KSIĘGOWOŚĆ I PODATKI z 5 marca 12 (nr 45).pdf

Poniedziałek 5 marca 2012, nr 45 (3183) gazetaprawna.pl

Księgowość

reklAmA

i podatKi

prenumerata

najnowsze w serwisach

temat tygodnia

ksiegowosc.gazetaprawna.pl

Jak spółki powinny prawidłowo

zamknąć rok obrachunkowy 2011

c7-10

Rozliczenie ksiąg rachunkowych może trwać nawet do 15 lipca. Jednak już teraz,

do końca marca, należy sporządzić sprawozdanie. Wykazany w nim wynik inansowy

po zatwierdzeniu raportu przez właściwy organ zostanie albo podzielony (gdy wystąpi

zysk), albo pokryty (przy stracie). Czas na wykonanie tych czynności minie w czerwcu

podatki i cła

ryczałt z najmu mieszkania nie

wyklucza wspólnego rozliczenia

małżonków

czy faktura otrzymana faksem

uprawnia do odliczenia podatku

odliczenia na dziecko może dokonać

tylko rodzic albo formalny opiekun

prawny

czy przysługuje odliczenie Vat

od nabytej usługi gastronomicznej

oferowanej na szkoleniu

w numerze

Komentarze

FATCA będzie dużym problemem dla europejskich banków c2

rachunkowość

przez trzy lata biegły będzie

przechowywał dowody szkolenia

30 dni na aktualizację danych

w rejestrze

orzecznictwo

Zakończenie inwestycji w lokalu wymaga korekty VAT

sfera budżetowa

Vat a wydatki strukturalne

garaż dla karetek w zoz a rb-wsa

zakup nowych eksponatów do

muzeum

odnawianie licencji programu

płacowego a wydatki strukturalne

zakup żarówek energooszczędnych

zakup lodówki energooszczędnej

przez dps

interpretacje

Nabycie koksu od pośredniczących podmiotów węglowych

nie podlega akcyzie

podatek od towarów i usług

Przy sprzedaży internetowej obowiązki ciążą na portalu

kadry.gazetaprawna.pl

podatki dochodowe

Polskie przedsiębiorstwa korzystające z usług wsparcia

w ramach grupy muszą zadbać o dokumentację

Wystawienia PIT-8C lepiej nie bagatelizować, nawet gdy

brak za to konsekwencji

prawo pracy

Jakie są skutki tymczasowego

aresztowania pracownika w czasie

urlopu wypoczynkowego

czy pracownik, który pozostaje

w nieformalnym związku, ma

prawo do płatnych zwolnień w celu

załatwiania rodzinnych spraw

czy choroba nauczyciela

w czasie ferii daje mu prawo

do uzupełniającego urlopu

c16

Rozliczenia

Jak wykazać płatności dla zagranicznych kontrahentów

c11

ubezpieczenia

Jaki zasiłek otrzyma pracownik

jednocześnie zwolniony z dwóch irm

czy zawarcie umowy o dzieło w czasie

urlopu wychowawczego zmieni tytuł

do ubezpieczeń

procedury

W jaki sposób organy kontrolują irmy działające w sieci

c12

Rachunkowość

Wartość towarów wykazana w bilansie nie może być

wyższa od ceny ich sprzedaży

wynagrodzenia

czy przy ubieganiu się o świadczenia

z zFŚs uwzględniane są dochody

konkubenta pracownika

czy przy ustalaniu wysokości

wynagrodzenia za czas pozostawania

bez pracy trzeba brać pod uwagę

podwyżki pensji

c14

interwencja

Gdzie opodatkować przychód z akcji sprzedanych we Francji

sfera budżetowa

czy likwidacja pracodawcy wpływa

na termin wypłaty trzynastki

c15

Za tydzień Jakie procedury w zakresie PIT i VAT czekają na rozpoczynających działalność Jak firma powinna rozliczyć w CIT dotację otrzymaną w 2011 roku

Dziennik Gazeta Prawna, 5 marca 2012 nr 45 (3183)

gazetaprawna.pl

komentarze

ZFRON, czyli

kosztowe

perturbacje

FATCA ante portas

prawa poza Stany Zjednoczo-

ne i wobec podmiotów spoza

Stanów Zjednoczonych.

FATCA – przynajmniej teore-

tycznie – obejmuje bowiem

swoim zakresem podmio-

ty, które nie mają siedzi-

by w USA, a więc nie mogą

podlegać i nie podlegają ju-

rysdykcji tego państwa. Jest

bardzo wątpliwe, czy taka

ogólna norma obcego prawa

w ogóle może wywołać ja-

kiekolwiek skutki prawne

w państwach innych niż

Stany Zjednoczone, w szcze-

gólności zaś w sytuacji, gdy

przekazanie informacji do-

tyczących amerykańskiego

klienta zagranicznego banku

ewidentnie naruszałoby ta-

jemnicę bankową w pań-

stwie, w którym ma siedzibę

nieamerykańska instytu-

cja inansowa, np. w Polsce.

O ile można zrozumieć na-

kładanie różnorakich obo-

wiązków informacyjnych na

podmioty mające siedzibę

lub miejsce zamieszkania

w Stanach Zjednoczonych

albo na obywateli amerykań-

skich – nawet takich, którzy

nie zamieszkują w Stanach

Zjednoczonych – jak czyni to

amerykańskie ustawodaw-

stwo podatkowe, to jednak

żądanie przestrzegania ame-

rykańskich norm prawnych

przez podmioty nieamery-

kańskie i to poza terytorium

USA musi budzić zastrzeże-

nia. Ustawodawca amery-

kański nie może zobowiązać

zagranicznego banku, który

nie działa na terytorium

USA, do określonego działa-

nia, w tym – przekazywania

informacji o klientach tego

banku. Przekazanie takiej

informacji naruszałoby ta-

jemnicę bankową, obowiązu-

jącą na podstawie krajowego

prawa bankowego. W prak-

tyce więc wydaje się, że bez

stosownej nowelizacji prawa

bankowego takie generalne

przekazanie informacji ame-

rykańskiemu iskusowi nie

jest dopuszczalne. Wymiana

informacji podatkowych

jest możliwa m.in. na pod-

stawie stosownej klauzuli

zwykle zawartej w typowych

bilateralnych umowach

o unikaniu podwójnego opo-

datkowania dochodu. Są

to jednak sytuacje zindy-

widualizowane, dotyczą-

ce dochodów konkretnego

zagranicznego podatni-

ka, uzyskiwanych w obcym

państwie. Nie dotyczą one

jednak blankietowego prze-

kazywania danych objętych

tajemnicą bankową.

FATCA będzie więc dużym

problemem dla polskich,

a szerzej także dla euro-

pejskich banków. Można

się tylko dziwić, czemu do

tej pory nie było zdecydo-

wanych działań w sprawie

FATCA Komisji Europejskiej,

a w Polsce – Ministerstwa

Finansów i Komisji Nadzoru

Finansowego. Zasadniczą

kwestią jest tutaj zgodność

obowiązków nakładanych

przez FATCA z polskimi

przepisami prawa bankowe-

go dotyczącymi tajemnicy

bankowej oraz z regulacja-

mi dotyczącymi ochrony

danych osobowych. Aby było

jeszcze trudniej, wspomnia-

ny wcześniej 30-proc.

quasi-podatek nie jest

– co do swej prawnej istoty

– federalnym podatkiem

dochodowym, a tym samym

nie stosują się do niego po-

stanowienia bilateralnej

umowy polsko-amerykań-

skiej z 1974 r. o unikaniu

podwójnego opodatkowa-

nia i zapobieganiu uchyla-

nia się od opodatkowania

w zakresie podatków od

dochodu.

Dr Janusz

Fiszer

partner w PwC, docent

Uniwersytetu Warszawskiego

Bogna

Olejnik

konsultant, MDDP Michalik

Dłuska Dziedzic i Partnerzy

spółka doradztwa

podatkowego sp. z o.o.

W ostatnim

zawarta przez zagraniczne

instytucje inansowe z IRS.

Zasadniczym celem

regulacji FATCA było

zidentyikowanie – dla

celów podatkowych – zagra-

nicznych rachunków

posiadanych przez

podatników amerykańskich,

dotychczas niekiedy

nieujawnianych władzom

podatkowym USA.

Jednak nowe przepisy za-

wierają także materialny

element podatkowy, polega-

jący na nałożeniu 30-proc.

quasi-podatku na wypłaty

dokonywane z USA na za-

graniczne rachunki z tytułu

dywidend, odsetek oraz

przychody z tytułu zbycia

składników majątkowych,

w tym m.in. papierów war-

tościowych. Sposobem

uniknięcia tego podatku ma

być zawarcie przez zagra-

niczną instytucję inansową

umowy z IRS, umożliwiają-

cej przekazanie stosownych

informacji.

Ustawa FATCA jest bardzo

kontrowersyjna, a dla mię-

dzynarodowych środowisk

bankowych i doradców po-

datkowych jest tym, czym

osławiona umowa ACTA dla

internautów. FATCA jest

bowiem kolejnym przykła-

dem ponadterytorialne-

go zakresu obowiązywania

amerykańskiego prawa sta-

nowionego przez amerykań-

skiego ustawodawcę, który

w przeszłości już wielokrot-

nie kierował normy swojego

tygodniu

w mediach

pojawiło się

kilka doniesień o zagroże-

niach, jakie niesie ze sobą

amerykańska ustawa FATCA

(Foreign Account Tax

Compliance Act). Dla

wyjaśnienia, FATCA oznacza

skrót nazwy amerykańskiej

ustawy o ujawnianiu dla

celów podatkowych

informacji o zagranicznych

rachunkach. Przewiduje ona

nałożenie na zagraniczne

– tj. niemające siedziby

w Stanach Zjednoczonych

– banki i inne instytucje

inansowe (np. irmy

ubezpieczeniowe, domy

maklerskie, fundusze

inwestycyjne itp.)

obowiązku informowania

amerykańskich organów

podatkowych o rachunkach

prowadzonych na rzecz

podatników amerykańskich.

Przy czym deinicja tych

podatników jest

szeroka i obejmuje

obywateli amerykańskich,

w tym też takich, którzy nie

są rezydentami Stanów

Zjednoczonych dla celów

podatkowych, a także

obywateli innych państw

– posiadaczy prawa pobytu

w USA. FATCA wejdzie w życie

od stycznia 2013 r. Podstawą

przekazywania informacji

organom skarbowym

Stanów Zjednoczonych,

czyli IRS (Internal Revenue

Service), ma być umowa

P odmioty mające

widoczne są na pozio-

mie orzecznictwa NSA.

W wyroku z 24 lutego 2009

r. (sygn. akt II FSK 1652/07)

NSA stwierdził, że ustawa

o rehabilitacji, wprowadza-

jąc obowiązek przekazywa-

nia kwot pochodzących ze

zwolnienia z podatku od

nieruchomości w 90 proc.

na ZFRON, umożliwiła po-

datnikom zaliczanie do

kosztów uzyskania przy-

chodów kwot stanowią-

cych równowartość tego

podatku, dodając, że po-

datnik może ująć tę kwotę

w kosztach uzyskania

przychodów dopiero z mo-

mentem jej przekazania

na ZFRON (podobnie NSA

w wyrok z 5 września 2006

r., sygn. akt II FSK 1179/05).

Jednocześnie z ustnego

uzasadnienia do wyroku

NSA z 23 stycznia 2012 r.

(sygn. akt II FSK 1281/10)

wynika, że samo przeka-

zanie kwot ze zwolnień

z podatku na ZFRON jest

czynnością czysto tech-

niczną i nie ma charakte-

ru kasowego, jak wymaga

tego treść art. 15 ust. 1

ustawy o CIT. W praktyce

oznacza to, że ewentual-

ne wyłączenia wynikają-

ce z treści art. 16 ustawy

o CIT mają charak-

ter drugorzędny, wpłaty

na ZFRON nie spełniają

bowiem ogólnej deinicji

kosztu uzyskania przycho-

dów z art. 15 ust. 1 ustawy

o CIT. W niekorzystny

dla podatników sposób

podobne sprawy w ostat-

nim czasie rozstrzygnął

WSA w Gliwicach (wyroki

z 19 października 2011 r.,

sygn. akt. I SA/Gl 696/10,

z 23 marca 2011 r., sygn.

akt I SA/Gl 1144/10).

Aktualny trend w orzecz-

nictwie, polegający na kon-

sekwentnym odmawianiu

podatnikom prawa do roz-

poznawania kosztów po-

datkowych w postaci wpłat

na ZFRON, pochodzących

ze zwolnień z podatku od

nieruchomości, znajduje

potwierdzenie w interpre-

tacji ogólnej ministra i-

nansów z 5 marca 2010 r.

(nr DD6/8213/165/KWW/09/

BMI9/11871). Minister

uznał, że wpłaty na ZFRON,

pochodzące ze zwolnienia

od podatku dochodowe-

go, będą kosztami uzyska-

nia przychodów dopiero

w momencie sinansowa-

nia z tych środków kon-

kretnych wydatków bądź

pośrednio poprzez odpisy

amortyzacyjne.

status zakładów

pracy chronionej

(ZPChr) korzystają

m.in. ze zwolnienia

z podatku od nieruchomo-

ści na podstawie art. 31 ust.

1 pkt 1 lit. a) ustawy z 27

sierpnia 1997 r. o rehabili-

tacji zawodowej

i społecznej oraz zatrud-

nianiu osób niepełno-

sprawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r.

nr 127, poz. 721 z późn.

zm.). Środki w ten sposób

uzyskane są przekazywane

odpowiednio w 90 proc.

na zakładowy fundusz

rehabilitacji osób niepeł-

nosprawnych (ZFRON),

a w 10 proc. na Państwowy

Fundusz Rehabilitacji Osób

Niepełnosprawnych

(PFRON). Wątpliwości

dotyczą tego, czy na

podstawie przepisów

ustawy z 15 lutego 1992 r.

o podatku dochodowym od

osób prawnych (t.j. Dz.U.

z 2011 r. nr 74, poz. 397

z późn. zm., dalej: ustawa

o CIT) podatnicy mogą

zaliczać kwoty wpłat

środków pochodzących ze

zwolnienia z podatku od

nieruchomości do kosztów

uzyskania przychodów już

w dacie ich przekazania na

ZFRON.

Zgodnie z art. 15 ust. 1

ustawy o CIT kosztami

uzyskania przychodów są

koszty poniesione w celu

osiągnięcia przychodów

lub zachowania albo za-

bezpieczenia ich źródła,

poza wymienionymi w art.

16 tej ustawy. Artykuł 16

ust. 1 pkt 9 lit. a) ustawy

o CIT wprowadza wyłą-

czenie z kosztów podatko-

wych odpisów i wpłat na

różnego rodzaju fundusze

tworzone przez podatni-

ka, z wyjątkiem podstawo-

wych odpisów i wpłat na te

fundusze, jeżeli obowiązek

lub możliwość ich tworze-

nia w ciężar kosztów okre-

ślają odrębne ustawy.

Dokonując interpretacji

przepisu art. 16 ust. 1 pkt

9 lit. a) ustawy o CIT, sądy

administracyjne odmawia-

ją zaliczenia do kosztów

uzyskania przychodów

wpłat na ZFRON jako wpłat

na fundusz tworzony

przez podatnika, niebędą-

cy funduszem tworzo-

nym w ciężar kosztów (np.

wyrok WSA w Rzeszowie

z 1 grudnia 2010 r., sygn.

akt I SA/Rz 933/09).

Pewne rozbieżności w za-

kresie oceny przedmio-

towego zagadnienia

Premia pieniężna czy rabat

– w oczekiwaniu na uchwałę NSA

obliczana jest według

zmiennych progów procen-

towych, tym wyższych, im

wyższa jest wartość obrotu

netto (również określona

progowo), a premia nie jest

w żaden sposób związana

z rozliczeniami za konkret-

ne dostawy.

W orzecznictwie sądowo-

administracyjnym powstają

wątpliwości na tle takiego

poglądu. W związku z tym

NSA postanowieniem z 26

stycznia 2012 r. (sygn. akt

I FSK 586/11) przedstawił to

zagadnienie do rozpoznania

składowi siedmiu sędziów.

Uchwała NSA jest potrzeb-

na. Wydaje się, że skoro

skutki podatkowe wyko-

rzystania obu mechani-

zmów są porównywalne

i nie dochodzi do uszczu-

plenia budżetu państwa,

to nie ma ekonomicznego

uzasadnienia dla narzuca-

nia jednej z form wspar-

cia sprzedaży. Co ciekawe,

również od strony prawnej

nie ma ku temu wyraźnych

podstaw, na co zwracają

uwagę niektóre sądy admi-

nistracyjne, wskazując, iż

swoboda obrotu gospodar-

czego, gwarantowana kon-

stytucyjnie, skutkuje tym,

iż w pełni uprawniony jest

pogląd, że to w gestii podat-

nika (dostawcy, producen-

ta, dystrybutora) pozostaje

wybór sposobu motywowa-

nia współpracujących z nim

odbiorców. Co prawda,

inna jest istota premii pie-

niężnej, a inna udzielenia

rabatu, to jednak efekt eko-

nomiczny w danym okresie

rozliczeniowym przyzna-

nia premii pieniężnej lub

udzielenia rabatu może być

zbliżony. Natomiast sko-

rzystanie z rabatu wiąże

się z dodatkowymi uciąż-

liwościami dla podatnika

zmuszonego do dokonania

korekty.

Dariusz

Strzelec

partner w Kancelarii Brzezińska

Narolski Mariański Adwokaci

w Łodzi

W obrocie

optykę spojrzenia na

problem i coraz częściej

zaczęły traktować premie

jako rabat obniżający

podstawę opodatkowania

na podstawie art. 29 ust. 4

ustawy z 11 marca 2004 r.

o VAT (t.j. Dz.U. z 2011 r. nr

177, poz. 1054 z późn. zm.),

który powinien być

dokumentowany za pomocą

faktur korygujących.

Zdarza się, że organy podat-

kowe, a niekiedy nawet sądy

administracyjne skłonne

są przyjmować, iż dla tego

typu sytuacji podatnik po-

winien korygować obrót,

udzielając rabatu, a nie

wypłacać premie pienięż-

ne. Taką argumentację

próbują rozszerzać na przy-

padki, w których premia

gospodarczym

występuje kilka

sposobów

realizowania akcji promo-

cyjnych mających wspierać

sprzedaż towarów. Do

najczęściej wykorzystywa-

nych zaliczyć można premie

pieniężne, rabaty (transak-

cyjne oraz postransakcyjne).

Na gruncie przepisów o VAT

problematyczny jest

charakter premii pienięż-

nych. Po długo trwających

dyskusjach z iskusem, czy

premie pieniężne stanowią

czynność opodatkowaną

VAT, i po przyjęciu na

skutek orzecznictwa sądów

korzystnego dla podatników

stanowiska w tym zakresie,

organy podatkowe zmieniły

Podatnik powinien

sam, bez nacisków,

decydować, w jaki

sposób zmotywuje

kontrahentów

księgowość

i podatki

Redaktor prowadzący:

Ewa Ciechanowska

tel. 22 530 40 44

ewa.ciechanowska@infor.pl

prenumerata

Dziennik Gazeta Prawna, 5 marca 2012 nr 45 (3183)

gazetaprawna.pl

orzecznictwo

Zakończenie inwestycji w lokalu wymaga korekty VAT

Wojewódzki Sąd

Administracyjny

w Krakowie

o rozliczeniach

uzasadnienie Spór sprowa-

dzał się do rozstrzygnięcia,

czy inwestycje w obcym środ-

ku trwałym, które po nabyciu

nie były przedmiotem dosta-

wy (zostaną zlikwidowane),

podlegają opodatkowaniu VAT

oraz czy skarżący powinien

skorygować VAT naliczony.

Sąd wyjaśnił, że zgodnie

z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT

(t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 177, poz.

1054 z późn. zm.), w zakre-

sie, w jakim towary i usługi

wykorzystywane są do wyko-

nywania czynności opodat-

kowanych, podatnikowi VAT

przysługuje prawo do obniże-

nia kwoty podatku należnego

o kwotę podatku naliczonego.

Prawo to przysługuje więc,

gdy odliczenia VAT dokonuje

podatnik VAT oraz gdy towa-

ry i usługi, z których naby-

ciem podatek został naliczo-

ny, są wykorzystywane do

czynności opodatkowanych.

Sąd stwierdził, że nakłady

na adaptację lokalu należy

uznać za inwestycję w obcym

środku trwałym. Skarżące-

mu przysługuje więc prawo

do obniżenia podatku należ-

nego o podatek naliczony od

nakładów inwestycyjnych po-

niesionych w związku z ada-

ptacją lokalu. Natomiast jeśli

rozwiąże on umowę najmu

lokalu, a nakłady na nieru-

chomość poczynione przez

skarżącego zatrzymuje wy-

najmujący, to w konsekwencji

pozostawione w całości na-

kłady, od których odliczono

podatek naliczony, oczywi-

ście nie będą już służyć czyn-

nościom opodatkowanym.

W tej sytuacji dochodzi bo-

wiem do zmiany przezna-

czenia ulepszenia lokalu. Na-

jemca po rozwiązaniu umowy

najmu musi więc skorygo-

wać podatek naliczony od

inwestycji w obcym środku

trwałym, która nie została

zamortyzowana. Korektę na-

leży dokonać zgodnie z art. 91

ust. 1 – 6 ustawy o VAT, tzn.

w deklaracji podatkowej za

okres rozliczeniowy, w któ-

rym doszło do rozwiązania

umowy najmu lokalu. Nale-

ży jednorazowo zmniejszyć

podatek naliczony o kwotę

odliczonego podatku doty-

czącego prowadzonej w nim

inwestycji ustaloną dla całego

pozostałego okresu korekty.

Sąd wyjaśnił, że art. 91

ust. 7 ustawy o VAT przewi-

duje konieczność korekty VAT

w sytuacji, gdy po zakupie to-

waru lub usługi, od których

odliczono podatek, przezna-

czenie tego towaru lub usługi

się zmieniło.

WSA powołał się też na

orzecznictwo Trybunału

Sprawiedliwości UE w spra-

wie C-37/95 państwo belgij-

skie a Ghent Coal Terminal

NV oraz C-110/94 między In-

tercommunale voor Zeewa-

terontziliting (INZO) a pań-

stwem belgijskim. Oba wyroki

dotyczyły sytuacji, gdy podat-

nik zaniechał inwestycji w ob-

cych środkach trwałych (tak

jak skarżący), ale z przyczyn,

na które nie miał żadnego

wpływu. TSUE przyznał więc

podatnikowi prawo do odli-

czenia VAT. W sprawie roz-

strzygniętej przez WSA to od

podatnika zależało, czy roz-

wiąże umowę najmu. Wyroki

TSUE nie mają więc zastoso-

wania. Podatnik musi zatem

skorygować VAT od części

komentarz eksperta

PAweŁ SKwAreK

doradca podatkowy i radca prawny

w Accreo Taxand

W orzecznictwie polskich sądów administracyj-

teza Podatnik, który roz-

wiązuje umowę najmu, musi

skorygować podatek naliczo-

ny od części inwestycji w ob-

cym środku trwałym, która

nie została zamortyzowana.

nych oraz TSUE podkreśla się, że prawa do

odliczenia VAT nie mogą zmieniać zaistniałe

po skorzystaniu z niego okoliczności zachodzące

niezależnie od woli podatnika. W szczególności

podatnik nie musi dokonywać korekty, jeśli inwestycja

została zaniechana, w związku z decyzją organów

administracyjnych (wyrok TSUE w sprawie C-37/95) lub

wynikami przeprowadzonej analizy opłacalności (wyrok

TSUE w sprawie C-110/94). W podobnym tonie wypo-

wiadają się również polskie organy podatkowe, uznając,

iż zmiana niezależnych od podatnika okoliczności

faktycznych może uzasadniać odstąpienie od inwestycji

(interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej

w Warszawie, nr IPPP1-443-755/07-7/S/MP).

Argumentacja WSA w Krakowie zasługuje więc na pełną

aprobatę. Należy podkreślić, że to, dlaczego zaniechano

inwestycji, warunkuje prawo do odliczenia VAT. Jeśli

decyzja ta nie wynika z obiektywnych okoliczności

zewnętrznych, konieczne jest dokonanie korekty.

stan faktyCzny Skarżący

prowadzi sklepy z odzieżą.

Zawarł umowę najmu lokali

handlowych i chciał je dosto-

sować do swoich potrzeb oraz

standardów obowiązujących

w sieci, w jakiej działa. Wpro-

wadził więc zmiany adapta-

cyjne, które zaewidencjono-

wał jako inwestycje w obcych

środkach trwałych. Ponieważ

jednak działalność w niektó-

rych lokalach była nieopłacal-

na, skarżący rozwiązał umo-

wy najmu. Wszystkie nakłady,

których nie zniszczył izycznie

podatnik, zostaną zlikwido-

wane przez kolejnych najem-

ców lokali.

inwestycji w obcym środku

trwałym, która nie została

zamortyzowana.

Wyrok Wsa w Krakowie z 8 lutego

2012 r., sygn. akt I SA/Kr 1842/11,

nieprawomocny.

Wypłata dywidendy rzeczowej nie jest przychodem

Naczelny Sąd

Administracyjny

o CIT

dowy 80 tys. zł. Według sta-

nu na 31 grudnia 2008 r. spół-

ka posiadała majątek trwały

o wartości 923 735,19 zł. W lip-

cu 2009 r. nie miała zaległości

wobec ZUS i wobec zatrudnio-

nych pracowników. Posiada

jednak niepodzielony zysk

z lat ubiegłych, zgromadzo-

ny na kapitale zapasowym,

który po rozwiązaniu uchwa-

łą zgromadzenia wspólni-

ków nie zostanie wypłacony

w formie dywidendy pienięż-

nej, lecz w formie dywidendy

rzeczowej.

być wypłacona w formie pie-

niężnej i rzeczowej.

Wypłata z zysku w omawia-

nej sprawie zostanie zrealizo-

wana przez przeniesienie na

wspólników prawa własno-

ści części nieruchomości, któ-

rej rynkowa wartość będzie

odpowiadała zyskowi, który

został przeznaczony do po-

działu. Zdaniem NSA wypła-

ta z zysku w formie rzeczo-

wej nie różni się, jeżeli chodzi

o konsekwencje podatkowe

od dywidendy pieniężnej. Co

więcej, wypłata przez spół-

kę dywidendy niepieniężnej

nie powinna być utożsamia-

na z umową sprzedaży ani ja-

kąkolwiek podobną umową

o charakterze wzajemnym.

Przeniesienie własności czę-

ści nieruchomości w wyniku

wypłaty dywidendy nie ma

bowiem charakteru odpłat-

nego zbycia prawa rzeczowe-

go. Jak wyjaśnił sąd, jest jed-

nostronną czynnością prawną

polegająca na przeniesieniu

prawa własności nierucho-

mości na wspólnika upraw-

nionego do udziału w zysku

na podstawie uchwały zgro-

madzenia wspólników. Wy-

płata z zysku na rzecz udzia-

łowców spółki nie jest także

czynnością wzajemną, gdyż

świadczeniu spółki na rzecz

wspólników bezpośrednio

nie odpowiada świadczenie

z ich strony. Wypłata z zysku

na rzecz udziałowców spółki

z o.o. nie prowadzi również do

zwolnienia się z długu przez

spółkę. Spółka przekazuje

wspólnikom część posiada-

nego majątku w formie pie-

niężnej bądź rzeczowej z tego

powodu, że spełnione zostaną

przewidziane umową spółki

i przepisami prawa wymogi

dotyczące podziału zysku.

Zdaniem sądu w przypadku

przeniesienia na wspólników

prawa własności części nie-

ruchomości, której rynkowa

wartość będzie odpowiadała

kwocie zobowiązania spółki

z tytułu zysku przeznaczo-

nego do podziału wypłaty

z zysku, nie znajdzie zasto-

sowania art. 14 ust. 1 usta-

wy z 15 lutego 1992 r. o CIT

(t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 74, poz.

397 z późn. zm.). Reguluje on

sposób ustalania przycho-

dów z odpłatnego zbycia nie-

ruchomości, praw majątko-

wych oraz rzeczy ruchomych.

W ocenie sądu przeniesienie

prawa własności w drodze

wypłaty z zysku nie jest bo-

wiem zbyciem, w wyniku

którego powstaje po stronie

spółki przychód, gdyż wypła-

ta z zysku w formie rzeczowej

nie stanowi odpłatnego zby-

cia praw. Przy wypłacie z zy-

sku na rzecz wspólników nie

dochodzi więc do określenia

jakiejkolwiek ceny zbywanej

rzeczy i praw majątkowych.

Wypłata z zysku w formie nie-

pieniężnej w drodze przenie-

sienia własności części nie-

ruchomości na udziałowców

nie spowoduje więc po stronie

spółki powstania przychodu

z odpłatnego zbycia na pod-

stawie art. 12 ust 1 ustawy. Na-

tomiast możliwe jest opodat-

kowanie takiego świadczenia

po stronie wspólników.

Sąd zwrócił też uwagę, że

w wyniku wypłaty z zysku

w formie rzeczowej wartość

rynkowa pozostałych w spółce

aktywów nie wzrośnie. Zmie-

nią się jedynie rodzaj i struk-

tura aktywów spółki. Wypłata

z zysku w formie rzeczowej

spowoduje natomiast prze-

sunięcie danej pozycji z ak-

tywów na pasywa w bilansie

spółki. Nie powstanie jednak

z tego tytułu żadne przyspo-

rzenie majątkowe, a więc

przychód podatkowy w spółce.

teza Po wypłacie z zysku

w formie rzeczowej war-

tość rynkowa pozostałych

w spółce aktywów nie wzro-

śnie. Zmienią się jedynie ich

rodzaj i struktura. Wypłata

dywidendy w naturze nie jest

dla spółki odpłatnym zbyciem

nieruchomości. Wypłata dy-

widendy w formie rzeczowej

przez przyznanie udziału

w nieruchomości nie powo-

duje więc powstania przycho-

du po stronie spółki

uzasadnienie Naczelny Sąd

Administracyjny nie podzie-

lił stanowiska skarżącej, że

podjęcie uchwały o wypłacie

zysku w formie przysługu-

jącego spółce prawa własno-

ści do części nieruchomości

oznacza, że powstał u niej

przychód. Sąd wyjaśnił, że

źródłem dywidendy w spółce

jest zysk, a dywidenda może

stan faktyCzny Spółka pro-

wadzi handel hurtowy, deta-

liczny i wynajmuje nierucho-

mości. Jej udziałowcami jest

dwóch wspólników. Każdy ma

po 80 udziałów o wartości 500

zł każdy, co daje kapitał zakła-

Wyrok nsa z 8 lutego 2012 r., sygn.

akt II FSK 1384/10, prawomocny.

Opr. Łukasz Zalewski

PROmOCJA

e-wydanie

pełna informacja pewny zysk

Prenumerata e-wydania

¹ Dziennika Gazety Prawnejº gwarantuje:

pełny dost p do naj wie szych zmian w prawie i podatkach

praktyczne porady, jak na nich skorzysta

komplet najnowszych informacji z zakresu biznesu i ﬁ nansów

dodatkowe funkcjonalno ci ułatwiaj ce przegl danie e-wydania

nieograniczony dost p do archiwum artykułów

z ponad 2000 wyda ¹ Dziennika Gazety Prawnejº

Teraz oszcz dzasz nawet 280 zł

Zamów prenumerat e-wydania Dziennika Gazety Prawnej

Wi cej informacji na stronie www.edgp.gazetaprawna.pl

Dodatkowe informacje: 801 626 666 oraz 22 761 30 30

e-mail: edgp@gazetaprawna.pl

Dziennik Gazeta Prawna, 5 marca 2012 nr 45 (3183)

gazetaprawna.pl

interpretacje

Certyikat rezydencji zwalnia z obowiązków płatnika

Spółka, wypłacając trenerowi z Czech należności za wykonane usługi, nie powinna pobierać zryczałtowanego

podatku dochodowego od osób izycznych

problem Firma wykonuje za-

dania statutowe w zakresie

uprawiania profesjonalnego

sportu w dyscyplinie piłka

nożna. Podpisała umowę na

świadczenie usług z trenerem

zamieszkałym w Republice

Czeskiej, prowadzącym dzia-

łalność gospodarczą. Trener

przedłożył odpis zaświadcze-

nia o wpisie do rejestru drob-

nej przedsiębiorczości, z któ-

rego wynika, że miejscem

prowadzenia działalności jest

miejsce zamieszkania. Przed-

miotem jego działalności jest

m.in. świadczenie usług z za-

kresu wychowania izycznego

i sportu. Trener przedłożył też

zaświadczenie o rezydencji

podatkowej, która potwierdza,

że jest rezydentem Republiki

Czeskiej. Czy spółka, wypłaca-

jąc trenerowi należności za

wykonane usługi, nie powin-

na pobierać zryczałtowane-

go podatku dochodowego od

osób izycznych?

tem zasady opodatkowania

w Polsce przychodów z tytu-

łu działalności wykonywanej

osobiście przez nierezyden-

ta reguluje art. 29 ustawy

z 26 lipca 1991 r. o PIT (t.j.

Dz.U. z 2010 r. nr 51, poz. 307

z późn. zm.). Z przepisu tego

wynika, że podatek dochodo-

wy od uzyskanych w Polsce

przez nierezydentów (w tym

z umowy-zlecenia) oraz z od-

setek, z praw autorskich lub

z praw pokrewnych, z praw

do projektów wynalazczych,

znaków towarowych i wzo-

rów zdobniczych, w tym ze

sprzedaży tych praw, z na-

leżności za udostępnienie

tajemnicy receptury lub

procesu produkcyjnego, za

użytkowanie lub prawo do

użytkowania urządzenia

przemysłowego, handlowego

lub naukowego, w tym tak-

że środka transportu, oraz

za informacje związane ze

zdobytym doświadczeniem

w dziedzinie przemysłowej,

handlowej lub naukowej

(know-how) – pobiera się

w formie ryczałtu w wyso-

kości 20 proc. przychodu.

Zasady te stosuje się

z uwzględnieniem umów

o unikaniu podwójnego opo-

datkowania, których stroną

jest Polska. Jednak zastosowa-

nie stawki podatku wynikają-

cej z takiej umowy lub niepo-

branie podatku jest możliwe

pod warunkiem udokumen-

towania dla celów podatko-

wych miejsca zamieszkania

podatnika uzyskanym od nie-

go certyikatem rezydencji.

W myśl art. 14 ust. 1 umo-

wy między Polską a Czechami

w sprawie unikania podwój-

nego opodatkowania w za-

kresie podatków od dochodu

i majątku dochód, który oso-

ba mająca miejsce zamieszka-

nia w umawiającym się pań-

stwie osiąga z wykonywania

wolnego zawodu albo innej

działalności o samodzielnym

charakterze, podlega opodat-

kowaniu tylko w tym pań-

stwie, chyba że osoba ta dys-

ponuje zwykle stałą placówką

w drugim umawiającym się

państwie dla wykonywania

swej działalności. Jeżeli dyspo-

nuje ona taką stałą placówką,

to dochód może być opodat-

kowany w drugim państwie,

jednak tylko w takim zakresie,

w jakim może być przypisany

tej stałej placówce.

Określenie wolny zawód

obejmuje w szczególności

samodzielnie wykonywaną

działalność naukową, literac-

ką, artystyczną, wychowawczą

lub oświatową, jak też samo-

dzielnie wykonywaną dzia-

łalność lekarzy, prawników,

inżynierów, architektów oraz

dentystów i księgowych.

Trener czeski przedłożył za-

świadczenie potwierdzające,

że jest rezydentem Republi-

ki Czeskiej, zatem w sprawie

będzie miał zastosowanie art.

14 ust. 1 ww. umowy polsko-

-czeskiej, zgodnie z którym

dochód z tytułu wykonywania

wolnego zawodu albo innej

działalności o samodzielnym

charakterze podlega opodat-

kowaniu tylko w państwie

zamieszkania, jeśli osoba nie

posiada stałej placówki w dru-

gim państwie.

komentarz eksperta

JOAnnA PATyK

doradca podatkowy, właścicielka

Kancelarii Podatkowej Tax & Business

W przedstawionej interpretacji dyrektor izby zajął

stanowisko w trudnej, lecz istotnej kwestii, tj.

zbiegu przepisów podatkowych krajowych i prze-

pisów poszczególnych umów o unikaniu podwójnego

opodatkowania w odniesieniu do rozliczeń podatkowych

wypłat dokonywanych na rzecz nierezydentów.

Podatnicy mają niejednokrotnie problemy ze stosowa-

niem przepisów umów podatkowych, gdyż najpierw

należy ustalić, czy płatnik wynagrodzenia ma prawo do

stosowania umowy, czy nie. W dalszej kolejności należy

ustalić, jak zakwaliikować daną wypłatę na rzecz nierezy-

denta na gruncie umowy zawartej z państwem rezydencji

podatkowej otrzymującego wynagrodzenie.

W przedmiotowej interpretacji ustalono zasady rozlicza-

nia wypłat wynagrodzeń z wolnych zawodów. Przed-

miotową interpretację należy ocenić pozytywnie, gdyż

obszernie i w sposób niebudzący wątpliwości wyjaśnia

zasady stosowania umów w stosunku do nierezydentów

otrzymujących wynagrodzenie w ramach własnej działal-

ności gospodarczej.

To na podmiocie wypłacającym wynagrodzenie jako płat-

niku ciążą obowiązki związane z prawidłowym wylicze-

niem, pobraniem i odprowadzeniem podatku. Kwestia

opodatkowania takich wypłat jest więc szczególnie

istotna z punktu widzenia podatnika.

odpowiedź izby W przed-

miotowej sprawie trener

jest osobą mającą miejsce za-

mieszkania w Czechach. Za-

interpretacja indywidualna

dyrektora Izby Skarbowej

w Warszawie z 29 grudnia 2011 r.

(nr IPPB4/415-756/11-4/SP).

Rodzaj działalności decyduje o odliczeniu podatku

Jeśli zakupione w ramach projektu sprzęt i pomoce dydaktyczne nie będą służyły wykonywaniu czynności

opodatkowanych, to prowadzący punkt przedszkolny nie odzyska VAT naliczonego

problem Podatnik prowadzi

niepubliczny punkt przed-

szkolny i zamierza złożyć

wniosek o doinansowanie.

Projekt jest współinanso-

wany ze środków unijnych

w ramach Programu Roz-

woju Obszarów Wiejskich na

lata 2007 – 2013, Oś 4 Leader,

Działanie 413 Wdrażanie lo-

kalnych strategii rozwoju dla

małych projektów. W ramach

jego realizacji zakupione zo-

staną pomoce naukowe i dy-

daktyczne do prowadzenia

zajęć i warsztatów dla dzie-

ci przedszkolnych oraz dzieci

z zewnątrz uczestniczących

w jego realizacji, a korzysta-

nie z nich będzie bezpłatne.

Zakupiony sprzęt i pomoce

nie będą wykorzystywane

do wykonywania czynności

opodatkowanych. Czy istnieje

możliwość odzyskania podat-

ku od zakupionych pomocy?

pów z wykonywanymi czyn-

nościami opodatkowanymi.

Wyklucza to możliwość do-

konania odliczenia podatku

naliczonego związanego z to-

warami i usługami, które są

wykorzystywane do czynno-

ści zwolnionych od podatku

lub niepodlegających temu

podatkowi, oraz w sytuacji

gdy towary i usługi zostały

nabyte przez podmiot inny

niż podatnik VAT czynny

(z wyjątkiem przypadków

przewidzianych w ustawie).

W rozdziale 9 rozporzą-

dzenia ministra inansów

z 4 kwietnia 2011 r. w sprawie

wykonania niektórych prze-

pisów ustawy o podatku od

towarów i usług (Dz.U. nr 73,

poz. 392 z późn. zm.) ustawo-

dawca przewidział przypadki,

w których kwota podatku na-

liczonego może być zwrócona

jednostce dokonującej nabycia

(importu) towarów lub usług

inansowanego ze środków

bezzwrotnej pomocy zagra-

nicznej, oraz warunki i tryb

dokonywania tego zwrotu.

Przepisy powołanego roz-

porządzenia określają kata-

log środków, które stanowią

środki bezzwrotnej pomocy

zagranicznej (par. 8 ust. 3 i 4).

Uzyskanie pomocy inansowej

pochodzącej ze źródeł, o któ-

rych mowa w tych przepisach,

daje prawo do ubiegania się

o zwrot podatku na podstawie

przepisów zawartych w roz-

dziale 9 tego rozporządzenia.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 24

ustawy o VAT (t.j. Dz.U. z 2011

r. nr 177, poz. 1054 z późn. zm.)

zwalnia się z podatku usługi

w zakresie opieki nad dziećmi

i młodzieżą oraz dostawę to-

warów ściśle z tymi usługami

związaną, wykonywane:

– w formach i na zasadach

określonych w przepisach o po-

mocy społecznej oraz w przepi-

sach o systemie oświaty,

– przez podmioty spra-

wujące opiekę nad dziećmi

w wieku do 3 lat.

W konsekwencji z tytułu

nabycia – w ramach realiza-

cji projektu – towarów i usług

nie będzie podatnikowi przy-

sługiwało prawo do odliczenia

podatku naliczonego na zasa-

dach wynikających z ustawy

o VAT, gdyż dokonane zaku-

py nie będą wykorzystywane

do wykonywania czynności

opodatkowanych. Nie będzie

przysługiwało również prawo

otrzymania zwrotu tego po-

datku, gdyż środki uzyskane

na realizację zadania nie są

środkami, o których mowa

w par. 8 ust. 3 i 4 cytowanego

rozporządzenia.

odpowiedź izby Prawo do

obniżenia kwoty podatku

należnego o kwotę podat-

ku naliczonego przysługu-

je wówczas, gdy odliczenia

dokonuje czynny podatnik

VAT, a towary i usługi, przy

nabyciu których podatek zo-

stał naliczony, są wykorzy-

stywane do wykonywania

czynności opodatkowanych.

Warunkiem koniecznym jest

też istnienie związku zaku-

interpretacja indywidualna

dyrektora Izby Skarbowej

w Bydgoszczy z 17 lutego 2012 r.

(nr ITPP2/443-1762/11/AP).

Koks trzeba kupić od odpowiedniego sprzedawcy

Przedsiębiorca nabywający od pośredniczących podmiotów węglowych opał niezbędny do produkcji wyrobów

nie musi płacić akcyzy

problem Przedsiębiorca jest

podatnikiem podatku akcy-

zowego, którego wyrobem

dominującym przy opodat-

kowaniu podatkiem akcyzo-

wym jest energia elektryczna.

Jednak głównym przedmio-

tem działalności podatni-

ka jest produkcja i sprzedaż

metalu – miedzi (o czystości

98,5 – 99,99 proc. Cu), która

odbywa się w pełnych cią-

gach produkcyjnych w jego

hutach, przy wykorzystaniu

technologii przetopu kon-

centratów miedzi w piecach

szybowych bądź technologii

przetopu koncentratów w pie-

cu zawiesinowym. Stosowane

przez podatnika technologie

produkcji miedzi wymagają

dla uzyskania produktu koń-

cowego użycia na różnych

etapach produkcyjnych kok-

su stabilizowanego (wielko-

piecowego).

Od 2012 roku podatnik

kupuje koks od podmiotów

dokonujących obrotu tymi

wyrobami, mających status

pośredniczących podmiotów

węglowych. Czy podatnik

musi zapłacić akcyzę?

zm.) w przypadku wyrobów

węglowych przedmiotem

opodatkowania akcyzą jest:

sprzedaż wyrobów węglo-

wych na terytorium kraju;

nabycie wewnątrzwspólno-

towe wyrobów węglowych;

dostawa wewnątrzwspól-

notowa wyrobów węglo-

wych; import wyrobów wę-

glowych; eksport wyrobów

węglowych; użycie wyrobów

węglowych do celów innych

niż wskazane w art. 31a ust. 2

tej ustawy, przy czym za ta-

kie użycie uważa się zarów-

no naruszenie warunków

zwolnienia, jak i sprzedaż,

dostawę wewnątrzwspólno-

tową albo eksport wyrobów

węglowych przez podmiot

korzystający ze zwolnienia,

o którym mowa w art. 31a

ust. 2 ustawy o podatku ak-

cyzowym, niebędący pośred-

niczącym podmiotem węglo-

wym, zamiast użycia go do

celów zwolnionych; użycie

lub sprzedaż wyrobów wę-

glowych uzyskanych w dro-

dze czynu zabronionego pod

groźbą kary; powstanie ubyt-

ków wyrobów węglowych.

Zwolniona z akcyzy jest:

sprzedaż wyrobów węglowych

na terytorium kraju przez po-

średniczący podmiot węglowy

pośredniczącemu podmiotowi

węglowemu lub podmiotowi

korzystającemu ze zwolnienia,

o którym mowa w ust. 2 usta-

wy o podatku akcyzowym; do-

stawa wewnątrzwspólnotowa

wyrobów węglowych przez po-

średniczący podmiot węglowy;

nabycie wewnątrzwspólnoto-

we wyrobów węglowych przez

pośredniczący podmiot węglo-

wy lub podmiot korzystający

ze zwolnienia, o którym mowa

w ust. 2 tej ustawy; import wy-

robów węglowych przez po-

średniczący podmiot węglowy

lub podmiot korzystający ze

zwolnienia, o którym mowa

w ust. 2 wspomnianej ustawy;

eksport wyrobów węglowych

przez pośredniczący podmiot

węglowy.

Nabycie przez podatni-

ka koksu od pośredniczą-

cych podmiotów węglowych

w celu wykorzystania w pro-

cesach produkcji metalu -

miedzi nie może być przed-

miotem opodatkowania.

A zatem do nabycia koksu

od pośredniczących podmio-

tów węglowych nie mają za-

stosowania przepisy ustawy

o podatku akcyzowym.

interpretacja indywidualna

dyrektora Izby Skarbowej

w Poznaniu z 15 lutego 2012 r.

(nr ILPP3/443-100/11-2/TK).

Oprac. Ewa Matyszewska

odpowiedź izby W myśl art.

9a ust. 1 ustawy o podatku

akcyzowym (t.j. Dz.U. z 2011

r. nr 108, poz. 626 z późn.

Dziennik Gazeta Prawna, 5 marca 2012 nr 45 (3183)

gazetaprawna.pl

VAT

Przy sprzedaży internetowej obowiązki

ciążą na portalu i świadczeniodawcy

ekSPerCi radzą

Kiedy podatnik może obniżyć

kwotę podatku należnego

Właściciel e-strony nie musi dokumentować transakcji za pomocą kasy

rejestrującej lub faktury. Opodatkowaniu podlega marża lub prowizja

AnetA Drosik

ekspert w kancelarii Prawa Gospodarczego

i Podatkowego r. pr. Czesława sadkowskiego

rodzi żadnych konsekwencji

podatkowych dla konsumen-

ta, obowiązki w zakresie VAT

oraz w podatku dochodowym

obciążają natomiast portal

oraz wykonawcę usługi.

Przykład

Magdalena Stawiarska

dgp@infor.pl

Podatnik świadczy usługi, których miejscem opodatko-

wania jest terytorium państwa trzeciego i w tym celu

dokonuje zakupów. Czy ma on prawo do obniżenia kwoty

podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych

zakupów?

Jak rozliczyć usługę

Portal zakupów grupowych X podpisał z firmą Y umowę

o świadczenie usług. na jej podstawie pośredniczy w sprzeda-

ży kuponów uprawniających do skorzystania z zabiegów spa

oferowanych przez firmę Y. kupony oznaczone są datą ważno-

ści – 3 miesiące – i nie są imienne. klienci, którzy zdecydują się

na zakup kuponów, dokonują płatności przelewem na konto

portalu X, a ten przekazuje firmie Y z góry 50 proc. łącznej

wartości sprzedanych kuponów. Pozostała płatność ma zostać

dokonana po upływie okresu, w którym nabywcy kuponu

mogli skorzystać z usług firmy Y. Portal X za wykonaną usługę

pobiera prowizję w wysokości 20 proc., liczoną od całości

kwoty netto wszystkich usług wykupionych przez klientów.

kwoty otrzymane przez firmę Y od portalu X nie powinny

być traktowane jako zaliczka powodująca obowiązek wysta-

wienia faktury zaliczkowej, gdyż zarówno dane osób, które

będą korzystać z usługi, jak i data jej wykonania nie są znane

w dacie uzyskania środków pieniężnych. Ponadto, jak stwier-

dził organ podatkowy w piśmie o sygn. akt iPPP1/443-149/11-2/

AW, odpłatne przekazanie bonów nie stanowi otrzymania

zaliczki w rozumieniu ustawy o VAt z uwagi na okoliczność, że

w momencie ich wydania i otrzymania zapłaty strony transakcji

nie wiedzą, jakie towary zostaną nabyte i opłacone przez

klienta bonami. tak więc faktura powinna zostać wystawiona

na całość kwoty po wykonaniu usługi.

Ogromnie popularne w ostat-

nim czasie portale zakupów

grupowych budzą sporo kon-

trowersji. Dla jednych są

świetną okazją do zakupu

usługi lub towaru po dużo

niższej niż normalna cenie,

inni winią je za psucie stan-

dardów oferowanych pro-

duktów i traktują jako pole

do nadużyć dla nieuczciwych

irm. Warto jednak pamiętać,

że do handlu internetowego

mają zastosowanie te same

przepisy prawne i podatko-

we co do transakcji dokony-

wanych w realnym świecie.

Kupony jako bony

W kilku wydanych do tej pory

interpretacjach organy po-

datkowe zgodnie potwier-

dziły, że zarówno wydanie

kuponów konsumentowi,

jak i zapłata za nie uiszcza-

na na konto portalu nie sta-

nowią ani dostawy towa-

rów, ani świadczenia usług

i nie mieszczą się w katalogu

czynności opodatkowanych

VAT wyznaczonym przez

przepis art. 5 ust. 1 ustawy

o VAT. Co za tym idzie wła-

ściciel portalu nie musi do-

kumentować transakcji za

pomocą kasy rejestrującej lub

faktury VAT. Opodatkowaniu

podlega natomiast marża

czy też prowizja pobierana

przez portal w ramach wy-

nagrodzenia za umożliwienie

oferentowi prezentowania

swojej oferty na portalu. Za

datę powstania obowiązku

podatkowego uznać należy

datę faktycznego wykonania

usługi. Powyższe stanowisko

organów wynika z uznania

Tak. Zgodnie z zasadą neu-

tralności VAT, w zakresie,

w jakim towary i usługi są

wykorzystywane do wyko-

nywania czynności opo-

datkowanych, podatnikowi

przysługuje prawo do ob-

niżenia kwoty podatku na-

leżnego o kwotę podatku

naliczonego (art. 86 ust. 1

ustawy o VAT). Zatem

prawo to nie przysługu-

je, gdy podatnik wykonuje

czynności niepodlegające

opodatkowaniu.

Jednak ustawodawca

przyjął także zasadę, że po-

datnik może obniżyć kwotę

VAT należnego o kwotę VAT

naliczonego, jeżeli impor-

towane lub nabyte towary

i usługi dotyczą dostawy

towarów lub świadcze-

nia usług przez podatni-

ka poza terytorium kraju,

jeśli kwoty te mogłyby być

odliczone, gdyby czynno-

ści te były wykonywane

na terytorium kraju, a po-

datnik posiada dokumen-

ty potwierdzające związek

odliczonego podatku z tymi

czynnościami (art. 86 ust.

8 ustawy o VAT). Usta-

wodawca wprowadził

więc rozwiązanie związa-

ne z możliwością odlicze-

nia VAT naliczonego przy

nabyciu (imporcie) towarów

i usług związanych z wy-

konywaniem wybranych

czynności nieopodatko-

wanych (oparte na art. 169

lit. a dyrektywy 2006/112).

Głównym jego adresatem są

usługodawcy wykonujący

usługi na rzecz osób mają-

cych siedzibę bądź miejsce

zamieszkania za granicą,

a usługi te uważane są,

na podstawie art. 28b-28o

ustawy o VAT, za wykona-

ne poza terytorium kraju.

W konsekwencji nie pod-

legają one opodatkowaniu

polskim VAT. Rozwiązanie

to dotyczy nie tylko usług,

ale też dostaw towarów

poza terytorium Polski.

Warunkiem odliczenia jest

posiadanie dokumentów,

z których wynika związek

odliczonego podatku z tymi

czynnościami (wydaje się, iż

mogą to być też dokumenty

wewnętrzne, np. korespon-

dencja handlowa).

Ważne Osoba dokonująca

zakupu kuponu poprzez

portal zakupów grupowych

nie jest obciążona żadnym

ryzykiem podatkowym

W przypadku transakcji za-

wieranych za pośrednictwem

portali zakupów grupowych

można mówić o trzech stro-

nach stosunku prawnego

– serwisie WWW, oferencie

(wykonawcy usługi lub do-

stawcy produktu) oraz użyt-

kowniku końcowym (konsu-

mencie). Nabycie kuponu nie

przedmiotowych kuponów za

tzw. bony towarowe, czyli ro-

dzaj znaków legitymacyjnych

upoważniających do odbio-

ru określonych towarów lub

usług, jednak bezpośrednio

niezaspokajających żadnych

potrzeb i niestanowiących

samodzielnego świadcze-

nia. Takie zakwaliikowanie

kuponów jest niewątpliwie

korzystne dla portali i ich

partnerów biznesowych, gdyż

pozwala uniknąć problemów

związanych z paragonami

zaliczkowymi czy kasami i-

skalnymi i umożliwia wysta-

wienie faktury VAT dopiero

po faktycznym wykonaniu

usługi na rzecz konsumenta.

kupon. Natomiast w sytuacji

gdy w oznaczonym terminie

klient nie zrealizuje bonu to-

warowego, portal ma obowią-

zek rozpoznania przychodu

w wysokości niewykorzysta-

nej przez klienta, na ostat-

ni dzień okresu rozliczenio-

wego. Również jeśli portal

i wykonawcę usług łączy

umowa o stałej współpracy,

strony mogą umówić się na

rozliczanie usług w danych

okresach, których ostatni

dzień będzie uznany za mo-

ment powstania przychodu.

W przypadku wykonawcy

usługi za moment powsta-

nia przychodu należy uznać

datę otrzymania zapłaty od

klientów przekazanej przez

portal. Ponadto, co istotne,

nic nie stoi na przeszkodzie,

aby prowizja pobierana przez

portal mogła zostać uznana

za koszt uzyskania przychodu

przez wykonawcę usług, gdyż

wydatek ten niewątpliwie

zostaje poniesiony w celu

osiągnięcia przychodów lub

zachowania albo zabezpie-

czenia źródła przychodów

[przykład] .

Stanowiska organów podatkowych

Podstawa prawna

Ustawa z 11 marca 2004 r.

o podatku od towarów i usług

(Dz.U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054

z późn. zm.).

Interpretacja nr IBPP2/443-869/10/WN – „Wydawanie

kuponów konsumentom – użytkownikom portalu nie jest

dla prowadzącego portal czynnością podlegającą VAT i to

bez względu na to, czy kupon taki opiewa na konkretny

towar lub usługę, wskazany asortyment, czy też na okre-

śloną kwotę nominalną”.

Jak dokumentować zwrot

kosztów delegacji

Interpretacja nr IBPP2/443-869/10/WN – „Kupon

stanowi rodzaj znaku legitymacyjnego upoważniającego

do odbioru świadczenia, a więc do otrzymania w ozna-

czonym terminie określonych towarów (usług) (…). Kupon

nie jest towarem, lecz tylko »kwitem«, którym można

zapłacić za nabywane usługi i towary. (…) Fakt pobiera-

nia za wydanie kuponu wynagrodzenia nie ma znacze-

nia, bowiem wynagrodzenie to jest należne partnerowi,

tj. podmiotowi, który faktycznie sprzedaje towar (usługę)

użytkownikowi”.

Moment uzyskania

przychodu

W zakresie podatku docho-

dowego przychód do opo-

datkowania dla portalu

powstanie w wysokości na-

leżnej mu prowizji, pewne

trudności mogą pojawić się

natomiast przy prawidło-

wym określeniu momen-

tu powstania przychodu.

Jak wynika z interpretacji

organów podatkowych, za

datę powstania obowiązku

podatkowego uznać należy

faktyczne wykonanie usłu-

gi, a nie moment zapłaty za

Spółka na podstawie umowy-zlecenia z przedstawicielem

handlowym zwraca mu koszty wyjazdów służbowych.

z jaką stawką powinna być wystawiona przez niego

faktura i czy powinna uwzględniać koszty w kwocie netto

czy brutto?

Faktura wystawiona przez

przedstawiciela powinna

uwzględniać stawkę VAT

jak dla usługi głównej.

Zwrot kosztów dla zlece-

niobiorcy jest elementem

wynagrodzenia za świad-

czone usługi. Zarówno

w orzecznictwie TSUE, jak

i sądów krajowych wskazu-

je się, że jeżeli podatnik do-

konuje więcej niż jednego

świadczenia na rzecz

klienta i są one ze sobą

powiązane tak, że tworzą

z ekonomicznego punktu

widzenia całość, którą

jedynie sztucznie można

by podzielić, to te elementy

lub świadczenia dla celów

VAT stanowią jedną usługę

kompleksową. Nie ma więc

podstaw do wyodrębniania

elementów składających

się na koszty, jak też stoso-

wania stawki właściwej dla

poszczególnych świadczeń.

Wprowadzony 1 kwietnia

2011 r. do ustawy o VAT art.

8 ust. 2a tworzy ikcję pole-

gającą na uznaniu podatni-

ka, który faktycznie usługi

nie wykonał, za podmiot

faktycznie ją świadczący.

Jeśli chodzi o wysokość

podstawy faktury koszto-

wej, ustawa o VAT w art. 29

ust. 1 reguluje tę kwestię,

stanowiąc, że podstawą

opodatkowania jest obrót,

a obrotem jest kwota

należna z tytułu sprzeda-

ży, pomniejszona o kwotę

należnego podatku. Kwota

należna obejmuje całość

świadczenia od nabywcy

lub osoby trzeciej. Kwota

będąca podstawą wysta-

wienia faktury powinna

być kwotą brutto. Do

tak ustalonej należno-

ści należy doliczyć VAT

zgodnie ze stawką do-

tyczącą usługi głównej.

Gdyby wartość należno-

ści stanowić miała wartość

netto, powinno to wyraź-

nie wynikać z umowy (tak

uznał dyrektor Izby Skar-

bowej w Katowicach w in-

terpretacji indywidualnej

z 15 stycznia 2009 r., nr

IBPP3/443-793/08/KO).

Interpretacja nr IPPB3/423-1000/09-2/KK – „Bon towa-

rowy nie jest ani rzeczą, ani prawem majątkowym, nie

mieści się także w pojęciu »usługa«(…) Reasumując, skoro

przychód podatkowy powinien być rozpoznany w momen-

cie wykonania usługi, wydania towaru, to nie może być

rozpoznany powtórnie w momencie otrzymania zapłaty

za bon towarowy”.

Podstawa prawna

Ustawa z 11 marca 2004 r.

o podatku od towarów i usług

(t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054

z późn. zm.).

Firma sprzątająca stosuje 23-proc. stawkę

Do czynności polegających na sprzątaniu

w domach prywatnych oraz biurach i lokalach

użytkowych należy stosować podstawową

stawkę podatku od towarów i usług

została wyszczególniona kla-

sa 81.29, czyli usługi w zakre-

sie pozostałego sprzątania

i czyszczenia, a w niej pod-

kategoria 81.29.19, zawiera-

jąca pozostałe usługi sprzą-

tania i czyszczenia, gdzie

indziej niesklasyikowane.

Do tej też podkategorii na-

leży zaliczyć usługi związa-

ne z utrzymaniem czystości,

które polegają na sprzątaniu

w domach prywatnych oraz

biurach i lokalach użytko-

wych. Podstawowa stawka

dla takich usług wynosi 23

proc., gdyż przepisy ustawy

o VAT i aktów wykonawczych

nie przewidują stawki obni-

żonej. Co prawda w tekście

ustawy o VAT w art. 41 ust. 1

zapisana jest stawka 22-proc.

(obowiązująca przed 2011 r.),

ale właściwą jej wysokość na

lata 2011 – 2013 przewidu-

je art. 146a pkt 1 tej ustawy.

Zgodnie z nim od 1 stycznia

2011 r. do 31 grudnia 2013 r.,

stawka, o której mowa w art.

41 ust. 1 ustawy o VAT, wy-

nosi 23 proc.

podatku od towarów i usług

związanego z usługami sprzą-

tania domów prywatnych oraz

innych lokali użytkowych (np.

biur). Dotyczyć to też będzie

przykładowo czyszczenia, my-

cia i odkurzania pomieszczeń

oraz mebli, czyszczenia dywa-

nów, pastowania i froterowa-

nia podłóg.

W Polskiej Klasyfikacji

Wyrobów i Usług (PKWiU)

Bogdan Świąder

bogdan.swiader@infor.pl

Towary lub usługi będące

przedmiotem czynności opo-

datkowanych, wymienione

w klasyikacjach wydanych na

podstawie przepisów o staty-

styce publicznej, są identyiko-

wane za pomocą tych klasyi-

kacji. Przepis ten będzie miał

zastosowania przy rozliczeniu

Podstawa prawna

Art. 5a, art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a

pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r.

o podatku od towarów i usług

(t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054

z późn. zm.).

Podstawa prawna

Ustawa z 11 marca 2004 r.

o podatku od towarów i usług

(Dz.U. z 2011 r. nr 177, poz. 1054

z późn. zm.).

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: