Alagor Krystyna - Medycyna zapomniana.pdf - ZDROWIE - Birdosz

Krystyna Alagor

Medycyna zapomniana

O medycynie inaczej

Grafika: Marek Maj

Wydawnictwo:

W.A. Alagor

ul. Sportowa 1/4

tel./fax: (048) 3606507

ISBN 8390542l7X

Druk i oprawa: «ROMEL», Radom, ul. 25czerwca 37. Skład komputerowy i redakcja techniczna:

Rafał Celej

Wychodząc ze słusznego załoŜenia, iŜ mówienie „o chorobach nieuleczalnych" jest duŜym

ryzykiem i swoistym kapitulanctwem poznawczym i terapeutycznym ludzi medycyny,

uwaŜamy za poŜądany i uprawniony cel własne leczenie chorób rzekomo nieuleczalnych.

(prof. Julian Aleksandrowicz)

WSTĘP

W drugiej połowie XX wieku, nastąpił szczególnie szybki rozwój medycyny akademickiej i

farmakologii. Dawne metody leczenia, nazywane niekiedy medycyną ludową lub naturalną,

zagubiono. Powoli odchodzili od Ŝywych znawcy zabierając doświadczenie i mądrości, których nikt od

nich przejąć nie chciał.

Zamilkła wiedza i umiejętności dotychczas przekazywane w formie ustnej między pokoleniami.

Proste sposoby leczenia coraz bardziej komplikowano, przekształcając naturę w sztuczność. Człowiek

podąŜał za nowym kierunkiem i wygodnie przerzucał odpowiedzialność za własne zdrowie na lekarzy,

uznając ich za wyrocznie. Zwolnieni od odpowiedzialności staliśmy się bierni, ufni — oczekując i

wymagając od nauk medycznych pełnego dla nas zdrowia.

Czy medycyna dysponująca „inteligentną" aparaturą, szpitalami, lekami syntetycznymi moŜe

udźwignąć tę odpowiedzialność i spełnić nasze oczekiwania? Czy powinniśmy najcenniejszą rzecz,

jaką jest nasze zdrowie i Ŝycie, oddać w cudze ręce? Czy syntetyczne leki mogą skutecznie działać,

gdy człowiek w swej istocie jest cząstką Wielkiej Natury?

Hipokrates, którego wiedza medyczna zadziwia świat od staroŜytności do dziś, rozwaŜał: „JeŜeli w

przyrodzie jest choroba, to znaczy, Ŝe przyroda ma na nią lekarstwo". Jesteśmy cząstką natury, jeśli my

chorujemy, to choruje jakaś część przyrody — przyroda na pewno ma dla nas wybawienie. Spróbujmy

zatem w naturze szukać ratunku — leku na ból, gojenie ran, przywrócenie zdrowia i sił, które od nas

odeszły, wówczas gdy my odeszliśmy od natury.

Zabiegani, przekonani często o wyŜszości człowieka nad resztą świata, nie zauwaŜamy potęgi

przyrody, która z kaŜdą chwilą zamiera i rodzi się od nowa, a wszystko co istnieje ma dwubiegunową

naturę, jak plus i minus, dobro i zło, ciepło i zimno, zdrowie i choroba. Istnieje grzyb borowik, co leczy, i

grzyb muchomor, co truje. Wszystko w naturze znajduje się w równowadze, dlatego obok borowika

(+) rośnie muchomor (). JeŜeli zniszczymy muchomory, znikną samoistnie prawdziwki — natura

sama pilnuje równowagi. W przyrodzie istnieje to, co daje Ŝycie i to, co Ŝycie zabiera. Wieki ustaliły co

dobre, a co złe. Nie zatracajmy tej wiedzy. Przywróćmy, co pomocne.

Czy słusznym jest powiedzenie, Ŝe leniwi idą do lekarza? Czynni leczą się sami. KaŜde

schorzenie, nim przeistoczy się w zagroŜenie Ŝycia, przez wiele lat ostrzega złym samopoczuciem,

zmiennością nastrojów, manifestuje na zewnątrz wysypką, swędzeniem, plamami, bólem czy

obrzękami — dopraszając się korekty w naszym postępowaniu. Choroba jest skutkiem, czyli wynikiem

wcześniej zaistniałej przyczyny. Uleczyć, to znaczy usunąć przyczynę, gdy tymczasem zachodnia

filozofia leczenia ogranicza się do zwalczania skutków i objawów, a przyczyna pozostaje bezpieczna i

wciąŜ rodzi skutki.

Nauka wkroczyła w kaŜdą dziedzinę Ŝycia, wprowadzając często wynaturzenia. Stajemy się coraz

bardziej od przyrody oddaleni, syntetyczni, chorzy.

Wróćmy do natury. Stare, a nawet staroŜytne metody mają w sobie wiele nieprzemijających racji.

Odszukane od nowa będą słuŜyć człowiekowi. Spróbujmy pomóc sobie — sami!

ZAPOMNIANE METODY

BAŃKI LECZNICZE

W medycynie ludowej poprzednich wieków, stawianie baniek było popularnym sposobem

przywracania zdrowia. Wraz z przejęciem przewodnictwa w leczeniu przez medycynę naukową i leki z

masowej produkcji, stało się wstydliwym sposobem w walce z chorobą— zastąpiły je antybiotyki.

Technika stawiania ich popadła w zapomnienie.

Nadal wiele osób przekonanych jest o skuteczności bezinwazyjnego leczenia bańkami i coraz

częściej, choć nieśmiało, zalecają je lekarze, ale umiejętność ich stawiania znana jest obecnie nielicznym.

Przywróćmy zatem stare skuteczne sposoby leczenia i zgodnie z zapotrzebowaniem uczyńmy je

popularnymi. Nim przeziębienie zaowocuje zapaleniem płuc, postawmy bańki.

Lekarskie bańki pomagają równieŜ w schorzeniach dróg oddechowych przy zaflegmieniu,

grypie, zapaleniu oskrzeli czy zapaleniu opłucnej i kaŜdym przeziębieniu, które przeistoczyć się moŜe

w choroby chroniczne, jak bronchit, czy astmę. Bańki stawiamy najczęściej wtedy, gdy choroba ostro

zaatakuje. Stosowane są niekiedy jako środek przeciwbólowy w bólach mięśni czy kolce nerkowej.

Skutecznie działają równieŜ, gdy z powodu zaziębienia nastąpi brak miesiączki.

Dozwolonym miejscem do stawiania baniek są: plecy, boki, barki, biodra czyli powierzchnie ponad

konstrukcją kostną. Absolutnie nie wolno umieszczać baniek wzdłuŜ stosu pacierzowego kręgosłupa.

Tam stawiamy bańki, gdzie chory odczuwa większy ból. Przy zapaleniu oskrzeli właściwym miejscem

umieszczania baniek są boki, stawiamy równieŜ w górnej części pleców, na szczytach. Przy braku

miesiączki odpowiednim miejscem dla baniek będą dolna część pleców i górna część bioder.

PRZYGOTOWANIE I TECHNIKA STAWIANIA BANIEK

Bańki lekarskie są szklane o pękatym kształcie i naleŜy je mieć w wystarczającej ilości, by

starczyło na pokrycie przynajmniej jednej połowy pleców — minimum 25 sztuk. Potrzebny jest patyk

lub metalowa rączka, drut. Na jego końcu uwijamy kokon z waty higienicznej. Kokon musi być

osadzony trwale, by podczas stawiania baniek nie spadł płonący na plecy chorego. Najbardziej

zalecanym paliwem jest denaturat. Wlewamy niewielką ilość do 1 z baniek i ustawiamy w

bezpiecznym miejscu. Maczamy w nim kokon z waty. NaleŜy koniecznie nadmiar denaturatu odcisnąć

o brzegi bańki. JeŜeli kokon byłby nadmiernie nasączony, płonąca kropla mogłaby spaść na plecy.

Istnieją dwa sposoby stawiania baniek: na mokro i na sucho. W pierwszym ze sposobów,

zanurzamy bańki w ciepłej wodzie, aby zostały ogrzane, i odsączamy je na ręczniku ułoŜonym na tacy.

Patyk z wacikiem zanurzamy w denaturacie, odsączamy nadmiar i zapalamy. Bańkę trzymamy w

jednej ręce a płonący wacik w ręce drugiej — tuŜ nad powierzchnią skóry, ale bańka do skóry nie

dotyka. Płonący wacik wsuwamy do środka bańki, wykonujemy okrąŜenie płomieniem wokół

wewnętrznych ścianek i szybkim ruchem płonący wacik wyjmujemy, a bańkę lekko dociskając

umieszczamy na plecach, w pewnych od siebie odstępach. Istnieje konieczność kilkurazowego

ponownego maczania wacika w denaturacie, pamiętać naleŜy, by za kaŜdym razem przed jego

zanurzaniem zgasić płomień. Po zamaczaniu i odsączeniu ponownie wacik zapalamy.

Prawidłowo postawiona bańka wciąga w siebie skórę, która sprawia wraŜenie Ŝe puchnie —

zmienia przy tym barwę. Im większe było zaziębienie, tym ciemniejsze są miejsca. Po umieszczeniu

wszystkich baniek okrywamy plecy kołdrą, a chory musi leŜeć w cieple, nie poruszając się. Bańki

utrzymujemy około 20 minut, u dzieci 10 minut, małym dzieciom 5 minut. Ilość baniek stawianych

dzieciom jest równieŜ odpowiednio mniejsza. JeŜeli bańkami obstawiliśmy jedną stronę pleców, to po ich

zdjęciu obstawiamy stronę drugą. Nie wymaga się przygotowania powierzchni skóry przed

postawieniem baniek. Natomiast po ich usunięciu smarujemy skórę oliwą, wazeliną lub spirytusem

etylowym (nie denaturatem).

Alagor Krystyna - Medycyna zapomniana.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: