Buddyjski_pogląd_Szentong.pdf

(163 KB) Pobierz
(anonymous)
Szentong
1
Szentong
Szentong ( tyb. , skt. yogacara madhyamaka) - " Pustka innego ". Pogląd filozoficzny w
buddyzmie tybetańskim. Według buddyjskich szkół dzionang , kagyu i nyingma jest to
ostateczna i wyczerpująca wykładnia filozofii Drogi Środka ( skt. madhyamaka) .
Znaczenie
Pogląd szentong uznaje istnienie ostatecznej rzeczywistości, natury buddy będącej
ostateczną esencją wszystkich zjawisk i umysłu. Opisuje ją jako przejrzyste światło,
doskonałą, pełną oświeconych cech absolutną rzeczywistość, która jednak nie może być
zanegowana koncepcjami. W odróżnieniu od doktryny "pustki wszystkich zjawisk" ( skt.
śunjata) , nazywany jest " pustką od innego ", tj. wolną od koncepcji, które wciąż utrzymują
pozostałe szkoły madhyamaka .
Szentong nazywana jest przez zwolenników jako Wielka Droga Środka ( skt. Maha
Madhyamaka ), gdyż nie tylko tak jak prasangika madhyamaka n aucza o wolności od
konceptualnych wytworów, gdzie tylko się neguje mylne poglądy, ale również opisuje
naturę umysłu jako wolną od konceptualnych wytworów.
Najważniejszym wyróżnikiem szentong jest pojęcie dwóch sposobów istnienia pustki.
Rozróżnia się "pustkę własnej natury" (tyb. rang stong), która charakteryzuje wszystkie
relatywne zjawiska i "pustkę innego" (tyb. gzhan stong), która opisuje ostateczną
rzeczywistość (sansk. dharmata, tyb. chos nyid). Pustka własnej natury mówi o tym, że
zjawiska nie istnieją w sposób samoistny i są jedynie bytami stworzonymi konceptualnie. Ich
istnienie jest uwarunkowane przyczynami i warunkami, nie mają więc swojego własnego,
niezależnego istnienia. Taki sposób istnienia zjawisk (dharm) odpowiada prawdzie
relatywnej (tyb. kun rdzob). To, co jest treścią prawdy relatywnej, jest tymczasowe,
podlegające prawu współzależnego powstawania, złożone i nie istniejące samoistnie.
Prawda relatywna scharakteryzowana została jako rangtong, co jest skrótem wyrażenia
rang rang gi ngo bos stong pa - "wszystko pozbawione własnej natury". Ta konstatacja może
być uzyskana na drodze logicznego rozumowania i jest zgodna np. z opisem świata
wyłaniającym się z teorii i eksperymentów współczesnej fizyki.
Ostateczna rzeczywistość, powiązana z prawdą ostateczną, jest opisywana przez "pustkę od
innego". Jest ona niezmienna, wieczna, niezłożona, przekraczająca prawo współzależnego
powstawania i całkowicie pozbawiona (pusta od) zasłon i błędów, które są złożone i
nietrwałe a także wolna od wszelkich relatywnych zjawisk. W stosunku do ostatecznej
natury można użyć określenia "pusta" tylko w takim znaczeniu, że jest ona wolna od
splamień.
Szentong a prasangika madhyamaka
Oto najważniejsze różnice między filozofią rangtong a szentong:
• Negowanie poglądów na sposób szkoły prasangika madhyamaka j est niewystarczające,
aby opisać ostateczną doskonałą niekonceptualną rzeczywistość, która jest np. podstawą
dla buddyjskich praktyk tantrycznych, gdzie praktykuje się na niekonceptualną naturę
umysłu - przejrzyste światło.
• Szentong udowadnia, że niemożliwe jest zanegowanie tego, co szentong uznaje za
"prawdę ostateczną", tzn. istnienie wolnej od pojęć, niekonceptualnej natury buddy.
156894174.004.png 156894174.005.png
 
Szentong
2
• Szentong uważa, że eksponenci prasangika madhyamaka , którzy nie szukają istnienia
natury buddy, nie są w stanie wyjaśnić doświadczenia ostatecznej rzeczywistości. Jest to
doświadczenie medytacyjne, które całkowicie przekracza wszelkie koncepcje i idee, jest
rozpoznaniem mądrości buddy, czy też innymi słowy "czystego światła natury umysłu".
Doświadczenie to jest dla szentongpów kwintesencją medytacji. Osiągnięcie go byłoby
niemożliwe, gdyby negowało się istnienie natury umysłu (natury buddy), którą należy
rozpoznać. Dzięki rozluźnieniu i nie-poszukiwaniu, natura umysłu objawia się samoistnie
( skt. s vayambhu).
• Szentong służy jako antidotum, jeśli medytujący zbytnio przyzwyczaja się do negowania
wszelkich doświadczeń i w efekcie nie dostrzega doskonałych właściwości dharmakaji. Z
kolei rangtong j est konieczny wówczas, gdy adept niewłaściwie rozumie sposób, w jaki
istnieje natura buddy, prawdziwa pustka, czy mądrość buddy.
• Wg szentong wszystkie uwarunkowane zjawiska są puste, z wyjątkiem natury buddy ( skt.
Tathagatagarbha ), która jest przejrzystym światłem i jako jedyna jest absolutnie
rzeczywista. Stoi to w opozycji do omylnie rozumianej koncepcji pustości ( skt. Sunjata ) ,
jako nicości (na sposób nihilizmu). Nauki o naturze Buddy wg szentong nie przeczą wcale
właściwemu zrozumieniu filozofii Środkowej Ścieżki ( skt. madhyamaka ) , ale są jako
uzupełnienie w celu kompleksowego opisania natury rzeczywistości, (patrz: Natura
• Trzy stany buddy ( dharmakaja, nirmanakaja , sambhogakaja) wg poglądu szentong nie
rozwijają się dzięki praktyce, lecz są od zawsze obecne w umyśle każdej istoty.
Szentong a cittamatra
Szentong często mylony jest z inną buddyjską filozofią - czittamatry ( dosłownie: "Tylko
umysł"). Wg tego poglądu ostateczną rzeczywistością jest umysł-świadomość, a wszystko
inne jest relatywne.
Podstawowe tezy filozofii cittamatry:
Cittamatra wyróżnia trzy aspekty rzeczywistości:
1. aspekt "wyobrażony", odnoszący się do nazw przypisywanych na zjawiska i omylnego
doświadczania tych nazw jako zjawisk,
2. aspekty "zależny", odnoszący się do zjawisk umysłu, pojawiających się na skutek
karmicznych wrażeń, i tworzących świat doświadczeń mylnie postrzegany jako
rzeczywisty,
3. aspekt "doskonale obecny", utożsamiany ze świadomością, który odnosi się do
prawdziwej natury zjawisk jako samoświadomej, samorozświetlającej się
niekonceptualnej natury umysłu wolnej od postrzegającego i postrzeganego aspektu
doświadczania.
Wg Cittamatra aspekt "wyobrażony" i "zależny" odnoszą się do prawdy relatywnej,
natomiast aspekt "doskonale obecny" odnosi się do prawdy absolutnej.
Istnieją istotne różnice między szentong i cittamatra:
• Szentong również wyróżnia trzy aspekty umysłu, jednak nie akceptuje punktu widzenia
cittamatry, że aspekt "doskonale obecny", objaśniany jako świadomość, jest rzeczywisty.
Podobnie jak prasangika madhyamaka , uważa go za pusty, pozbawiony realnej
egzystencji.
• Z punktu widzenia szentong, przejrzysty, samoświadomy, pozbawiony koncepcji umysł
( skt. j ñana), który jest doświadczany w medytacji, jest absolutną rzeczywistością, ale nie
156894174.006.png
 
Szentong
3
świadomością ( skt. v ijñana). Wg szentong świadomość jest zawsze relatywna, i nie jest
tym, co zostaje odnalezione przez najwyższą mądrość ( skt. p rajna).
• Wg szentong, kiedy zostaje samoistnie urzeczywistniony umysł mądrości ( skt. j ňana),
nazywany również przejrzystym światłem ( skt. p rabhasvara), nie może on zostać
odnaleziony, a mimo tego jest podstawą wszystkiego (ale nie przyczyną), zarówno
pomieszania i cierpienia, jak i błogości i świadomości. Nazywany jest także ostateczną
rzeczywistością ( skt. d harmata), takością ( skt. t athata) lub "naturą buddy" ( skt.
buddha-dhatu, tathagatagarbha), o której Budda Siakjamuni n auczał w sutrze Nirvana .
• Szentong udowadnia, że natura umysłu nie istnieje w zwykły sposób, ale w sposób
wykraczający poza koncepcje, dlatego nie może być zanegowana przez dyskursywne
myślenie.
• W szentong używany jest termin alajadżniana, czyli mądrość. Wg Dolpopy j est on w
opozycji do alajawidżniany, dobrze znanego terminu czittamatry. Alajawidżniana, to
według szentongpów mądrość wszechpodstawy w swym splamionym stanie. Jest ona w
naturalny sposób obecna w umysłach wszystkich czujących istot i jeżeli na drodze
duchowej ścieżki zostanie oczyszczona z wszelkich splamień, wszelkie doskonałe
duchowe właściwości uzewnętrznią się.
Geneza i historia
Pogląd szentong wywodzi się od Buddy , a przekaz ten istnieje zarówno w tradycji sutr jak i
tantr. Dogłębna wykładnia poglądu zawarta jest w sutrach Trzeciego obrotu Kołem Dharmy
(nazywanych również " Sutrami Esencji ") oraz w szczególności w naukach tantry kalachakra.
Sutry
W skład Sutr Esencji wchodzą:
5. Arya Dharanish Vararaja Sutra   (znana także jako Tathagata Mahakaruna Nirdeśa
Sutra )
6. Anguli Malya Sutra
7. Jnana Loka Lamkara Sutra
8. Anuna Trapur Natvanirdeśa Parivarta Sutra
9. Mahabjeri Sutra
10. Avikalpa Pravesha Dharani Sutra
Wśród wymienionych sutr, Tathagatagarbha Sutra uważana jest za pierwszą sutrę, w której
Budda nauczał o naturze buddy ( skt. t athagatagarbha). Sutry Srimaladevi Simhananda o raz
Samadhi Nirmochana Sutra b yły niezwykle wpływowe, mimo tego pojawiły się później.
Ostatnią sutrą która została przekazana tuż przed śmiercią Buddy jest Maha Parinirvana
Dodatkowo oprócz Sutr Esencji , istnieją jeszcze dwie, które w szeroki sposób objaśniają
zarówno pogląd reprezentowany później przez szkołę cittamatry jak i pogląd szentong:
156894174.001.png
 
Szentong
4
Siastry szkoły yogacara
Wśród siastr (filozoficznych tekstów buddyjskich - traktatów) słynnymi pracami opisującymi
nauki o naturze buddy są teksty Asangi p od wpływem nauk Maitreji:
• Yogācara-bhūmi-śāstra
• Ozdoba dla Sutr Wielkiej Drogi ( skt. Mahāyāna-sūtrālamkāra-kārikā, tyb. t heg pa chen
po'i mdo sde'i rgyan)
• Rozróżniając Zjawiska i Czystą Istotę ( skt. Dharma-dharmatā-vibhāga, tyb. c hos dang
chos nyid rnam par 'byed pa)
• Rozróżniając Środek i Skrajności ( skt. Madhyānta-vibhāga-kārikā, tyb. d bus dang mtha'
rnam par 'byed pa)
• Ozdoba dla Czystej Realizacji ( skt. Abhisamaya-alamkāra, tyb. mngon par rtogs pa'i
rgyan)
• Wspaniała Kontynuacja Wielkiej Drogi ( skt. Ratna-gotra-vibhāga, znana także jako
Uttara-tantra-shastra , tyb. t heg pa chen po rgyud bla ma'i bstan)
Ostatnie pięć prac nazywanych jest wspólnie " Pięcioma Dharmami Maitreji ", a za ich autora
uważany jest często Maitreya, Asanga lub obaj filozofowie. Stanowią one nauki szkoły
yogacary. Teksty te zawierają zarówno poglądy doktryny cittamatry j ak i szentong.
Oponenci ze szkoły gelug i dentyfikują te teksty wyłącznie z doktryną cittamatry i nie
rozróżniają obu filozofii.
Szkoła dzionang
Jedną z najbardziej znanych szkół wyznających pogląd szentong była szkoła dzionang
buddyzmu tybetańskiego. Korzenie przekazu tej szkoły w Tybecie sięgają XII wieku i nauk
mistrza Jumo Mikjo Dordże, ale znana stała się dzięki aktywności mistrza Dolpopy, który
wcześniej praktykował w szkole sakya. Szczególnym przekazem tej szkoły jest właśnie
doktryna yogacara-madhyamaka, która nauczana jest często wraz z tantrą kalachakra ( tyb.
Duki Korlo). Za wielkich mistrzów szentong i autorów wielu tekstów wyjaśniających ten
pogląd uważani są dzierżawcy tej szkoły - Dolpopa Szierab Gjaltsen i Taranatha.
W XVII wieku szkoła dzionang została oskarżona o herezję przez V Dalajlamę, który stojąc
na czele szkoły gelug s prawował polityczną władzę w Tybecie. W wyniku tego zamknięte
zostały prawie wszystkie klasztory dzionang, teksty tej tradycji zostały zniszczone, a mnisi
siłą "nawróceni" na doktrynę szkoły gelug. Niemniej jednak kilka klasztorów szkoły
dzionang przetrwało poza granicami Centralnego Tybetu, będącego pod kontrolą szkoły
gelug, i kontynuuje praktykę do dzisiejszego dnia. Był to jednak koniec niezależności
dzionangpy. Przekaz jednak przetrwał, gdyż zarówno instrukcje do tantry kalachakra, jak i
pogląd szentong były przekazywane przez rozmaitych mistrzów tradycji ningma i kagyu w
bardziej odległych regionach Tybetu, jak Amdo i Kham .
156894174.002.png
 
Szentong
5
Szentong według Dolpopy
Jednym z największych eksponentów szentong był tybetański mistrz Dolpopa Szerab
Dzialtsen. Rozróżnienie dwóch rodzajów pustki można znaleźć w jednym z jego
najważniejszych tekstów, noszącym tytuł: "Czwarte Zgromadzenie" ( tyb. Bka bdu bzhi pa):
"W tej tradycji nie wszystko jest pozbawione swojej własnej natury. Dokładnie
rozróżniając pustkę własnej natury i pustkę innego , cokolwiek jest względne, jest
uważane za pozbawione własnej natury, a to, co jest absolutne jest uważane za
całkowicie pozbawione innego .
Pustka wszystkich zjawisk nie jest tym, co istnieje ostatecznie - ostatecznie istnieje
natomiast Natura Buddy ( skt. t athagatagarbha, tyb. de gshegs snying po), której
synonimami są też: stan prawdy ( skt. d harmakaya, tyb. c zos sku) lub Umysł Mądrości
Buddy.
Rozmaite określenia ostatecznej rzeczywistości wymienia Dolpopa, mówiąc że jest nią:
..cokolwiek jest uznawane za będące ostatecznym, głębokim sposobem rzeczywistości,
takim jak absolutna przestrzeń rzeczywistości, takość, naturalne promieniujące
światło, naturalne współpowstawanie, naturalny niezmienny stan, ostateczne ciało
rzeczywistości buddy, ostateczna doskonałość transcendentnej mądrości, ostateczna
Madhyamaka, ostateczna nirwana, ostateczne wielkie oświecenie, ostateczny Budda,
ostateczna Dharma, ostateczna Sangha...
Inaczej o tej ostatecznej rzeczywistości można też powiedzieć, że jest to zarazem pustka i
świetlistość (klarowność), która jest doświadczana przez samo powstającą świadomość
(uważność), nie uwarunkowaną istnieniem jakiegokolwiek przedmiotu świadomości. To
ciało prawdy ( skt. d harmakaya) jest zarazem podstawą, ( skt. a laya jnana, tyb. k un gzhi ye
shes) dzięki której wszystkie zjawiska mogą się wydarzyć i jest warunkiem istnienia
zarówno samsary jak i nirwany. Nie jest przyczyną samsary, ale bez niej nic nie mogłoby się
wydarzyć, także samsara, dlatego mówi się, że jest jej podstawą.
Termin alaya-jnana ( skt. ), czyli mądrość wszechpodstawy, jest terminem użytym po raz
pierwszy przez Dolpopę, w opozycji do terminu alaya-vijnana , dobrze znanego w filozofii
cittamatry. Alaya-vijnana , to według szentongpów mądrość wszechpodstawy w swym
splamionym stanie. Jest ona w naturalny sposób obecna w umysłach wszystkich czujących
istot i jeżeli na drodze duchowej ścieżki zostanie oczyszczona z wszelkich splamień,
wszelkie doskonałe duchowe właściwości uzewnętrznią się. Te wszystkie splamienia
rozmaite stany umysłu związane ze światowym, zwykłym istnieniem, choć zakrywają
doskonale czystą naturę Buddy, są w istocie puste ( tyb. r ang stong), niesubstancjalne.
Dlatego można je usunąć, a wówczas ukaże się natura Buddy, umysł mądrości Buddy
( alaya-jnana ), który jest pozbawiony wszystkich złożonych zjawisk ( tyb. gzhan stong), nie
pozbawiony jednak własnej natury.
156894174.003.png
 
Zgłoś jeśli naruszono regulamin