cwiczenie 6.pdf

Hit roku 2000

BASCOM College

Ćwiczenie 6

Zegar z magistralą I 2 C

Rys. 1

Dzisiaj rozpoczniemy ćwiczenia w nieco nie−

typowy sposób: musimy trochę przerobić na−

sze podstawowe narzędzie pracy, jakim jest

płytka testowa AVT−2500. Nie, nie obawiajcie

się, nie ma na niej żadnych fatalnych błędów

(no może poza jednym malutkim, który zaraz

przy okazji naprawimy). Płytkę musimy nieco

zmodyfikować z innego powodu: podczas jej

projektowania nie wszystko zostało do końca

przemyślane i zoptymalizowane. To dość nor−

malne: dopiero czas pokazuje, jakie rozwiąza−

nia sprawdziły się w praktyce, a jakie musimy

zmienić. Zmiany na płytce będą drobne i pro−

ste do przeprowadzenia i polegać będą na

przecięciu trzech ścieżek i dolutowaniu od

spodu płytki dwóch dodatkowych zworek.

Popatrzcie na rysunek 1 , na którym zosta−

ła pokazana od strony lutowania mozaika

ścieżek naszej płytki testowej. Kolorem niebie−

skim zaznaczone są zworki już istniejące na

płytce, a kolorem zielonym dwa dodatkowe

połączenia, które za chwilę wykonamy. Nato−

miast czerwone strzałki wskazują miejsca,

w których musimy przeciąć ścieżki. Przecięcia

w punktach oznaczonych jako 1 i 2 umożliwią

wykonanie nowych połączeń, a przecięcie

ścieżki w punkcie 3 pozwoli przy okazji napra−

wić drobny błąd, który powstał wprocesie pro−

dukcyjnym pierwszej serii płytek AVT−2500.

Zwarty na stałe został na niej jumper JP4, unie−

możliwiając w ten sposób odłączenie wypro−

wadzenia SCL układu IC5 od magistrali I 2 C.

Po przecięciu ścieżek musimy jeszcze

wykonać dodatkowe połączenia, zaznaczone

na rysunku kolorem zielonym. Połączenia

wykonujemy odcinkami kynaru lub zwykłe−

go przewodu w izolacji, lutując je do punk−

tów zaznaczonych na rysunku zielonymi

kropkami. Po sprawdzeniu poprawności wy−

konania przeróbek, wkładamy płytkę z po−

wrotem do obudowy.

O co właściwie chodziło i co osiągnęliśmy

w wyniku dokonania tych prostych przeróbek?

Popatrzcie na rysunek 2 , na którym został po−

kazany schemat przerobionego fragmentu

płytki. Przed przeróbką dwa układy współpra−

cujące z magistralą I 2 C zegar czasu rzeczywi−

stego IC5 i pamięć szeregowa EEPROM IC2

mogły być dołączane za pomocą jumperów do

różnych wyprowadzeń procesora. Takie roz−

wiązanie, aczkolwiek możliwe do zrealizowa−

nia na drodze programowej, nie miało naj−

mniejszego sensu, a nawet zaprzeczało idei

magistrali I 2 C. Po przeróbce do transmisji da−

nych I 2 C potrzebne będą tylko dwa wyprowa−

dzenia procesora: P3.5 i P3.7. Bardzo Was

przepraszam, że musieliście wykonać dodat−

kową pracę, ale nie wszystko przemyślałem do

końca podczas projektowania płytki.

Istnieje jeszcze jedna możliwość modyfi−

kacji naszej płytki, o której można powiedzieć

że jest “nadobowiązkowa” i dotyczy sposobu

zasilania “bohatera” naszego dzisiejszego

ćwiczenia: zegara czasu rzeczywistego

PCF8583. Układ ten zasilany jest na płytce

zupełnie prawidłowo: z szyny zasilającej

+5VDC i będzie funkcjonował zupełnie po−

prawnie. Jednak po wyłączeniu zasilania

układ ten “straci pamięć” i po powtórnym uru−

chomieniu rozpocznie zliczanie czasu od po−

czątku, czyli od ustawień zerowych. Czytelni−

cy, którzy mają zamiar wykonywać długo−

trwałe eksperymenty z RTC lub nawet chwilo−

wo wykorzystywać płytkę testową w roli do−

mowego zegara, mogą dokonać jeszcze jednej

zmiany. Układ PCF8574 do poprawnej pracy

wymaga podania napięcia zasilania nie mniej−

szego niż +5VDC. Jednak nawet po obniżeniu

tego napięcia do 1Vukład nie przestaje zliczać

upływającego czasu, traci jedynie możliwość

kontaktu z procesorem, pobierając za to prąd

rzędu kilku mikroamperów. Wynika z tego, że

warto dodać na naszej płytce dodatkowe

źródło zasilania awaryjnego dla układu

PCF8683, którym może być dowolnie mała

bateryjka 1,5V. Na rysunku 2b został pokaza−

ny schemat zmian, jakie musimy wykonać na

Rys. 2

Elektronika dla Wszystkich

BASCOM

naszej płytce testowej, aby zapewnić nieprze−

rwane odliczanie czasu przez zegar RTC. Do−

datkowe połączenia i elementy zostały zazna−

czone kolorem czerwonym. Zmiany sprowa−

dzają się do dodania do układu dwóch dowol−

nych diod, np. 1N4148 i bateryjki. Jako bate−

rię proponowałbym zastosować miniaturowe

ogniwko typu AAA, umieszczone pod wy−

świetlaczem LCD.

Jeszcze jedna, ostatnia prośba. Obojętne,

czy dokonaliśmy zmiany w systemie zasilania

zegara czasu rzeczywistego, czy nie, już teraz −

zanim zaczniemy czytać dalszą część tego arty−

kułu − włączmy zasilanie naszej płytki testowej.

Ogromnym ułatwieniem w wykonywaniu

dzisiejszych ćwiczeń będzie fakt, że wszyst−

kie je możemy wykonać wyłącznie w emula−

cji sprzętowej, bez konieczności programo−

wania procesora. Jest to jedna z zalet trans−

misji I 2 C: szybkość transmisji nie jest w ża−

den sposób ograniczona “od dołu” i narzuca−

na jest przez urządzenie nadrzędne, do które−

go “niewolnicy” muszą się bezwzględnie do−

stosować. Wnaszym przypadku urządzeniem

nadrzędnym będzie komputer, który za po−

średnictwem programu BASCOM i układu

emulatora sprzętowego “udaje”, że jest za−

programowanym procesorem.

Na naszej płytce testowej umieszczone są

dwa układy mogące współpracować z magi−

stralą I 2 C: zegar czasu rzeczywistego

PCF8583 i pamięć szeregowa PCF8582

(AT24C04). Wielu z Was ma także do dyspo−

zycji układ klawiatury szesnastkowej, także

sterowany “I kwadratem”.

Cóż jednak z tego, że mamy te układy

umieszczone na płytce, jeżeli nie wiemy

o nich najważniejszego: jakie są ich adresy?

Z wykładu wiemy, że aby “dobrać się” do ja−

kiegokolwiek układu współpracującego

zI 2 C, musimy znać jego adres. A zatem mu−

simy chyba zajrzeć do kart katalogowych ....

nie, mamy też inne wyjście. Pamiętajmy

o naszej zasadzie: praktyka, praktyka i je−

szcze raz praktyka i spróbujmy doświadczal−

nie ustalić adresy obydwóch wymienionych

układów. Napiszmy sobie krótki program

i po skompilowaniu uruchommy w emulacji

sprzętowej.

Print "Pod adresem: " ; Adres ; " nie znaleziono układu!"

Cls

Lcd "Brak ukladu: " ; Adres

śmy jej na poprzedniej

lekcji. Zajmijmy się

więc zegarem czasu

rzeczywistego. Układ

PCF8583 jest jednym

z najpopularniejszych

typów zegarów stoso−

wanych w systemach

mikroprocesorowych

i komputerowych. Zaprojektowany został

już dawno temu przez firmę PHILIPS, ale do

tej pory nie ma sobie równych wśród mniej

lub bardziej doskonałych jego odpowiedni−

ków. Wyjaśnijmy sobie najpierw termin: ze−

gar czasu rzeczywistego RTC

(Real Time Clock).

Układ RTC jest przede wszy−

stkim wbudowanym w strukturę

układu scalonego szeregiem licz−

ników. Ich zadaniem jest jedynie

zliczanie upływającego czasu,

począwszy od setnych części se−

kundy do lat.

Zliczanie czasu nie jest jedyną

funkcją pełnioną przez układu

RTC. Muszą one także umożli−

wiać ustawienie stanu początko−

wego wszystkich liczników.

Taka funkcja jest absolutnie

niezbędna, ponieważ nie istnie−

je zegar idealny i wskazania

każdego czasomierza musimy

niejednokrotnie korygować.

Kolejnymi funkcjami rea−

lizowanymi przez układy RTC

są rozbudowane układy budzi−

ków i timerów. Możemy tu

wykorzystywać najróżniejsze

kombinacje: alarmy pracujące

w trybie codziennym, tygo−

dniowym, miesięcznym lub

nawet rocznym.

Układy RTC najróżniejszych typów znaj−

dują się w każdym bez wyjątku komputerze

klasy PC, w sprzęcie RTV wyposażonym

w funkcje programowania (np. w magnetowi−

dach) i w innych urządzeniach. Bywają też po−

wodem poważnych problemów, októrych wie−

le mówiono nie tak dawno temu. Mam tu na

myśli “problem roku 2000”, do której to daty

RTC starszych komputerów nie były przysto−

sowane i traktowały ją jako rok ... 1900!

Znamy już adres bazowy zegaru PCF

8583, ale jak dobrać się do przechowywanej

w nim informacji?

Schemat blokowy kostki PCF8583 został

pokazany na rysunku 4 . Wiemy zatem, pod

jakim adresem wewnętrznym mamy szukać

potrzebnych nam informacji o aktualnym

czasie. Aby np. odczytać aktualną godzinę

i minutę, musimy wykonać następujące

czynności:

1. Zainicjalizować transmisję I 2 C;

2. Podać na magistralę adres układu,

z którym chcemy nawiązać łączność;

End If

Wait 1

Next Adres

Print "Koniec przeszukiwania"

Cls

Lcd "Koniec"

End

Program testujący magistralę I 2 C wysy−

ła komunikaty jednocześnie na wyświe−

tlacz LCD umieszczony na płytce testowej

oraz do emulatora terminala w pakiecie

BASCOM.

Rys. 2b

Rys. 3

W efekcie działania tego prostego progra−

mu uzyskaliśmy informację (patrz rysunek 3 ),

że w naszym systemie znajdują się dwa ukła−

dy mogące współpracować z magistralą

I 2 C i że ich adresy bazowe to 160 i 162. Mo−

glibyśmy teraz zidenty−

fikować każdy z ukła−

dów przez proste wyję−

cie jednego z nich

z podstawki, ale szkoda

na to czasu. Powiem

Wam, że układem o ad−

resie 162 jest PCF8583,

a pamięć szeregowa

posiada adres o 2

mniejszy.

Od czego więc za−

czniemy? O pamięci

szeregowej EEPROM

mamy już pewne poję−

cie, ponieważ używali−

$sim

Config Lcd = 16 * 1a 'konfiguracja wyświetlacza LCD

Dim Adres As Byte 'deklaracja zmiennej ADRES

Print "Start poszukiwania" 'wyświetlenie komunikatu wstępnego

Cls 'wyczyść ekran wyświetlacza

Lcd "Start" 'komunikat wysyłany na LCD

Cls 'wyczyść ekran wyświetlacza

For Adres = 150 To 200 Step 2 'przeszukaj 50 adresów

I2cstart

'inicjalizacja magistrali I2C

I2cwbyte Adres

'wyślij na magistralę zapytanie

po kolejny adres

I2cstop

'koniec transmisji

If Err = 0 Then 'jeżeli wywoływane urządzenie

odpowiedziało, to:

Print "Układ pod adresem: " ; Adres ; " !" 'wydrukuj

komunikat o znalezieniu układu pod danym adresem

Cls 'wyczyść ekran wyświetlacza

Lcd "Uklad pod: " ; Adres 'komunikat o znalezieniu

układu pod danym adresem

Else

Elektronika dla Wszystkich

BASCOM

3. Poinformować układ, z którego rejestru ma−

my zamiar korzystać;

4. Poinformować układ, czy mamy zamiar

odczytywać, czy zapisywać dane;

5. Odczytać potrzebne informacje;

6. Ukazać odczytane dane na wyświetlaczu lub

emulatorze terminala.

Awięc, do roboty! Napiszmy sobie nastę−

pujący programik, którego zadaniem będzie

cykliczne odczytywanie danych z rejestru se−

kundowego, minutowego i godzinnego ukła−

du PCF8583. Po skompilowaniu program

uruchamiamy w emulacji sprzętowej.

dzie BCD większość zWas zpewnością słysza−

ła i wiecie, że jest to “okrojony” kod szesnast−

kowy, będący binarną reprezentacją cyfr od 0

do 9. Takim kodem sterowane są między inny−

mi dekodery wyświetlaczy siedmiosegmento−

wych. Jednak w przypadku naszego zegara

sprawa przedstawia się nieco inaczej: kod BCD

ma tu postać liczby nie cztero− ale ośmiobito−

wej i zawiera informacje o wartości dwóch cy−

fr dziesiętnych, np. dziesiątek i pojedynczych

minut. Najprościej wyjaśnić to na przykładzie.

Weźmy na przykład liczbę 57, składającą się

z dwóch cyfr: 5 i 7. A zatem binarną reprezen−

tacją dziesiątek w tej

liczbie będzie 0101,

a jednostek 0111. A za−

tem w kodzie BCD, sto−

sowanym w naszym ze−

garze, ta liczba będzie

miała postać: 0101

“sklejone” z 0111, czyli

01010111 (BCD) . Praw−

da, że proste?

Rzeczywiście, zasa−

da przedstawiania liczb

dwucyfrowych w ko−

dzie BCD jest dość

prosta, ale przeliczenie

tak przedstawio−

nych danych na

kod dziesiętny

z pewnością ta−

kim nie będzie.

Prawdę mówiąc,

nie bardzo wie−

działbym, jak

się do tego za−

brać “z marszu”,

ale na szczęście

z pomocą przy−

chodzi nam ko−

lejny “fajer−

werk” języka MCS BASIC. Aby otrzymać

prawidłowe wyświetlanie aktualnego czasu,

wystarczy dodać do naszego programu, bez−

pośrednio przed wysłaniem danych do termi−

nala, tylko jedną linijkę:

MAKEBCD [wartość] przetwarza podaną wartość,

która musi być liczbą ośmiobitową, na jej reprezentację

w kodzie BCD

MAKEDEC [wartość] przetwarza wartość podaną

w kodzie BCD na jej postać w kodzie dziesiętnym

Pamiętajmy jednak, że nie należy nigdy

wierzyć komuś wyłącznie na słowo, jeżeli ma−

my empiryczną możliwość weryfikacji gło−

szonych przez niego prawd. Azatem, piszemy

sobie króciutki programik i po skompilowaniu

uruchamiamy go w symulacji programowej:

Dim X As Word

X = 99

X = Makebcd(x)

Print "134 w kodzie BCD= " ; X

Print X ; " w kodzie BCD po konwersji na postać

dziesiętną= ";

X = Makedec(x)

Print X

$sim 'praca w emulacji sprzętowej

Config Sda = P3.5 'konfiguracja linii SDA magistrali I2C

Config Scl = P3.7 'konfiguracja linii SCL magistrali I2C

Dim M As Byte 'deklaracja zmiennej określającej minuty

Dim S As Byte 'deklaracja zmiennej określającej sekundy

Dim H As Byte 'deklaracja zmiennej określającej godziny

I2cstart 'inicjalizacja magistrali I2C

I2cwbyte 162 'podanie adresu PCF8583 dla zapisu

I2cwbyte 2 'wybranie drugiego rejestru (sekund)

I2cstart 'powtórna inicjalizacja magistrali I2C

I2cwbyte 163 'podanie adresu PCF8583 dla odczytu danych

I2crbyte S , Ack 'odczyt sekund z potwierdzeniem transmisji

I2crbyte M , Ack 'odczyt minut z potwierdzeniem transmisji

I2crbyte H , Nack 'odczyt godzin bez potwierdzania transmisji

I2cstop 'koniec transmisji I2C

'wyślij na ekran terminala:

Print "Godzina: " ; H ; " Minuta: " ; M ; " Sekunda: " ; S

Loop

Wynik działania tego programu, pokazany

na rysunku 6, świadczy dobitnie, że polece−

nia konwersji kodów działają poprawnie.

Wracajmy jednak do naszego zegara, którego

budowę dopiero rozpoczęliśmy.

Jak na razie uzyskaliśmy możliwość po−

prawnego odczytywania rejestrów układu

PCF8583 i to tylko tych, w których zapisana

jest informacja o aktualnej godzinie, minucie

i sekundzie. Z pewnością zwróciliście uwagę

na fakt, że wyświetlanie sekund odbywa się

dziwnie nieregularnie. Zmiana wartości na−

stępuje, nie jak można by było się spodzie−

wać, co sekundę, ale w zależności od szybko−

ści procesora komputera, co kilka sekund.

Jest to zjawisko całkowicie normalne i wyni−

kające ze spowolnienia działania programu

w emulacji sprzętowej. Gdybyśmy tak napi−

sanym programem zaprogramowali procesor,

to zjawisko to ustąpiłoby całkowicie. Nie są−

dzę jednak, aby było warto programować pro−

cesor na tym etapie pracy. Nasz program jest

jeszcze “w powijakach” i jak na razie może

służyć wyłącznie celom szkoleniowym.

Zobaczmy teraz, “co słychać” w wy−

ższych rejestrach układu RTC, tam, gdzie po−

winny być zapisane informacje o aktualnej

dacie. Do naszego programu dopisujemy na−

stępujące linijki:

Rys. 4

Rezultaty działania naszego programu po−

kazane są na rysunku 5 . Niestety, kompletna

klapa! Ta godzina 20 to jeszcze by mogła być,

ale 87 minut? I na domiar złego jeszcze te 68

sekund! O co tu chodzi, błąd w programie czy

też może ci projektanci od Philipsa coś sknoci−

li w układzie? Ponieważ nic mądrego na razie

nie możemy wymyślić, to pozostaje nam je−

szcze jedna droga ratunku: zajrzeć do karty ka−

talogowej układu PCF8583. No i co się okazu−

je? Jeszcze raz sprawdza się stara maksyma, że

jeżeli wszystkie metody uruchomienia jakiegoś

układu zawiodły, to należy ... zajrzeć do in−

strukcji, w której jak byk jest napisane: “...

events are stored in BCD format...”. A więc

wszystko jasne, przed wyświetleniem otrzyma−

nych z RTC danych należy je przekształcić

z formatu BCD na normalną, zrozumiałą dla

człowieka postać dziesiętną. Tylko jak to zrobić

i co to właściwie jest ten format BCD? O ko−

H = Makedec(h) : M = Makedec(m) : S = Makedec(s)

Efektem działania polecenia MAKEDEC

jest dokonanie przez program automatycznej

konwersji liczb z kodu BCD na czytelną dla

człowieka postać dziesiętną. Jak BASCOM to

robi? Nie wiem i nie potrzebuję wiedzieć!

Wiem tylko, że można to zrobić jeszcze

prościej jedynie modyfikując jedną linię

programu:

Dim Day As Byte 'deklaracja zmiennej

określającej dzień miesiąca

Dim Month As Byte 'deklaracja zmiennej

określającej miesiąc roku

na początku programu,

I2crbyte Day , Ack 'odczyt dni

I2crbyte Month , Nack'odczyt miesięcy

po odczycie czasu

Print "Godzina: " ; Bcd(h) ; " Minuta: " ; Bcd(m) ; " Sekunda:

" ; Bcd(s)

Day = Makedec(day) : Month = Makedec(month)

Print "Dzień: " ; Day ; " Miesiąc: " ; Month

Zatrzymajmy się na chwilę przy polece−

niach służących konwersji liczb na różne for−

maty, ponieważ w przyszłości będą nam one

z pewnością bardzo potrzebne.

i nie zapominając o zmianie NACK na ACK

w linii odczytu godzin:

Elektronika dla Wszystkich

BASCOM

I2crbyte H , Ack 'odczyt godzin

z Was (malkontenci zawsze się znaj−

dą), to zapraszam do dalszej części

ćwiczenia.

Wiemy, jak odczytywać czas z ze−

gara RTC i najwyższa pora, aby dowie−

dzieć się, jak można nasz zegarek zsyn−

chronizować z realnym czasem otacza−

jącego nas świata. Okazuje się, że jest

to równie proste, jak odczytywanie da−

nych z PCF8583. Napiszmy sobie na−

stępujący program, który następnie do−

damy do napisanego już wcześniej, za−

raz po deklaracji zmiennych:

Rys. 7

Po wykonaniu tych drobnych zmian, po−

wtórnie uruchamiamy nasz program w emu−

lacji sprzętowej. Jak widać na rysunku 7 , re−

zultat jest już nieco lepszy: na ekranie mamy

już nie tylko pełną informację o aktualnym

czasie, ale i o dacie. Tylko że te liczby jakieś

dziwne: dlaczego mamy miesiąc 1, dzień 1

i do tego 0 godzin, 40 minut i jakieś tam se−

kundy? Odpowiedź na to pytanie jest zaska−

kująco prosta: ponieważ zasilanie płytki te−

stowej zostało wyłączone i ponownie włą−

czone właśnie 40 minut “z hakiem” temu!

Input "Podaj miesiąc: " , Month

Input "Podaj dzień miesiąca: " , Day

Input "Podaj godzinę: " , H

Input "Podaj minutę: " , M

Month = Makebcd(month) 'konwersja

miesiąca do formatu BCD

Day = Makebcd(day) 'konwersja

dnia do formatu BCD

H = Makebcd(h) 'konwersja godziny

doformatu BCD

M = Makebcd(m) 'konwersja minut

do formatu BCD

S = 0 'wyzerowanie sekund

I2cstart 'inicjalizacja magistrali I 2 C

I2cwbyte 162 'podanie adresu

PCF8583 do zapisu

I2cwbyte 0 'wybranie pierwszego

(kontrolnego) rejestru

I2cwbyte 8 'ustawienie zapisu

rejestru daty

I2cstop 'koniec transmisji

I2cstart 'inicjalizacja magistrali I 2 C

I2cwbyte 162 'ustawianie trybu zapisu

I2cwbyte 2 'wybranie drugiego

rejestru (sekund)

I2cwbyte S 'zapis sekund

I2cwbyte M 'zapis minut

I2cwbyte H 'zapis godzin

I2cwbyte Day 'zapis dnia

I2cwbyte Month 'zapis miesiąca

I2cstop 'koniec transmisji

Rys. 5

Rys. 8

Rys. 6

Po skompilowaniu uruchamiamy nasz

program, jak zwykle w emulacji sprzętowej.

Po starcie program zaczyna wypytywać nas

o czas i datę, które podajemy z klawiatury

komputera. Następnie dane zostają wprowa−

dzone do rejestrów układu RTC i od tego mo−

mentu nasz zegar rozpoczyna prawidłowe

zliczanie upływającego czasu.

Powyższe przykłady nie wyczerpują wszyst−

kich możliwości, jakie oferuje sterowany kontro−

lą I 2 C układ PCF8583. Nawet nie wspomnieli−

śmy o ustawianiu roku, dnia tygodnia, ani o wy−

korzystywaniu timerów i budzika. Nie możemy

jednak poruszyć wszystkich tematów, bo co zo−

stałoby dla Was, do samodzielnej pracy? Sądzę,

że zarówno temat lekcji, jak iprzerabiane ćwicze−

nia zachęciły Was do poznawania sposobu obsłu−

gi urządzeń współpracujących z magistralą I 2 C.

Zbigniew Raabe

e−mail: zbigniew.raabe@edw.com.pl

Mamy zatem zegar, ale o “rewelacyjnych”

parametrach użytkowych. Potrafi on tylko

odliczać czas, jaki upłynął od ostatniego włą−

czenia zasilania płytki testowej. Gdyby jed−

nak takie urządzenie nie zadowalało kogoś

Ciąg dalszy ze strony 22

Warto zauważyć, że polecenie I2CSEND

nie wymaga wstępnego inicjalizowania ma−

gistrali, które wykonywane jest samoczyn−

nie. Niestety, większa uniwersalność tego

polecenia okupiona jest pewnym zwiększe−

niem długości kodu wynikowego.

Poleceniem komplementarnym do

I2CSEND jest I2CRECEIVE . Składnia tego

polecenia i jego możliwości są bardzo podob−

ne do I2CSEND. W najprostszej postaci uży−

wamy tego polecenia do odczytywania jednej

wartości z urządzenia podporządkowanego:

I2CRECEIVE [adres, wartość]

Jednak składnia polecenia I2CRECEIVE

może być znacznie bardziej rozbudowana,

a to samo polecenie może służyć zarówno do

odbierania danych z magistrali I2C, jak i do

ich wysyłania:

I2CRECEIVE [adres, wartość, liczbę baj−

tów do wysłania, liczbę bajtów do odebrania]

Na przykład:

Na tym możemy zakończyć teoretyczne

rozważania na temat magistrali I2C i spo−

sobu jej obsługiwania z poziomu języka

MCS BASIC. Zapraszam Was teraz do

wykonania kilku ćwiczeń, które dadzą

nam rzecz najważniejszą: praktyczną wie−

dzę o sposobach wykorzystywania magi−

strali I2C.

Dim Wartosc(10) As Byte

Wartosc(1) = 1

Wartosc(2) = 3

I2creceive adres urządzenia, Wartosc(), 2, 1

'wysłanie na magistralę

I2C dwóch bajtów i odebranie 'jednego bajtu

Print Wartosc(1)

Zbigniew Raabe

e−mail: zbigniew.raabe@edw.com.pl

Konsultacje: Sławomir Surowiński

e−mail: slawomir.surowinski@ep.com.pl

Elektronika dla Wszystkich

'wydruk odebranej wartości

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: