Dorota Żyro
Centrum Metodyczne Pomocy
Psychologiczno-Pedagogicznej
Praktyczne wskazówki postępowania z dzieckiem nadpobudliwym w klasie
* Nie karać za objawy, które są niezależne od woli dziecka (wiercenie, gadanie, chodzenie po klasie, zaczepki), ponieważ spowoduje to niechęć do szkoły (nauczyciela) jako miejsca (osoby) w którym spotykają je niezrozumiałe i niesprawiedliwe przykrości, a przeciwnie przesadnie podkreślać wszystkie przejawy pozytywnych zachowań.
* Nie obwiniać i nie oskarżać rodziców ponieważ oni sami doświadczają znacznie częściej i dłużej skutków nadpobudliwości swojego dziecka, zamiast tego dobrze jest ustalić stały dzień(np. piątek) kontaktu telefonicznego lub pisemnego umożliwiający omówienie bieżących spraw. Unikać kontaktów w sytuacjach alarmowych to powoduje uruchamianie mech. obronnych u rodziców czasem przechodzących w ataki na szkołę. Czasem trzeba coś przeczekać!!!
* Nie wzmacniać niewłaściwych zachowań poprzez zwracanie na nie uwagi. Dla każdego dziecka zajęcie się nim przez nauczyciela jest wyróżnieniem. Dziecko nadpobudliwe ma poważne kłopoty z doczekaniem się na swoją kolej stąd nawet negatywne uwagi nauczyciela mogą być lepsze niż "koszmarnie nudna lekcja".
* Mówić tak aby mieć pewność że dziecko usłyszało. Zwykle mówimy czego nie wolno choć w przypadku dzieci nadpobudliwych to nie skutkuje, dlatego należy jasno określić co w danej chwili należy wykonać np.: otwórz zeszyt i zacznij pisać zamiast nie wierć się i nie przeszkadzaj. To wbrew oczywistości nie jest takie łatwe bo w praktyce wymaga oderwania się od stereotypu pouczeń i oceniania zachowania dziecka. Pozytywny , konstruktywny komunikat może w wielu sytuacjach kierunkować uwagę i aktywność ucznia , negatywny komunikat prowadzić do napięcia (bo uczeń zwykle odpowiada) i konfrontacji.
* Pomóc dziecku w porządkowaniu rzeczywistości wokół:
- pytać przed opuszczeniem klasy co ma zrobić w domu, jakie pomoce przynieść,
- zachęcać w nieskończoność do sprawdzania własnej pracy i poprawiania ew. błędów,
- omawiać krótko każdą nową sytuację(np. wycieczkę czy imprezę) ustalając z dziećmi zestaw nieprzekraczalnych zasad. Dzieci nadpobudliwe w sytuacjach dezorientacji mogą reagować lękiem i agresją,
- wyróżniać najważniejsze zagadnienia i informacje poprzez zakreślanie w tekście i na tablicy, a także zaznaczaniu podczas wypowiedzi sygnałem. Uwaga to ważne:
- sadzać na piłce lub obrotowym krześle, żeby w takiej formie umożliwić redukcję napięcia ruchowego w przeciwnym razie dzieci redukują je potrącając i zaczepiając kolegów.
* Nigdy nie reagować presją i przymusem, bo to nakręca emocje i prowadzi do konfrontacji, którą na małą skalę dorośli przegrywają, dziecko jest wtedy w stanie reagować krańcowo (obelgi, znieważanie, agresja).
iwona25574