LIST DO TYMOTEUSZA.pdf

William Barclay

LIST DO TYTUSA

Poznań 2002

Tłumaczył: Krzysztof Bednarczyk

Wydanie poprzednie ukazało się nakładem

Wydawnictwa „Słowo Prawdy” w 1981 r.

Redakcja: Adam Ciorga

Źródła apostolstwa (1,1-4) 1

Kiedy Apostoł Paweł wzywa któregoś ze swych ludzi do dzieła, za-

wsze zaczyna od wyłożenia swojego prawa do przemawiania i od przed-

stawienia fundamentów Ewangelii. Także ten List rozpoczyna Apostoł od

kilku stwierdzeń na temat swego apostolstwa.

1. Apostolstwo umieszcza go w gronie wielkich spadkobierców. Na

samym początku nazywa siebie „niewolnikiem ( doulos ) Boga”. Tytuł ten

łączył pokorę z uzasadnioną dumą, oznaczając, że Apostoł Paweł jest bez-

sporną własnością Boga, że ani jego wola, ani czas nie należą do niego, a

jego życie jest całkowicie oddane Bogu. Ale zawiera się w tym tytule

również duma. Przecież ten sam tytuł niewolnika, sługi Boga, doulos the-

ou przysługiwał prorokom i wielkim mężom dawnych czasów. Mojżesz

był sługą Boga (Joz 1,2), a Jozue, jego następca nie pretendował do żad-

nego wyższego miana (Joz 24,29). To właśnie prorokom, sługom Boga,

Bóg zawsze oznajmia swoją wolę i swoje zamiary (Am 3,7), i swoje sługi,

proroków, Bóg ustawicznie posyłał do Izraela na przestrzeni całej historii

narodu (Jr 7,25). Tytuł niewolnika Boga, sługi Bożego nadawał Apostoło-

wi Pawłowi prawo stanąć w szeregu wielkich spadkobierców. Jeśli ktoś

zostaje przyłączony do Kościoła, nie wchodzi do instytucji, która powsta-

ła wczoraj. Kościół ma za sobą stulecia ludzkiej historii, a w myśli i za-

miarach Boga powstał przed wiecznością. Jeśli ktoś podejmuje się pracy

kaznodziejstwa, nauczania, czy jakichś innych zadań w służbie Kościoła,

to nie wkracza w służbę pozbawioną tradycji, ale na teren, po którym stą-

pali święci. Być w Kościele Bożym, to stanąć w szeregu spadkobierców.

2. Apostolstwo dawało Pawłowi wielką władzę, autorytet. Był on po-

słem, wysłannikiem Jezusa Chrystusa. Apostoł Paweł nigdy nie uważał

swego autorytetu za prawo przysługujące mu ze względu na jego nadzwy-

czajne zdolności umysłowe, a tym bardziej na moralną doskonałość. To

właśnie w mocy i z autorytetem Chrystusa zawsze przemawiał, jak poseł

zawsze niesie ze sobą władzę z upoważnienia wysyłającego. Jeśli kazno-

dzieja Ewangelii Chrystusa, czy nauczyciel prawdy Chrystusowej jest

człowiekiem naprawdę szczerze oddanym, nigdy nie będzie wygłaszał

swoich opinii, ani przedstawiał swoich wniosków, lecz przybywa z posel-

stwem Chrystusa i przynosi Słowo Boże. Prawdziwy wysłannik Chrystusa

1 UWAGA: Wstęp do Listu do Tytusa został zamieszczony razem ze wstępem do

Listów do Tymoteusza

pozostawił poza sobą różne: możliwe, przypuszczalnie, czy gdyby i prze-

mawia z akcentem pewności i autorytetem tego, kto wie.

Ewangelia Apostoła (1,1-4 ciąg dalszy)

Dalej, w rozważanym urywku znajdujemy samą istotę Ewangelii Apo-

stoła i rzeczy podstawowe dla zadania apostolskiego.

1. Całe poselstwo Apostoła oparte jest na nadziei życia wiecznego.

Chrześcijańska oferta dotyczy sprawy tak ogromnej, jak nowy rodzaj ży-

cia. Wyrażenie życie wieczne wciąż na nowo pojawia się na kartach No-

wego Testamentu, przy czym słowo wieczne jest tłumaczeniem greckiego

aionios . W ścisłym znaczeniu określenie to przysługuje tylko jednej oso-

bie we Wszechświecie, a tą osobą jest Bóg. Chrześcijańska oferta jest pro-

pozycją udziału w życiu Bożym, jest ofertą Bożej mocy dla naszego znie-

chęcenia, Bożego pokoju dla naszego niepokoju, Bożej prawdy dla na-

szych przypuszczeń, Bożej dobroci dla naszych moralnych uchybień, Bo-

żej radości dla naszych zmartwień. Ewangelia chrześcijańska nie oferuje

człowiekowi na pierwszym miejscu intelektualnego wyznania wiary, czy

moralnego zbioru zasad, lecz oferuje życie, udział w życiu samego Boga.

2. Dwie rzeczy są potrzebne, aby umożliwić człowiekowi wkroczenie

w to życie, dlatego obowiązkiem apostoła jest przede wszystkim obudzić

w człowieku wiarę. U Apostoła Pawła wiara oznacza zawsze to samo:

bezwzględne, całkowite zaufanie Bogu. Pierwszym krokiem w życiu

chrześcijańskim jest uświadomienie sobie faktu, że niczego nie możemy

zrobić, a tylko otrzymać, przyjąć: Tak w każdej dziedzinie życia, bez

względu na to, jak wielką, czy jak cenną otrzymalibyśmy propozycję, po-

zostanie ona bezskuteczna do czasu jej przyjęcia. Pierwszym obowiąz-

kiem chrześcijańskim pozostaje przekonanie innych do przyjęcia Bożej

propozycji. Ostatecznie, nigdy nie uda nam się przekonać kogoś do chrze-

ścijaństwa na drodze dyskusji. Jedyne, co możemy, to powiedzieć: „Spró-

buj, a przekonasz się!”

3. Drugim obowiązkiem apostoła jest przekazanie innym wiedzy.

Chrześcijańska ewangelizacja musi iść w parze z chrześcijańskim naucza-

niem. Kaznodzieja chrześcijański musi być równoczośnie nauczycielem

chrześcijańskim. Wiara może rozpocząć się jako odpowiedź serca, ale nie

może na tym poprzestać, musi stać się własnością umysłu. Ewangelia

chrześcijańska musi być nauczana, aby mogła być sprawdzona, wypróbo-

wana. Nikt nie potrafi żyć wiecznie na fali uczucia. Życie chrześcijańskie

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: