sw_Stanislaw_Kostka.pdf

ADORACJA DLA NASZEGO JEDYNEGO PANA

I ZBAWICIELA JEZUSA CHRYSTUSA

PRZEŻYWANA WRAZ

ZE ŚWIĘTYM STANISŁAWEM KOSTKĄ 

Pieśń: Duchu Miłości wylewaj się na nas - 2

Najdroższy Panie Jezu, jakże niezwykły jest czas,

w którym nas teraz tutaj gromadzisz. Kilka dni temu przeżywaliśmy

uroczyste Triduum Paschalne oraz V rocznicę śmierci naszego

umiłowanego Jana Pawła II. Panie Jezu, Ty do nas chcesz dziś

powiedzieć, jak mówił nasz ukochany Ojciec Święty: „Szukałem

Was, teraz przyszliście do mnie i za to Wam dziękuję”.

Panie Jezu, Twoja miłość do młodych ludzi jest niepojęta

i niezgłębiona. Twoja miłość do nas jest wieczna. Dziś Ty, Panie,

ukryty w małym, białym kawałku chleba chcesz dawać nam

siebie. Jesteś Panie, Bogiem delikatności i czułości. Bogiem

szczególnie tych małych owieczek, którymi my właśnie jesteśmy.

Panie Jezu, to przyszłość świata zależy od każdego i każdej z nas.

Jezu, Ty chcesz nam dawać wszystko o cokolwiek poprosimy

na tym dzisiejszym spotkaniu – wszystko, co będzie zgodne z Twoją

świętą wolą. Jezu, Ty chcesz nam dziś szczególnie dać

niezwykłego orędownika, który pokazuje nam jak można zostać

świętym mając zaledwie kilkanaście lat. Święty Stanisławie Kostko

– patronie młodzieży, zapraszamy Cię dzisiaj do tej pustelni,

zapraszamy Cię na ten czas naszego spotkania, a przede

wszystkim zapraszamy Cię do naszego życia.

Maryjo, najlepsza Mamo, oddajemy Ci wszystkie nasze troski i to,

co nas tak bardzo absorbuje i prosimy oręduj za nami u Pana.

Jesteśmy twoimi dziećmi prosimy, więc naucz nas kochać Twojego

Syna tak, jak Ty Go kochałaś.

W lekkim powiewie przyjdź do nas Duchu Święty, ogarnij nas

powiewem swojej miłości. Zstąp Duchu Święty – duszo naszej

duszy… Rozmiłuj nasze serca… Dotknij… Rozpal… Duchu Święty

przyjdź…

Pieśń: W lekkim powiewie - 113

Święty Stanisław Kostka urodził się w Rostkowie na Mazowszu,

w 1550 roku. Jego ojcem był Jan Kostka, kasztelan zakroczymski,

matką - Małgorzata z Kryskich. Stanisław miał jeszcze trzech braci

i dwie siostry. Tak charakteryzuje wychowanie domowe starszy brat

Świętego Stanisława, Paweł: "Rodzice chcieli, abyśmy byli

wychowani w wierze katolickiej, zaznajomieni z katolickimi

dogmatami, a nie oddawali się żadnym rozkoszom. Co więcej,

postępowali z nami twardo i ostro, nakłaniali nas zawsze – sami

i przez domowników - do wszelkiej pobożności, skromności

i uczciwości, tak żeby nikt z otoczenia, z licznej również służby,

nie mógł się na nas skarżyć o rzecz najmniejszą. Wszystkim tak jak

rodzicom wolno nas było napominać, wszystkich jak panów

czciliśmy". Święty Stanisław jak wiadomo z akt procesu

beatyfikacyjnego, był bardzo wrażliwy. Dlatego ojciec w czasie

przyjęć, kiedy musiał na nich bywać i Stanisław, napominał gości

do umiaru w żartach, gdyż inaczej chłopiec mógł omdleć .

Panie Jezu, jakiż młody wrażliwy chłopak. Niby

niczym nieróżniący się od nas. Dlaczego więc

my Panie Jezu nie mamy takiej wiary,

że możemy być tak wielkimi świętymi jak ten

chłopiec. Panie Jezu uzdolnij nas do tak miłej

Tobie wrażliwości na ludzką krzywdę, biedę

i smutek drugiego człowieka, jaką posiadał

Stanisław. Uzdolnij nas do posłuszeństwa

abyśmy mogli szanować każdego człowieka. Święty Stanisławie

spraw, aby nasze serca tak podobały się Bogu jak podobało

Mu się Twoje niewinne serce.

Boże, któryś wśród wielu cudów swojej mądrości udzielił

Stanisławowi Kostce w młodzieńczym nawet wieku łaskę dojrzałej

świętości, spraw prosimy, abyśmy w przyjaźni z Tobą wzrastając

za wstawiennictwem Świętego Stanisława przezwyciężali

nieprawości nasze i dobrze w życiu czyniąc coraz bardziej

upodabniali się do Ciebie.

Pieśń: Kocham Ciebie Jezu - 30

Pierwsze wiadomości szkolne Święty Stanisław zdobywał w domu.

Gdy miał lat 14, rodzice wysłali go na dalszą naukę, wraz z jego

bratem Pawłem, do Wiednia. Chłopcy zamieszkali w internacie

ojców jezuitów. Tam też uczęszczali do szkoły. Młodzieńcy

uczestniczyli w codziennej Mszy Świętej, wspólnej modlitwie,

comiesięcznej spowiedzi. Świętemu Stanisławowi bardzo się to

podobało, lubił być blisko spraw Bożych. Na początku miał

trudności z nauką, ale przez swoją pracowitość stał się jednym

z najlepszych uczniów. Regulamin cesarskiego gimnazjum,

prowadzonego przez jezuitów, taki głosił program: "Taką

pobożnością, taką skromnością i takim poznaniem przedmiotów

niech się uczniowie starają ozdobić swój umysł, aby się mogli

podobać Bogu i ludziom pobożnym, a w przyszłości ojczyźnie,

aby sobie samym przynieść korzyść".

Panie Jezu umysł Stanisława kształtowałeś przez zgłębianie nauki,

a przez ćwiczenie umysłu swą boską dłonią kształtowałeś jego

wolę dotykając serca. Pokazałeś, że jeśli ktoś współpracuje z Twoją

łaską z najgorszego może stać się najlepszym uczniem. Panie ileż

my mamy wymówek siadając do nauki, pracy czy modlitwy:

nie umiem, nie chce mi się, nie potrafię, jestem zbyt zmęczony,

zbyt słaby… Jezu tutaj i teraz chcemy Ciebie przeprosić w chwili

ciszy za każde z tych słów, za każdą łaskę, którą zmarnowaliśmy.

(chwila ciszy)

Prosimy Cię Panie, za wstawiennictwem świętego

Stanisława oświeć światłem swojej mądrości

umysły nasze i daj nam pomoc potrzebną

w nauce, by prawda, którą zdobywamy

utwierdziła nas przy Tobie. Spraw, byśmy

wykorzystując zdobytą wiedzę służyli Tobie

w braciach naszych i wspólnie z Tobą pracowali

nad doskonaleniem świata.

Święty Stanisławie patrząc na naszą skruchę i biedę duchową

chcesz nam powtarzać: Nie bójcie się, bo Jezus mówi do każdego

i każdej z Was: „ Wystarczy Ci mojej łaski”.

Pieśń: Łaską jesteśmy zbawieni - 20

Stanisław zachorował w grudniu 1565 roku. Według własnej relacji

Święty Stanisław, kiedy był pewien śmierci a nie mógł otrzymać

Komunii Świętej, gdyż właściciel domu nie chciał wpuścić

kapłana, wtedy sama Święta Barbara, patronka dobrej śmierci,

do której się zwrócił, w towarzystwie dwóch aniołów nawiedziła

jego pokój i przyniosła mu Wiatyk. W tej samej chorobie zjawiła mu

się Najświętsza Panna z Dzieciątkiem, które mu złożyła na ręce.

Od niej też doznał cudu uzdrowienia i usłyszał polecenie,

aby wstąpił do Towarzystwa Jezusowego.

Boże nasz dobry Ojcze Ty jesteś samą miłością i obficie nas nią

obdarzasz, wysłuchaj łaskawie naszej prośby i spraw, byśmy

za przykładem świętego Stanisława codziennie świadcząc o Tobie

życie nasze miłością Boga i bliźniego wypełniali. Bo góry mogą

ustąpić i pagórki się zachwiać, ale miłość Twoja Panie nie odstąpi

od nas...

Pieśń: Bo góry mogą ustąpić - 464

Święty Stanisław miał wiele trudności w oddaniu Bogu swojego

życia. Jezuici, bowiem nie mieli zwyczaju przyjmować kandydatów

bez zezwolenia rodziców, a na to młody Kostka nie mógł liczyć.

Zdobywa się, więc Stanisław na heroiczny czyn i ucieka z Wiednia.

Szczęśliwie, przy pomocy dobrych ludzi chłopak, dotarł do Rzymu,

do klasztoru ojców jezuitów. Tam spotkał dobrego zakonnika, który

na próbę przyjął Świętego Stanisława do życia wspólnoty

zakonnej. Wszyscy zakonnicy podziwiali dużą jego odwagę

i mocne przywiązanie do spraw Bożych. Jeden z ważnych

przełożonych w klasztorze powiedział o Stanisławie, że "był to

człowiek mały ciałem, ale wielki duchem".

Panie Jezu jak bardzo ten młody chłopak się poświęcił, aby móc

służyć swoim sercem Tobie. Przeciwstawił się wszystkim, aby pójść

drogą powołania. Wszechmogący Panie, który przedziwnym

zrządzeniem wybrałeś Świętego Stanisława Kostkę i uzdolniłeś

go do wierności Tobie, wejrzyj na naszą słabość i niestałość. Spraw

łaskawie, abyśmy - dzięki wstawiennictwu i opiece tegoż Świętego

- do końca naszego życia w wierności Tobie wytrwali.

Stanisław rozpoczął nowicjat pełen szczęścia, że nareszcie spełniły

się jego marzenia, już w Wiedniu jego maksymą było zdanie, które

zawsze powtarzał: "Do wyższych rzeczy jestem stworzony i dla nich

winienem żyć".

A jednak nie było dane zaznać Stanisławowi spokoju nawet tutaj.

Na wiadomość, że Stanisław znajduje się w nowicjacie rzymskim,

ojciec postanowił za wszelką cenę wydobyć go stamtąd.

Wykorzystał w tym celu wszystkie możliwości. Do Stanisława wysłał

list, pełen wymówek i gróźb. Za poradą przełożonych Święty

Stanisław odpisał ojcu, że powinien raczej dziękować Bogu,

że wybrał jego syna na swoją służbę.

Ojcze niebieski niesamowicie trudna droga spotkała tak młodego

Świętego. Jezu „w ogniu doświadcza się złoto a ludzi miłych Bogu

w piecu utrapienia” - tak właśnie czyniłeś ze Stanisławem. Ileż

on musiał wycierpieć – nawet tak jak Ty musiał być odrzucony

przez najbliższych. Panie serdecznie Cię prosimy: oczyść sumienia

i za wstawiennictwem Świętego Stanisława racz nas zachować

w nieustannej opiece, byśmy jak On służyli Tobie w wierności ciała

i duszy.

Pieśń: Wszystko mogę w Tym - 379

W pierwszych miesiącach 1568 roku Święty Stanisław złożył śluby

zakonne. Teraz nic go już nie wiązało z ziemią. Dnia 1 sierpnia 1568

roku święty Piotr Kanizjusz miał konferencję do nowicjuszów.

Prowincjał niemiecki pouczał, że tak należy spędzić każdy miesiąc,

jakby był ostatni. W tym czasie Święty Stanisław odezwał się:

"Dla wszystkich ta nauka męża Świętego jest przestrogą i zachętą,

ale dla mnie jest ona wyraźnym głosem Bożym. Umrę, bowiem

jeszcze w tym miesiącu".

Koledzy zlekceważyli te słowa. Jeszcze dnia 5 sierpnia zabrał

Stanisława do Bazyliki Matki Bożej Większej na doroczny odpust

jeden z Ojców. Gdy byli w drodze, zapytał Stanisława

niespodziewanie: "A czy ty naprawdę i szczerze kochasz Matkę

Najświętszą?" Stanisław odparł bez wahania: "Ojcze, oczywiście

przecież to Matka moja!". Za kilka dni miało przypaść święto

Wniebowzięcia Matki Bożej. Stanisław z zapałem opowiadał

swoim kolegom, jak pięknie muszą ten dzień obchodzić

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: