3
Rekolekcje z Aniołami. 2-6.12.2002r. Plan 1
„Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów.”(Ps 8, 6). Nasze pokrewieństwo z aniołami w podobieństwie do Boga. 02.12.2002 3
1. Prośba o wstawiennictwo świętych aniołów. 3
2. Wielka rola aniołów w zamyśle Boga. 3
3. Aniołowie szczególnie obecni w czasie adwentu i Bożego Narodzenia 4
4. Kim są aniołowie? Jak zrozumieć świat niewidzialny? 4
5. Aniołowie nie mają ciał. 5
6. Doskonałość aniołów. 5
7. Szacunek dla spraw świata niewidzialnego. 6
8. Wdzięczność Bogu za dar, jakim są aniołowie. 7
9. Hierarchia aniołów. 7
10. Zaakceptowanie w naszym życiu porządku stworzonego przez Boga. 8
11. Imiona aniołów z Pisma Świętego. 8
Modlitwa do odmówienia (Prefacja z IV modlitwy eucharystycznej): 9
Zbawienie i grzech aniołów. (03.12. 2002) 10
1. Stworzenie aniołów. 10
2. Zbawienie aniołów. 10
3. Grzech aniołów. 11
4. Duchowy charakter grzechu aniołów. 11
5. Pycha jako grzech aniołów. 12
6. Zazdrość jako konsekwencja pychy. 13
7. Szatan – upadek najdoskonalszego anioła. 13
8. Szatan chce odwieść nas od Boga- kuszenie. 14
9. Bóg zawsze zwycięża. Podstawowe kłamstwa szatana. 15
8.1. Niewiara w istnienie osobowego zła. 15
8.2 Bóg jest przyczyną zła. 15
8.2. Szatan równy Bogu jako przyczyna zła. 16
9. Modlitwa do św. Michała Archanioła. 16
Anioł stróż naszym opiekunem. (04.12.2002) 17
1. Wielka liczba aniołów. 17
2. Aniołowie opiekują się całym światem. 18
3. W jaki sposób aniołowie sprawują swoją opiekę nad światem. 18
4. Aniołowie Stróżowie strzegący każdego człowieka, szczególnie dążącego do świętości. 20
4.1. Aniołowie Stróżowie pomagają naszemu poznaniu. 20
4.2. Aniołowie zachęcają nas do dobrego postępowania. 21
4.3. Aniołowie szczególnie strzegą tych, którzy dążą do świętości. 22
5. Aniołowie przybierający postać cielesną. 22
6. Aniołowie strzegący państw, kościołów, tabernakulów, wspólnot. 22
7. Wielkie znaczenie aniołów w naszym życiu i modlitwa do Anioła Stróża. 22
Aniołowie pomagają nam przeżywać modlitwę liturgiczną. (05.12) 24
1. Liturgia niebieska. 24
2. Aniołowie cali uwielbieniem. 25
3. Śpiew liturgiczny i śpiew anielski. 25
4.Aniołowie w liturgii Mszy Świętej. 26
4. Aniołowie w Liturgii Godzin. 27
5. Aniołowie przy śmierci człowieka. 28
6. Podsumowanie. 28
Matka Boża Królowa Aniołów. 29
1. Aniołowie dla Chrystusa. 29
2. Matka Jezusa ponad Aniołami. 30
3. Matka Boża zwycięża szatana. 31
4. Rola Maryi w planach Bożej Opatrzności. 31
5. Maryja nową Ewą. 32
6. Kiedy modlimy się Zdrowaś Mario... 32
Podczas naszych wspólnych rekolekcji adwentowych będziemy starać się spojrzeć na nasze życie, naszą modlitwę i naszą drogę ku Bogu. Jednak tym razem chciałbym zaproponować spojrzenie dość niezwykłe. A mianowicie chciałbym, abyśmy spróbowali zobaczyć nasze życie oczami aniołów. To właśnie Bożych aniołów chcemy prosić, aby szczególnie w tych naszych rozważaniach byli z nami i pomagali nam zobaczyć to, co jest na prawdę ważne, aby móc odrzucić to, co jest tylko pozorem i półprawdą. Aby pomagali nam wybierać to, co nas do Boga przybliża i odrzucać to, co nas od Boga oddala. A więc zaczynamy rekolekcje o aniołach i z aniołami.
W dzisiejszych czasach zdarza się bardzo często, że zapominamy o istnieniu aniołów. Ktoś mógłby powiedzieć, że nie jest to tak ważne, że dużo ważniejsze jest pamiętanie o Tajemnicach życia Chrystusa o Matce Bożej. Tymczasem przeczy temu samo życie, bo przecież nieustannie każdego dnia towarzyszy nam cicha, a jakże ważna obecność Świętych Bożych Aniołów. Prawda o istnieniu aniołów jest prawdą wiary. Powtarzając co niedziela we Mszy Świętej wyznanie wiary, mówimy, że wierzymy w „Boga Ojca stworzyciela nieba i ziemi, rzeczy widzialnych i niewidzialnych.” Niebo, o którym tu mowa, w tradycji Kościoła jest przede wszystkim miejscem stworzenia aniołów. Niebo to miejsce, gdzie są rzeczy niewidzialne, a więc aniołowie. Pokazuje to bardzo istotną rzecz. Stworzenie aniołów przez Boga jest czymś niezwykle istotnym, skoro nieustannie przypomina nam o tym liturgia Kościoła. Przypomina nam ona o tym nie tylko dlatego, że sam Kościół uważa istnienie aniołów, za coś ważnego, ale można powiedzieć, że Kościół niejako odczytuje tu niejako Boży zamysł. To przecież najdoskonalszy Bóg stworzył anioły, to on Sam postanowił, że będą pośrednikami pomiędzy Nim, a światem materialnym. A zatem to niejako sam Bóg daje nam aniołów. Oni w zamyśle Bożym są niezmiernie istotni i ważni. Bóg otacza ich miłością i w tej miłości daje ich nam, aby opiekowali się nami.
My więc także powinniśmy przyjąć aniołów jako Boży dar, ponieważ jest to dar od kochającego nas Boga. Nie jest to też prawda, która kończy się niejako z chwilą jej przyjęcia. Nie możemy więc powiedzieć: Dobrze już wiemy, że aniołowie są ważni, ale skoro tę prawdę daje nam Bóg, to powinna mieć ona konsekwencje w naszym życiu. Zatem to, co wiemy o aniołach powinno nas zachęcać do dążenia ku Bogu, powinno niejako odbijać się w naszym życiu i naszej codzienności. Tym bardziej, że w tej codzienności aniołowie także nieustannie są obecni. Dlatego właśnie zrodził się pomysł, aby spojrzeć na nasze życie oczami aniołów, albo raczej w kontekście tego, co wiemy o aniołach. Prawda o aniołach i to, co o nich wiemy bardzo konkretnie poucza nas, co mamy czynić, co mamy zmieniać w naszym życiu, aby było ono zgodne z wolą Boga i jego zamysłem.
Te prawdy towarzyszą nam niejako nieustannie w okresie adwentu. Będziemy jeszcze wiele o tym mówić, ale już na samym początku nie sposób nie zauważyć, że chyba nie przez przypadek rekolekcje te są rekolekcjami adwentowymi. W liturgii nieustannie powtarza się przecież opis Zwiastowania. Nieustannie mamy przed oczami Archanioła Gabriela, który zwiastuje Matce Bożej narodziny Jezusa. Czekamy jakby z całym niebem na ten wielki wybuch radości w noc Narodzenia Pańskiego. Zarówno rozpoczęcie czasu oczekiwania jak i samą radość Narodzenia Pańskiego oznajmiają aniołowie. Adwent i Boże Narodzenie to chyba najbardziej „anielskie” okresy liturgiczne.
Na samym początku trzeba przyjrzeć się dokładniej, kim są aniołowie. Wiemy, że są niewidzialni i że miejsce ich przebywania jest niejako w bliskości Boga, ale trzeba chyba dokładniej zastanowić się, co to znaczy.
Jak dokładniej przybliżyć sobie prawdę o świecie niewidzialnym. Myślę, że najprościej jest po prostu powiedzieć, że jest to świat, którego nie widać. Nie możemy dostrzec go naszymi oczami. Ale także oznacza to, że skoro nie można go zobaczyć, to nie możemy także go usłyszeć, dotknąć i w końcu świat niewidzialny, to świat, którego nie możemy sobie wyobrazić. Może ktoś powiedzieć, że przecież wyobrażamy sobie jakoś ten świat. Jakoś wyobrażamy sobie aniołów najczęściej jako ludzi, promieniejących Boskim światłem i czystością, którym zazwyczaj dodajemy jeszcze skrzydła. Jednak jest to nasze wyobrażenie aniołów, a nie sami aniołowie. Świat niewidzialny możemy przedstawiać sobie jedynie przy pomocy symboli, ale to nie znaczy, że te nasze wyobrażenia dokładnie ten świat oddają.
Możemy to najlepiej porównać do sztuki, w której człowiek zazwyczaj chce przekazać jakąś głębszą treść. Kiedy widzimy świat, który nas otacza, to po prostu wiemy, że drzewo wygląda tak właśnie jak je widzimy. Jednak nie o to chodzi w sztuce. Chodzi o to, aby przekazać, coś więcej, coś, co niejako kryje się pod tym zwykłym wyobrażeniem. Nie wystarczy więc zobaczyć drzewo i je narysować dokładnie tak, jak je widzimy. Trzeba użyć wyobraźni, stworzyć jakiś wizerunek, który wyraża nie tylko, co widać, ale właśnie to, czego nie widać, mogą to być nastroje, odczucia, czy nawet jakieś głębsze prawdy. Podobnie jest z aniołami. Nie widzimy ich po prostu, czyli nie odtwarzamy w wyobraźni tego, co zobaczyliśmy, lecz tworzymy wizerunek, sami go tworzymy, właśnie dlatego, że chcemy pokazać coś, czego nie widać.
Takim prostym wnioskiem, który wynika z niematerialnej natury aniołów jest fakt, że nie posiadają oni ciał. Jest to tym ważniejsze, że dziś czasami mówi się o jakiś ciałach astralnych, ciałach eterycznych. Jednak niematerialność nie oznacza, że aniołowie składają się z jakiejś lepszej postaci materii. Oczywiście, ponieważ są duchami doskonałymi mogą podporządkowywać sobie materię. Oznacza to, że mogą niekiedy przybierać postać cielesną, ale zawsze nie jest to stan zwyczajny, lecz jakieś nadzwyczajne działanie. Nie mają oni też ciał w zwyczajnym ludzkim rozumieniu. Anioł przybierający ludzkie ciało nie staje się przez to człowiekiem, ale jedynie może być przez człowieka widziany, może wyglądać tak jak człowiek. Najlepiej pokazuje to fragment z księgi Tobiasza. Jak pamiętamy w tej księdze Tobiaszowi towarzyszy archanioł Rafał. Jednak kiedy spełnił zlecone mu przez Boga zadanie sam archanioł zachęca Tobiasza i jego ojca do uwielbienia Boga i mówi: „Widzieliście, że nic nie jadłem, wyście tylko mieli widzenie.” (Tb 12, 19). Anioł więc może przybierać ludzką postać, ale nie może stać się człowiekiem. Dodajmy, że takie pojawianie się aniołów. Jest sprawą nadzwyczajną i zawsze dokonuje się z wyraźnego polecenia Boga. Aniołowie też nie mają żadnego powodu, aby pragnąć być materialnymi, ponieważ bycie stworzeniem duchowym oznacza większą doskonałość.
Dlatego choć nie możemy aniołów zobaczyć w ich naturalnym stanie, to wcale nie znaczy, że ich nie ma. Dziś bardzo często uważa się, że jak coś nie jest materialne, to tego nie ma. Tak jest też z Bogiem, który przecież jest duchem. Właśnie tutaj odsłania nam się cała niezwykłość prawdy o istnieniu aniołów. Choć ich nie widać, oni istnieją i to istnieją w niejako dużo bardziej od całego świata widzialnego. Takie istnienie „dużo bardziej” jest istnieniem po prostu dużo doskonalszym. Dlatego też spróbujmy chwilę zastanowić się nad tym, co oznacza doskonałość aniołów.
Doskonałość aniołów polega na ich największym wśród stworzeń podobieństwie do Boga. Jak pamiętamy, Bóg także człowieka stworzył na swoje podobieństwo i swój obraz. Podobieństwo człowieka do Boga polega na tym, że mamy rozum i wolną wolę. Jednak człowiek ma także ciało. I nie jest podobny do Boga w swojej cielesności. (Oczywiście pamiętamy, że Bóg stał się człowiekiem, a więc przyjął ciało, abyśmy my mogli być pociągnięci do jedności z Bogiem.) Anioł jest najbardziej podobny do Boga, ponieważ nie tylko posiada wolną wolę i rozum, ale także jest duchem. Im bardziej ktoś jest podobny do źródła wszelkiej doskonałości tym jest doskonalszy. Aniołowie są najbliżsi Bogu i dlatego są najdoskonalszymi stworzeniami. Zauważmy, że oznacza to, że z jednej strony wśród stworzeń jesteśmy z aniołami spokrewnieni, ponieważ tylko aniołowie i ludzie posiadają wolną wolę i intelekt. Z drugiej jednak strony powinniśmy pamiętać, że aniołowie są od nas o wiele doskonalsi. Oznacza to, że w świecie duchowym aniołowie są dla nas przewodnikami. Świat duchowy, to świat, który jest dla nas nieznanym lądem, często także na takim nieznanym lądzie musimy iść z kimś, kto wskaże nam drogę. Nawet nie tylko po to, abyśmy nie zabłądzili, ale po to, aby w ogóle nie stracić życia. Świat duchowy także może być niebezpieczny, wiemy dobrze, że aniołowie są nie tylko dobrzy, ale także i źli. Są więc też także tacy aniołowie, którzy przewyższają nas o wiele swoją doskonałością, ale są źli i zrobią wszystko, aby nam zaszkodzić. Do tematu upadłych aniołów jeszcze powrócimy, ale teraz chciałbym wskazać, że w świecie duchowym potrzebujemy przewodników. Jeżeli nie będą nimi aniołowie służący Bogu, to na pewno będą to aniołowie źli.
Dlatego też w świecie duchowym człowiek powinien poruszać się z wielką ostrożnością. W dzisiejszym świecie mamy wiele niefrasobliwości ludzkiej we wchodzeniu w ten świat. Konkretnie chodzi mi tu o różne przejawy spirytyzmu, magii, czy nawet astrologii. Człowiek bardzo pragnie kontaktu z tym, co duchowe, może właśnie dlatego, że jakoś podskórnie czuje, że jest to jego świat, świat pokrewnych mu duchów. Z drugiej jednak strony wchodzi w ten świat i zachowuje się tak jak by mógł w nim wszystko zrobić. Potrafi rozkazywać duchom, myśląc, że muszą one być mu posłuszne. Uważa, że to on sam wydziera duchom prawdy o rzeczach przyszłych. Jakby był jakiś powód, dla którego o wiele doskonalsze od niego istoty miałyby go słuchać. Jednocześnie lekceważy zupełnie naukę Kościoła, co najczęściej wiedzie do zguby. Bo właśnie źli aniołowie, wykorzystują takich ludzi, ponieważ bardzo łatwo mogą oni stać się narzędziami służącymi ich celom. Tymczasem prawda o tym, że aniołowie są o wiele doskonalsi od człowieka powinna wzbudzać w nas szacunek w stosunku do nich. Oznacza to także, że świat duchowy trzeba traktować do końca poważnie, do końca serio. Nie można traktować go lekkomyślnie i uznawać, że możemy sami w nim coś zdziałać.
Zarazem powinna być w nas wdzięczność. Bo przecież aniołowie, istoty niebieskie tak doskonałe zgadzają się nam służyć. Bóg wysyła do nas aniołów, a oni w swojej doskonałości i niezwykłym duchowym pięknie i obfitości duchowych darów, które posiadają, chcą nam pomagać. Nie można więc tej pomocy odrzucać, ale nie można także odnosić się do nich bez szacunku. To często jest trochę tak, jakbyśmy traktowali pomoc naszego anioła stróża jako coś oczywistego. Zastanówmy się, czy kiedykolwiek w naszej modlitwie zdarzyło się nam podziękować Bogu za naszego anioła stróża i czy zdarzyło się nam podziękować naszemu aniołowi stróżowi za to, że chce nam pomagać i troszczyć się o nas. Może dziś jest czas, aby w naszej wieczornej modlitwie to uczynić. Tak zwyczajnie, własnymi słowami podziękować Bogu za naszego Anioła Stróża i Aniołowi Stróżowi za codzienne, ciche towarzyszenie nam w naszych wysiłkach.
Jest jeszcze jedna prawda o świecie aniołów, która jest bardzo ważna i którą chciałbym dzisiaj poruszyć. Wiemy już, że aniołowie są duchami i że są od nas ludzi o wiele doskonalsi. Jednak w teologii już od wieków powtarza się inną bardzo ważną prawdę o aniołach. Aniołowie tworzą hierarchię, a więc w świecie nie ma takiej równości jak w świecie materialnym. Jako ludzie wszyscy stanowimy jeden gatunek- człowiek. Aniołowie, ponieważ nie mają ciał, różnią się, że tak powiem od siebie w swojej anielskości. Każdy anioł jest odrębnym gatunkiem. A więc można powiedzieć, że jeden anioł, różni się od drugiego tak jak człowiek od jakiegoś innego gatunku zwierzęcia. Zauważmy, że nie oznacza to wcale, że aniołowie są jakoś gorsi, ale przeciwnie to także stanowi o ich doskonałości. Aniołowie bardziej różnią się od siebie, a zatem każdy jest najzupełniej niepowtarzalny, jest niesamowitą indywidualnością. To właśnie pokazuje niesamowite bogactwo duchowego świata. Nie ma więc dwóch aniołów, którzy byliby sobie równi mocą i poznaniem. Oni są w hierarchii, a więc każdy ma swoje niepowtarzalne miejsce w duchowym świecie. Pismo Święte mówi nam o chórach aniołów, o tym, że niektórzy z nich są bliżej Boga, a inni dalej. W księdze Tobiasza archanioł Rafał przedstawia się jako jeden z siedmiu aniołów stojących przed Bogiem. Aniołowie, tych którzy są najmniejsi wpatrują się nieustannie w oblicze Boże, według słów Chrystusa Pana.
Oznacza to także, że jeden anioł nie może chcieć być doskonalszy niż jest być wyżej, lub niżej w hierarchii, ponieważ taki jest i takim został stworzony przez Boga. Niejako więc z natury ma swoje własne miejsce i największe możliwe dla siebie szczęście w miejscu wyznaczonym mu przez Boga. Z tego wynika nauka bardzo ważna dla nas. Często bowiem zwłaszcza w dzisiejszym świecie, wydaje się nam, że możemy być, kim chcemy. Najczęściej dzieci mają różne marzenia, często bardzo piękne. Jednak w wyborze drogi życiowej, kiedy człowiek już dorasta wcale nie zastanawia się, jakie talenty dostał od Boga, jaka jes...
jaktoma