Taylor Jennifer - Pamiętny dyżur.pdf - Harlequin-Medical - Harlequin.hamster

Jennifer Taylor

Pamiętny dyżur

Tytu ł orygina ł u: A Night to Remember

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Piątek, godz. 15.00

Ołowiane chmury na niebie zapowiadały burzę. Lib-

by Bridges zatrzymała auto w zatoczce i rozłożyła mapę.

Zaraz pewnie się rozpada...

Przesunęła palcem wzdłuż plątaniny dróg i z niezado-

woleniem stwierdziła, że do szpitala zostało jeszcze

dobre osiemdziesiąt kilometrów. Przez chwilę zastana-

wiała się, czy nie poprosić Seba, by na nią czekał

w pracy. Co prawda miała jego nowy adres, ale nigdy

tam nie była i bała się, że zabłądzi.

Wyjęła z torebki telefon, lecz w ostatniej chwili

zrezygnowała. Jeśli powiadomi go o przyjeździe, Seb

z pewnością zapyta o przyczynę tej wizyty, a przecież

nie będzie mówić mu przez telefon, że chodzi jej

o rozwód. Ich małżeństwo nie udało się, lecz to jeszcze

nie powód, by pozbawiać się godności.

Schowała telefon i z ciężkim sercem ruszyła w dalszą

drogę. Najbliższe godziny nie będą miłe, ale czy istnieje

inne wyjście? Chwila, w której można jeszcze było mieć

nadzieję, minęła. Teraz ani on, ani ona w niczym nie

przypominają pary zakochanych po uszy studentów

medycyny biorących ślub w dniu rozdania dyplomów.

Bolesne było nawet samo wspomnienie tamtych dni.

Nie podejrzewali wtedy, że praca na zmiany, gdy

widywali się tylko przelotnie, to ciężar trudny do unie-

sienia. W końcu Libby postanowiła zmienić pracę. Jako

lekarz w przychodni miała ustalony grafik i nareszcie

spędzali ze sobą więcej czasu. Byli całkiem szczęśliwi

do chwili, gdy Sebowi zaproponowano wymarzoną po-

sadę - niestety w oddalonej, północno-wschodniej częś-

ci kraju.

Piękne usta Libby zacisnęły się na wspomnienie

awantury, jaka wtedy między nimi wybuchła. Ona

właśnie okrzepła w swojej nowej pracy, a tu nieoczeki-

wanie okazało się, że Seb planuje wyjazd. Tylko skoń-

czony egoista mógł spodziewać się, że ona wszystko

zostawi i podąży za nim. On z kolei zarzucił jej, że jest

małostkowa. Żadne z nich nie ustąpiło na cal i sprzeczka

nie zakończyła się nawet w łóżku.

Smętnie pokiwała głową. Po raz pierwszy spali

osobno i to był początek końca. Od tej pory wszystkie

kłótnie kończyły się w ten sposób. Ani razu nie zdołali

usiąść i spokojnie porozmawiać. Zamknięci w sobie,

zaczęli żyć obok siebie.

Ostatecznie Seb objął posadę szefa nowo otwartego

oddziału urazowego daleko na północy. W początko-

wym okresie osiągnęli nietrwały, jak się wkrótce okaza-

ło, kompromis: spędzali wspólnie weekendy - raz u niej,

w Sussex, raz u niego. Z góry było wiadomo, że długo

nie da się tak żyć. Ofiarą padło ich małżeństwo. A już

wkrótce ma nastąpić koniec. Decyzja ta, mimo że

bolesna, daje przynajmniej szansę na ocalenie miłych

wspomnień.

- Gotowe. - Seb Bridges umieścił elektrody na

klatce piersiowej chłopca i nacisnął przycisk. Dziewie-

ciolatek wpadł pod autobus w drodze ze szkoły i doznał

poważnych obrażeń. Seb wpatrywał się z natężeniem

w dziecko, pragnąc siłą woli wyrwać je z objęć śmierci.

- Wykres w normie - oznajmiła po chwili pielęg-

niarka i wszyscy odetchnęli z ulgą.

- Dobra robota - pochwalił ich Seb z uśmiechem.

- Kolejny sukces na naszej liście. Tylko tak dalej i za-

czniemy zdobywać nagrody!

Jego słowa spotkały się z ogólnym aplauzem. Szansa,

że ktokolwiek doceni ich wysiłki, była złudą. Mogą

liczyć jedynie na zdawkowe podziękowania życzliwych

pacjentów. Cathy, przełożona pielęgniarek, mrugnęła do

Seba porozumiewawczo.

- Nie wywietrzało ci jeszcze z głowy pragnienie

sławy?

- Masz mnie za marzyciela? - odparł, naśladując

lokalny akcent.

Cathy podniosła głowę i demonstracyjnie wyszła

z sali. Najbardziej w swojej pracy Seb cenił sobie

stosunki panujące wśród personelu. Poczucie przyjaźni

i wspólnoty choć w części zastąpiły mu uczucia, które

stracił.

Pomyślał o Libby i na wspomnienie dawnych chwil

ogarnął go smutek. Odwrócił się, by ukryć grymas bólu.

Nic nie przywróci tego, co było między nimi. Otrząsnął

się z zadumy. Trzeba zająć się dniem dzisiejszym.

Pacjenci czekają, więc nie ma co tracić czasu na próżne

rozmyślania.

Na tablicy z harmonogramem zajęć spostrzegł, że

wszystkie stanowiska są zajęte. Nawet w gabinecie za-

biegowym przyjmowano chorego. Kolejny ciężki dzień

zbliża się do końca. Po zamknięciu kilku okolicznych

szpitali ich doskonale wyposażona placówka, Grace

Darling Hospital, świadczyła usługi dla kilku tysięcy

mieszkańców.

- Normalny dzień w domu wariatów - zażartował,

widząc zbliżającego się Gary'ego Parra, stażystę, któ-

rym się opiekował.

- A będzie jeszcze gorzej - odparł Gary. - Dzwonili

ze Straży Przybrzeżnej. Podobno jakiś tankowiec dryfu-

je w kierunku platformy wiertniczej.

- A niech to! Co jest na pokładzie?-wykrzyknąłSeb.

- Jakieś chemikalia, ale armator nie spieszy się z u-

jawnieniem informacji.

- Czy uda się zmienić kurs tak, żeby nie doszło do

katastrofy? - Na samą myśl o skutkach zderzenia Seb

poczuł się nieswojo. Ofiary ze statków to jedno, ale

wyciek trujących substancji może zagrozić nawet set-

kom ludzi.

- Posłali holowniki, ale nadchodzi silny sztorm.

- Przygotujemy się na najgorsze. - Seb pospiesznie

udał się do swojego gabinetu i zamknął drzwi za Garym.

- Czy trzeba będzie ogłosić stan najwyższej gotowo-

ści? - Młody lekarz aż pobladł z emocji.

- Przynajmniej niech wszyscy wiedzą, co się kroi.

- Seb zdecydowanym ruchem podniósł słuchawkę. -

Musimy być przygotowani.

Oficer dyżurny w centrum dowodzenia powiadomił

go, że w ciągu pół godziny ogłoszą przez radio specjalny

komunikat do mieszkańców zagrożonych terenów.

Seb odłożył słuchawkę i wyciągnął z szuflady biurka

listę osób, które miały być w gotowości w przypadkach

nadzwyczajnych.

- Sprawdź, kto już jest na miejscu. - Podał listę

Taylor Jennifer - Pamiętny dyżur.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: