PADMASAMBHAWA - ZACHĘTA DO DUCHOWEJ PRAKTYKI.pdf - Buddyzm - ewcia198828

Padmasambhawa

ZACHĘTA DO DUCHOWEJ PRAKTYKI

Ukształtowana ogólnie z zasługi istot, a w szczególności z zasługi tybetańskiego

ludu, magiczna emanacja Pana Mańdziuśri pojawiła się jako Trisong Detsen,

bodhisattwa i król Dharmy. Z życzeniem wybudowania świątyni Samye,

Spontanicznego Spełnienia Nieograniczonych Życzeń, oraz z zamiarem głoszenia

świętej Dharmy w Tybecie, zaprosił Lopona Bodhisattwę i przyjął ślubowania

bodhisattwy, aby zademonstrować potrzebę postępowania z oświeconą postawą

przebudzonego umysłu. W celu zademonstrowania dojrzewania i wyzwolenia

przebudzonego umysłu, zaprosił Padmasambhawę, wielkiego mistrza z Uddijany, aby

udzielił inicjacji oraz w najdoskonalszy sposób zapoznał wszystkich z podejściem i

spełnieniem.[Podejście i spełnienie (tyb. bsnyen sgrub) to dwa aspekty praktyki

sadhany, odnoszące się w szczególności do stadium recytacji mahajoga tantry]. Aby

zademonstrować potrzebę głoszenia i rozkwitu [nauk], zaprosił panditę Vimalamitrę,

który obrócił koło Dharmy przyczyny i skutku. Aby zademonstrować całkowitą

pełnię i spontaniczną doskonałość nauk oświeconego ciała, mowy i umysłu,

wybudował sławne Samye, Spontaniczne Spełnienie Nieograniczonych Życzeń, i

poprowadził ceremonie poświęcenia i inwestytury. W ten sposób głosił Dharmę

Buddy tutaj, w Tybecie, sprawiając, że nauki i praktyka sutr i tantr lśniła jak

wschodzące słońce. W szczególności, wielki vidjadhara znany jako Padmasambhawa,

cudowna emanacja trzech kaji, przybył do Tybetu za sprawą mocy aspiracji i

współczucia. Dopóki Padmasambhawa przebywał w Tybecie, obdarzył Jego

Wysokość króla i innych głównych uczniów, oraz wszystkich pozostałych ludzi,

niezliczonymi głębokimi wyjaśnieniami, mającymi sprawić, aby dojrzeli i wyzwolili

się. Spośród wielu wyjaśnień, jakie przekazał mi, Tsogyal z Kharczien, dokonałam

tutaj kompilacji wszystkich jego nauk na temat stosownego znaczenia, mających na

celu zachętę do duchowej praktyki.

Mahakarunika Samati Ah

Mistrz Padma powiedział: Tsogyal, musimy praktykować nauki, które wyzwalają z

samsary! Jeśli tego nie zrobimy, niezwykle trudno będzie nam osiągnąć takie

[ludzkie] ciało, posiadające wolności i wysposażenia.

Jak trudno jest zdobyć ciało takie jak to? Jest to tak trudne jak wbicie ziarnka grochu,

rzuconego w klasztorny mur, tak trudne jak dla żółwia trafienie głową w jarzmo

pływające na oceanie i tak trudne jak trafienie ziarnkiem gorczycy w oczko stojącej

pionowo igły.

Przyczyną tych trudności jest to, że sześć klas istot przypomina stos ziarna. Istoty

piekielne, głodne duchy i zwierzęta, przypominają dolną połowę, półbogowie górną

połowę, a bogowie i ludzie [tworzą] ledwie sam czubek tego stosu. W porównaniu do

innych klas istot, osiągnięcie ludzkiej formy wydaje się niemożliwe. Tsogyal, spróbuj

policzyć istoty sześciu światów!

I ponownie Mistrz Padma powiedział: Tsogyal, jeśli pomimo tych trudności, dzięki

nagromadzeniu w przeszłości zasługi, udało ci się odrodzić w ludzkiej postaci, trudno

będzie ci praktykować Dharmę, jeśli nie posiadasz wszystkich zdolności zmysłowych

i jesteś głucha, ślepa czy niema. Jeśli odrodzisz się wśród ludzi pierwotnych lub

dzikich, nie będziesz miała sposobności do praktykowania świętej Dharmy. Jeśli

odrodzisz się w rodzinie [utrzymującej] nihilistyczne, błędne poglądy heretyckich

skrajności, nie wnikniesz w nauki Buddy.

Teraz odrodziliśmy się na południowym kontynencie Dżambu, w cywilizowanej

krainie, gdzie obecne są nauki Buddy. Osiągnęliśmy to, co jest trudne do osiągnięcia,

cenne ludzkie ciało, i, podczas gdy nasze właściwości zmysłowe są nadal nietknięte,

możemy spotkać się z wzniosłymi mistrzami, mamy możliwość wyboru tego, co

chcemy robić, możemy wejść w nauki Buddy, praktykować świętą Dharmę i

towarzyszyć innym praktykującym z sanghi. Jeśli nie zastosujemy nauk, które

przynoszą wyzwolenie i oświecenie, zmarnujemy to cenne ludzkie ciało.

Nie wracaj z pustymi rękami po tym jak dostałeś się do krainy klejnotów; nie marnuj

czasu, kiedy spotkałeś niewyczerpany skarb! Kiedy mamy naczynie, musimy

przeprawić się przez ocean; nie pozwól, aby wymknęła ci się łódź ludzkiego ciała!

Nadszedł czas oddzielenia samsary od nirwany; z radością dołóż wszelkich starań i

praktykuj! Teraz mamy linię podziału pomiędzy szczęściem a cierpieniem; nie planuj

swego cierpienia! Teraz nadszedł czas, kiedy drogi wiodące w górę i w dół

rozdzielają się; nie skacz w otchłań niższych światów!

Teraz nadszedł czas, aby ukazać różnice pomiędzy byciem mądrym, a głupim; nie

paplaj głupio, ani nie gap się! Teraz nadszedł czas kresu zasługi; nie trać czasu i

odejdź z pustymi rękami! Teraz nadszedł czas, aby zobaczyć, kto jest wielkim, a kto

niegodziwym mężczyzną czy kobietą; nie szukaj oświecenia w zysku i sławie!

Teraz nadszedł czas, aby zobaczyć, kto jest dobrym, a kto złym człowiekiem; odrzuć

światowe wysiłki! Obecną chwilę można porównać do jednego posiłku na sto dni; nie

postępuj tak jakbyś miała dużo czasu! Teraz nadszedł czas, kiedy zło chwilowego

lenistwa przyniesie trwały skutek; z radością wysil się w duchowej praktyce! Teraz

nadszedł czas, kiedy jeden rok wytrwałości przyniesie szczęście we wszystkich

przyszłych żywotach; pozostań niezmienny w praktyce Dharmy!

Odczuwam współczucie wobec istot, które opuszczają to życie z pustymi rękami!

I ponownie Mistrz Padma powiedział: Tsogyal, nie wiemy, kiedy umrze to ciało,

zdobyte z tak wiekim trudem; czy będzie to jutro, czy pojutrze; nie rób więc planów,

tak jakbyś miała żyć wiecznie! Nie mamy pewności, kiedy to ciało, pożyczka od

czterech elementów, ulegnie rozpadowi; nie przywiązuj się więc do niego zbyt

naiwnie!

Narodziny nie prowadzą do niczego, oprócz śmierci; ćwicz się w tym, że twoim

przeznaczeniem jest natura nie powstawania! Spotkanie nie prowadzi do niczego, jak

tylko do rozstania; odetnij przywiązanie do znajomych! Gromadzenie nie prowadzi

do niczego innego, jak tylko opróżnienia; bądź więc szczodra bez lgnięcia!

Budowanie nie prowadzi do niczego innego, jak tylko zniszczenia; przebywaj więc w

jaskiniach i górskich odosbnieniach!

Pragnienie i ambicja nie prowadzą do niczego innego, jak tylko do bólu; rozluźnij

więc swoje pragnienia! Omamione doświadczenia nie prowadzą do niczego innego,

jak tylko do złudzeń; zniszcz dualistyczną percepcję! Postępując w ten sposób,

będziesz zawsze szczęśliwa; kto jednak słucha pożytecznych rad?

I ponownie Mistrz Padma powiedział: Tsogyal, mówiłem to wszystkim, ale nikt nie

słuchał. Wkrótce schwyta cię Mara Śmierci; nie ma szansy na wyzwolenie. Kiedy

zbliży się śmierć, ci, którzy nie praktykowali Dharmy, będą tego żałować.

Lata, miesiące, dni przemijają, nie zatrzymując się nawet na sekundę. To życie

biegnie nie stając nawet na godzinę czy minutę, a potem umieramy. Pory roku istnieją

dalej, ale twoje życie się kończy i nie czeka.

Czyż nie popadasz w rozpacz, widząc jak śmierć zbliża się, podczas gdy lata,

miesiące i dni przechodzą? Jak możesz czuć się zadowolona, kiedy wszyscy nagle i

niespodziewanie umierają? Jak możesz być zadowolona, swoim potomstwem i

bogactwem, kiedy w chwili śmierci nie ma z nich żadengo pożytku? Jak możesz czuć

się tak bezpiecznie, kiedy nie towarzyszy ci nic, oprócz pozytywnych i negatywnych

czynów?

Ci, którzy nie odcięli przywiązania do konkretnej rzeczywistości i poglądu o

trwałości, są bezsensowni!

I ponownie Mistrz Padma powiedział: Tsogyal, nie ma możliwości osiągnięcia

ludzkiego ciała, jeśli przebywa się w stanach, w których brak wolności;[ Stany, w

których brak wolności to: bycie istotą piekielną, głodnym duchem lub zwierzęciem,

barbarzyńcą lub długo żyjącym bogiem, utrzymywanie błędnych poglądów;

odrodzenie się w czasach, kiedy nie ma Buddy; oraz bycie niemym] nie trzeba więc

przypominać o konieczności praktykowania Dharmy i osiągnięcia wyzwolenia!

Właśnie teraz mamy moc wyboru tego, co chcemy robić, a jednak ludzie twierdzą, że

nie potrafią zastosować Dharmy [w praktyce]. Zdobywszy ludzkie ciała z

wolnościami i wyposażeniami, twierdzą, że nie mają czasu na praktykę duchową.

Mogą być całkowicie zniewoleni przez jedzenie i ubranie, a zarazem twierdzą, że nie

są w stanie nawet przez rok praktykować świętej Dharmy. Niezmordowani w

samsarycznej krzątaninie, oświadczają, że nie potrafią znieść nawet najdrobniejszych

trudów w tym, co dotyczy Dharmy. Potrafiąc znosić bez końca bolesne

doświadczenia, twierdzą, że nie są w stanie spędzić nawet jednego lata czy zimy w

szczęściu duchowej praktyki.

Wydaje się, że ludzie, którzy nie dbają o Dharmę, nie pragną szczęścia!

I ponownie Mistrz Padma powiedział: Tsogyal, rzeczą o najwyższym znaczeniu jest

to, aby wysiłek duchowej praktyki podjąć wtedy, kiedy jest się młodym. Jeśli się

zestarzejesz, możesz zapragnąć słuchać nauk, ale twoje uszy ich nie usłyszą. Możesz

zapragnąć studiować, ale twoja uwaga będzie przytępiona, a pamięć zawodna.

Możesz zapragnąć pójść za Dharmą, ale twoje ciało nie będzie w stanie chodzić, ani

siedzieć. Możesz zapragnąć praktykować, ale moc elementów zmniejszy się i nie

będziesz się mogła skoncentrować. Możesz zapragnąć rozdać wszystko, co

posiadasz, ale kontrolę nad nimi przejęli inni. Możesz zapragnąć podjąć wysiłek, ale

twój organizm nie może się wysilić. Jeśli uraziłaś swego mistrza i praktykujących

Dharmę, to kiedy nadejdzie starość, będziesz chciała praktykować Dharmę, ale nie

będziesz w stanie. Wyrazisz życzenie: "Gdybym tylko miała tę wolę, kiedy byłam

młoda", lecz to nie pomoże. Za późno będzie żałować, że nie wykonywało się żadnej

praktyki duchowej, kiedy była taka możliwość.

Ludzie, którzy nie czują żadnego zainteresowania praktyką Dharmy w młodości, nie

są lepsi od głupców!

I ponownie Mistrz Padma powiedział: Tsogyal, małżeństwo i prowadzenie życia

rodzinnego, kiedy praktykuje się Dharmę wyzwolenia, przypomina bycie zakutym w

kajdany bez [możliwości] wyzwolenia. Musisz chcieć uciec, ale zostałaś schwytana

w lochu samsary, bez możliwości ucieczki. Później możesz tego żałować, ale

utoniesz w bagnie emocji, z którego nie ma wyjścia. Jeśli masz dzieci, mogą być

kochane, ale są one palem, który przykuwa cię do samsary. Jeśli nie masz dzieci, to

obawa, że twoja rodzina wymrze, jest nawet większa. Jeśli posiadasz jakieś

materialne rzeczy, na przykład hodowlę bydła lub pole, nie będziesz mieć wolnego

czasu na praktykowanie Dharmy. Jeśli nie posiadasz [rzeczy], ból i walka z tego

powodu, że nie masz nic do jedzenia, są nawet większe. Jeśli masz służbę i

pracowników, praca kierownicza całkowicie cię wciąga. Jeśli nie [angażujesz się w

to,] twój brak siły sprawi, że inni zaczną cię kontrolować, a ty nie będziesz mieć

wolności do praktykowania Dhamry. W ten sposób zarówno obecne życie, jak i twoja

przyszłość zostaną zniszczone.

W każdym razie, ludzie, którzy się żenią i stają się głową rodziny, sami pogrążają się

w bagnie nieszczęść, bez szansy na wyzwolenie!

I ponownie Mistrz Padma powiedział: Tsogyal, radości tego świata są wyjatkowo

niestałe, ale jeśli praktykujesz świętą Dharmę, twoje szczęście będzie długotrwałe.

Bogactwo tego świata jest nietrwałe i przemijające, ale jeśli stale będziesz zbierać

nagromadzenia [zasługi i mądrości], będziesz naprawdę bogata. Ludzie, którzy

angażują się w negatywne czyny, są pozbawieni rozumu; ci jednak, którzy robią to,

co jest pozytywne, są rozsądni i mądrzy. Ludzie, którzy poświęcają się znaczącym

naukom, są prawi, ale ci, którzy dążą do bezsensownych zdobyczy i sławy, są

lekkomyślni i niemoralni. Światowa sława i materialne bogactwo to władcy domu

nieszczęścia; szlachetny jest ten, kto osiąga stan buddy w jednym życiu.

Ludzie, którzy lgną do świata, nigdy nie będą mieli szansy na uwolnienie się z

samsary!

I ponownie Mistrz Padma powiedział: Tsogyal, przeszkadzające uczucia powstają z

okoliczności, a zatem ucieknij z kraju miłości i nienawiści. Z rozproszenia powstają

przeszkody, a więc utrzymuj [w umyśle] jak lek [obraz] wzniosłego mistrza. Ubóstwo

i smutek w tym życiu powstają z uprzednich działań, a zatem żyj w odludnych

pustelniach. Negatywne czyny powstają z okoliczności; jak trucizny unikaj więc

złego towarzystwa. Błędne poglądy powodują upadki, a zatem studiuj i rozmyślaj z

otwartym umysłem. Wzloty i upadki zdarzają się każdemu, zarówno żywym, jak i

martwym, nie obwiniaj więc innych. Bez względu na to, jaka radość i szczęście

spadnie na ciebie, stanowią one rezultat twojej zasługi. Spróbuj osiągnąć oświecenie,

ponieważ masz możliwość uniknięcia odrodzenia się w niższych światach samsary.

Ludzie, którzy żyją negatywnościami, będą długo cierpieć!

I ponownie Mistrz Padma powiedział: Tsogyal, mówiąc wprost: chwila twojej

śmierci jest nieokreślona; towarzyszy ci od chwili narodzin. Okoliczności twojej

śmierci są również niepewne; umrzesz, mimo iż tego nie planujesz. Śmierć nigdy o

tobie nie zapomni; możesz zgromadzić wszystkie bogactwa świata, ale i tak będziesz

je musiała zostawić.

Samsara nie zniknie po twojej śmierci; na nowo będziesz się włóczyć w trzech

sferach. W egzystencji samsarycznej nie ma szczęścia; nigdy nie przekroczysz

nieszczęść, bez względu na to, w którym z sześciu światów się odrodzisz. Jak bardzo

musiałaś wędrować w przeszłości, przechodząc nieopisany ból! I będziesz nadal

włóczyć się w samsarze, miotana na falach cierpienia. Czyż nie lepiej praktykować

Dharmę i odciąć łańcuch, który wiąże cię z cierpieniem! Jeśli nie dotrzesz do

suchego lądu, nie uda ci się wyprowadzić innych poza samsarę. Wydaje się jednak, że

wszyscy praktykujący Dharmę lgną do światowych rozrywek i bez końca sami siebie

wrzucają w samsarę.

Z pomocą wolności i wyposażeń już teraz musisz odciąć więzy, jakie łączą cię z

samsarą!

I ponownie Mistrz Padma powiedział: Tsogyal, jeśli teraz nie osiągniesz wyzwolenia,

będziesz się nadal pogrążać w nieszczęściach egzystencji, bez względu na to, gdzie

się odrodzisz. Jeśli nie mieszkasz w górskim odosobnieniu, będziesz tylko żyć w

więzieniu samsary, bez względu na to, gdzie przebywasz. Jeśli nie poświęcisz się

PADMASAMBHAWA - ZACHĘTA DO DUCHOWEJ PRAKTYKI.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: