejmujące właściwości materiału lub przedmiotu, zgodnie z hierarchią wskazaną w 2.1.1.2 odpowiednio pod literami B, C i D. Jeżeli materiał lub przedmiot nie może być zaklasyfikowany do pozycji typu B lub C zgodnie z 2.1.1.2, to wówczas i tylko wówczas, może być on zaklasyfikowany do pozycji typu D.

2.1.2.5              Na podstawie badań określonych w dziale 2.3 i kryteriów określonych w podrozdziałach 2.2.x.1 klas, dla których tak podano, można ustalić, że materiał, roztwór lub mieszanina określonej klasy, wymieniona z nazwy w tabeli A w dziale 3.2, nie spełnia kryteriów tej klasy. W takim przypadku materiał, roztwór lub mieszanina są uznawane za nie należące do tej klasy.

2.1.2.6              Dla celów klasyfikacji, materiały o temperaturze topnienia lub początku topnienia 20°C lub niższej pod ciśnieniem 101,3 kPa, powinny być uważane za ciekłe. Materiały lepkie, których specyficzna temperatura topnienia nie może być oznaczona, powinny być poddane badaniu według ASTM D 4359-90 lub badaniu podatności na płynięcie (badaniu penetrometrycznemu) opisanemu pod 2.3.4.

2.1.3              Klasyfikacja materiałów, włącznie z roztworami i mieszaninami (takimi jak preparaty i odpady), nie wymienionych z nazwy

2.1.3.1              Materiały, włącznie z roztworami i mieszaninami, nie wymienione z nazwy, powinny być klasyfikowane zgodnie ze stopniem stwarzanego przez nie zagrożenia, na podstawie kryteriów wymienionych w podrozdziale 2.2.x.1 różnych klas. Zagrożenie(a) stwarzane przez materiał powinno być określane na podstawie jego charakterystyki fizycznej i chemicznej oraz właściwości fizjologicznych. Takie charakterystyki i właściwości powinny być również brane pod uwagę w przypadku, gdy wyniki doświadczeń wskazują na ostrzejszą klasyfikację.

2.1.3.2              Materiał nie wymieniony z nazwy w tabeli A w dziale 3.2, stwarzający pojedyncze zagrożenie, powinien być zaklasyfikowany do odpowiedniej klasy i do pozycji grupowej wymienionej w podrozdziale 2.2.x.3 tej klasy.

2.1.3.3              Roztwór lub mieszanina zawierające tylko jeden materiał niebezpieczny wymieniony z nazwy w tabeli A w dziale 3.2 i jeden lub kilka materiałów nie stwarzających zagrożenia, powinny być traktowane tak, jak dany materiał niebezpieczny wymieniony z nazwy, o ile nie występuje co najmniej jeden z następujących warunków:

(a)              roztwór lub mieszanina są wyraźnie wymienione z nazwy w tabeli A w dziale 3.2;

(b)              materiał niebezpieczny jest zaklasyfikowany do pozycji, z której jasno wynika, że obejmuje ona tylko materiał czysty lub czysty technicznie; lub

(c)              klasa, stan fizyczny lub grupa pakowania dla roztworu lub mieszaniny są inne niż dla danego materiału niebezpiecznego.

W przypadkach wymienionych pod (b) lub (c) powyżej, roztwór lub mieszanina powinny być klasyfikowane jako materiał nie wymieniony z nazwy w odpowiedniej klasie do pozycji grupowej zgodnie z podrozdziałem 2.2.x.3 takiej klasy z uwzględnieniem zagrożeń dodatkowych stwarzanych przez roztwór lub mieszaninę. Jeżeli natomiast roztwór lub mieszanina nie spełniają kryteriów żadnej klasy, to w takim przypadku nie podlegają przepisom ADR.

2.1.3.4              Roztwory i mieszaniny zawierające jeden z następujących materiałów wymienionych z nazwy powinny być zawsze klasyfikowane do tej samej pozycji co zawarty w nich materiał pod warunkiem, że nie mają właściwości niebezpiecznych wymienionych pod 2.1.3.5:

-              Klasa 3

UN 1921 PROPYLENOIMINA, STABILIZOWANA; UN 2481 IZOCYJANIAN ETYLU; UN 3064 NITROGLICERYNA, ROZTWÓR W ALKOHOLU, zawierająca ponad 1%, ale nie więcej niż 5% nitrogliceryny;

-              Klasa 6.1

UN 1051 CYJANOWODÓR, STABILIZOWANY, zawierający nie więcej niż 3% wody; UN 1185 ETYLENOIMINA, STABILIZOWANA; UN 1259 KARBONYLEK NIKLU; UN 1613 KWAS CYJANOWODOROWY, ROZTWÓR WODNY (CYJANOWODÓR), zawierający nie więcej niż 20% cyjanowodoru; UN 1614 CYJANOWODÓR, STABILIZOWANY, zawierający nie więcej niż 3% wody i zaabsorbowany w obojętnym materiale porowatym; UN 1994 PIĘCIOKARBONYLEK ŻELAZA; UN 2480 IZOCYJANIAN METYLU; UN 3294 CYJANOWODÓR, ROZTWÓR W ALOKHOLU, zawierający nie więcej niż 45% cyjanowodoru;

-              Klasa 8

UN 1052 FLUOROWODÓR, BEZWODNY; UN 1744 BROM LUB UN 1744 BROM W ROZTWORZE; UN 1790 KWAS FLUOROWODOROWY, zawierający ponad 85% fluorowodoru; UN 2576 TLENOBROMEK FOSFORU, STOPIONY;

-              Klasa 9

UN 2315 DWUFENYLE POLICHLOROWANE;
UN 3151 DWUFENYLE POLICHLOROWCOWANE, CIEKŁE lub
UN 3151 TRÓJFENYLE POLICHLOROWCOWANE, CIEKŁE;
UN 3152 DWUFENYLE POLICHLOROWCOWANE, STAŁE lub
UN 3152 TRÓJFENYLE POLICHLOROWCOWANE, STAŁE,
jeżeli zawierają jeden z materiałów klasy 3, klasy 6.1 lub klasy 8 wymienionych powyżej; w takich przypadkach powinny być one klasyfikowane odpowiednio.

2.1.3.5              Materiały nie wymienione z nazwy w tabeli A w dziale 3.2, stwarzające więcej niż jedno zagrożenie oraz roztwory i mieszaniny zawierające kilka materiałów niebezpiecznych, powinny być klasyfikowane do pozycji grupowej (patrz 2.1.2.4) i zaliczane do grupy pakowania odpowiedniej klasy, zgodnie z ich charakterystykami zagrożeń. Taka klasyfikacja oparta na charakterystykach zagrożeń powinna być dokonana w sposób następujący:

2.1.3.5.1              Charakterystyki fizyczne i chemiczne oraz właściwości fizjologiczne materiałów, roztworów lub mieszanin, powinny być wyznaczone za pomocą pomiarów lub obliczeń i na tej podstawie należy dokonać ich klasyfikacji zgodnie z kryteriami wymienionymi w podrozdziale 2.2.x.1 różnych klas.

2.1.3.5.2              Jeżeli takie ustalenie nie jest możliwe bez poniesienia nadmiernych kosztów lub obciążeń (np. dla niektórych rodzajów odpadów), to materiały, roztwory lub mieszaniny, powinny być klasyfikowane do klasy składnika stwarzającego największe zagrożenie.

2.1.3.5.3              Jeżeli charakterystyki zagrożeń materiałów, roztworów lub mieszanin odpowiadają więcej niż jednej klasie lub grupie materiałów wymienionych poniżej, to te materiały, roztwory lub mieszaniny powinny być klasyfikowane do klas lub grup materiałów odpowiednich dla stwarzanego przez nie zagrożenia głównego na podstawie następującego uszeregowania pierwszeństwa:

(a)              materiały klasy 7 (z wyjątkiem materiałów promieniotwórczych w sztukach przesyłki wyłączonych, gdzie pierwszeństwo mają inne właściwości niebezpieczne);

(b)              materiały klasy 1;

(c)              materiały klasy 2;

(d)              materiały wybuchowe ciekłe odczulone klasy 3;

(e)              materiały samoreaktwne i materiały wybuchowe stałe odczulone klasy 4.1;

(f)              materiały piroforyczne klasy 4.2;

(g)              materiały klasy 5.2;

(h)              materiały klasy 6.1 lub klasy 3, które, na podstawie ich toksyczności inhalacyjnej, powinny być zaliczone do I grupy pakowania. Materiały spełniające kryteria klasyfikacyjne klasy 8 i mające toksyczność inhalacyjną dla pyłów i mgieł (LC50) w zakresie I grupy pakowania a toksyczność doustną lub dermalną tylko w zakresie III grupy pakowania lub mniejszą, powinny być kierowane do klasy 8;

(i)              materiały zakaźne klasy 6.2.

2.1.3.5.4              Jeżeli charakterystyki zagrożeń materiałów odpowiadają więcej niż jednej klasie lub grupie materiałów nie wymienionych w 2.1.3.5.3 powyżej, to materiały te powinny być klasyfikowane według tej samej procedury, ale odpowiednia klasa powinna być wybrana zgodnie z tabelą pierwszeństw pod 2.1.3.9.

2.1.3.6              Zawsze powinna być zastosowana najwłaściwsza pozycja grupowa (patrz 2.1.2.4), tzn. ogólna pozycja i.n.o. powinna być stosowana tylko wówczas, gdy nie może być zastosowana pozycja ogólna, albo pozycja szczegółowa i.n.o.

2.1.3.7              Roztwory i mieszaniny materiałów utleniających lub materiałów stwarzających dodatkowe zagrożenie działaniem utleniającym, mogą mieć właściwości wybuchowe. W takim przypadku nie powinny być one dopuszczane do przewozu, o ile nie spełniają wymagań dla klasy 1.

2.1.3.8              W rozumieniu ADR, materiały, roztwory i mieszaniny (takie jak preparaty i odpady), które nie mogą być zaklasyfikowane do klas 1 do 8 lub do klasy 9 do pozycji o numerach innych niż UN 3077 i UN 3082, ale które mogą być zaklasyfikowane do UN 3077 lub UN 3082 na podstawie metod badań i kryteriów zawartych w rozdziale 2.3.5, powinny być uważane za zanieczyszczające środowisko wodne. Roztwory i mieszaniny (takie jak preparaty i odpady), dla których brak jest danych odpowiadających stosowanym kryteriom, powinny być uważane za zanieczyszczające środowisko wodne, jeżeli LC50 (patrz definicja pod 2.3.4.7) obliczone zgodnie z następującym wzorem:

              LC50 materiału zanieczyszczającego środowisko ´ 100

LC50 =

              zawartość w % masowych materiałów zanieczyszczających środowisko

jest równe lub mniejsze niż:

(a)              1 mg/l, lub

(b)              10 mg/l, jeżeli materiał zanieczyszczający środowisko nie ulega łatwo rozkładowi, lub będąc materiałem ulegającym rozkładowi, ma wartość log Pow ³ 3,0 (patrz również 2.3.5...