1982-14 - 382 dni Kujawiaka.pdf - Żółty Tygrys - G122G

ZBIGNIEW DAMSKI

382 DNI

KUJAWIAKA

| SCAN & OCR by blondi@mailplus.pl |

WYDAWNICTWO MINISTERSTWA OBRONY NARODOWEJ

„ŻÓŁTY TYGRYS“ 1982/14

Z. Damski

Okładkę projektował

Sławomir Gałązka

Redaktor

Wanda Włoszczak

Redaktor techniczny

Renata Wojciechowska

Scan & OCR

blondi@mailplus.pl

SCAN & OCR by blondi@mailplus.pl 2009

ISBN 83-11-06915-6

Printed in Poland

Nakład 240.000 + 250 egz. Objętość 4,48 ark. wyd. 4.0 ark. druk Papier druk. sat. VII kl. 65 s, rola 63 cm/32 z

Zakładów Papierniczych w Głuchołazach. Oddano do składania w marcu 1982 r. Druk ukończono w sierpniu

1982 r. Workowe Zakłady Graficzne w Warszawie. Zam. 3671.

Cena zł 18.-

Z-83

„ŻÓŁTY TYGRYS“ 1982/14

Z. Damski

SPIS TREŚCI:

I........................................................................................................................... 4

II ....................................................................................................................... 10

III ...................................................................................................................... 24

IV...................................................................................................................... 33

V ....................................................................................................................... 45

VI...................................................................................................................... 55

„ŻÓŁTY TYGRYS“ 1982/14

Z. Damski

— Mam nadzieję, że zechce pan z nami pozostać na wigilijną noc —

powiedział kapitan Kriegsmarine, zwracając się do majora w mundurze feldgrau.

— Narwik to wprawdzie metropolia w porównaniu z tutejszym odludziem, ale cóż

zrobić...

— Po prostu wojenny los — odparł zagadnięty oficer. — Żołnierz miejsca nie

wybiera, a ja chętnie zostanę. Tu czy tam to w końcu żadna różnica. Byle tylko

wśród swoich.

Służbową część rozmowy już zakończyli. Pora była stosowna na kilka godzin

odprężenia, oderwania się od szarej codzienności. Major wybrał się do Soervaagen

motorówką prosto z Narwiku, gdzie zaledwie parę miesięcy temu objął nowe

stanowisko w dowództwie tamtejszej bazy. Podlegały mu sprawy lądowej obrony

wybrzeża i współdziałania z marynarką. Od tej pory kolejno wizytował

poszczególne garnizony, aby przekonać się, jak ludzie radzą sobie w trudnych

warunkach służby za kręgiem polarnym, a były one zgoła osobliwe.

To samo ujrzał na Lofotach — archipelagu wysp i wysepek, oddzielonym od

stałego lądu Norwegii wodami Vestfjordu. Wiodła tędy droga do Narwiku i tędy

też szły statki ze szwedzką rudą dla Niemiec. U samego wejścia do fiordu, na jego

południowym skraju, znajdowała się przystań Soervaagen i tam mieścił się

wizytowany garnizon. Miał tego wejścia strzec. Nie bronić, tylko strzec, bo bronić

nie było czym. Jego siły składały się ze wzmocnionej kompanii strzelców

górskich, wszystkiego ponad trzystu ludzi, i „floty”: jednego trałowca, kilku

uzbrojonych kutrów i zdobytego na Norwegach statku strażniczego „Hadaroey”,

któremu nadano niemiecką nazwę „Föhn” i obsadzono nową załogą. Znajdował się

on zwykle na morzu — podobnie jak i tego dnia — pełniąc służbę dozorową.

Kapitan marynarki, który piastował obowiązki komendanta garnizonu i

zarazem dowódcy tych sił, uśmiechał się cierpko, wprowadzając majora w swoje

położenie. Zachęcająco nie wyglądało, to fakt, tym bardziej że i aura doprowadzała

ludzi do rozpaczy: pół roku szarówki zamiast nocy i — pół roku nocy niemal bez

dnia. Major kładł jednak nacisk na wagę zadania, jakie im powierzono. Nie

kompania żołnierzy i nie te łajby odgrywały tam zasadniczą rolę. Oczkiem w

głowie były rozmieszczone na wyspach punkty obserwacyjno-meldunkowe,

aparaty podsłuchowe, a w samym Soervaajaen — najnowsza radiostacja dalekiego

zasięgu do łączności z własnymi okrętami, statkami, bazami i lotniskami, czuły

nerw sprawnego systemu dowodzenia. Dochodziła do tego jeszcze stacja

meteorologiczna, pracująca na potrzeby marynarki wojennej i lotnictwa,

elektrownia polowa, magazyn paliwa i inne urządzenia.

To był ich główny oręż, od niego zależało bezpieczeństwo ogromnego obszaru,

bo dzięki tym punktom i niezawodnym środkom technicznym mogli kontrolować

1982-14 - 382 dni Kujawiaka.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: