Opublikowane na Wydawnictwo BIOSŁONE (http://bioslone.pl)
Strona główna > Oczyszczanie
Mikstura oczyszczająca nie jest lekiem, bowiem sama żadnych chorób nie leczy, natomiast po pierwsze zapobiega im, a po drugie – stwarza systemowi odpornościowemu warunki, by już istniejące choroby mógł usunąć samodzielnie. Jak to jest możliwe? Otóż, jak wiadomo, przyczyną wszystkich chorób są toksyny, przede wszystkim te wnikające do organizmu z przewodu pokarmowego przez nieszczelności jelit - nadżerki [1]czyli niewidoczne gołym okiem, widoczne tylko pod mikroskopem w badaniu histopatologicznym [2] mikrourazy nabłonka jelitowego. I to jest główne zadanie Mikstury oczyszczającej – systematyczne likwidowanie nadżerek.
W procesie zdrowienia, a także profilaktycznie, organizm potrzebuje wielu witamin i soli mineralnych. Tymczasem, także przy dostatecznej podaży w pożywieniu, występuje powszechny niedobór tych substancji. Jest on spowodowany zablokowaniem wchłaniania, a główną przyczyną są zalegające w przewodzie pokarmowym złogi patologicznego śluzu. I to jest drugie zadanie Mikstury oczyszczającej – systematyczne oczyszczanie przewodu pokarmowego.
I to w zasadzie wszystko, czego oczekujemy od Mikstury oczyszczającej. Resztę powierzamy temu, który – wyposażony w wiedzę spisaną przez miliony lat ewolucji w kodzie genetycznym [3] zawartym w strukturze DNA [4] – zna się na tym najlepiej: własnemu organizmowi.
Miksturę oczyszczającą tworzą trzy składniki: środek blokujący wchłanianie (olej), środek gojący nadżerki (alocit – wodny roztwór soku z aloesu albo ekstraktu z pestek grejpfruta) oraz środek rozpuszczający złogi (sok z cytryny). Każdy ze składników ma do spełnienia konkretne zadanie:
Wieczorem do szklanki z ciemnego szkła lub porcelanowego (albo glinianego) kubka wlać w dowolnej kolejności trzy składniki:
10 ml oleju + 10 ml alocitu + 10 ml soku z cytryny
Przykryć i pozostawić w temperaturze pokojowej, na przykład na parapecie lub (dla wygody) gdzieś przy łóżku. Wypić rano na czczo. Nie jeść ani nie popijać przez co najmniej pół godziny, a jeszcze lepiej przez godzinę – może być oczywiście dłużej.
Uwagi
Do Mikstury oczyszczającej używamy jeden z trzech olejów:
Olej z oliwek (oliwę) w pierwszym 3-miesięcznym etapie stosują osoby cierpiące na schorzenia żołądka i/lub dwunastnicy, nadkwaśność lub kamicę żółciową. Osoby, które tych schorzeń nie mają – pomijają ten etap.
Olej z kukurydzy w drugim 3-miesięcznym etapie stosują osoby, które skończyły bądź pominęły etap pierwszy i cierpią na choroby trzustki i/lub wątroby, i/lub mają podwyższony cholesterol. Osoby, które tych schorzeń nie mają – pomijają ten etap.
Olej z pestek winogron jest dla tych, którzy zakończyli bądź pominęli poprzednie dwa etapy i nie mają objawów nieprawidłowego funkcjonowania górnych odcinków przewodu pokarmowego.
Słowo „alocit” zostało stworzone na potrzeby Mikstury oczyszczającej z pierwszych członów słów „aloes” i „citrosept” w celu jasnego przedstawienia jednego z jej składników. Alocitu kupić nie można, lecz należy wykonać go samemu. W ramkach na następnej stronie przedstawione są obydwa warianty wykonania alocitu: z soku z aloesu i z ekstraktu z grejpfruta.
Alocit z soku z aloesu wykonujemy w ten sposób, że sok z aloesu rozcieńczamy wodą w stosunku 1:1, czyli do półlitrowej butelki z ciemnego szkła wlewamy ¼ litra soku z aloesu i ¼ litra wody. Wodę wcześniej należy przegotować i schłodzić do temperatury pokojowej.
Alocit z soku z pestek grejpfruta wykonujemy w ten sposób, że półlitrową butelkę z ciemnego szkła napełniamy wodą i dodajemy 35 kropli Citroseptu. Wodę wcześniej należy przegotować i schłodzić do temperatury pokojowej.
Po półrocznej kuracji roztworem soku z aloesu na początku, należy co trzy miesiące zmieniać rodzaj środka gojącego (na ekstrakt z grejpfruta i odwrotnie). Te zmiany uzasadnione są faktem, że po pewnym czasie organizm „przyzwyczaja się” do każdego środka gojącego i przestaje na niego reagować. Teoretycznie można byłoby stosować tylko jeden z środków gojących i robić przerwy, ale nie jest to dobre wyjście, ponieważ nasze środowisko zatruwane jest nieprzerwanie, więc nawet krótka przerwa w profilaktyce może spowodować niepowetowane szkody w zdrowiu.
Cytrynę należy cienko obrać z żółtej skórki, wycisnąć z niej sok, zaś pozostałość użyć do koktajlu błonnikowego.
Sok z cytryny to około 10 ml soku, czyli ilość soku, jaką można uzyskać z połówki małej albo ⅓ średniej, albo ¼ dużej cytryny.
Osoby uczulone na owoce cytrusowe, na początku kuracji w ogóle nie powinny dodawać soku z cytryny do Mikstury oczyszczającej. Dopiero po trzech miesiącach można dodawać jedną kroplę i jeśli ta ilość nie wywoła reakcji uczuleniowej, po tygodniu dodać po dwie krople, i tak dalej – aż do pełnej dawki soku z cytryny.
Kobiety w ciąży i karmiące piersią powinny stosowanie Mikstury oczyszczającej kontynuować, zarówno ze względu na dobro własne, jak i dziecka. Czasami spotykam się z pewnymi obawami, wynikającymi z zamieszczenia na etykiecie soku z aloesu zakazu leczenia aloesem podczas ciąży i karmienia piersią. Nieporozumienie bierze się stąd, że w naszej metodzie nie stosujemy soku z aloesu w dużych dawkach mogących wpłynąć na funkcjonowanie organizmu, jakie są zalecane w leczeniu aloesem. Jednym słowem: Mikstura oczyszczająca nie ma nic wspólnego z leczeniem aloesem.
Wypróbowałem, że do świadomości najtrafniej dociera takie porównanie: różnica między leczeniem aloesem (50 ml jednorazowo) a użyciem soku z aloesu do Mikstury oczyszczającej (5 ml) jest taka sama, jak między wypiciem 500 ml (pół litra) wódki na raz a użyciem 50 ml tej wódki do drinka.
Po szóstym miesiącu ciąży oraz w okresie karmienia piersią nie należy rozpoczynać stosowania Mikstury oczyszczającej, ze względu na możliwość wystąpienia silnych reakcji organizmu.
Dawki Mikstury oczyszczającej dla dzieci są mniejsze od dawek zalecanych dorosłym i wynoszą (w zależności od wagi ciała): ¼ do 20 kg; ½ do 40 kg i ¾ do 60 kg.
Jedną z podstawowych cech wyniesionych z domu powinien być szacunek dla własnego zdrowia, a także nawyk dbania o ten najcenniejszy ludzki skarb, bo wiadomo, że czym skorupka za młodu nasiąknie, tym na starość trąci – w tym przypadku przekazuje nawyki potomkom. Takim sposobem wyrastają pokolenia ludzi zdrowych, mających szacunek dla własnego zdrowia, albo pokolenia pacjentów, mających swoje zdrowie za nic; bezrozumnie oddających je w ręce ignorantów – specjalistów od chorób.
Jak postępować z dzieckiem, któremu Mikstura oczyszczająca nie smakuje, więc nie chce jej pić? Na początku codziennie rano podajemy mu jego ulubiony napój twierdząc, że to jest „zdrowa miksturka”, a gdy dziecko nabędzie już nawyku picia codziennie rano swojej „miksturki”, dodajemy do tego napoju troszeczkę Mikstury oczyszczającej, za jakiś czas nieco więcej, i tak dalej. I tym sposobem dziecko nawet się nie spostrzeże, że już pije „normalną” Miksturę oczyszczającą, której przedtem nie lubiło.
Często pada pytanie, od jakiego wieku należy podawać Miksturę oczyszczającą dzieciom. Odpowiedź jest prosta: jak najwcześniej. To jednak nic nie znaczy i każdy wolałby odpowiedź bardziej konkretną. Problem w tym, że trudno jest ustalić ten optymalny wiek – jedno dziecko jest takie, drugie inne – ale znam wiele przypadków, kiedy rodzice podawali Miksturę oczyszczającą trzy-, a nawet dwumiesięcznym niemowlętom. Nie muszę dodawać, że z powodzeniem.
Dzieci mają przewód pokarmowy o wiele krótszy niż dorośli, więc można u nich zastosować od razu wariant Mikstury oczyszczającej z olejem z pestek winogron.
Medycyna przyzwyczaiła nas do tego, że wyzdrowienie to zwalczenie objawów chorobowych, co skutkuje szybką poprawą samopoczucia, nie bacząc na długofalowe konsekwencje zablokowania procesu oczyszczania organizmu z toksyn. Mądrzy wiedzą, że usuwanie toksycznych złogów gromadzonych latami praktycznie we wszystkich zakamarkach ciała wymaga czasu i cierpliwości, ale niecierpliwi zadają pytanie: – Kiedy w końcu nastąpi poprawa...
To nie jest prawidłowo postawione pytanie, bowiem bazuje ono na medycznym postrzeganiu zdrowia, opartym na leczeniu, nam zaś chodzi o zdrowie co się zowie, czyli bez medycyny.
Mając nieszczelne jelita, z każdym posiłkiem dokładamy do naszego organizmu kolejną porcję toksyn, narażając się na konsekwencje takiego stanu rzeczy. Ideą Mikstury oczyszczającej jest odwrócenie tego patologicznego procesu, toteż po uszczelnieniu jelit rozpoczyna się proces usuwania z organizmu toksycznych złogów, często gromadzonych tam całymi latami. I proces ten dopóty będzie trwał, dopóki nie uzyskamy pełni zdrowia. W związku z tym nie tyle ważne jest, jak długo trwa proces zdrowienia, ile że ten proces trwa!
Propaganda medyczna wmawia społeczeństwu, że choroba jest statystyczną niespodzianką przydarzającą się pechowcom, a na jej wystąpienie wpływ mają jakieś fikcyjne czynniki – patogeny, postęp cywilizacyjny, uwarunkowania genetyczne, niedobór w organizmie leków, brak badań okresowych. Mamy po prostu łatwowiernie przyjąć do wiadomości, że sami wpływu na nasze zdrowie nie mamy, więc pozostaje jedynie zawierzyć medycynie – poddawać się badaniom kontrolnym mającym na celu jak najwcześniejsze wykrycie choroby. Następnie diagnoza, no i leki mające zablokować objawy chorobowe, a ich ustąpienie rzekomo ma być równoznaczne z wyleczeniem, czyli zakończeniem kuracji. I to jest wszystko; już o zdrowie nie trzeba dbać; medycyna zrobiła swoje.
Mikstura oczyszczająca jest dla tych, którym propagowane przez medycynę podejście do zdrowia wydaje się być postawione na głowie. Rozsądek podpowiada, że lepiej jest postawić na zdrowie, gdyż tylko ono gwarantuje uniknięcie chorób oraz dożycie późnych lat starości w doskonałej kondycji psychicznej i fizycznej. Ale dbanie o zdrowie nie jest chwilową kuracją stosowaną w chorobie, gdyż o ten najcenniejszy ludzki skarb należy dbać przez całe życie. Nie warto się łudzić, że po wyzdrowieniu stajemy się odporni na choroby. Jasno z tego wynika, że Miksturę oczyszczającą należy stosować nieprzerwanie – od wczesnego dzieciństwa do końca życia.
Niejeden będzie zachodził w głowę, dlaczego wdrożenie Mikstury oczyszczającej wywołało u niego spadek odporności, gdyż dotychczas na grypę raczej nie chorował, a tu masz – grypa zwaliła z nóg. Otóż trzeba wiedzieć, że organizm wykorzystuje zarazki do samooczyszczenia – bakterie do utylizacji toksycznych złogów, zaś wirusy do zaznaczenia i usunięcia wadliwych komórek, które nie dość, że nie pełnią w organizmie żadnej pozytywnej roli, to na domiar złego padają łupem pasożytów, głównie grzyba Candida albicans. Ponadto wadliwe komórki z uszkodzonym kodem DNA stanowią potencjalne ogniska nowotworowe. Dlatego organizm bardzo często dopuszcza do zainfekowania wadliwych komórek wirusami w celu ich zniszczenia. Jest to najlepsza, jeśli nie jedyna metoda ochrony przed prawdziwymi chorobami, ponieważ tak zwane choroby infekcyjne w rzeczywistości chorobami nie są, tylko dowodem, że nasz system odpornościowy prawidłowo pełni swoje funkcje ochronne względem organizmu jako całości.
Słaby system odpornościowy nie zdobywa się na tak gruntowny remont organizmu, jakim jest choroba infekcyjna, a więc z użyciem agresywnych zarazków, lecz postępuje zachowawczo, dopuszczając jedynie do zainfekowania toksycznych złogów i wadliwych komórek łagodnymi pasożytami. Wniosek, jaki nasuwa się sam, to ten, że choroby infekcyjne po prostu trzeba odchorować, by wyszły nam na zdrowie. Więc nie ma tutaj sensu pytanie: czy to jest choroba infekcyjna, czy efekt oczyszczania, bo to jest to samo. I jeszcze ważna informacja: objawy chorobowe (gorączka, katar, kaszel) świadczą o tym, że system odpornościowy pełni swoje funkcje prawidłowo. Co należy wtedy zrobić? – Primum non nocere! – Przede wszystkim nie bierzemy żadnych leków, także aspiryny – nic! W chorobie infekcyjnej z gorączką postępujemy następująco:
· kładziemy się do łóżka, by się wypocić,
· nie jemy, jeśli nie mamy apetytu,
· często pijemy wodę, by się nie odwodnić, ale w małych ilościach (raczej po łyżce niż po szklance),
· czekamy na chęć do życia.
Jeśli zwrócimy na to uwagę to spostrzeżemy, że po tak odchorowanej chorobie wstąpiły w nas nowe siły, czyli że wyszła nam ona na zdrowie.
Autor: Józef Słonecki
Nie ulega wątpliwości, że bez wiedzy o funkcjonowaniu organizmu, on i tak będzie funkcjonował. Ta sama zasada dotyczy także mikstury oczyszczającej, która działa niezależnie od tego, czy wiemy jak, czy też nie mamy o tym zielonego pojęcia. Skoro tak, to po co nam to wszystko wiedzieć? Po to, że nie mając wiedzy, zdajemy się na tego, kto ją ma. Jeśli zdamy się na własny organizm, to nie ma sprawy, ale kto dzisiaj ufa własnemu organizmowi? Raczej skłonni jesteśmy obdarzyć zaufaniem tzw. autorytety – lekarzy, naukowców, dietetyków, strasznie mądre rady z kolorowych magazynów, sensacyjne doniesienia serwowane z ekranu telewizora w formie przetworzonej papki, którą należy tylko połknąć, wreszcie sugestywne reklamy. Mając wiedzę, sami stajemy się autorytetem dla siebie, co jest wartością samą w sobie, ponieważ pozwala uniknąć wykorzystania przez cwaniaków żerujących na ludzkiej naiwności.
Trawienie mechaniczne pokarmu
Trawienie mechaniczne jest przygotowaniem pokarmu do trawienia chemicznego i polega na rozdrobnieniu stałych kęsów pożywienia na półpłynną papkę – miazgę pokarmową.
Trawienie mechaniczne rozpoczyna się w jamie ustnej, gdzie pokarm stały zostaje pogryziony na jednolitą miazgę i zmieszany ze śliną zawierającą mucynę [5]– glikoproteinę nadającą płynom ustrojowym właściwości śluzu. Obecność mucyny w każdym kęsie jest niezbędna, by nadać mu odpowiedni poślizg nie tylko w gardle, podczas połykania, ale nade wszystko w przełyku [6], w którym transport pożywienia wywołują ruchy perystaltyczne, co wiąże się z ocieraniem transportowanej treści o jego ściany.
Między przełykiem a żołądkiem znajduje się zwieracz [7]* wpustu żołądka [8], który otwiera się tylko w momencie przechodzenia przezeń połkniętego kęsa pożywienia lub łyku płynu. Dzięki temu rozwiązaniu nie wylewa się treść żołądka, jeśli nawet staniemy na głowie.
Możliwy jest także transport odwrotny, czyli wymioty [9]będące reakcją obronną organizmu na pojawienie się w żołądku substancji drażniących lub trujących.
Jakakolwiek zawartość żołądka – stała albo płynna – wywołuje fale perystaltyczne mięśniówki żołądka, przesuwające ją w kierunku odźwiernika i z powrotem. Gdy owa fala dotrze do odźwiernika, następuje jego otwarcie i wyciśnięcie płynnej treści do dwunastnicy, natomiast treść stała zostaje z powrotem cofnięta do żołądka. W ten sposób w żołądku trwa ciągłe mieszanie stałej treści pokarmowej zawierającej swoisty ciernik, jakim jest błonnik. Najlepsze właściwości ścierne wykazuje celuloza, której cząstki ocierając się o cząsteczki pokarmu, a także o siebie, ścierają stałą zawartość żołądka, w tym także błonnik, na jednolitą wodnistą papkę – miazgę pokarmową, gdyż tylko w takiej postaci pokarmy stałe odźwiernik przepuszcza do dwunastnicy.
Ludzki żołądek trawi wyłącznie pokarm rozdrobniony – pogryziony albo podany w postaci papki. Większe fragmenty (niepogryzione kęsy, pestki albo skórki owoców) zalegają w żołądku do czasu, gdy do odźwiernika przestanie docierać miazga pokarmowa. Wówczas, w postaci niezmienionej, zostają wepchnięte do dwunastnicy, i w tej postaci docierają do jelita grubego jako pożywka dla drobnoustrojów patologicznych, głównie pleśni i bakterii gnilnych.
Na tej samej zasadzie odźwiernik przepuszcza wszelką niestrawną zawartość żołądka, na przykład kapsułki [10]w żelatynowej otoczce albo tabletki powlekane specjalną wolno rozpuszczającą się warstwą. Jeśli owe kapsułki lub tabletki połkniemy na pusty żołądek, popijając wodą (która nie uruchamia procesu trawienia), to w postaci niezmienionej dotrą one do jelita czczego, gdzie ich otoczki zostaną rozpuszczone, a zawartość wchłonięta.
* Zwieracz (łac. sphincer) to mięsień okrężny tworzący pierścień wokół tkanki.
Trawienie chemiczne pokarmu
Istotą trawienia chemicznego jest rozkład złożonych związków chemicznych na proste, przy użyciu specyficznych soków i enzymów trawiennych, wydzielanych do wnętrza przewodu pokarmowego przez specjalne gruczoły wydzielnicze.
Trawienie chemiczne rozpoczyna się już w jamie ustnej, gdy pokarm zostanie zmieszany ze śliną, w skład której wchodzi amylaza – enzym trawienny wydzielany przez gruczoły ślinowe i trzustkę, rozkładający wielocukier skrobię na wymagające dalszego trawienia wielocukry (dekstryny) oraz dwucukier maltozę. Okres przebywania pokarmu w jamie ustnej jest krótki, toteż zasadnicze oddziaływanie amylazy ślinowej na skrobię ma miejsce w żołądku i trwa do momentu całkowitego zakwaszenia treści pokarmowej, po którym aktywność amylazy ślinowej ustaje.
Przewód pokarmowy
1. wątroba
2. przewód żółciowy
3. pęcherzyk żółciowy
4. ujście przewodu trzustkowego mniejszego
5. brodawka Vatera
6. dwunastnica
7. pętle jelita czczego
8. okrężnica wstępująca
9. przejście z jelita cienkiego do jelita grubego
10. ujście wyrostka robaczkowego
11. jelito ślepe (ślepa kiszka)
12. wyrostek robaczkowy
13. przełyk
14. wpust żołądka
15. żołądek
16. odźwiernik żołądka
17. trzustka
18. przewody trzustkowe
19. okrężnica poprzeczna
20. pętle jelita krętego
21. okrężnica zstępująca
22. okrężnica esowata (esica)
23. odbytnica (kiszka stolcowa)
24. kanał odbytu
Wstępne trawienie białek rozpoczyna się w żołądku, dzięki obecności w nim pepsyny [11]. Ponieważ jest ona enzymem rozkładającym białka, nie może być wydzielana przez gruczoł zbudowany z białek, a tylko takimi gruczołami dysponuje nasz organizm. Natura rozwiązała to w ten sposób, że gruczoły śluzówki żołądka wydzielają proenzym pepsynogen, który wobec białek jest obojętny, dopiero w reakcji z wydzielanym przez śluzówkę żołądka kwasem solnym, proenzym pepsynogen zostaje zamieniony w pepsynę – enzym trawienny rozkładający białka.
Nie sposób nie wspomnieć, że dzięki specyficznym warunkom (ścieraniu treści stałej pokarmu, silnemu zakwaszeniu, trawieniu białek) żołądek stanowi swoisty bufor niszczący niepożądane drobnoustroje, w które obfituje naturalne pożywienie. Warto także wspomnieć, że ową buforową rolę żołądka można stosunkowo łatwo zaburzyć, zażywając środki obniżające kwasowość żołądka, albo rozcieńczając sok żołądkowy dużą ilością płynów, wypijanych podczas posiłku.
Miazga pokarmowa, która małymi porcjami trafia z żołądka do dwunastnicy, ma odczyn kwaśny, czym pobudza dwunastnicze gruczoły podśluzówkowe wydzielające gęsty zasadowy śluz chroniący błonę śluzową jelita przed uszkodzeniem przez kwaśną treść żołądka. Wydzielenie śluzu pobudza gruczoły jelitowe do wydzielenia soku jelitowego, w skład którego wchodzą:
· nukleazy [12]– enzymy rozkładające kwasy nukleinowe na cukry (rybozę lub dezoksyrybozę), kwas ortofosforowy oraz zasady azotowe
· proaminopeptydazy [13]– proenzymy rozkładające (po uaktywnieniu) białka i wiązania peptydowe na aminokwasy i peptydy
· lipaza [14]jelitowa – enzym rozkładający tłuszcze na kwasy tłuszczowe i glicerol
· amylaza ...
tinkerbelka