Bakker Scott - Wojownik-prorok.pdf - Bakker Scott R - ssaaggaa

R. Scott Bakker

WOJOWNIK PROROK

(The Warrior-Prophet)

KSIĄŻĘ NICOŚCI KSIĘGA DRUGA

Przełożył Wojciech Szypuła

Bryanowi mojemu bratu w duchu i w wizji

PODZIĘKOWANIA

Napisanie „Mroku, który nas poprzedza” zajęło mi ponad piętnaście lat, nie

wiedziałem więc, na co się porywam, zobowiązując się do napisania „Wojownika-

Proroka” w ciągu zaledwie roku. Wydawało mi się wtedy, że rok to mnóstwo czasu,

ale dziś, kiedy napatrzyłem się na pory roku zmieniające się za moim oknem szybciej

od reklam telewizyjnych, jestem mądrzejszy. Jednak wskutek błędnych rachunków

niechcący skomplikowałem życie ludziom, którzy mnie otaczają, zarówno w życiu

zawodowym, jak i osobistym. Nigdy jeszcze nie zaciągnąłem długu wdzięczności

u tak wielu osób. Chciałbym wiec podziękować:

Przede wszystkim mojej narzeczonej Sharron O’Brien za miłość, wsparcie i celną

krytykę.

Mojemu bratu Bryanowi Bakkerowi za doskonałe pomysły, których dostarczył mi

w takiej ilości, że nie umiałbym ich wszystkich wyliczyć!

Mojemu agentowi Chrisowi Lottsowi i świetnej ekipie z Ralph M. Vicinanza Ltd.

Mojej rodzinie i wszystkim przyjaciołom za to, że wybaczali mi częste

nieobecności i że kiedy już dzwoniłem, a nie zdarzało się to często, jednak

rozpoznawali mój głos.

Moim studentom z Fanshawe College za to, że dawali mi trochę luzu, kiedy

goniły mnie terminy.

Michaelowi Schellenbergowi za intuicję, Barbarze Berson za iście anielską

cierpliwość, a Meg Masters za geniusz redakcyjny. Podziękowania należą się również

Trący Bordian, Martinowi Gouldowi, Karen Alliston, Lesleyowi Horlickowi i całej

rodzinie wydawnictwa Penguin Canada.

Wilowi Horsleyowi i Jackowi Brownowi za nieocenione błyskodiwe rady.

Ur-Lordowi, Mithfanionowi i Loosecannon za wirusa w wirusowym marketingu!

No i, naturalnie, Stevenowi Eriksonowi za to, że kopniakiem wywalił drzwi do

sali balowej.

Wszystkim, którzy chcieliby lepiej poznać Earwę polecam odwiedziny na stronie

www.princeof nothing.com oraz na forum Wila i Jacka pod adresem www.three-

seas.com.

I tutaj widzimy, że postawiono filozofię na gruncie niepewnym, a powinien on być

mocny, mimo że ani w niebie, ani na ziemi nie jest do niczego przywiązany ani na

niczym oparty. Tutaj ma ona dać dowód swej czystości jako ta, która sama dzierży

swe prawa, a niejako głosicielka tych [praw], które podszeptuje jej wrodzony zmysł

lub nie wiadomo jaka opiekuńcza przyroda.

Immanuel Kant, „Uzasadnienie metafizyki moralności”

CZĘŚĆ I

PIERWSZY MARSZ

ROZDZIAŁ 1

Niewiedza to zaufanie.

stare przysłowie kuniliryjskie

Schyłek wiosny,

4111 Rok Kła,

na południe od Momemn

Drusas Achamian siedział w ciemnym namiocie, kołysząc się w przód i w tył

i mrucząc pod nosem mroczne słowa. Światło płynęło mu z ust. Mimo że od Atyersus

dzielił go posrebrzony księżycowym blaskiem Meneanor, przechadzał się wiekowymi

korytarzami swojej szkoły. Wędrował wśród śpiących.

Pozbawiona wymiarów geometria snów zawsze budziła w nim grozę. Świat,

w którym wszystko było w zasięgu ręki, a odległości rozpływały się w pianę słów

i sprzecznych namiętności, miał w sobie coś przerażającego. I żadna wiedza nie

pomagała mu przezwyciężyć tego lęku.

Błądził od jednego koszmaru do drugiego, aż w końcu znalazł człowieka, którego

szukał. Nautzera siedział w swoim śnie na zlanej krwią ziemi, trzymając na kolanach

głowę nieżyjącego króla.

– Król nie żyje! – krzyczał głosem Seswathy. – Anasurimbor Celmomas nie żyje!

Z tyłu rozległ się potworny łoskot. Achamian obrócił się i podniósł obie ręce

w obronnym geście, zasłaniając się przed gigantycznym cieniem.

Wracu. Smok.

Żywi zachwiali się na nogach, a leżący na ziemi martwi zadygotali w potężnym

podmuchu. Okrzyki przerażenia wzbiły się w powietrze, a potem potop płynnego

złota pochłonął Nautzerę i przyboczną straż Najwyższego Króla. Nawet nie krzyknęli.

Zgrzytnęły zęby. Ciała potoczyły się na boki jak roztrącone kopniakiem węgle

z ogniska.

Achamian ujrzał Nautzerę siedzącego wśród dymiących zwłok. Bezpieczny pod

osłoną swoich Opok, czarnoksiężnik położył martwego króla na ziemi, szepcząc

słowa, których Achamian nie słyszał, lecz które znał na pamięć, gdyż śnił je wiele

razy:

– Odwróć oczy swej duszy od tego świata, przyjacielu... Nie patrz tu, aby już nic

nie złamało ci serca.

Wielki gad wylądował z takim łoskotem, jakby gdzieś w pobliżu zawaliła się

kamienna wieża. Rozpostarł skrzydła jak żagle galery. W powietrze uniosły się

Bakker Scott - Wojownik-prorok.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: