Sny – piękne i zagadkowe zjawisko. Podobno śnimy co nocy, choć niektórzy twierdzą, iż w ogóle nie mają snów. Zapewne wiąże się to z tym, iż często jest nam dane zapamiętać z tych snów bardzo niewiele, ale i to nie we wszystkich przypadkach.
Oczywistym jest, że śnimy, nie mając kontroli nad pojawieniem się snu, niekiedy mając kontrolę nad samym snem. Śnimy nawet nie widząc, że to sen, traktując to, co tworzy nas umysł jako rzeczywistość, ale i to nie zawsze. Kiedy mamy całkowitą kontrolę, połączoną ze świadomością, iż to sen a nie rzeczywistość, mówimy o świadomym śnieniu, którego możliwość osiągnięcia w każdym momencie (na przykład w dzień siadając w fotelu) jest umiejętnością niezwykłą i pożądaną...
Jakiś czas temu przeprowadziłem krótką ankietę mającą za zadanie odpowiedzenie na pytanie jak i o czym śnimy (czyli ustalenie kwestii poruszanych w pierwszym akapicie). Na ankietę odpowiedziała grubo ponad setka osób. Poniżej krótkie jej podsumowanie, czyli suche fakty, niekiedy ubarwione nieudolnymi wnioskami wyciągniętymi przeze mnie.
Zakres ilościowy był tutaj ogromny – od osób twierdzących, że w ogóle nie śnią po osoby mające czterdzieści snów tygodniowo. Najliczniejszą grupę osób (53% ankietowanych) liczyły osoby mające od jednego do sześciu snów tygodniowo. 21% osób ma conajmniej jeden sen tygodniowo, 14% ma nawet do trzech dziennie a 2% jeszcze więcej. Pozostałe 10% ankietowanych to osoby, twierdzące iż w ogóle nie mają snów, lub maksymalnie dwa w miesiącu. Większość ankietowanych zapamiętuje mniej niż połowię swoich snów, pozostając ze świadomością, iż śniło. Co ciekawe, nikt nie stwierdził, aby w ogóle nic nie zapamiętywał, a 17% ankietowanych zapamiętuje wszystko, w czym często pomaga prowadzenie sennika.
Tu głosy rozłożyły się raczej po równo. 24% ankietowanym śnią się wyłącznie rzeczy zupełnie nierealne, a 32% ma po prostu wizje rzeczywistości. Pozostałe 44% stwierdza, że różnie u nich ze snami bywa: raz jest to bajka, a raz szara rzeczywistość.
Zdecydowana większość ankietowanych, bo aż 69% twierdzi, że różnie to bywa, wskazując jednak iż częściej sny są dla nich tylko filmami, które mogą oglądać nie mając na nie żadnego wpływu. 14% osób ma sny, w których jest tylko obserwatorem, a 17%, w których jest reżyserem. I tym drugim właśnie jest już blisko do świadomego śnienia, bardzo blisko...
Tu już nie tak dużo osób stwierdziło że różnie to u nich bywa, ale i tak sporo, bo 51%, czyli większość. Co ciekawe, około 15% wśród tych osób stwierdza, iż świadomość, że śni miała tylko raz lub dwa razy w życiu. 30% ankietowanych postrzega sen jako rzeczywistość a tylko 19% jest zawsze świadoma tego, że śni. Połączenie odpowiedzi na to pytanie z odpowiedziami na poprzednie daje ciekawy rezultat – jedynie 5% ankietowanych posiada pełną kontrolę nad snem połączoną ze świadomością, że śni (nie u wszystkich te zdolności szły w parze, stąd różnica ponad 10% wśród ilości osób posiadających jedną z umiejętności, a posiadających je obie)! Jak widać, wrodzone świadome śnienie to bardzo rzadkie zjawisko. Bo umiejętność świadomego śnienia w każdym momencie to troszeczkę inna bajka – tego już trzeba się nauczyć.
Niejednokronie słyszałem od innych osób, jakie to wspaniałe uczucie latać we śnie. Niestety sam nigdy we śnie nie latałem. A jak wypadło to w ankiecie? 53% osobom zdarzyło się bądź ciągle zdarza latać we śnie, a 47% nigdy tego nie doświadczyło. Tylko 7% lata we snach bardzo często. Sporo osób z latających wspomina, że latało tylko w dzieciństwie, teraz nie mając takich snów. Niektórym zdarzyło się latać tylko raz lub dwa, a niektórzy latali przy pomocy różnych akcesoriów jak na przykład... miotła. To daje łącznię liczbę osób latających regularnie w ilości około 40%.
Z odpowiedzi wynika, że spadanie jest dużo bardziej powszechne niż latanie – nigdy we śnie nie spadało 30% osób. Dla 44% osób taki sen kończył się drastycznie, zazwyczaj nagłym obudzeniem często połączonym z jakby skurczem (wstrząsem) całego ciała i uczuciem strachu (oba zjawiska występowały razem lub oddzielnie). W 17% przypadków sen po prostu kończył się lub urywał, przechodząc w coś innego. 9% osób kończyło to jeszcze inaczej, na przykład budząc się z krzykiem.
A to dość ciekawa sprawa – czy prowadzimy swoje życie podczas snu nawet nie będąc tego świadomym? 68% nigdy nie lunatykowało, pozostałym to się zdarzyło conajmniej raz (6%) a nawet częściej. 16% osób lunatykowało tylko w dzieciństwie, po około 8% przy pełni księżyca i kładąc się zmęczonym. Co ciekawe, niektórzy lunatykowanie kończyli budząc się poza domem, w wannie lub wykonując jakieś dziwne czynności (waląc w drzwi czy ścianę lub próbując oddać mocz w miejscach nie przeznaczonych do tego).
Pytanie dość trudne, zwłaszcza że wielu ankietowanych nie rozmawia w ogóle o snach z innymi osobami. Ale i tak wynik chyba przeszedł oczekiwania, ponieważ aż 19% osób miało taki sam lub prawie taki sam sen jak ktoś inny. W mniej niż połowie przypadków były to osoby powiązane rodzinnie. Dwie osoby miały więcej niż raz taki wspólny sen. Biorąc jednak pod uwagę fakt, że nie rozmawiamy o snach, może okazać się, że zjawisko omawiane w tym pytaniu może być dużo bardziej powszechne niż przypuszczamy...
Jak widać nie wszystkie pytania w tej ankiecie należą do najmądrzejszych, to wydaje się w każdym razie niedorobione. Ale ankietowani nie mieli problemów z odpowiedzią, choć kilka osób nie wiedziało, o co chodzi. 65% ankietowanych śni na jawie, a reszta... nie. Jak można było się spodziewać, około połowa śniących na jawie doświadcza tego nad ranem, gdy już nie śpi, ale jeszcze się nie obudziła. Inni mają takie doświadczenia z życia codziennego.
Wydawałoby się że finalne pytanie powinno czymś dowalić, tymczasem kontunuuje ono niezdecydowanie podlane absurdem, któro wykiełkowało na podłożu z pytania poprzedniego. Autorowi ankiety wyraźnie zabrakło pomysłu i inwencji. A jak odpowiedzieli ankietowani? Ponownie okazali się bezwzględni, obnażając jeszcze bardziej i tak już nagą prawdę (można to interpretować jako obdarcie prawdy ze skóry, cokoliwek miałoby to znaczyć). 57% osób miało sny w odcinkach. Niektórym ten sam sen śnił się kilka razy, innym ten sam z innym zakończeniem, a u jeszcze innych osób sen był inny, ale od strony scenariusza był taki sam. Kilka osób stwierdziło także, iż sen był... przedłużeniem rzeczywistości – śniły im się zakończenia sytuacji, które nie rozwiązały sie za dnia.
I... to by było na tyle. Suche fakty popite odrobinką rozważań. Być może komuś wyniki tej ankiety do czegoś się przydadzą. Warto wspomnieć, że wiek ankietowanych zawierał się w przedziale 10–40 lat, co nie jest bez znaczenia. Dzięki ankiecie otrzymaliśmy także odpowiedź na to, czy wrodzone świadome śnienie jest zjawiskiem powszechnym, czy też nie. Tylko 5% ankietowanych wykazywała syndromy posiadania tego daru. Ich sny tym samym mogą być doświadczeniem dużo intensywniejszym, bardziej pożądanym, choć zapewne nie zawsze chcieliby mieć nad nimi pełną kontrolę i świadomość, że to co widzą nie dzieje się naprawdę. Jak z niemal każdym darem bywa tak i ten może być dla nich przekleństwem...
Dziękuję za uwagę, dobraNoc...
mrs.bump