zacznijmy-od-dotyku-c2.pdf

Wiatr

i trawnik

piórko jest bardzo delikatne. Kubuś przez

bluzkę wcale go nie czuł. To pewnie dlate-

go tak rzadko znajduję piórko na trawniku!

– pomyślał.

- Piórko zabieram, nie zgadłeś. Teraz będzie

coś innego.

Milka przejechała przyjacielowi po plecach

okrągłym kształtem.

- Wiem, wiem! To piłka – jest okrągła jak

kamyk!

- Dobrze, piłka jest Twoja, ale zanim ją do-

staniesz, przejadę Ci nią jeszcze po nogach i

rękach. Bo wiatr wieje po całym trawniku.

Potem Milka „zawyła“ donośnie

– uuuuuuuuuuuu i przesunęła po plecach

nierównym przedmiotem. Był dość ciężki,

kanciasty, twardy I długi.

- To, to, to… szczepka drewna do kominka!

Czułem się jak trawnik, na który spadła z drze-

wa wielka gałąź!

- Dobrze, wygrywasz, I znowu… szszszsz…

Dziecio zabawa się podobała.

A Tobie?

Wolisz być wiatrem czy może trawnikiem?

Zaproś rodziców do zabawy. Pamiętasz zasady?

Wiatr gna po plecach, nogach, ramionach

przedmioty. Zgadujesz, co to. Jeśli zgadniesz

– możesz ten przedmiot zatrzymać.

Potem jest zmiana. Ty jesteś wiatrem, rodzic

trawnikiem. Pomasuj im plecy różnymi kształ-

tami. Ciekawe go wygra?

W iosna poganiana wiatrem zbliżała się

powoli w stronę domu Milki i Kubusia.

Chmury przepędzały słońce, słońce nieustę-

pliwe wychylało się zza chmur. To śnieg padał,

to deszcz, to tęcza wychodziła, to znów znikała.

Prawdziwy kogel mogel.

- Coś ta wiosna z zimą się nie mogą zdecy-

dować, która odchodzi, która panuje i

zostaje... Wysyłałam list do wiosny ale

wiatr go porwał. Gdzie go zaniósł

ten pedziwiatr…? Czasami

już naprawdę nie wiem, po co

wieje, gdzie go nosi. Ale wiatr

ma dobre pomysły. Widziałam,

Kubusiu jak igra z trawnikiem.

Fajna zabawa…

- Z kim, z trawnikiem?

- Tak, trawnik leży, jak zazwy-

czaj. A wiatr gna. Wiatr przewala

trawnikowi po plecach różne

przedmioty. A to gałęzki, a to kępki

trawy, suche liście i kamyki, napo-

tkane papierki, bryłki ziemi…

- A trawnik leży, i…

- I zgaduje, co mu plecy masuje. A

jak trawnik zgadnie, to może zatrzy-

mać ten przedmiot. Pewnie dlatego

na trawnikach zbierają się liście, patyki

i inne rzeczy… To zdobyczne skar-

by, zabrane wiatrowi. Chcesz się tak

pobawić?

- A mogę być trawnikiem?

- Jasne, połóż się na brzuchu. Najpierw,

niczym słaby wietrzyk powycieram Ci ple-

cy. Sssss….- Milka cichutko zaszeleściła.

- Uważaj, szszszsz… - Milka zaszumiała

głośniej. Pojawiają się pierwsze delikatne

muśnięcia – poznajesz?

To było trudne zadanie. Milka piórkiem

przejeżdżała po plecach, Ale przecież

Przygotuj dwa takie same zestawy: piłeczki rehabilitacyjne o różnym ciężarze i wielkości, gładkie

i z kolcami (tzw jeżyki), wałki z kolcami (po 4-5 sztuk różnorodnych przedmiotów) dla każdego

uczestnika.

Przebieg zabawy:

• Dziecko leży na brzuchu, usiądź obok niego

po turecku ( w siadzie skrzyżnym.

• Wytrzyj dziecku plecy (naśladując wyciera-

nie tablicy)

• Wybierz jeden przedmiot z zestawu i roz-

pocznĳ nim masowanie pleców dziecka.

• Pamiętaj, zrób to tak, aby dziecko nie wi-

działo, czym mu plecy masujesz.

• Zadaniem dziecka jest odgadnięcie, czym

mu plecy masujesz. Musi ono pokazać o który

przedmiot z zestawu chodzi

• Jeśli dziecko dobrze odpowie, możesz mu

masować również nogi I ręce. Na końcu

przekazujesz mu ów przedmiot, przechodzi

do jego puli, jako punkt zdobyczny. Możesz

przejść do masowania następnym przedmio-

tem.

• Jeśli odpowiedź jest błędna dziecko musi Ci

oddać swój identyczny przedmiot. Zabawę w

masowanie można kontynuować aż do wyczer-

pania przedmiotów.

• Pierwsza część zabawy kończy się maso-

waniem pleców dłońmi („wycieranie tabli-

cy”) i sprawdzaniem ile par uzyskał każdy z

uczestników.

Później zamień się z dzieckiem, niech ono

zasmakuje w roli zadającego zagadkę.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: