EWANGELIA ŚW. ŁUKASZA.pdf

William Barclay

EWANGELIA

ŚW. ŁUKASZA

Poznań 2002

Tłumaczył: Konstanty Wiazowski

Wydanie poprzednie ukazało się nakładem

Wydawnictwa „Słowo Prawdy” w 1986 r.

Redakcja: Adam Ciorga

WSTĘP DO EWANGELII ŚW. ŁUKASZA

Wspaniała Księga i jej autor

Ewangelia według św. Łukasza została nazwana najwspanialszą księ-

gą w świecie. Na pytanie pewnego Amerykanina, jaką książkę należałoby

przeczytać na temat życia Chrystusa, Denney odpowiedział: „Czy zna pan

już tę, którą napisał Łukasz?” Istnieje pewna legenda, według której Łu-

kasz był zdolnym malarzem. W jednej z hiszpańskich katedr znajduje się

obraz Marii, którego autorstwo przypisuje się Łukaszowi. Na pewno był

to człowiek bardzo spostrzegawczy. Nie popełnimy chyba zbyt wielkiego

błędu, gdy powiemy, że trzecia Ewangelia jest najlepszym ze wszystkich

opisem życia Chrystusa. Tradycja zawsze utrzymywała, że jej autorem

jest Łukasz i chyba ze spokojnym sumieniem powinniśmy się zgodzić z tą

tradycją. W starożytności zwykle łączono pewne księgi ze słynnymi imio-

nami, nikt nie uważał tego za coś złego. Łukasz jednak nigdy nie był słyn-

ną postacią w pierwotnym Kościele, gdyby więc sam nie napisał tej

Ewangelii nikt nie wiązałby jej z jego imieniem.

Łukasz pochodził z pogan i wśród autorów Nowego Testamentu był

jedynym, który nie był Żydem. Z wykształcenia był lekarzem (Kol 4,14) i

może z tego powodu cieszył się tak wielkim uznaniem. Istnieje powiedze-

nie, że duchowny patrzy na ludzi z ich najlepszej strony, prawnik widzi

ludzi z ich najgorszej strony, a lekarz widzi ich takimi jakimi są. Łukasz

przyglądał się ludziom i kochał ich wszystkich.

Księga ta została napisana dla człowieka zwanego Teofilem. Jest on

nazwany dostojnym Teofilem, co jest zwyczajnym tytułem wysokiego

urzędnika rzymskiego. Niewątpliwie Łukasz pisał na życzenie tego, który

chciał się dowiedzieć czegoś więcej o Jezusie; uczynił to z powodzeniem

przedstawiając Teofilowi taki obraz postaci Jezusa, który przybliżył jego

serce do Jezusa. Każda z czterech Ewangelii była pisana z innego punktu

widzenia. Często na witrażach kościelnych spotykamy podobizny autorów

czterech Ewangelii, do każdego z nich dołączony jest pewien symbol. Oto

najczęściej występujące połączenie symbolu z postacią:

Symbolem Marka jest człowiek . Ewangelia Marka jest najprostsza i

najbardziej bezpośrednia. Jej cechą charakterystyczną jest realizm. Jest

ona zwyczajnym reportażem o życiu Jezusa.

Symbolem Mateusza jest lew . Mateusz był Żydem piszącym dla ży-

dów i widzącym w Jezusie Mesjasza, lwa z pokolenia Judy, którego na-

dejście zapowiadali wszyscy prorocy.

Symbolem Jana jest orzeł . Orzeł wznosi się wyżej od innych ptaków.

Ze wszystkich stworzeń podobno tylko orzeł może patrzeć wprost na słoń-

ce. Ewangelia Jana jest Ewangelią teologiczną, swoimi myślami wznosi

się ona ponad inne Ewangelie. W Ewangelii tej filozof znajduje tematy,

nad którymi może zastanawiać się przez całe swoje życie i dopiero w

wieczności szukać na nie odpowiedzi.

Symbolem Łukasza jest wół . Wół jest zwierzęciem ofiarniczym; w Je-

zusie Łukasz widział ofiarę złożoną za grzechy całego świata. Łukasz

szczególnie podkreśla zburzenie dzielących ludzkość barier, Jezus jest za-

równo dla Żydów jak i pogan, zarówno dla świętych jak i grzeszników.

Jest on zbawicielem całego świata. Mając to na uwadze zwróćmy uwagę

na charakterystyczne cechy jego Ewangelii.

Dociekliwość historyka

Pierwszą i najważniejszą rzeczą jest to, że Ewangelia Łukasza jest

dziełem solidnie opracowanym, a przy tym jego greka jest wyjątkowo po-

prawna. Pierwsze cztery wiersze to najlepsza greka w Nowym Testamen-

cie. Informuje w nich, że jego dzieło jest skutkiem bardzo dokładnych ba-

dań. Miał wielkie możliwości, stąd jego źródła musiały być wiarygodne.

Jako zaufany towarzysz podróży Pawła musiał znać wszystkie wielkie po-

stacie Kościoła i możemy być pewni, że rozpytywał ich o wszystko. Przez

dwa lata razem z Pawłem przebywał w więzieniu w Cezarei. W czasie

tych długich dni zajmował się badaniem, studiowaniem różnych tematów;

na pewno dobrze wykorzystał ten czas.

Przykładem dociekliwości Łukasza jest określenie czasu pojawienia

się Jana Chrzciciela. Określa ten czas przynajmniej sześcioma współcze-

snymi wydarzeniami. „W piętnastym roku panowania cesarza Tyberiusza

(1), gdy namiestnikiem Judei był Poncjusz Piłat (2), tetrarchą galilejskim

Herod (3), tetrarchą iturejskim i trachonickim Filip, brat jego (4), a tetrar-

chą abileńskim Lizaniusz (5), za arcykapłanów Annasza i Kaifasza (6) do-

szło Słowo Boże Jana” (Łk 3,1-2). Oto człowiek piszący uważnie i w mia-

rę możliwości jak najdokładniej.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: