2008_1.pdf

Droga Prawda Życie

DPŻ

droga prawda Życie

Dwumiesięcznik chrześcijański

W numerze

Wierzyć – znaczy „pewnie stać” – Anna Białęcka . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 2

Z Bożej łaski weszliśmy w 2008 rok – Roman Jawdyk . . . . . . . . . . . . . . . . . 3

Etiopia – Lidia i Takele Kebede . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .4

Faith – kobieta, która zaufała Bogu – Honorata Ławrynowicz . . . . . . . . . . 7

Dzieci Ugandy – Honorata Ławrynowicz . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .9

Co tutaj robisz? – Wiesław Janik . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 11

Moc modlitwy na afgańskim froncie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 12

Wejść przez wąską bramę – Waldemar Świątkowski .. . . . . . . . . . . . . . . . . 14

Pochwała Biblii w wierszu Jędrzeja Gałki Pieśń o Wikleie

– prof. Krzysztof Biliński . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 16

Biblia – Pismo Święte tj. Boże Słowo – Joachim Polk . . . . . . . . . . . . . . . . . 17

Uzdrowienie głębokich ran przeszłości – Jan Herba . . . . . . . . . . . . . . . . . 21

Dane z pola misyjnego na świecie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22

Biblia – ciekawostki . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 23

Świadectwo – Stenia Waniek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 23

Kim był Nabal? – Stefan Matuszewski . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .26

Spoza granic naszego kraju – Mieczysław Kubejko . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 27

Ordynacja w Salzgitter – Arkadiusz Borejszo . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .29

Wieści z Gliwic – Irena Kubiczek . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .29

Skazani skazanym – Jan Stypuła . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .30

Jerzy Müller – mąż, który ufał Bogu – Jerzy Ratz . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 32

Rada Redakcyjna:

Andrzej Poręba (pandre@poczta.onet.pl) ,

Andrzej Nazimek (zimeryt@interia.pl) ,

Redaguje:

Andrzej Poręba

WydaWca:

Chrześcijańska Wspólnota

Zielonoświątkowa,

ul. Sudecka 3, 59–220 Legnica

adRes Redakcji:

ul. Czechowa 1, 41–807 Zabrze;

RedakTOR Wydania:

Jan Stypuła (redaktor@lupa.chwz.pl)

Redakcja Techniczna:

Andrzej Gocyła (aango@konto.pl)

kOmpuTeROpisanie:

Mirosława Poręba, Aneta Zerbe,

Nazariusz Zerbe, Daniel Flis

Redakcja TeksTu:

Jeremiasz Zerbe (nimrod@epf.pl) ,

Andrzej Poręba, Ewelina Gocyła ,

Okładka:

Robert Bartlewski

zdjęcia na Okładce:

Honorata Ławrynowicz – Uganda 2007

cena pRenumeRaTy:

Prenumerata roczna wynosi 30,00 zł,

cena jednego egzemplarza 5,00 zł.

pOczTa e–mail:

dpz@chwz.pl

inTeRneTOWe aRchiWum:

http://dpz.chwz.pl

Materiałów nie zamówionych redakcja nie zwraca.

Zastrzegamy sobie prawo do skracania i adiustacji

tekstów, oraz do zmiany tytułów. Kopiowanie i po-

wielanie dozwolone pod warunkiem druku tekstu

w całości z podaniem tytułu oraz numeru pisma.

Wierzyć – znaczy „pewnie stać”

A nnA B iAłęckA

Wiara to nie wysiłek umysłu,

„pobożne życzenie” lub „pozytywne

myślenie”. Wiara to niezachwiane

„stanie na” słowie rema (obietnicy

wypowiedzianej przez Boga), zwłasz-

cza wtedy, gdy ze względu na zewnętrz-

ne okoliczności trudno jest ufać Panu.

Niezachwiana ufność w Boże obietnice

będzie nam coraz bardziej potrzebna

w nadchodzących trudnych czasach.

Możemy być bowiem świadkami

wydarzeń, które napawać nas będą

trwogą. Hebrajskie słowo emuna (tłu-

maczone jako wiara), znaczy dosłow-

nie „być podtrzymywanym”. Heemin

(wierzyć) to „pewnie stać”. Bóg jest

tym, który daje i podtrzymuje, a my

mamy stać niezachwianie przy Jego

Słowie. Słowo heemin po raz pierwszy

jest użyte w Biblii w Rdz 15, 6: Abra-

ham heemin Bogu, a On poczytał mu

to ku usprawiedliwieniu . Innymi

sło-wy: Abraham byt podtrzymy-

wany przez Boga w pewnym „staniu

na otrzymanej od Niego obietnicy”.

Natomiast słowo emuna po raz pierw-

szy występuje w Wj 17, 12: Aaron zaś

i Chur podpierali jego [Mojżesza] ręce

(...) i tak ręce jego były stale emuna . In-

nymi słowy, ręce Mojżesza były wiarą!

Drodzy Czytelnicy i Orędownicy,

życzymy i Wam emuna (Bożego pod-

trzymania), abyście heemin (pewnie

stali).

WieRzymy W:

1. Jedynego Wszechmogącego Boga: Ojca, Syna

i Ducha Świętego.

2. Pismo Święte jako Słowo Boże, natchnione

przez Ducha Świętego, jako najwyższy autory-

tet w sprawach: prawdy, wiary i życia chrześci-

jańskiego.

3. Jezusa Chrystusa – Syna Bożego, który przy-

szedł w ciele na ten świat rodząc się z Marii

Panny, jako jedynego Pośrednika i Orędownika,

zbawiającego grzeszników dzięki swej męczeń-

skiej śmierci i zmartwychwstaniu.

4. Zbawienie z łaski przez wiarę jako daru Bożej

miłości. Wiara w Jezusa Chrystusa jest całko-

witym zaufaniem Bogu i potwierdzona zostaje

dobrymi uczynkami wypływającymi z tej

wiary. Taka wiara jest czynna w miłości.

5. Nowonarodzenie z wody i Ducha, jako bez-

względnego warunku wejścia do Królestwa

Bożego.

6. Chrzest Duchem Świętym, w Jego prowadzenie

i dary (charyzmaty)

7. Konieczność przyjęcia chrztu wodnego przez

zanurzenie, Wieczerzy Pańskiej pod postacią

chleba i wina wraz z umywaniem nóg.

8. Kościół jako ciało Jezusa Chrystusa, którego

głową i budowniczym jest Jezus Chrystus.

9. Powszechne zmartwychwstanie wszystkich

ludzi i sąd Boży oraz życie wieczne zbawio-

nych i wieczne potępienie niezbawionych.

Droga Prawda Życie

Z Bożej łaski weszliśmy w 2008 rok

R omAn J Awdyk

Jako ludzie ograniczeni czasem,

rozpoczynamy i kończymy pewne

etapy życia, które wyznaczane są rów-

nież przez daty kalendarzowe. Pewne

daty naszego życia zmuszają nas do

releksji i zadania sobie pytania: co

oczekuje ode mnie mój Pan? Przełom

starego i nowego roku jest właśnie

takim momentem. Każdy zakończony

rok pobudza nas do zadumy nad tym

co minęło. Każdy rozpoczęty rok wią-

że się z oczekiwaniami i planami które

mają być zrealizowane.

Chciałbym złożyć życzenia nowo-

roczne Siostrom, Braciom i wszystkim

czytelnikom tego pisma oraz podjąć

próbę odpowiedzi na często zadawane

sobie pytanie Czego nasz Pan Jezus

oczekuje od nas w naszym życiu w tym

2008 roku?

Przyjście Pana Jezusa to wypełnio-

na miłość naszego Boga do każdego

człowieka. Albowiem tak Bóg umiło-

wał świat, że Syna swego jednorodzo-

nego dał, aby każdy, kto weń wierzy,

nie zginął, ale miał żywot wieczny

(Jn 3:16).

Miłość która przekazała drogie

i największe obietnice dla wiernego

człowieka. Przez które darowane

zostały drogie i największe obietnice

(I Pt 1, 3-11).

Miłość która uczy nas życia god-

nego naszego mistrza Jezusa Abyście

postępowali w sposób godny Pana ku

zupełnego jego upodobania (Kol 1, 10).

Co pragnie oglądać Pan Jezus w na-

szym pielgrzymowaniu w roku 2008:

1. Życia podobnego do Naszego

Ojca Boga

Świętymi bądźcie, bo Ja jestem

Święty . Mamy być świętymi, to znaczy

oddzielonymi od wszystkiego tego co

nie pochodzi od Pana Boga, dotyczy to:

ducha, duszy i ciała.

...a cały duch wasz i dusza, i ciało

niech będą zachowane bez nagany na

przyjście Pana naszego Jezusa Chrystu-

sa (1Ts 5, 23)

Etyka chrześcijańska nie podąża za

ewoluującą etyką tego świata, gdyż Bóg

nie zaakceptował zmiany pojęcia mo-

ralności, etyki w Sodomie i Gomorze

ani za dni Noego. Biblia jest ponadcza-

sowa i trwała w swoim zwiastowaniu

i oczekiwania są niezmienne.

Ale choćbyśmy nawet my albo anioł

z nieba zwiastował wam ewangelię

odmienną od tej, którą myśmy wam

zwiastowali, niech będzie przeklęty

(Gal.1:8) .

2. Małżeństwa podobnego do

Chrystusa i Kościoła (Ef 5, 22-33).

Chrystus oczekuje na:

 Uległe żony mężom swoim

Żony, bądźcie uległe mężom swo-

im jak Panu. Bo mąż jest głową żony,

jak Chrystus jest Głową Kościoła…

(Ef 5, 22-23)

Biblijna uległość, to nie jest nie-

wolnictwo, poniżanie lub pozbawienie

wartości. Jest to otwarcie się na obite

błogosławieństwa i prowadzenie życia

małżeńskiego w obecności Bożej.

 Mężów miłujących żony, ota-

czających szacunkiem

Mężowie, miłujcie żony swoje, jak

i Chrystus umiłował Kościół i wydał

zań samego siebie. Miłość do żony

wzmocniona obecnością Pana Jezusa

wprowadza w gotowość oddania życia

za żonę, obronę i zagwarantowanie

wspólnego podążania do bram króle-

stwa (Ef 5, 25).

 Dzieci posłuszne rodzicom

i Jezusowi

Dzieci, bądźcie posłuszni rodzicom

swoim w Panu, bo to rzecz słuszna

(Ef 6, 1-3). Dzieci w miłości będąc po-

słusznymi rodzicom otrzymują Boże

gwarancje w drugim i trzecim wer-

secie: Czcij ojca swego i matkę, to jest

pierwsze przykazanie z obietnicą: Aby

ci się dobrze działo i abyś długo żył na

ziemi .

 Rodziców wychowujących

dzieci w posłuszeństwie i miłości dla

Stworzyciela

A wy, ojcowie nie pobudzajcie do

gniewu dzieci swoich, lecz napominaj-

cie i wychowujcie je w karności, dla

Pana (Ef 6, 4).

Dzisiaj często popełniany błąd to:

wychowywanie, nie dla Pana ale dla

siebie.

Wychowuj chłopca odpowiednio

do drogi, którą ma iść, a nie zejdzie

z niej nawet w starości (Prz 22, 6)

3. Budowania siebie i rodziny na

Bożym autorytecie, gdzie:

 Nauka wynika wyłącznie

z treści ewangelii, przyniesionej przez

Pana Jezusa.

Albowiem nie wstydzę się ewangelii

Chrystusowej, jest ona bowiem mocą

Bożą ku zbawieniu każdego, kto wierzy

(Rz 1, 16 )

Pan Jezus uczy nas wierności do

Bożego słowa.

Bo Ja nie z siebie mówiłem, ale Oj-

ciec, który mnie posłał, On mi rozkazał,

co mam powiedzieć i co mam mówić

(Jn 12, 49).

Nauczanie wynika z szacunku do

całej treści Pisma Świętego.

Całe Pismo przez Boga jest nat-

chnione i pożyteczne do nauki, do

wykrywania błędów, do poprawy, do

wychowywania w sprawiedliwości. Aby

człowiek Boży był doskonały, do wszel-

kiego dobrego dzieła przygotowany

(2Tm 3, 16).

Nie można stosować zasady wy-

biórczego nauczania, dlatego też Biblia

uprzedza: Albowiem przyjdzie czas, że

zdrowej nauki nie ścierpią, ale według

swoich upodobań nazbierają sobie

nauczycieli, żądni tego, co ucho łechce

(2Tm 4, 3)

Proszę zwrócić szczególną uwagę

na zwrot nie ścierpią. Niejednokrotnie

nauka biblijna u niektórych ludzi, wy-

wołuje agresję i podziały.

 Trwanie w Społeczności Bo-

żej:

– w służbie dla Pana

A jeśli wam się wydawało, że źle

jest służyć Panu, to wybierzcie sobie dzi-

siaj. Lecz ja i dom mój służyć będziemy

Panu (Joz 24, 15)

– w usługiwaniu, gościnności

… jaką okazaliście dla imienia Jego,

gdy usługiwaliście świętym i gdy usłu-

gujecie (Hebr.6, 10).

Okazujcie gościnność jedni drugim

bez szemrania (1Pt 4, 9).

– w modlitwach

Bez przestanku się módlcie. Za

wszystko dziękujcie; taka bowiem

jest wola Boża w Chrystusie Jezusie

względem was (1Ts 5, 17-18).

– w słowie ewangelii

Droga Prawda Życie

I ponieważ od dzieciństwa znasz

Pisma Święte, które mogą obdarzyć

mądrością ku zbawieniu przez wiarę

w Jezusa Chrystusa (1Tm 3, 15).

4. Życia i budowania zboru,

zgodnego z przykładem zboru w Jero-

zolimie i nauką ewangeliczną:

 Gdzie życie jest odzwiercie-

dleniem zboru w Jerozolimie:

I trwali w nauce apostolskiej i wspól-

nocie, łamaniu chleba i modlitwach

(Dz 2, 42).

Jeżeli ktoś dołoży coś do nich, dołoży

mu Bóg plag opisanych w tej księdze.

A jeżeli ktoś ujmie coś z tej księgi

proroctwa, ujmie Bóg z działu jego

z drzewa żywota i ze świętego miasta

(Obj 22, 18-19).

 Gdzie służba przebiega zgod-

nie z nauczaniem apostoła Pawła:

A On ustanowił jednych aposto-

łami, drugich prorokami, innych

ewangelistami, a innych pasterzami

i nauczycielami. Aż dojdziemy wszy-

scy do jedności wiary i poznania Syna

Bożego, do męskiej doskonałości, i do-

rośniemy do wymiarów pełni Chrystu-

sowej (Ef 4, 11-13)

Wzywam was tedy, bracia, przez

miłosierdzie Boże, abyście składali

ciała swoje jako oiarę żywą, świętą,

miłą Bogu, bo taka winna być duchowa

służba wasza (Rz 12, 1-2)

 Gdzie głoszona nauka jest

oparta na mocy i autorytecie Bożym:

… nie przyszedłem z wyniosłością

mowy lub mądrości, głosząc wam

świadectwo Boże. ... A mowa moja

i zwiastowanie moje nie były głoszone

w przekonujących słowach mądrości,

lecz objawiły się w nich Duch i moc.

Aby wiara wasza nie opierała się na

mądrości ludzkiej, lecz na mocy Bożej.

Ale głosimy mądrość Bożą...

(1Ko 2, 7)

… Gdzie jest mądry? Gdzie uczony?

Gdzie badacz wieku tego? Czyż Bóg

nie obrócił w głupstwo mądrość świa-

ta? ... świat przez mądrość swoją nie

poznał Boga, ... upodobało się Bogu

zbawić wierzącego przez głupie zwia-

stowanie... Zwiastujemy Chrystusa,

który jest mocą Bożą i mądrością Bożą .

(1Ko 1, 18-29)

Jeżeli ktoś dołoży coś do nich, doło-

ży mu Bóg plag opisanych w tej księdze.

A jeżeli ktoś ujmie coś z tej księgi pro-

roctwa, ujmie Bóg z działu jego z drze-

wa żywota i ze świętego miasta (Obj

22, 18-19 ) .

 Gdzie każdy rozumie wspa-

niałość powołania Bożego:

- do jedności ciała, składające-

go się z członków Albowiem ciało jest

jedno, a członków ma wiele, ale wszyst-

kie członki ciała, chociaż ich jest wiele,

tworzą jedno ciało, tak i Chrystus. …

Wy zaś jesteście ciałem Chrystusowym,

a z osobna członkami (1Ko 12, 2-27).

- do wzajemnej troski

Z którego całe ciało spojone i zwią-

zane przez wszystkie wzajemnie się

zasilające stawy, według zgodnego

z przeznaczeniem działania każdego

poszczególnego członka, rośnie i buduje

siebie samo w miłości (Ef 4, 16)

stusowej

O, jak dobrze i miło, Gdy bracia

w zgodzie mieszkają! Jest to jak cenny

olejek na głowie … (Ps 133)

Życzenie Jezusa skierowane w mo-

dlitwie do Ojca: Aby wszyscy byli je-

dno, jak Ty, Ojcze, we mnie, a Ja w Tobie,

aby i oni w nas jedno byli, aby świat

uwierzył, że Ty mnie posłałeś (Jn 17, 21).

Dałby dobry Pan Bóg przez Syna

Jezusa Chrystusa w łasce Ducha

Świętego spełnić te skierowane ocze-

kiwania do Ciebie kochana Siostro,

Bracie i Ty który jesteś czytelnikiem

tego pisma.

Myślę że najlepszymi życzeniami

na ten Nowy Rok 2008 skierowanymi

z mojego serca będą słowa Bożego bło-

gosławieństwa z 4Mo 6, 24-26: Niech

ci błogosławi Pan i niechaj cię strzeże;

Niech rozjaśni Pan oblicze swoje nad

tobą i niech ci miłościw będzie; Niech

obróci Pan twarz swoją ku tobie i niech

ci da pokój.

Niech dobry Bóg prowadzi w życiu

osobistym, rodzinnym i duchowym

wzrastaniu w mocy Ducha Świętego.

Niech będzie to Rok Bożego działania

w Twoim życiu.

Pozostańcie w pokoju Pana Nasze-

go Jezusa Chrystusa.

Etiopia

L idiA i T AkeLe k eBede

Pisząc o Etiopii, nie łatwo jest po-

minąć zagadnienia dotyczące ukształ-

towania i rzeźby terenu, podziału et-

nicznego, językowego, sprawę pisma,

kalendarza, klimatu, nadawania imion

i wielu innych, wartych poznania.

Tym razem chcielibyśmy się

skupić na zagadnieniu dotyczącym

rozwoju chrześcijaństwa w Etiopii.

Chcielibyśmy przedstawić ją jako kraj,

gdzie chrześcijaństwo jest panującym

i oicjalnym wyznaniem. Postaramy

się dokładnie przyjrzeć dzisiejszemu

obliczu chrześcijaństwa. Należy też

wspomnieć o tym, że z dnia na dzień

powiększa się liczba wyznawców isla-

mu.

Etiopska wieś – domki z drewna

do utrzymania jedności Chry-

Droga Prawda Życie

Oicjalną nazwą kraju jest Etiopia

– Historycznie słuszniejsze jest okre-

ślenie „Abisynia” W Europie jeszcze

w XIX w. panowało w tej sprawie za-

mieszanie-Nazwą „Etiopia” obejmo-

wano terytoria Północno-Wschodniej

Afryki (Sudan, Nubia i Etiopia właści-

wa), a to z powodu znaczenia nazwy

pochodzącej od greckiego aithiopes

– „brunatne twarze” .Nazwa „Etiopia”

występuje i w Biblii.

Nazwa „Abisynia” natomiast wy-

wodzi się od miana jednego z plemion

południowo arabskich Habesz, które

z Półwyspu Arabskiego przywędro-

wało na kontynent afrykański praw-

dopodobnie jeszcze przed naszą erą.

0d określenia „Habesz” pochodzi

nazwa kraju przekształcona przez eu-

ropejskich podróżników w „Abisynia”.

Z biegiem czasu zaniechano nazwy

„Abisynia” jako oicjalnej na korzyć

znanego z Biblii określenia „Etiopia”,

które stopniowo w literaturze europej-

skiej zaczęto stosować wyłącznie do

Abisynii. Podobno jedną z przyczyn

zaniechania przez Etiopczyków naz-

wy „Abisynia” jest pogardliwe znacze-

nie związane w języku arabskim ze sło-

wem habesz (mieszaniec, włóczykij),

używanego w obraźliwej intencji przez

wyznawców islamu.

Wyjaśniwszy pochodzenie nazwy

kraju przybliżymy historię chrześci-

jaństwa na podstawie Biblii, a także

w oparciu o literaturę świecką. Oicjal-

nie wiadomo, że Etiopia jako państwo

przyjęła chrześcijaństwo w IV wieku

n.e. z rąk Frumencjusza z Bizancjum

za panowania Ezany, władcy aksum-

skiego królestwa. Od 1948 roku Orto-

doksyjny Kościół Etiopski (OKE) jest

autokefaliczny (czyli „własnogłowy”)

i nie podlega żadnej metropolii. Pod

względem teologicznym Ortodok-

syjny Kościół Etiopski zbliżony jest

do koptyjskiego, ale o identyczno-

ści doktrynalnej dwóch Kościołów

w ciągu wieków trudno mówić z pew-

nością. Odłamów w Ortodoksyjnym

Kościele Etiopskim było wiele, a dwa

z nich tewahdo oraz kybat zapisały

się poważnie w dziejach politycznych

kraju. Kościół miał zasadniczy wpływ

na życie społeczne i polityczne Etiopii,

nie mówiąc już o życiu kulturalnym.

Wyznawcy tewahdo (dosł.: Unia Zjed-

noczenia) wierzą w połączenie dwóch

natur Jezusa przez unię, natomiast

wyznawcy kybat (dosł. Namaszczenie)

wierzą w połączenie ludzkiej i boskiej

natury Chrystusa przez namaszczenie

Duchem Świętym. Tajemnica po-

dwójnej natury Chrystusa wzbudzała

nieustanne spory i konlikty, co spo-

wodowało głęboki rozłam w OKE.

Monoizycka doktryna OKE już na

soborze chalcedońskim została przez

Kościół Rzymsko-Katolicki potępiona

jako herezja. Wg ogólnych zasad du-

chowieństwo w Etiopii uznało jedynie

boską istotę Chrystusa, odrzucając

ludzką.

Jednak prawda, którą przyniósł

na ziemię Pan Jezus dotarła do Etiopii

znacznie wcześniej. To dzięki zwiasto-

waniu dostojnika królewskiego kró-

lowej Kandaki (Hyndeki), o którym

czytamy w Dziejach Apostolskich 8:26,

możemy wnioskować, że Ewangelia

Chrystusowa znalazła więcej wyznaw-

ców. Nowocześni wierzący pochodzą

z Ameryki, gdzie miało miejsce prze-

budzenie na Azusa Street. Znacz-

ną część wierzących stanowią byli

członkowie OKE, który w mniejszych

grupach przeszedł reformację, a także

osoby nawrócone poprzez ewangeliza-

cję zborów ewangelicznych.

Obok chrześcijaństwa wyznawany

jest islam, którego centrum znajduje się

w Harerze, oraz animizm. Ten ostatni

wyznawany jest głównie na południu

kraju.

z wojska, Jemaneh’a Admassu, który

obecnie jest Pastorem zboru Miskana

w Bonga. Radosć była ogromna – po

tylu latach rozstania, w tak nieprzewi-

dywalnym miejscu, Bóg zaaranżował

spotkanie dwojgu ludziom, którzy

teraz stali się sobie jeszcze bliżsi przez

krew naszego Pana Jezusa Chrystusa.

Nabożeństwo w Zborze

Miskana.

Udajemy się do zboru Miskana

(tzn. Dziękczynienie, Chwała). Mia-

sto Bonga jest otulone gęstą mgłą,

z dachów chat wydostaje się siwy dym,

który oznacza, porę śniadaniową.

W oddali słychać ptasi śpiew, prze-

krzykujący głos immama z pobliskie-

go meczetu. Mijamy kilku otulonych

białymi netelami tubylców. Stajemy

na progu kaplicy. Nie jesteśmy pierw-

si, choć pora wczesna. Schodzący się

wierni klękają na maleńkich matach

i modlą się aż do godziny czwartej

(10 naszego czasu). Rozglądamy się po

sali. Po chwili wzrok przyzwyczaja się

do panującego mroku i wyłaniają się

pochylone do ziemi sylwetki kobiet

i mężczyzn. Modlą się, słychać szepty,

płacz, modlitwę na językach, po chwili

ktoś podejmuje śpiew, niski, tonalny,

o głębokiej treści... Takele usiłuje mi

przetłumaczyć treść pieśni. Nabożeń-

stwo rozpoczyna się o czwartej. Sala

już jest pełna. Przez pierwszą godzinę

chór prowadzi uwielbienie a kolejna

godzina mija na słuchaniu kazania.

W tę niedzielę (12.10.2003 r.) mieliśmy

zaszczyt wysłuchać kazania, w którym

mowa była o wdzięczności Bogu za to,

co daje nam każdego dnia. Z przera-

żeniem rozglądałam się po sali, która

zbudowana była z nieheblowanych pni

drzewa eukaliptusowego, przykryta

blachą falistą. Pod nogami ślizgało się

błoto (stąd te maty pod kolana), a za-

miast szyb w oknach drewniane okien-

nice. Każdy ubrany był w to, co miał

najlepszego, lecz mimo tego, nie robiło

to specjalnego wrażenia. W oczach

Europejczyka wszystko było liche

i nędzne, ale w Bożych oczach miało

inny wymiar. Patrząc na rozmodlone

twarze sióstr i braci, na ich pląsające

w uwielbieniu sylwetki, nie widziałam

tam wszechobecnej biedy, czy choroby,

ale lud Boży przepełniony Jego chwałą

i Duchem Świętym. Czuliśmy Bożą

Zbór w Bonga

Bóg kieruje nas do zboru Miskana

w Bonga. Po około dwóch tygodniach

pobytu w Etiopii, przyszedł czas by-

śmy udali się do prowincji Kefa, która

leży w południowo-zachodniej części

kraju. Niewielu turystów zapędza się

w tak dzikie i nieprzejezdne tereny.

Mieszkańcy stolicy Addis Abeby czę-

sto pytali nas, po co tam się wybieramy.

Odpowiedź ich zaskakiwała. Jecha-

liśmy do naszej rodziny cielesnej, nie

zdając sobie wtedy sprawy, że wkrótce,

będziemy mieli tam także rodzinę du-

chową.

Z samego rana ok. godziny pierw-

szej (tj. godz.7-ma rano) poszliśmy od-

wiedzić Liceum Ogólnokształcące, do

którego uczęszczał swego czasu Takele.

Tam też doszło do wyjątkowego spo-

tkania. Takele spotkał swojego kolegę

Droga Prawda Życie

Bracia i siostry ze zboru Miskana w Bonga przed domem modlitwy

1. Qale Hiywet – oznaczające: Słowo

Życia

2. Mekane Yesus – ozn.: Miejsce

Jezusa

3. Mulu Wongel – ozn.: Pełna Ewan-

gelia

4. Meserete Kristos – ozn.: Chry-

stus Fundamentem.

Niektóre zbory są pod wpływem

Ortodoksyjnego Kościoła Etiopskie-

go, którego główny strumień wypływa

z tradycyjnego etiopskiego chrześci-

jaństwa z początku IV w., z charak-

terystycznym dla siebie obrządkiem

uwielbiania i teologią.

Inne zbory Zielonoświątkowe mają

charakter lub symbole i zwyczaje za-

czerpnięte z Kościoła Baptystycznego,

Luterańskiego, Metodystycznego lub

Prezbiteriańskiego.

Jednak Kościół Zielonoświątkowy

jest pojednaniem wszystkich tych ma-

łych branży chrześcijaństwa.

obecność. Tam, gdzie życie jest walką

z nędzą, głodem, chorobą, gdzie ludzie

doświadczają przykrości ze strony fa-

natyków innych religii, Bóg w osobie

brata mówił do nas o próbach wiary

i doświadczeniach. Z kazania prze-

bijała wdzięczność za Boże dary, za

Jego hojność i łaskę okazaną tamte-

go dnia, za możliwość uczestniczenia

w nabożeństwie itd. Czytaliśmy:

Jk 1,2-5; 1,12-13, 1Kor 1;28; 10;13; 2Kor 13;5

1Pt 1,7; Job 1,22, Łk 4,l-13. Dziękujemy

Bogu za tamtą społeczność i za tamte

słowa, które utkwiły w naszych ser-

cach. Nauczyliśmy się, że za wszystko

należy Bogu dziękować. Bogu należy

się dziękczynienie za każdy kęs chleba,

za wygody, które dla nas są normą, za

dostęp do medycyny, za pracę i za wiele

innych rzeczy, które często pomijamy

w modlitwach dziękczynnych. To była

lekcja pokory.

Po nabożeństwie spacerowaliśmy

po okolicy, Takele i Jemaneh wspo-

minali dawne czasy, a ja miałam czas

na zadumę. Dlaczego w tak pięknym

kraju, gdzie żyje mnóstwo gatunków

ptaków i roślin, gdzie gleba jest tak

żyzna, że mogłaby wykarmić całą

ludność Afryki, gdzie klimat jest zróż-

nicowany w zależności od wysokości,

wszędzie gdzie się spojrzy widać nędz-

ne domostwa, licho ubranych ludzi,

niedożywione dzieci i infrastrukturę

na poziomie sprzed wieków? Tylko

Bóg zna odpowiedź na zadane pyta-

nia. Wiemy, że On wysłuchuje żarli-

wych modlitw swego ludu, a my mamy

szansę być Jego narzędziami w dziele

miłosierdzia.

Zwracamy się z prośbą do wszyst-

kich wierzących ochotnego serca, o

modlitwę i wsparcie inansowe Zboru

w Bonga.

Niech dobry Bóg pokieruje sercami

braci w Bonga, aby mądrze i roztropnie

szafowali przekazanymi im pieniędz-

mi, aby we wszystkim było uwielbione

imię Pana Jezusa, a potrzebujący byli

nasyceni i zaopatrzeni w to, czego im

brakuje na co dzień. Wspominając

słowa apostoła Pawła z listu do Hebraj-

czyków 13, 16 chcemy zachęcić każde-

go, aby skorzystał także z obietnicy

zawartej w Prz 19,17.

Niech Was Bóg błogosławi.

Wiara

Wszyscy Zielonoświątkowcy w

Etiopii wierzą, że tylko w Jezusie Chry-

stusie i w Jego męczeńskiej śmierci

można być zbawionym i otrzymać

odpuszczenie grzechów.

Wierzą również w Ojca, Syna i Du-

cha Świętego jako jedną istotę. (Mt 28,

19-20; Ps 2,7; Mk 9,7, Łk 22,29 i 3,22)

Tak jak pozostali wierzący ewan-

geliczni, etiopscy wierzący również

wierzą w nowonarodzenie (dagem ne-

weled). Demonstrują poprzez chrzest

wodny i chrzest w Duchu Świętym.

W przeciwieństwie jednak do in-

nych Kościołów Zielonoświątko-

wych, Etiopczycy wierzą i utrzy-

mują, że nie wystarczy mówić na

językach aby uważać się za wierzą-

cego, ale całe życie, począwszy od

nowonarodzenia, nawrócenia się

i pokuty, musi być przepełnione Oso-

bą Ducha Świętego z wszystkimi Jego

darami, owocami i atrybutami.

Chociaż niektóre zbory protestanc-

kie różnią się poglądami teologiczny-

mi lub wykładem Biblii, to wszystkie

cztery denominacje wyznają te same

zasady wiary.

Mimo różnic Pastorowie (Megabi)

odwiedzają się wzajemnie, dzielą Sło-

wem Bożym, innymi usługami a także

wspólnie organizują konferencje i kon-

certy chóralne.

P’ent’ay

P’ent’ay jest to gwarowa nazwa

używana w dzisiejszej Etiopii i wśród

Etiopczyków mieszkających poza

granicami swojego kraju, aby określić

wierzących nie będących członkami

Ortodoksyjnego Kościoła Etiopskie-

go.

To określenie pochodzi lub jest

skrótem „pentecostal”. Niemniej jed-

nak jest szeroko używane względem

wierzących kościołów protestanc-

kich.

Wyszczególnia się w Etiopii cztery

główne denominacje:

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: