Ludlum R., Przesyłka z Salonik.pdf

ROBERT LUDLUM

Przesyłka z Salonik

Przełożył Juliusz P. Szeniawski

SCAN-dal

Panu Richardowi Markowi, Wydawcy, Inteligencji odzianej w płaszczyk błyskotliwego

humoru; wyobraźni bijącej na głowę fantazję każdego pisarza. Krótko mówiąc — najlepszemu

ze wszystkich. I pięknej Margot, która życie zmienia w bajkę.

OD WYDAWCY

PRZESYŁKA Z SALONIK jest książką należącą do mało u nas znanego gatunku

fantastyki politycznej, osadzonej w realiach historii najnowszej. Akcja fantastyczna i

rzeczywiste zdarzenia wzajemnie się tu przeplatają. Nie znający tej konwencji czytelnik może

mieć wrażenie, że ma do czynienia z opisem prawdziwych wydarzeń, zwłaszcza gdy autor

napisał rzecz sugestywnie i z talentem...

Uprzedzamy więc, że ukazana w realiach historii najnowszej walka o zawartość

tajemniczej urny z Salonik jest fikcyjna i wszystkie osoby występujące w powieści powołała do

życia wyobraźnia autora, a ewentualne szukanie ich odpowiedników w rzeczywistości jest

działaniem czytelnika na ryzyko własne.

CZĘŚĆ PIERWSZA

PROLOG

9 grudnia 1939

Saloniki, Grecja

Jedna za drugą, ciężarówki pięły się z trudem stromą drogą rozjaśnianą jedynie

nielicznymi światłami pogrążonych jeszcze we śnie Salonik. Na szczycie wszystkie nieco

przyspieszyły; kierowcom wyraźnie zależało, żeby jak najszybciej wrócić pod osłonę

ciemności zalegających wiejską drogę wiodącą w dół przez okoliczne lasy.

A jednak każdy kierowca każdej z pięciu ciężarówek musiał powściągać swą

niecierpliwość. Żaden nie mógł pozwolić, żeby noga ześliznęła mu się z hamulca, żaden nie

mógł zbyt mocno nacisnąć gazu; musieli dobrze wytężać wzrok, by dojrzeć w ciemnościach

niespodziewaną przeszkodę czy nagły zakręt.

Bo i były to ciemności. Nie włączono ani jednego reflektora, cała kolumna posuwała się

jedynie w szarawym świetle greckiej nocy i nikłej poświacie skrawka greckiego księżyca,

tłumionej warstwą niskich chmur.

Wyprawa była sprawdzianem karności i zdyscyplinowania. Zdyscyplinowania

nieobcego tym kierowcom i siedzącym obok nich pasażerom.

Wszyscy byli duchownymi — mnichami. Z zakonu Ksenopy, bractwa monastycznego

o najsurowszej regule ze wszystkich podległych patriarsze Konstantyny. Ślepe posłuszeństwo

połączone z wiarą we własne siły, absolutne zdyscyplinowanie aż do chwili śmierci.

Pasażer pierwszej ciężarówki, młody brodaty mnich, zdjął habit, zwinął go i wepchnął

za wysokie oparcie siedzenia pod stertę pokrowców i szmat. Ubrany był teraz w strój zwykłego

robotnika, w grubą koszulę i spodnie ze zgrzebnego materiału.

— Zostało nam już nie więcej niż osiemset metrów — powiedział do odzianego w strój

zakonny kierowcy, potężnie zbudowanego mnicha w średnim wieku. — Na tym odcinku przez

jakieś sto metrów tory biegną równolegle do drogi. Na otwartej przestrzeni. To wystarczy.

— Pociąg będzie tam na nas czekał? — spytał kierowca, mrużąc oczy, żeby przebić

wzrokiem ciemności.

— Tak, cztery wagony towarowe, jeden maszynista. Żadnych ładowaczy, nikogo

więcej.

— Tak więc to ty weźmiesz się do łopaty — powiedział starszy mnich z uśmiechem,

ale jego oczy pozostały smutne.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: