Antologia - Moje nadprzyrodzone wesele.pdf - Nowości 2012 - merla

ANTOLOGIA

Moje nadprzyrodzone wesele

My Big Fat Supernatural Wedding

Tłumaczyła: Ilona Romanowska

Leslie Esdaile Banks

Zauroczeni

Górska dolina w Południowej Karolinie

Hattie McCoy wygładziła przód swojej fałdzistej białej sukienki i usiadła pod

pobliskim drzewem. Westchnęła z zadowoleniem, wędrując wzrokiem po parze

młodych kochanków.

– Hattie – dobiegł ją ciepły znajomy głos, po czym pojawiło się równie

znajome widmo Ethel. – Nie powinnyśmy w ten sposób szpiegować naszych

krewnych, szczególnie w tak delikatnych sytuacjach. To, że my są duchy i że

możemy, nie znaczy, że powinnyśmy.

– Wiem – powiedziała Hattie. Odczekała, aż jej wieloletnia przyjaciółka w

pełni się zmaterializuje i usiadła obok niej. – Ale spójrz tylko na nich. Tacy młodzi i

tacy zakochani.

Ethel Hatfield uśmiechnęła się.

– Gdyby mnie kto pytał, to jeśli tych dwoje nie będzie uważać, to jak nic

zmajstrują dziś dziecko.

– Wiem! – zawołała śpiewnie Hattie, klaszcząc w dłonie z radości. – Czyż nie

byłoby to boskie?

Jej przyjaciółka przytaknęła, ale zaraz zmarszczyła brwi.

– Eee, ten urok celibatu, który rzuciły nasze rodziny, przeszkodzi jak nic. –

Spojrzała w górę. – A poza tym będzie burza. To znowu sprawka tych Hatfieldów i

McCoy’ów! To nie ma sensu: zawsze czary trzynastu ciotek z jednej strony

przeciwko czarom trzynastu wujków z drugiej... Wiesz, jak to jest z tym ich

ukorzenianiem. Dlaczego po prostu nie przestaną i nie zostawią spraw własnemu

biegowi?

– Właśnie dlatego tu przyszłam – wyszeptała Hattie, kładąc dłonie na swych

znikających biodrach. – Tyle lat, a te nasze rodziny ciągle prowadzą wojnę. To

kompletna bzdura! To ukorzenianie, rzucanie złych uroków i babranie się w rzeczach

przynoszących pecha, phi!

Ethel pofrunęła w stronę drzewa, pod którym leżeli kochankowie.

– Dziewczyno, trzymaj tę gałąź, zanim spadnie i spróbuj ich przegonić z koca,

a ja podszeptam tym gołąbkom, coby powstrzymały się do czasu, aż wszystko

wyprostujem.

Hattie zakryła usta i zachichotała z radości – tym razem ucieszona, że przy

przejściu do drugiego świata pozwolono im przybrać stare dziewczęce postacie.

– Chyba nie mieliby nic przeciwko, gdyby trafił ich teraz piorun. Będzie

pioruńsko trudno dostać się pomiędzy nich – zaśmiała się jej przyjaciółka. – I nie

jestem pewna, czy tego chcę. Patrz, jak się o siebie ocierają i uderzają. Litości!

– Rany, dziewczyno, nie udawaj, żeś już zapomniała, jak to jest. Miłość to

diabelnie silna rzecz, magia sama w sobie – powiedziała Hattie z figlarnym

uśmieszkiem.

Oba duchy zawirowały w słońcu, aż stały się lśniącymi pyłkami.

– Kochana! – wykrzyknęła Ethel. – Jak myślisz, co najpierw zmajstrują,

chłopca czy dziewczynkę?

***

Południowa Karolina, obecnie

Wyrwał się z pocałunku jak tonący. Słodki oddech Odelii obmył jego wargi

ciepłą pokusą. Usta dziewczyny były tak blisko, że ciągle mógł poczuć smak

mrożonej miętowej herbaty, którą przed chwilą wypiła. Jego oczy pożądały każdego

centymetra ciemnej, satynowej skóry, a jego dłonie ześliznęły się po ramionach

Odelii, chcąc zsunąć cieniutkie ramiączka żółtej koszulki.

– Wiem, że ciężko czekać, ale nie możemy – wyszeptała. – Nie powinniśmy.

Wpatrywał się przez chwilę w jej twarz, w piękne brązowe oczy wyrażające

prośbę. Ale zmaganie i namiętność, jaką również w nich zobaczył, jej ciało przy jego

ciele gorące niczym parne popołudnie – to było ponad siły chłopaka.

– Przecież niedługo się pobierzemy – powiedział cicho, leniwie głaszcząc jej

ramiona. – Jesteśmy zaręczeni.

Uniósł dłoń dziewczyny i pocałował jej wierzch, a potem wnętrze. Drugą ręką

głaskał aksamitne włosy Odelii.

Zawahała się, zerkając na dwukaratowy kamień chwytający i rozszczepiający

światło słoneczne na jego policzku, który delikatnie muskała. Spojrzała w oczy

swojego mężczyzny, ale cóż mogła mu powiedzieć?

Ich romans szybki i nagły zaczął się na ostatnim roku studiów, a po dwunastu

miesiącach zaowocował zaręczynami. Cały rok wstrzemięźliwości, którą nakazał im

pastor, był najtrudniejszą rzeczą, jaką musiała w życiu znieść. Oboje przez cały ten

czas tajemniczo zwlekali z powiadomieniem swoich rodzin o nowym wydarzeniu, co

też było nie do wytrzymania. Wiedziała jednak, dlaczego ukrywa przed rodziną

istnienie Jeffa i zdawała sobie również sprawę, dlaczego Jeff nigdy nie zaprosił jej do

swojego domu, by przedstawić narzeczoną rodzinie.

Mogła tylko się modlić, żeby krewni chłopaka nie nosili pokoleniowej urazy,

która obrosła już legendą i żeby zaprzestali czarów. Bo co do swoich bliskich nie

miała złudzeń – według nich wszyscy McCoy’owie byli nikczemnymi ludźmi

rzucającymi uroki: i rodzice Jeffersona, i jego wszyscy liczni krewni. Nie!

Niemożliwe! Jeff był taki logiczny, zrównoważony i tak daleki od przesądów, że

niemożliwe, by jego rodzina była tak szalona jak Hatfieldowie.

Gdy tak patrzyła w oczy narzeczonego, wiedziała, że żadnym sposobem nie

będzie w stanie wytłumaczyć mu obłędu, w którym dorastała. Może po ślubie jakoś

mu to łagodnie zakomunikuje. Ale jak wytłumaczyć to, że jej tatuś był tak blisko

doktora Myszołowa, mistrza w ukorzenianiu, że już bliżej nie można? Albo że

wszystkie jej ciotki parały się przytwierdzaniem korzeni, a na nieszczęśników, którzy

ośmieliliby się pokrzyżować im plany, czekały niewytłumaczalne racjonalnie

konsekwencje? Studia były dla Odelii ucieczką od tych wszystkich nieczystych

spraw. Poszukiwania intelektualne i studencki kościół stały się dla niej tarczą przed

kuchenną magią, którą uprawiali jej krewniacy. Jeśli jednak rodzina wystraszy tego

faceta, to ona umrze śmiercią naturalną!

– Jeff – powiedziała cicho, nie mogąc się od niego oderwać. – Nie chcę, by

cokolwiek stanęło między nami. Nie chcę kusić losu ani wywołać Gniewu.

Gdybyśmy szybko się pobrali, po cichu, ty i ja...

– Chcesz uciec z ukochanym? – zamruczał, przykładając usta do jej szyi,

wydychając słowa, tak że wręcz je czuła na skórze, nie tylko słyszała.

Im więcej o tym myślał, pieszcząc dziewczynę, tym bardziej podobał mu się

jej pomysł. No bo czy naprawdę mogliby teraz, na dwa tygodnie przed imprezą z

okazji ukończenia studiów, ot tak poinformować rodziny i zamienić przyjęcie w ślub-

niespodziankę? Niedorzeczność! Wcześniej wydawało się to całkiem logiczne: i tak

miał być tort, jedzenie, goście i proboszcz – wszystko, czego by potrzebowali to

pozwolenie, kwiaty i suknia. Garnitur Jeff już miał.

– OK – wydusił wreszcie, nie przestając jej całować. – I tak nie zniosę

długiego narzeczeństwa i całego tego ślubnego zamieszania.

Siedzieli sobie teraz na pikniku pod koronami drzew, które dawały poczucie

intymności. Żarliwe zainteresowanie chłopaka płatkiem jej ucha sprawiło, że

zapomniała o wszystkim, co mówił pastor, i o tym, jakie niebezpieczeństwa ze strony

rodziny mogą na nich czyhać, jeśli posuną się za daleko. Tymczasem Jeff łaskotał

ucho Odelii swym oddechem w taki sposób, że ciarki przeszły jej po plecach. Miał

taki ładny zapach... głęboki, bogaty, męski i ziemisty... i boski! Jego wysoka

sylwetka była jak masywny dąb. Boże, mogła tylko pozwolić ustom, by smakowały

jego czekoladową skórę i zanim się spostrzegła jej palce mierzwiły jego krótkie,

gęste włosy.

– Zrobiłbyś to dla mnie? – wyszeptała, gwałtownie oddychając, gdy całował ją

po ramieniu.

– Dla ciebie zrobię wszystko – powiedział rozgorączkowany do jej ucha. –

Wszystko. Dziewczyno, kocham cię.

To było zbyt piękne, by mogło być prawdziwe. Uciekła myślami, wyobrażając

sobie wspólną przyszłość. Mogliby mieć przed sobą piękne życie. On, świeżo

upieczony prawnik, zaczyna swoją pierwszą pracę w Seattle. Ona z tytułem magistra

dołączyłaby do niego jako żona i zajęłaby się pracą społeczną daleko, daleko od

domu. Mogliby kochać się dzień i noc, bo ich związek byłby pod ochronnym

płaszczem Wszechmogącego, nawet jej rodzina nie mogłaby nic popsuć. „Czy aby?”

– zastanawiała się. Może nawet ich dzieci urodziłyby się normalne, bez genu magii

lub skłonności do czarów...

Odwzajemniła natarczywy pocałunek, wiedząc nazbyt dobrze, że to

lekkomyślność. Wszystkie te noce, gdy byli tak blisko złamania obietnicy, że

poczekają, przytłoczyły ją teraz z całą siłą. Ból, jaki wzbudził w niej Jeff, był jak

ogień płonący od momentu, gdy się poznali.

Każda taka noc tylko pogarszała sytuację. Każde spotkanie ze znajomymi czy

wspólne zebrania w grupie kościelnej spowodowały, że teraz była gotowa

Antologia - Moje nadprzyrodzone wesele.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: