Charakterystyka-euglenin,tobołków,zielenic,brunatnic,krasnor.doc

Charakterystyka: euglenin, tobołków, okrzemek, zielenic, brunatnic, krasnorostów

EUGLENINY – wyłącznie formy jednokomórkowe, najczęściej wyposażone w dwie nierównej długości wici, wyrastającej w przedniej części ciała z zagłębienia gardzieli (nie do pobierania pokarmu). Formy samożywne mają zieloną barwę.
BUDOWA: komórki nie posiadają sztywnej ściany komórkowej. Ich budowa (protoplast pokryty PELIKULĄ wyposażoną w ukośne, żeberkowate zgrubienia) umożliwia zmianę kształtu i ułatwia ruch. Zielone chloroplasty zawierają chlorofil a i b, karoteny i ksantofile. Materiałem zapasowym jest podobny do skrobii wielocukrowiec – paramylon.
ROZMNAŻANIE: wyłącznie bezpłciowo.
Występują też EUGLENINY BEZBARWNE – cudzożywne; najprostsza – euglenina zielona.

TOBOŁKI – głównie morskie formy, jednokomórkowe, wyposażone w dwie nierównej długości wici. Jedna z wici jest spłaszczona, zaopatrzona w błoniasty rąbek. Formy samożywne mają zielonobrunatną barwę.
BUDOWA: komórki nie posiadają ściany; są zbudowane z grubych, celulozowych tarczek. Chloroplasty o brunatnej lub żółtobrunatnej barwie zawierają chlorofil a i c, oraz maskujące karotenoidy. Materiałem zapasowym jest skrobia.
ROZMNAŻANIE: najczęściej bezpłciowe.
Występują też cudzożywne gatunki pozbawione chloroplastów. Są to pasożyty występujące na morskich zwierzętach. Najczęściej BRUNATNICE.

OKRZEMKI – jednokomórkowe lub kolonijne, stosunkowo proste formy, wytwarzające wysycone krzemionką pancerzyki – specyficznie uformowane. Prawie wszystkie odżywiają się fotoautotroficznie. Posiadają brunatne lub żółtobrunatne zabarwienie.
BUDOWA: komórki pokryte pektynową ścianką, silnie wysycone krzemionką. PANCERZYK zbudowany jest z dwóch części – większa wieczko, mniejsza – denko. Chloroplasty zawierają chlorofil a i c, b-karoten i brązową fukoksantynę. Materiałem zapasowym jest tłuszcz i leukoza.
ROZMNAŻANIE: płciowe i bezpłciowe.
Występują w wodach słonych i słodkich, w glebie wilgotnej, na wilgotnych skałach, wśród mchów.

ZIELENICE – żywozielone glony o bardzo różnej budowie. Gatunki jednokomórkowe, kolonijne lub wielokomórkowe plechy o nitkowatej, bryłowatej lub bardziej skomplikowanej, często regularnej budowie i znacznych rozmiarach. Ruchliwe zielenice – zaopatrzone w wici.
BUDOWA: komórki celulozowe, wzbogacone pektyną ściany. Chloroplasty – stosunkowo duże i nieliczne – zaopatrzone w chlorofil a i b, którym towarzyszy niewielka mieszanka karotenów i ksantofili. Materiałem zapasowym jest skrobia.
ROZMNAŻANIE: bezpłciowe i płciowe. Występuje tu PRZEMIANA POKOLEŃ.
Większość żyje w wodach słodkich.

BRUNATNICE – głównie brązowe, wielokomórkowe glony morskie o różnorodnej budowie plechy. Najwyżej uorganizowane plechy, wykazują bardzo złożoną, zbliżoną do tkankowej, budowę.
BUDOWA: komórki pozbawione wici, otoczone celulozową ścianą, w której specyficzny dla tej grupy kwas alginowy w chloroplastach – chlorofile a i c oraz maskujące barwniki. Materiałem zapasowym są tłuszcze, chryzolaninaryna, mennitol.
ROZMNAŻANIE: bezpłciowe i płciowe.

KRASNOROSTY – różnokształtne i różnobarwne (czerwone, niebieskozielone, fioletowe) zwykle wielokomórkowe i przeważnie morskie glony. Posiadają skomplikowaną budowę wewnętrzną i zewnętrzną.
BUDOWA: ściana komórek zbudowana jest z celulozy i pektyn. Chloroplasty zawierają chlorofil a i d, brązowe karotenowce, żółte ksantofile, niebieską fikocyjaninę. Materiałem zapasowym jest skrobia krasnorostowa. CECHĄ CHARAKTERYSTYCZNĄ JEST FAKT NIE WYSTĘPOWANIA W ICH CYKLU ŻYCIOWYM KOMÓREK POSIADAJĄCYCH WICI.
ROZMNAŻANIE: regularna przemiana pokoleń; płciowe.
Większość to glony morskie – wody o stosunkowo wysokim zasoleniu.

Data dodania: 2002-12-19

Autor pracy: belu