III - 11

Czas – 45 min

KONSPEKT ZAJĘĆ TEORETYCZNYCH

film

TEMAT:

ZNAKI POZIOME, ZNAKI UZUPEŁNIAJĄCE I ZNAKI  KIERUNKU I MIEJSCOWOŚCI

CEL POZNAWCZY:

·         poznanie znaków drogowych poziomych i ich znaczenia,

·         poznanie zależności pomiędzy znajomością znaczenia znaków poziomych a właściwym zrozumieniem i interpretowaniem przepisów ruchu drogowego i świadomym zachowaniem się na drodze.

CEL KSZTAŁCĄCY:

·         kształcenie umiejętności właściwego reagowania na znaki drogowe,

·         kształcenie umiejętności wykorzystywania poznanych definicji  znaków w dalszej nauce przepisów ruchu drogowego,

·         kształcenie umiejętności powiązania znaczenia znaków poziomych z pionowymi,

·         kształcenie postawy kompetentnego kierowcy,

·         wdrażanie do korzystania z fachowej literatury w sytuacji „teoretycznych wątpliwości”.

CEL WYCHOWAWCZY:

·         kształtowanie nawyku używania właściwych definicji dotyczących znaków drogowych,

·         kształcenia postawy poszanowania dla przepisów ruchu drogowego,

·         wdrożenie do kulturalnego zachowania się na drodze.

METODA:

·         wykład,

·         wyjaśnienie,

·         pokaz plansz,

·         pokaz z użyciem modeli i makiet,

·         pogadanka,

·         pokaz z użyciem programu na CD,

·         pokaz filmu DVD,

·         test wyboru przy użyciu programu CD jako metoda sprawdzenia wiadomości.

ŚRODKI DYDAKTYCZNE:

·         tablica,

·         flamastry,

·         wskaźnik,

·         ustawa „prawo o ruchu drogowym”,

·         odtwarzacz DVD,

·         TV,

·         komputer ,

·         rzutnik multimedialny,

·         „Znaki drogowe”: plansza nr 12, 13 „Znaki kierunku i miejscowości”, nr 15 „Znaki drogowe poziome”,

·         plansza „Hierarchia znaków i sygnałów drogowych”,

·         program CD „Znaki i sygnały drogowe”,

·         Film:

·         CD PRAWKO B „CREDO” – testy i nauka.

STRUKTURA LEKCJI

SPRAWY ORGANIZACYJNE

·         sprawdzenie obecności,

·         wpisanie tematu do dziennika,

·         inne sprawy organizacyjne,

POWTÓRZENIE I SPRAWDZENIE WIADOMOŚCI Z POPRZEDNICH ZAJĘĆ I NAWIĄZANIE DO AKTUALNEGO TEMATU

Słuchacze znają już znaki ostrzegawcze, zakazu, nakazu, sygnalizację świetlną, znaki informacyjne.

Pytamy słuchaczy o wybrane znaki drogowe, które łączą się z niektórymi znakami poziomymi:

·         A-7 ustąp pierwszeństwa,

·         B-20 stop,

·         D-6 przejście dla pieszych,

·         D-6a przejazd dla rowerzystów,

·         B-25 zakaz wyprzedzania.

PODANIE NOWEGO TEMATU I ZAPISANIE GO NA TABLICY

ZNAKI POZIOME I INNE(ZNAKI UZUPEŁNIAJĄCE I ZNAKI 

                 KIERUNKU I MIEJSCOWOŚCI)

Zajęcia przeprowadzone przy użyciu programu CD „Znaki i sygnały drogowe”

ZNAKI DROGOWE POZIOME – INFORMACJE OGÓLNE

Znaki drogowe poziome to namalowane lub umieszczone na nawierzchni drogi, zwłaszcza na jezdni linie ciągłe lub przerywane pojedyncze lub podwójne, strzałki, napisy, symbole i inne linie związane z oznaczeniem określonych miejsc na drodze. Do znaków poziomych zaliczamy również punktowe elementy odblaskowe.

Znaki poziome malowane na jezdni mają kolor biały lub żółty. Barwa żółta zastrzeżona jest do oznaczania czasowego, związanego z prowadzonymi na drodze robotami. Kierujący zobowiązany jest do stosowania się w pierwszej kolejności do oznaczeń barwy żółtej.

Punktowe elementy odblaskowe mogą mieć kolor czerwony, biały lub w przypadku oznaczeń tymczasowych – żółty.

Znaki poziome porządkują ruch i ułatwiają prowadzenie pojazdów. Są one tak samo ważne jak znaki pionowe i czasami zastępują te znaki, a czasem je uzupełniają. Nigdy wskazania znaków poziomych nie mogą być sprzeczne ze wskazaniami znaków pionowych.

Znaki poziome wyznaczają pasy ruchu ale też wyrażają nakazy, zakazy i ostrzeżenia a także określają sposób postępowania kierującego pojazdem

Liniami o szczególnym znaczeniu są linie wyznaczające oś jezdni. Dzieli ona jezdnię na dwie części, z których każda przeznaczona jest do ruchu w przeciwnym kierunku. Oś jezdni można przekraczać tylko w określonych sytuacjach i miejscach i to z zachowaniem szczególnych warunków ostrożności.

ZNAKI WYZNACZAJĄCE PASY RUCHU

P-1 linia pojedyncza przerywana.

Kreski tej linii są krótsze lub równe przerwom. Na drogach o dopuszczalnej prędkości powyżej 60km/h stosowana jest wersja o powiększonej długości kresek. Są one jednak zawsze krótsze od przerw. Linia pojedyncza przerywana wyznacza pasy ruchu w tym samym lub przeciwnym kierunku. Można ją przejeżdżać w celu zmiany pasa ruchu, omijania i wyprzedzania pojazdu. Nie można jednak jechać „okrakiem”. Zajmuje się bowiem wtedy 2 pasy ruchu co jest niedozwolone i utrudnia jazdę innym uczestnikom ruchu. Pamiętajmy również (będzie o tym mowa na zajęciach o wyprzedzaniu), że jeżeli pasy ruchu nie są wyznaczone liniami to nie wolno wyprzedzać z prawej strony).

Linia P-1 może też mieć podwójną szerokość. Długość kresek i przerw jest wtedy równa. Taka linia również wyznacza pasy ruchu ale podaje nam też dodatkowe informacje. Oznacza bowiem, że ten pas ruchu jest:

·         pasem ruchu powolnego (oznaczony jest dodatkowo znakami D-13; d-14)

·         pasem wyłączania – przeznaczonym dla pojazdów wyjeżdżających z tej drogi na inną drogę

·         pasem zanikającym – służącym pojazdom do włączenia się do ruchu (oznaczone są one dodatkowo znakami D13a i D-14)

P – 6 linia ostrzegawcza –

kreski są dłuższe od przerw. Poprzedza ona i przechodzi w linię ciągłą. Rozdziela pasy ruchu i uprzedza o zbliżaniu się do miejsca niebezpiecznego np. skrzyżowania, przejazdu kolejowego, przejścia dla pieszych. Trzeba więc zająć właściwy pas ruchu, bo za chwilę linia przejdzie w ciągłą i nie będzie możliwe przejeżdżanie z pasa na pas. Jeżeli pokazuje się taka linia to należy zrezygnować z wyprzedzania. Linia przerywana przechodzi w linię ostrzegawczą a później w linię ciągłą.

P – 2 linia pojedyncza ciągła –

rozdziela pasy ruchu w tym samym kierunku i oznacza jednocześnie zakaz przejeżdżania przez nią i najeżdżania na nią. Jest to więc także zakaz zmiany pasa ruchu. Linia ta zapewnia bezpieczeństwo ruchu i spotykamy ją przy skrzyżowaniach na jezdniach wielopasowych. Stosowana jest w celu uporządkowania ruchu w pewnej odległości od skrzyżowania. Należy więc odpowiednio wcześniej zająć swój pas ruchu. Pomogą w tym znaki umieszczone na jezdni lub nad jezdnią np. F-10; F-11.

P – 4 linia podwójna ciągła –

rozdziela pasy ruchu w przeciwnych kierunkach. Stosowana jest w miejscach, gdzie widoczność ogranicza np. zakręt, wzniesienie i gdzie wjechanie na pas w przeciwnym kierunku grozi zderzeniem czołowym. W żadnym wypadku nie wolno przejeżdżać tej linii. Nie wolno wyprzedzać w takich miejscach jeżeli wiąże się to z przejeżdżaniem przez tę linię. Nie należy też jechać zbyt blisko tej linii.

P – 3 - linia jednostronnie przekraczalna

oznacza zakaz przejeżdżania przez tę linię od strony linii ciągłej i zakaz najeżdżania na tę linię, z wyjątkiem powrotu po wyprzedzaniu na swój pas ruchu. Znaczy to, że taką linię można przejeżdżać od strony linii przerywanej. Czyli:

Linia ciągła – nie przejeżdżamy, linia przerywana – można przejeżdżać, ale należy możliwie szybko wrócić na swój pas. Linie taką możemy spotkać  np. na drogach na wzniesieniu. Tzn. „w górę” linia ciągłą, „z góry” – linia przerywana (mają lepszą widoczność). Również na niektórych zakrętach. Linia jednostronnie przekraczalna przechodzi jednak na samym zakręcie lub wzniesieniu w linię podwójną ciągłą.

P – 5 linia podwójna przerywana

wyznacza pas ruchu o zmiennym kierunku. Jest on otwierany i zamykany sygnałami świetlnymi. W Polsce nie jest takie rozwiązanie spotykane ale może być stosowane np. w tunelu, w miejscach gdzie natężenie ruchu jest różne w różnych porach dnia lub godzinach.

Jeżeli linie wyznaczające pasy ruchu są niewidoczne lub zasypane śniegiem, kierujący korzystając ze swojej wiedzy i doświadczenia musi wyobrazić sobie istnienie i przebieg pasów ruchu i zachowywać się tak, jakby one były widoczne. Szczególnie ważne jest to na zakrętach. Nie wolno „ścinać” zakrętów.

ZNAKI WYZNACZAJĄCE POBOCZE

Linie te wyznaczają krawędzie jezdni i oddzielają jezdnię od pobocza.

Pobocze nie jest przeznaczone do jazdy

P – 7a - linia krawędziowa przerywana

Jest to linia o podwójnej grubości. Wyznacza krawędź jezdni i oddziela ją od pobocza. Można wjechać i zatrzymać pojazd na poboczu ale nie wolno zatrzymywać się na jezdni wzdłuż linii krawędziowej przerywanej.

P –7b – linia krawędziowa ciągła

Jest to linia o podwójnej grubości. Wyznacza krawędź jezdni. Nie pozwala na zatrzymywanie samochodu wzdłuż tej linii na jezdni . Nie wolno też przejeżdżać tej linii a więc zatrzymywać pojazdu na poboczu. Pobocze wyznaczone w ten sposób na autostradach i drogach ekspresowych stanowi pas awaryjny zapewniający szybki dojazd pojazdów ratowniczych i jest miejscem dla pojazdów uszkodzonych.

ZNAKI NAKAZUJĄCE KIERUNEK JAZDY

Na drodze spotykamy strzałki kierunkowe i naprowadzające. Ułatwiają one lepszą orientację w dozwolonych kierunkach jazdy i wybór odpowiedniego pasa ruchu do wykonania określonego manewru.

P – 8a; P – 8b; P – 8d; P – 8e; P – 8f; P – 8h; P – 8 c -  to strzałki kierunkowe.

Informują one o dozwolonym z danego pasa ruchu kierunku jazdy. Można jechać tylko w kierunku wskazanym przez strzałki. Niektóre z tych strzałek wskazują dwa lub trzy dozwolone kierunki jazdy.

P – 8b – strzałka kierunkowa

zezwala na skręcanie w lewo umieszczona na lewym skrajnym pasie ruchu zezwala również na zawracanie jeżeli nie jest to zabronione znakiem B-23 lub ruch nie jest kierowany świetlnymi sygnalizatorami kierunkowymi S3

Jeżeli świetlny sygnalizator kierunkowy zezwala tylko na skręt w lewo to nie wolno zawracać nawet z lewego skrajnego pasa.

P –8c – strzałka kierunkowa do zawracania.

Oznacza, że z tego pasa dozwolone jest tylko zawracanie a nie wolno skręcać w lewo.

Strzałki kierunkowe na jezdni często są powtórzeniem znaków pionowych wskazujących kierunek jazdy (np. F-10). Pionowe znaki ze strzałkami kierunkowymi ułatwiają orientację, gdy na jezdni stoją samochody lub gdy jezdnia jest pokryta śniegiem. Są też widoczne z dużej odległości.

P – 9 – strzałka naprowadzająca

oznacza nakaz wjazdu na sąsiedni pas ruchu. Pokazuje jednocześnie, na który pas należy wjechać. Nakaz ten nie dotyczy kierujących, dla których przeznaczony jest dalszy odcinek tego pasa (oznaczonego strzałką).

Strzałek jest najczęściej kilka. Zwykle strzałki te są umieszczane na końcu pasa ruchu, który się kończy, np. pas włączania lub pas ruchu powolnego. Może być jednak umieszczona na pasie przeznaczonym dla autobusów i wtedy nie dotyczy autobusów. Znak ten może wskazywać kierunek w prawo lub w lewo.

P- 10 przejście dla pieszych

wyznacza przejście dla pieszych.

Zbliżając się do tego miejsca kierujący musi zachować szczególną ostrożność i ustąpić pierwszeństwa pieszemu znajdującemu się na przejściu. Zabronione jest także omijanie pojazdu, który zatrzymał się aby ustąpić pierwszeństwa pieszemu, wyprzedzanie na przejściach i bezpośrednio przed nimi, jazda wzdłuż przejścia (zawracanie na przejściu) Występuje łącznie ze znakiem D-6. Przejścia szczególnie niebezpieczne malowane są nie na biało ale na czerwono.

P – 11 – przejazd dla rowerzystów

oznacza miejsce przejazdu dla rowerzystów. Obowiązują tu zasady dotyczące przejść dla pieszych (znak D-6a)

Jeżeli przejście dla pieszych i przejazd dla rowerzystów występują obok siebie to oznaczone są znakiem D-8b.

ZNAKI WYZNACZAJĄCE MIEJSCE ZATRZYMANIA POJAZDU PRZED SKRZYŻOWANIEM

P –12 – linia bezwzględnego zatrzymania „STOP”

...