FLAGA UMBRII
http://www.regione.umbria.it/MediaCenter/FE/media/lumbria-000.html
Villa il Pischiello
undefined
Corteo storico del Palio delle Barche
palio-delle-barche
● graniczy na wschodzie i pólnocnym wschodzie z le Marche, na zachodzie i północnym zachodzie z Toskanią, na południu i południowym zachodzie z Lazio. Oggi l'economia della regione basa la sua forza su quattro comparti specifici: industria, artigianato, agricoltura e turismo.
perugino, ternano, Alta Valtiberina, amerino, assisano (o Valle Umbra Nord), folignate (o Valle Umbra Sud), eugubino-Alto Chiascio, orvietano, spoletino, Trasimeno, tuderte, Valnerina
Nazwa „Umbria” odnosiła się początkowo do krainy historycznej w antycznej Italii, znajdującej się w środkowej części Półwyspu Apenińskiego. Nazwa regionu używana jest także współcześnie — pochodzi od starożytnego ludu Umbrów, który osiadł tam w VI wieku przed Chr. i był następnie wypierany przez Etrusków w kierunku Apeninów. W I poł. III w. przed Chr. Umbria stopniowo została włączona do państwa Rzymskiego.
Główne miasta w okresie antycznym to Mevania (dziś Bevagna) i Narnia (dziś Narni)
Starożytność:
Umbrowie, Umbri - jedno z plemion italskich, które przybyło pod koniec II tysiąclecia p.n.e. z północy i osiadło w północnej i środkowej Italii. Założyli wiele współczesnych miast Umbrii- dzisiejszej Amelii, Asyżu, Bettony, Citta di Castello, Foligno, Gubbio, Narni,Perugia, Spoleto, Terni, Todi. Potem, razem ze wsrostem potęgi sąsiednich ludów, granice Umbrii zaczęły się zawężać. Najpierw Umbria straciła swoją część zachodnią (dzisiejszą Toskanię) na korzyść Etrusków. Później, w wyniku walk Umbrowie musieli ograniczyć swoje panowanie jedynie do późniejszej Umbrii. Pozostawali pod wpływem kultury etruskiej. Nie stworzyli jednolitej organizacji plemiennej, na początku III w. p.n.e. ulegli Rzymianom i stali się ich sojusznikami, między innymi jako żołnierze. Rzymianie zakładają kolonie: Senigallia (Sena Gallica, 283 a.C.), Rimini (Ariminum, 268 a.C.), Spoleto (Spoletium 241 a.C.) i inicjują ważne roboty publiczne, m.in. via Flaminia (220 a.C.) między Rzymem i Rimini.
W 90 a.C. Rzymianie przyznają Umbrom prawa, którymi sami dysponują (gli stessi diritti amministrativi e civili dei Romani, ossia lo status di cives romani).
Cesarz August, dzieląc Italię na okręgi administracyjne, stworzył region Umbria, ale nie odpowiadał on dzisiejszym granicom (bez Perugii i Orvieto, ale z terytorium między Senigallia i Rimini).
W czasie wielkiej wędrówki ludów w V w. Umbria podupadła gospodarczo; na jej terenie toczyły się też krwawe bitwy.
Średniowiecze:
po najeździe plemion barbarzyńskich Umbria została zajęta przez Bizancjum, a potem przez Longobardów. W miedzyczasie na jej terytorium rozprzestrzeniło się chrześcijaństwo.
W 571 r. Longobardowie, po podbiciu niziny padańskiej, założyli w Umbrii księstwo Spoleto – formalnie niezależne do 1250 r. Od tego momentu Umbria byłą podzielona między Longobardów (Spoleto) i Bizancjum (korytarz łączący Rzym i Ravennę).
W 774 r. Karol Wielki zajmuje Umbrię i dołącza ją do Królestwa Franków, następnie przekazuje je papiestwu, zachowując nad nimi formalne zwierzchnictwo. Późniejsze walki między Cesarstwem i Kościołem o zwierzchnictwo nad terytorium.
XIV w – powstają lokalne signorie, np. dei Monaldeschi ad Orvieto, degli Atti a Todi, dei Vitelli a Città di Castello, dei Gabrielli a Gubbio, degli Anastasi prima e dei Trinci poi a Foligno, e dei Baglioni a Perugia. Rozwijają się w kolejnym wieku w obrębie Państwa Kościelnego, które odzyskało w XIV w kontrolę nad regionem. Miasta do pocz. XVI wieku zachowują jednak swoją wolność i przywileje.
Opisy miast:
Asyż (Assisi)– piękne średniowieczne miasto, pełne uroczych zaułków i placów, jest spadkobiercą dziedzictwa św. Franciszka. Na głównym placu miasta, Piazza del Comune, wznoszą się kolumny Templo di Minerva, fasady świątyni rzymskiej z czasów Augusta. W stojącym naprzeciwko Palazzo Comunale mieści się galeria sztuki z dziełami miejscowych artystów okresu średniowiecza. W miejscu spoczynku św. Franciszka, w dwa lata po jego śmierci w 1228 r., zaczęto wznosić bazylikę. W ciągu następnego stulecia kościoły górny i dolny były ozdabiane przez czołowych artystów tamtych czasów, między innymi przez Cimabuego, Simone Martiniego, Pietra Lorenzettiego oraz Giotta, którego freski ze scenami z życia św. Franciszka należą do najsłynniejszych w całych Włoszech. Bazylika, górująca nad Asyżem, jest jedną z ważniejszych świątyń chrześcijaństwa i w ciągu roku odwiedzają ją rzesze pielgrzymów.
Perugia– Stare centrum Perugii skupione jest wokół Corso Vanucci - ulicy noszącej imię urodzonego tu malarza Pietra Vannucciego, zwanego Perugino. Na północnym krańcu ulicy wznosi się XV-wieczna katedra. W nawie głównej, na filarze pokrytym zawieszonym wotami umieszczony jest renesansowy obraz "Madonna delle Grazie" pędzla Giannicolo di Paolo. Wizerunek ma ponoć cudowne właściwości, dlatego matki przynoszą tu dzieci po ceremonii chrztu. Za murami miejskimi, przy Borgo XX Giugno stoi San Pietro - najefektowniej dekorowany kościół w Perugii. Najciekawszym elementem wyposażenia wnętrza są drewniane stalle z XVI w.
Gubbio ...
Italianistyka