Psalm 29 (tłum. Biblia Tysiąclecia)1 Psalm. Dawidowy. Przyznajcie Panu, synowie Boży, przyznajcie Panu chwałę i potęgę!/2 Przyznajcie Panu chwałę Jego imienia, na świętym dziedzińcu uwielbiajcie Pana!/3 Głos Pański ponad wodami, zagrzmiał Bóg majestatu: Pan ponad wodami niezmierzonymi!/4 Głos Pana pełen potęgi! Głos Pana pełen dostojeństwa!/5 Głos Pana łamie cedry, Pan łamie cedry Libanu,/6 sprawia, że Liban skacze niby cielec i Sirion niby młody bawół./7 Głos Pana rozsiewa ogniste strzały,/8 głos Pana wstrząsa pustynią, Pan wstrząsa pustynią Kadesz./9 Głos Pana zgina dęby, ogałaca lasy: a w Jego pałacu wszystko woła: Chwała!/10 Pan zasiadł na tronie nad potopem i Pan zasiada jako Król na wieki./11 Niech Pan udzieli mocy swojemu ludowi, niech Pan błogosławi swój lud, darząc go pokojem.Teologia Psalmu 29Uczeni sądzą, że Psalm 29 przede wszystkim uczy o świętości Jahwe. Jest On inny od wszystkiego, co poza Nim istnieje nie tylko na ziemi, ale i w niebie. Świętość postuluje oddanie chwały (kabod) Jahwe. Obu tym ideom nadawano specyficzne znaczenie zależnie od epoki, w jakiej ów Psalm recytowano. Obrazami zaś, którymi Psalm 29 się posługuje – Jahwe wstrząsa górami, pustynią, drzewami – uczy, że Jahwe jest wszechmocny. Ze wzmianki zaś, że zasiada Jahwe nad falami wód okazuje się, że On świat uporządkował i jest jego Władcą i Królem. Jahwe jest Panem historii zbawczej swego narodu.ks. Prof. Stanisław ŁachUczeni twierdzą, że Psalm jest przerobionym hymnem kananejskim. Jest wyrazem uniwersalnych rządów Boga. Doświadczenie przebytej burzy staje się polem opowieści o Bogu. Opis burzy ujęty w klamry obrazu Bożego dworu w niebiosach. Ten obraz okazuje niezmierną potęgę Boga. Burza rozpoczyna się nad morzem i przesuwa się w stronę lądu. Przemierza w ten sposób całą Ziemię Świętą, aż do pustyni Kadesz. Siedmiokrotne powtórzone słowo „głos” jest jednocześnie oznacza „grzmot”. Stąd nazwa Psalmu 29 – Psalm Siedmiu Grzmotów. Grzmot – symbol Bożego głosu wdziera się w rzeczywistość. Niedostępna tajemnica transcendencji wstrząsa i wypełnia strachem rzeczywistość. Ludzie na próżno się łudzą, że uda się przeciwstawić Bożej mocy. Ten aspekt działania Boga wypowiada Maryja; „On przejawia moc ramienia swego, rozprasza pyszniących się zamysłami serc swoich. Strąca władców z tronu.” (Łk 1, 51-52a)Wiesław GdowiczTen, kto kocha swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne. A kto by chciał Mi służyć, niech idzie na Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś Mi służy, uczci go mój Ojciec. Teraz dusza moja doznała lęku i cóż mam powiedzieć? Ojcze, wybaw Mnie od tej godziny. Nie, właśnie dlatego przyszedłem na tę godzinę. Ojcze, wsław Twoje imię. Wtem rozległ się głos z nieba: Już wsławiłem i jeszcze wsławię. Tłum stojący (to) usłyszał i mówił: Zagrzmiało! Inni mówili: Anioł przemówił do Niego. Na to rzekł Jezus: Głos ten rozległ się nie ze względu na Mnie, ale ze względu na was. Teraz odbywa się sąd nad tym światem. Teraz władca tego świata zostanie precz wyrzucony. A Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie.Ewangelia św. Jana 12, 25-32
nakaima