Danburyt
Danburyt - nazwa minerału jest związana z miejscem występowania - Danbury w Connecticut, USA; gdzie został odkryty w 1839r. w zmetamorfizowanych dolomitach.
Należy do minerałów bardzo rzadkich.
· Wzór chemiczny - CaB2Si2O8 - borokrzemian wapnia
· Układ krystalograficzny - rombowy, kryształy słupkowe, zakończone klinowo
· Barwa - bezbarwny, biały, różowy, żółty, brązowy
· Rysa - biała
· Połysk - szklisty do tłustego
· Twardość w skali Mohsa - 7
· Gęstość - 2,97 - 3,03 g/cm3
· Łupliwość - niewyraźna
· Przełam - muszlowy do nierównego
· Dyspersja - 0,017
Tworzy słupkowe kryształy przyjmujące postać wielościennego słupa, klinowato zakończonego rombową bipiramidą. Na ścianach kryształów widoczne jest nieraz poprzeczne prążkowanie. Występuje też w skupieniach zbitych i ziarnistych. Jest kruchy, najczęściej bezbarwny.
Występuje w utworach wykazujących bezpośredni lub pośredni związek z działalnością magmową. Jest spotykany w pegmatytach, niekiedy występuje w żyłach kruszcowych.
Miejsca występowania: Oprócz USA - Danbury /Conecticut/ oraz Russel, występuje również w Meksyku - rejon Baja i California, Birmie - Mogok, Japonii - Obira, Kyusziu. Także: Rosja - Dalniegorsk, Szwajcaria -Piz Vallatscha, Grison, Włochy - dolina Aosty, Viterbo, Czechy - Maglovec, Madagaskar.
Ma znaczenie naukowe oraz kolekcjonerskie. Największe wykształcone kryształy pochodzą z Rosji (bezbarwne o długości powyżej 20 cm). oraz z Madagaskaru (żółtobrunatne, o dł. około 10cm). Danburyt, ze względu na stosunkowo dużą twardość i słabą łupliwość doskonale nadaje się do wyrobu biżuterii. Starannie oszlifowane kamienie, mimo niewielkiej dyspersji, mogą być bardzo efektowne. Nadaje się im najczęściej szlif fasetkowy zarówno brylantowy jak i schodkowy.Największy danburyt pochodzi z Birmy, ma żółtą barwę i masę 138,6 ct. Waga przeciętnych kamieni nie przekracza 10 ct.
Granat andradyt
Demantoid – minerał z gromady krzemianów, zaliczany do grupy granatów (gemmologiczna odmiana andradytu). Minerał bardzo rzadki.
Nazwa pochodzi od niderlandzkiego demant - diament, co ma wskazywać na znaczne podobieństwo ogni kamienia oszlifowanego do diamentu.
· Wzór chemiczny - Ca3Fe2(SiO4)3 - krzemian wapnia i żelaza
· Układ krystalograficzny: regularny
· Barwa - trawiastozielona do szmaragdowozielonej wywołana obecnością chromu.
· Łupliwość - niewyraźna, równoległa do ścian postaci
· Przełam – nierówny, muszlowy
· Twardość w skali Mohsa - 6.5 -7
· Gęstość - 3.85 g/cm3
· Połysk - szklisty lub tłusty
· Dyspersja - 0.057
Tworzy kryształy o postaci dwunastościanu regularnego. Występuje w formie skupień zbitych, ziarnistych oraz naskorupień. Jest kruchy, przezroczysty. Niektóre okazy odbijają światło silniej niż diamenty.
Występuje zazwyczaj w skałach metamorficznych i w ultrazasadowych skałach magmowych. Stanowi składnik wielu osadów aluwialnych (piasków i żwirów).
Miejsca występowania: Został po raz pierwszy znaleziony przez poszukiwaczy złota w pobliżu Niżnego Tagilska na Uralu, w rozsypiskowych złożach złota. Podobnie piękny demantoid występuje w Van Malenco (Piemont) we Włoszech. Także: Kongo, Tanzania, Kenia, USA, Niemcy, Słowacja.
W Polsce został znaleziony w okolicach Kowar.
· kamień szlachetny – poszukiwany kamień jubilerski, stosowany jako imitacja diamentu (odmiany czyste, dobrze oszlifowane)
· bardzo ceniony przez kolekcjonerów
Diallag - minerał z rodziny krzemianów łańcuchowych, zaliczany do piroksenów (klinopiroksen).
· Wzór chemiczny: Ca(Mg, Fe)[SiO3](Al, Fe, Ca)2[(Si, Al)2O6].
· Układ krystalograficzny: jednoskośny
· Pokrój: słupowy
· Barwa: zielonawoszara, brunatnawa
· Twardość w skali Mohsa: 5-6
· Gęstość: 3,2-3,3
· Połysk: szklisty, na przełamie perłowy
· Łupliwość: doskonała
Magnezowa odmiana augitu; o składzie pośrednim pomiędzy szeregiem augitu i szeregiem diopsydu. Nieco przeobrażony diopsyd lub inny piroksen z łupliwością (100) dobrze widoczną w obrazie mikroskopowym, wyróżniany w badaniach petrograficznych. Z chemicznego punktu widzenia zajmuje stanowisko pośrednie między fassaitem a typowymi augitami.
Najczęściej tworzy kryształy wrosłe (zbliźniaczenia). Cechą charakterystyczną jest doskonała łupliwość. Zazwyczaj tworzy kryształy o pokroju słupkowym.
Składnik wielu skał magmowych; spotykany w gabrach, bazaltach, diabazach, diorytach, andezytach.
Miejsca występowania: do opracowania
W Polsce występuje na Dolnym Śląsku (w bazaltach i diabazach – w okolicach Kłodzka, Ząbkowic Śląskich), na Wyżynie Krakowsko-Wieluńskiej (okolice Zawiercia, Myszkowa, Krzeszowic).
Brylanty
Diament
Brylant
Struktura diamentu
Diament to minerał z gromady pierwiastków rodzimych. Nazwa pochodzi od gr. ἀδάμας adamas (dopełniacz ἀδάμαντος adamantos, łac. diamentum) = "niepokonany, niezniszczalny" i nawiązuje do wyjątkowej twardości tego minerału. Jest najtwardszym z minerałów spotykanych w przyrodzie.
· Wzór chemiczny - C (węgiel)
· Układ krystalograficzny - regularny
· Twardość w skali Mohsa - 10, najtwardszy ze znanych minerałów
· Łupliwość – doskonała według ścian ośmiościanu
· Przełam - muszlowy
· Gęstość – 3,47 – 3,56 - najczęściej: 3,52 g/cm3
· Barwa - bezbarwny lub różne barwy obce
· Połysk - diamentowy
· Dyspersja - 0,044
· Inkluzja - wrostki różnych minerałów.
· ma właściwości półprzewodnikowe
· dobrze przewodzi ciepło
Tworzy zazwyczaj niewielkie kryształy przyjmujące postać ośmiościanu, rzadziej sześcianu. Duża część kryształów ma zaokrąglone kształty oraz wykazuje zbliźniaczenia. W przyrodzie stanowi jedną z trzech, obok grafitu i fulerenów, odmian alotropowych węgla.Jest kruchy (rozpryskuje się pod wpływem uderzenia), przezroczysty; zwykle zawiera śladowe ilości azotu, glinu, boru, manganu, krzemu, magnezu, chromu.Są w nim spotykane różne wrostki mineralne reprezentowane przez: oliwin, granat, pirop, pirotyn, ilmenit, rutyl, grafit, diopsyd, spinel oraz wcześniej wykrystalizowane diamenty. Rodzaj tych inkluzji pozwala na precyzyjne określenie miejsca pochodzenia danego kamienia. Minerał bardzo rzadki.
Ze względu na cechy zewnętrzne wyróżnia się kilka typów diamentów:
· bort - występuje w postaci nieregularnych zrostów ziarnistych, drobnokrystalicznych skupień.
· ballas - promieniste skupienia kryształów diamentu.
· Karbonado - zwany też czarnym diamentem, występuje w postaci drobnoziarnistych, porowatych skupień zabarwionych na czarno, szaro lub ciemnozielono, o różnej wielkości (aż do wielkości jaja), przypominające z wyglądu kokos - spotykane przede wszystkim w Brazylii.
Diamenty naturalne monokrystaliczne klasyfikuje się na cztery grupy:
· Typ 1a - (98% całkowitego wydobycia) silnie absorbują ultrafiolet, są optycznie przezroczyste dla fal o długości ponad 320 nm, przewodnictwo cieplne 9 W/cm/K, rezystywność elektryczna >1016Ω cm
· Typ 1b - (1% całkowitego wydobycia) zawiera do 0,2% azotu, własności optyczne, cieplne i elektryczne jak typ 1a
· Typ 2a - przewodnictwo cieplne 26 W/cm/K, rezystywność elektryczna >1016Ω cm
· Typ 2b - niebieska barwa, rezystywność elektryczna >10-1000 Ω cm, są półprzewodnikami typu p.
Stanowi składnik bardzo rzadkich skał magmowych, kimberlitów.Rozróżniamy dwa rodzaje występowania diamentów:
· złoża pierwotne, znajdujące się w miejscu gdzie powstały
o złoża kimberlitowe – mają wielkie znaczenie przemysłowo-gospodarcze (np. pd Afryka, niektóre złoża w Brazylii).
o złoża perydotytowe – rzadko spotykane, mają małe znaczenie gospodarcze (np. w Sajanach).
· złoża wtórne – okruchowe, przeniesione w inne okolice
o złoża eluwialne – tworzą się przy podchodzeniu ku powierzchni utworów diamentonośnych na skutek ich wietrzenia i odłączenia się części lekkich i i rozpuszczalnych (np. Indie, Brazylia).
o złoża deluwialne – są produktem obsunięcia się materiału diamentonośnego posegregowanego dzięki różnicy ciężarów właściwych składników (spotykane w Indiach i Brazylii).
o aluwialne złoża diamentonośne –występują w łożyskach i tarasach rzek współczesnych i dawnych (np. Borneo, pd Afryka, Birma, Kongo, Brazylia).
o złoża okruchowe pochodzenia morskiego – spotykane na brzegach mórz i tarasach morskich w postaci wąskich pasów równoległych do wybrzeża (np. Afryka płd-zach).
o złoża lodowcowe – znane ze zlepieńców lodowcowych Brazylii i dorzecza Oranje.
o złoża pochodzenia eolicznego – znane jedynie z pustyni Namib
o złoża mieszane – złoża Konga i Gujany Brytyjskiej (złoża odkryte w 1887 nad rzekami. Diamenty dorównują brazylijskim. Na 1 m3 przypada ok. 2 karaty diamentów).
Złoża wtórne były znane wcześniej i mają większe znaczenie pod względem wydobytych i wydobywanych dotąd diamentów.
Diamenty występują również w meteorytach w postaci wysokociśnieniowej odmiany heksagonalnej zwanej londsdaleitem.
Miejsca występowania:
...
damian_lewandowski