biura-podrozy-globalny-kodeks-etyki.pdf

GLOBALNY KODEKS ETYKI W TURYSTYCE –

Czym jest i jak go wprowadzać?

GLOBALNY KODEKS ETYKI W TURYSTYCE

Czym jest i jak go wprowadzać?

Czym jest Kodeks Etyki w Turystyce?

1. Globalny Kodeks Etyki w Turystyce, zwany dalej Kodeksem Etyki , to zbiór

podstawowych zasad, którego celem jest wskazywanie drogi podmiotom

uczestniczącym w rozwoju turystyki tj.: administracji centralnej i regionalnej,

społecznościom lokalnym, jednostkom organizacyjnym branŜy turystycznej, jak

równieŜ turystom krajowym i zagranicznym, tak aby rozwój ten odbywał się w sposób

stabilny i odpowiedzialny. Kodeks Etyki odnosi się teŜ do zjawisk związanych z

handlem, bezpieczeństwem i problemami humanitarnymi, które oddziałują w

róŜnorodny sposób na turystykę.

2. Kodeks Etyki został przyjęty 30 października 1999 roku przez Zgromadzenie Ogólne

Światowej Organizacji Turystyki ( WTO ), rezolucją A/RES/406(XIII). Kodeks składa

się z preambuły, zasad (art. 19) oraz z mechanizmu jego wdraŜania (art.10).

3. Kodeks Etyki uzupełnia Protokół, który obejmuje dwa główne aspekty procesu

wdraŜania. Część pierwsza Protokołu zatytułowana jest: „Światowy Komitet ds. Etyki

w Turystyce (zwany dalej Światowym Komitetem ) organ odpowiedzialny za

interpretację, wprowadzanie i ocenę Globalnego Kodeksu Etyki w Turystyce”.

Formułuje on warunki mające wpływ na działalność i zakres kompetencji Światowego

Komitetu. Ta część Protokołu została zatwierdzona we wrześniu 2001 roku przez

Zgromadzenie Ogólne WTO rezolucją A/RES/438(XIV).

4. Część druga Protokołu odnosi się do mechanizmu rozstrzygania sporów. NaleŜy

zwrócić uwagę, iŜ ta część Protokołu nie została jeszcze zaaprobowana przez

Zgromadzenie Ogólne WTO. WciąŜ jest dyskutowana w ramach Światowego

Komitetu, który ma przedłoŜyć swoje propozycje w tym zakresie na XVI posiedzeniu

Zgromadzenia Ogólnego WTO w 2005 roku.

Adresaci Kodeksu Etyki

5. Kodeks Etyki, generalnie, dotyczy wszystkich podmiotów sfery turystyki niezaleŜnie

od tego czy są oni członkami Światowej Organizacji Turystyki czy teŜ nie. Kodeks

Etyki adresowany jest więc do władz, organizacji, jednostek indywidualnych, takich

jak:

Administracja rządowa,

Władze regionalne odpowiedzialne za rozwój turystyki,

Przedsiębiorstwa, zrzeszenia, samorządy gospodarcze,

Pracownicy, zarówno etatowi, jak i pracujący na zlecenie,

Związki zawodowe związane ze sferą turystyki,

Instytucje finansowe, wspomagające projekty turystyczne,

Społeczności lokalne przyjmujące turystów,

PodróŜujących, w tym podróŜnych biznesowych, a takŜe odwiedzających,

GLOBALNY KODEKS ETYKI W TURYSTYCE –

Czym jest i jak go wprowadzać?

Inne podmioty mające wpływ na rozwój turystyki, w tym: organizacje

pozarządowe specjalizujące się w turystyce, bezpośrednio związane z

projektami dot. turystyki i podaŜą usług turystycznych,

Media, przede wszystkim specjalizujące się w zagadnieniach związanych z

podróŜowaniem.

6. PowyŜsze podmioty, niezaleŜnie od swego członkostwa w WTO, są wzywane, aby w

swej działalności dobrowolnie kierowały się zasadami ujętymi w Kodeksie Etyki.

NaleŜy jednak podkreślić, Ŝe w pierwszej kolejności, moralna odpowiedzialność za

wdraŜanie Kodeksu Etyki, od czasu zatwierdzenia go przez Zgromadzenie Ogólne

WTO, naleŜy do członków tejŜe organizacji.

Nieobligatoryjność Kodeksu Etyki

7. Kodeks Etyki nie jest prawnie wiąŜącym dokumentem, a jego akceptacja jest

dobrowolna.

8. Art.10 Kodeksu zapewnia jego dobrowolne wprowadzanie poprzez uznanie roli

Światowego Komitetu, do którego moŜna swobodnie kierować sprawy związane ze

stosowaniem i interpretacją Kodeksu Etyki. Procedury w tym zakresie nie zostały

jeszcze przyjęte.

9. Postanowienia Kodeksu mogą być wprowadzane do „odpowiednich ustaw, przepisów

i zasad działania”, do czego Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych (w

swojej rezolucji A/RES/56/212) wezwało rządy państw i sektor turystyczny. Tego

rodzaju przepisy, odnoszące się do Kodeksu Etyki i zaadoptowane na poziomie

krajowym lub branŜowym, byłyby wiąŜące, co jednak nie zmieniałoby dobrowolnej

natury Kodeksu Etyki.

10. Ponadto, naleŜy zwrócić uwagę, iŜ rezolucja A/RES/406/(XIII) zapewnia „stałe

dostosowywanie postanowień Kodeksu Etyki do rozwoju światowej turystyki” i „do

zmieniających się warunków stosunków międzynarodowych”. KaŜda zmiana Kodeksu

Etyki winna zyskać aprobatę Zgromadzenia Ogólnego WTO. Propozycje zmian mogą

być przedkładane przez Radę Wykonawczą i jej organy, sekretarza generalnego lub

Światowy Komitet.

Światowy Komitet

11. Światowy Komitet został powołany zgodnie z art.10 Kodeksu Etyki. Jedenastu

członków Komitetu i ich następcy, zostało desygnowanych i wybranych w 2002 roku

i na początku 2003 roku przez komisje regionalne WTO i Radę Biznesu WTO. Z

jedenastu członków Komitetu, sześciu reprezentuje członków zwyczajnych, jeden

członków stowarzyszonych, a czterech członków afiliowanych.

GLOBALNY KODEKS ETYKI W TURYSTYCE –

Czym jest i jak go wprowadzać?

12. Pierwsze posiedzenie odbyło się 25 i 26 lutego 2004 roku w Rzymie.

Przewodniczącym Komitetu został wybrany M. Diego Cordovez, były zastępca

sekretarza generalnego Narodów Zjednoczonych, a obecnie minister spraw

zagranicznych Ekwadoru. Jego kandydatura została zgłoszona przez sekretarza

generalnego WTO.

13. Zgromadzenie Ogólne WTO określiło, iŜ Światowy Komitety będzie działał na trzech

płaszczyznach, jako:

Organ odpowiadający za promocję, upowszechnianie Kodeksu Etyki,

Organ odpowiedzialny za ocenę i monitorowanie wprowadzania Kodeksu

Etyki,

Organ rozstrzygający sprawy związane ze stosowaniem lub interpretacją

postanowień Kodeksu Etyki.

14. W celu efektywnego sprawowania powyŜszych funkcji, Światowy Komitet, podczas

swojego pierwszego spotkania, podjął dwie decyzje. Pierwsza to przeprowadzenie

szerokiej kampanii informacyjnej dotyczącej Kodeksu Etyki, a druga to: zebranie

informacji wśród członków Światowej Organizacji Turystyki na temat stanu

wdraŜania Kodeksu Etyki. Wyniki tych badań pozwolą Światowemu Komitetowi

zidentyfikować obszary i środki wprowadzania Kodeksu Etyki, które naleŜy

doskonalić.

15. Dodatkowo, parametry wdraŜania, zgodne z głównymi zasadami Kodeksu Etyki, będą

przygotowane i rozpowszechnione, aby przygotować i wspierać członków Światowej

Organizacji Turystyki w zakresie praktycznego wprowadzania Kodeksu Etyki.

Jak wprowadzać Kodeks Etyki?

16. Przyjęcie zobowiązań wynikających z Kodeksu Etyki i stosowanie się do jego zasad

zaleŜy od samodzielnej decyzji kaŜdego podmiotu i uczestnika związanego z

rozwojem turystyki.

17. Istnieją róŜne sposoby wprowadzania Kodeksu Etyki. Uczestnicy mogą wybrać

odpowiednią dla siebie formę spośród niŜej wymienionych:

WyraŜenie swojej formalnej akceptacji i poparcia dla Kodeksu Etyki,

Wprowadzanie zasad Kodeksu Etyki do aktów prawnych, albo

wykorzystywanie ich jako podstawę przy wprowadzaniu przepisów krajowych,

Włączenie istotnych postanowień Kodeksu Etyki do uregulowań umownych,

Odnoszenie się do postanowień Kodeksu Etyki w swych własnych kodeksach

lub regulaminach.

Akceptacja Kodeksu Etyki

18. Powiadomienia o formalnej akceptacji, przyjęciu, stosowaniu zasad Kodeksu Etyki,

zgłaszanie uwag do Kodeksu Etyki lub jego głównych zasad, naleŜy kierować do

sekretariatu Światowego Komitetu.

GLOBALNY KODEKS ETYKI W TURYSTYCE –

Czym jest i jak go wprowadzać?

19. Komitet będzie informował sekretarza generalnego WTO o państwach i

organizacjach, które notyfikowały formalnie swoją akceptację Kodeksu Etyki, jak

równieŜ na temat środków przedsięwziętych w celu wprowadzenia Kodeksu Etyki.

PowyŜsze raporty będą równieŜ regularnie przedkładane Radzie Wykonawczej i

Zgromadzeniu Ogólnemu WTO.

Upowszechnianie Kodeksu Etyki

20. Tekst Kodeksu Etyki jest dostępny na stronach internetowych Światowej Organizacji

Turystyki ( http://www.worldtourism.org/code_ethics/eng.html ). Od jego przyjęcia w

1999 roku, Kodeks Etyki rozpowszechniany był w pięciu oficjalnych językach

Organizacji (arabskim, angielskim, francuskim, rosyjskim i hiszpańskim).

21. Zgodnie z rezolucją A/RES/406(XIII), państwaczłonkowie Światowej Organizacji

Turystyki zobowiązane są do publikacji i jak najszerszego upowszechniania Kodeksu

Etyki.

22. W celu dotarcia do jak największej liczby lokalnych podmiotów, zaleca się aby organa

rządowe zajmujące się rozwojem turystyki oraz inne organizacje powiązane z

turystyką zadbały o przetłumaczenie Kodeksu Etyki na języki narodowe. Tłumaczenia

powinny być rejestrowane w sekretariacie Światowego Komitetu.

23. Tłumaczenia Kodeksu Etyki dostarczone do sekretariatu drogą elektroniczną będą

następnie udostępnione na ww stronach Światowej Organizacji Turystyki.

24. Podmioty sektora prywatnego są, na równi z sektorem państwowym, wzywane do

upowszechniania Kodeksu Etyki wśród swoich partnerów.

Dodatkowe zalecenia

25. Zaleca się aby krajowe administracje turystyczne wyznaczyły odpowiednią osobę,

która byłaby zorientowana w zakresie stopnia wdraŜania Kodeksu Etyki w danym

kraju. Jej zadaniem byłaby współpraca ze Światowym Komitetem, a w szczególności

z przedstawicielem Światowego Komitetu reprezentującym komisję regionalną, do

której naleŜy jego/jej krajowa administracja turystyczna.

GLOBALNY KODEKS ETYKI W TURYSTYCE –

Czym jest i jak go wprowadzać?

GLOBALNY KODEKS ETYKI W TURYSTYCE

My, członkowie Światowej Organizacji Turystyki (WTO), przedstawiciele

światowego przemysłu turystycznego, delegaci Państw, terytoriów, przedsiębiorstw,

instytucji i organizacji, zebrani na Zgromadzeniu Ogólnym w Santiago, Chile, 1

października 1999 r.,

Potwierdzając cele określone w artykule 3 Statutu Światowej Organizacji Turystyki

oraz świadomi „decydującej i głównej” roli tej organizacji, przyznanej przez Zgromadzenie

Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych, w promowaniu i rozwijaniu turystyki, a przez

to w sprzyjaniu rozwojowi gospodarczemu, porozumieniu międzynarodowemu, pokojowi,

dobrobytowi oraz powszechnemu poszanowaniu i przestrzeganiu praw człowieka i

podstawowych wolności wszystkich ludzi, niezaleŜnie od rasy, płci, języka czy religii;

Głęboko wierząc, Ŝe turystyka stanowi Ŝywotną siłę w słuŜbie pokoju oraz Ŝe sprzyja

przyjaźni i porozumieniu między narodami świata dzięki zapewnieniu moŜliwości

bezpośrednich, spontanicznych i równoprawnych kontaktów męŜczyzn i kobiet o odmiennych

kulturach i stylach Ŝycia;

Włączając się w uzasadnione dąŜenia do trwałego pogodzenia ochrony środowiska

naturalnego, rozwoju gospodarczego i walki z ubóstwem, sformułowane przez Narody

Zjednoczone na Szczycie Ziemi w 1992 r. w Rio de Janeiro i wyraŜone w uchwalonym

wówczas programie działań – Agenda 21;

Biorąc pod uwagę szybki i stały, tak w przeszłości jak i w przewidywalnej

przyszłości, rozwój turystyki wypoczynkowej, biznesowej, kulturowej, pielgrzymkowej i

zdrowotnej oraz jej wpływ, zarówno pozytywny, jak i negatywny, na środowisko, gospodarkę

i społeczeństwo krajów nie tylko wysyłających, ale równieŜ przyjmujących turystów,

społeczności lokalne i rdzenną ludność oraz na stosunki międzynarodowe i handel;

Mając na celu promowanie odpowiedzialnej, zrównowaŜonej i ogólnie dostępnej

turystyki

ramach

powszechnego

prawa

wypoczynku

podróŜowania,

przy

poszanowaniu wyborów społeczeństw wszystkich narodów w tym zakresie;

Będąc jednocześnie przekonani, Ŝe światowy przemysł turystyczny w całości ma

wiele do zyskania poprzez działanie w środowisku sprzyjającym gospodarce rynkowej,

indywidualnej przedsiębiorczości i wolnemu handlowi, a takŜe poprzez działania mające na

celu podnoszenie dobrobytu i zwiększanie zatrudnienia;

W głębokim przekonaniu, Ŝe odpowiedzialna i zrównowaŜona turystyka, pod

warunkiem przestrzegania określonych zasad i przepisów, daje się w pełni pogodzić z rosnącą

liberalizacją warunków handlu usługami, w jakich działają przedsiębiorstwa z tego sektora,

oraz Ŝe moŜliwe jest pogodzenie w ramach sektora turystycznego gospodarki z ekologią,

ochrony środowiska z rozwojem oraz otwarcia na handel międzynarodowy z ochroną

toŜsamości społecznej i kulturowej;

Mając na uwadze, Ŝe przy takim podejściu wszyscy uczestnicy rozwoju turystyki, a

więc władze krajowe, regionalne i lokalne, przedsiębiorstwa, stowarzyszenia, pracownicy,

organizacje pozarządowe i inne jednostki organizacyjne branŜy turystycznej, a takŜe środki

masowego przekazu, społeczności lokalne goszczące turystów, jak i sami turyści, odgrywają

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: