Wilkołak, dlaczego Ja - Steave Feasey.pdf - Paranormal Romance - Jiggles

STEVE FEASEY

„WILKOŁAK. DLACZEGO JA?”

Trey Laporte otworzył oczy i zamrugał,

porażony blaskiem późnego poranka.

Usiadł na łóżku i zaraz złapał się za

głowę. Poczuł, jakby w jej wnętrzu

eksplodował granat. Pod jego powiekami

zapaliły się gwiazdy, a ciałem

wstrząsnęła fala nudności. Jęknął i opadł

z powrotem na poduszkę; leżał ze

wzrokiem wbitym w sufit, który dziwnie

falował. Z ustami pełnymi śliny starał się

powstrzymać torsje, licząc na to, że

wszystkie objawy zaraz ustąpią.

Uzmysłowił sobie, że nie pamięta

momentu, w którym kładł się spać

wieczorem poprzedniego dnia.

Marszcząc czoło z wysiłku, usiłował

sobie przypomnieć cokolwiek, zebrać w

całość choćby jedną informację, która by

mu podpowiedziała, dlaczego tak się

czuje. Na próżno.

Po kolacji grał w świetlicy z Wayne'em

na xboksie w Pro-Evolution Soccer.

Wayne, jak zwykle, ruszał się po boisku

w ślimaczym tempie i po jakimś czasie

Trey miał już dość młócenia go. O

dziewiątej wrócił do pokoju, żeby przed

snem posłuchać muzyki z MP3. Wszedł,

zamknął drzwi na klucz i... nic więcej

nie pamiętał.

Nie pamiętał absolutnie niczego, co się

stało od tamtego momentu. Jakby ktoś

wcisnął klawisz kasowania, kiedy on

wszedł do pokoju, i wymazał wszystko,

co się wydarzyło.

Jeszcze raz dźwignął się z poduszki. I

znowu poczuł nudności. Syknął.

Wyschły mu usta, a spuchnięty język

przyklejał się do podniebienia. Był

spragniony. Spuścił nogi z łóżka. Oczy

miał wciąż zamknięte, bo raziło go

słońce. Miał wrażenie, że we wnętrzu

jego czaszki przy każdym ruchu

wybuchają fajerwerki. Zorientował się,

że jest nagi, a przecież nie sypiał bez

piżamy. Wsunął dłoń pod poduszkę i

wyciągnął spodenki. Wszystko to wydało

mu się bardzo dziwne. Wreszcie Trey

otworzył oczy i schylił się, by włożyć dół

piżamy. W tej samej chwili wzrok

chłopca padł na adidasy. Jego ulubione

adidasy. Co, do cholery...?

Ktoś energicznie zapukał do drzwi.

Trey zignorował pukanie i na chwilę

zapomniał o ogniu, który trawił każdą

cząstkę jego ciała. Oszczędzał długie

tygodnie, by kupić sobie te buty, i oto

teraz leżały przed nim porozrywane,

jakby ktoś w ataku szału pociął je dużym

nożem. Schylił się, żeby dokładniej

obejrzeć zniszczone adidasy, i aż jęknął,

gdy poczuł kolejną falę bólu w głębi

czaszki.

- Moje buty! Co, do...? - Głos mu się

załamał, gardło zdawało się palić żywym

ogniem. Instynktownie przyłożył dłoń

do szyi. Kiedy przełknął ślinę, aż

zamrugał. Nawet tak prosty odruch

powodował nieprzyjemne doznania.

Stanął, rozglądając się za czymś do picia,

i dopiero teraz zauważył chaos, jaki

panował w jego pokoju. Obracał się

powoli, z ustami otwartymi ze

zdumienia.

Gdy ciałem Treya wstrząsnął dreszcz,

chłopak poczuł chłód. Zerknąwszy przez

ramię, zobaczył, że okno wisi odchylone

pod dziwnym kątem, wyrwane z

górnego zawiasu. Na framudze widać

było wyżłobienia, metal prześwitywał w

miejscach, w których zdrapano

plastikową powłokę. Wzrok chłopca

przesunął się na prawo od okna, gdzie w

tynku widniały głębokie bruzdy, jakby

ktoś rozorał ścianę grabiami.

Jakim cudem przespał noc i niczego nie

usłyszał? Czy to w ogóle możliwe?

Pokój był zrujnowany. Jego rzeczy -

miał ich niedużo, dlatego trzymał je

porządnie poukładane - walały się po

całym pomieszczeniu, wiele z nich

zostało zniszczonych. Serce tłukło mu się

w piersi i poczuł, że ma ochotę wrzasnąć,

by dać upust furii. Zbierało mu się na

płacz. Był wściekły. Zapragnął się

dowiedzieć, kto to zrobił, i...

Znowu ktoś zapukał, tym razem głośniej.

Trey odwrócił się w tamtą stronę. Jego

wzrok padł na klucz, który tkwił w

zamku od wewnątrz. Podszedł i

spróbował przekręcić gałkę, pewny, że

drzwi się otworzą. Cofnął się o krok,

ponieważ nawet nie drgnęły. Patrzył

podejrzliwie na ich białą, lśniącą

powierzchnię. Po chwili wyciągnął rękę,

Wilkołak, dlaczego Ja - Steave Feasey.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: