Czerwona Książeczka, rozdziały 13-16
13. STOSUNKI MIĘDZY DOWÓDCAMI A ŻOŁNIERZAMI
Nasza armia zawsze kieruje się dwiema zasadami: pierwsza — powinniśmy być bezlitośni w stosunku do nieprzyjaciela, musimy go pokonać i zniszczyć; druga — powinniśmy być życzliwi w stosunku do swych ludzi, do ludu, do towarzyszy, do naszych zwierzchników i podwładnych, musimy się jednoczyć z nimi.
Przemówienie na przyjęciu, zorganizowanym przez Komitet Centralny Partii na cześć przedstawicieli wyróżnionych w nauce spośród oddziałów zaplecza (18 września 1944 roku).
Przybyliśmy tutaj z najróżnorodniej-szych zakątków kraju, zebraliśmy się dla wspólnego rewolucyjnego celu. . . Nasze kadry kierownicze powinny troszczyć się o każdego żołnierza; wszyscy w szeregach rewolucji powinni wzajemnie się o siebie troszczyć, powinni strzec siebie wzajemnie, powinni pomagać sobie wzajemnie.
„Służyć ludowi!" (8 września 1944 roku), Dzieła wybrane, t. III.
W każdej jednostce wojskowej należy prowadzić kampanię na rzecz poparcia kadr kierowniczych i troski o żołnierzy wzywając kadry kierownicze do troski o żołnierzy, a żołnierzy do poparcia kadr kierowniczych. Wszyscy oni wzajemnie i otwarcie powinni wypowiadać się o niedociągnięciach i błędach, i szybko je naprawiać. W ten sposób będzie można osiągnąć cel — prawdziwą jedność wewnętrzną.
„Zadania na rok 1945" (15 grudnia 1944 roku).
Wielu ludzi sądzi, że dotychczas nie udawało się należycie ułożyć stosunków między dowódcami a żołnierzami oraz między armią a ludem z powodu stosowania niesłusznych metod; ja zawsze im mówię, że chodzi tu o zasadniczą postawę (albo zasadnicze nastawienie). Słuszna zaś postawa to poszanowanie żołnierza, poszanowanie ludu. Z tej postawy wypływa i odpowiednia polityka, i metody, i formy. Jeżeli zaś odstąpimy od tej postawy, to i polityka, i metody, i formy na pewno będą błędne, a wówczas w żaden sposób nie uda się należycie ułożyć stosunków między dowódcami a żołnierzami oraz między armią a ludem. Oto trzy główne zasady pracy politycznej w armii: po pierwsze, jedność dowódców z żołnierzami, po drugie, jedność armii z ludem oraz, po trzecie, wywoływanie rozkładu armii nieprzyjaciela. Aby pomyślnie zrealizować te zasady, trzeba opierać się na tej zasadniczej postawie, a mianowicie — poszanowaniu żołnierza, poszanowaniu ludu i poszanowaniu godności ludzkiej jeńców, którzy złożyli broń. Naprawdę mylą się ci, którzy sądzą, że chodzi tu nie o zasadniczą postawę, lecz o sprawę czysto technicznej natury; powinni oni naprawić swój pogląd.
„O przewlekłej wojnie" (maj 193-S roku), Dzieła wybrane, t. II.
Komuniści prowadząc pracę wśród ludzi pracy muszą stosować demokratyczne metody przekonywania i wychowywania, absolutnie niedopuszczalne jest uciekanie się do komenderowania i środków przymusu. Komunistyczna Partia Chin wiernie przestrzega tej marksistowsko-leninowskiej zasady.
„O właściwym traktowaniu sprzeczności w łonie ludu" (27 lutego 1957 roku).
Nasi towarzysze muszą zrozumieć, że praca wychowania ideologicznego, to praca długotrwała, cierpliwa i mozolna, i że nie można próbować za pomocą kilku wykładów lub zebrań zmienić ideologię ludzi, która się kształtowała w ciągu kilkudziesięciu lat życia. Żeby przekonać ludzi o słuszności czegoś, trzeba działać przekonywaniem, a nie przymusem. Przymus nigdy nie doprowadza do przekonywania ludzi. Nie wolno podporządkować sobie ludzi siłą. Przymus dopuszczalny jest w stosunku do wrogów, w żadnym wypadku nie w stosunku do towarzyszy i przyjaciół.
„Przemówienie na ogólnokrajowej naradzie Komunistycznej Partii Chin poświeconej pracy propagandowej" (12 marca 1957 roku).
Należy przeprowadzić wyraźną linię podziału między nami a wrogami, nie wolno zajmować pozycji wrogiej wobec swoich towarzyszy i traktować ich jako wrogów. Nasze słowa muszą być przeniknięte gorącym pragnieniem obrony sprawy narodu i podniesienia jego świadomości politycznej, a nie ośmieszania i napaści.
„Przemówienie na ogólnokrajowej naradzie Komunistycznej Partii Chin poświęconej pracy propagandowej" (12 marca 1957 roku).
14. STOSUNKI MIĘDZY ARMIĄ A LUDEM
Armia powinna zespolić się w jedną całość z masami ludowymi, aby widziały one w niej swoją własną armię. Taka armia będzie niezwyciężona. . .
„O przewlekłej wojnie" (maj 1938 roku), Dzieła wybrane, t. II.
Trzeba, aby każdy towarzysz zrozumiał, że jeżeli tylko będziemy opierać się na ludzie i niezłomnie wierzyć, iż twórcze siły mas ludowych są niewyczerpane, i w konsekwencji będziemy wierzyć w lud, stapiać się z ludem, wtedy zdołamy przezwyciężyć wszelkie trudności i żaden wróg nie zdoła nas pokonać; na odwrót, wówczas sami potrafimy pokonać każdego wroga.
„O rządzie koalicyjnym" (24 kwietnia 1945 roku), Dzieła wybrane, t. III.
Gdziekolwiek przybywają nasi towarzysze, powinni nawiązać dobre stosunki z masami, troszczyć się o nie i pomagać im w pokonaniu trudności. Trzeba jednoczyć szerokie masy ludowe, i im więcej ludzi zjednoczymy, tym lepiej.
„O rokowaniach w Czungkingu" (17 października 1945 roku), Dzieła wybrane, t. IV.
W rejonach wyzwolonych, z jednej strony, armia powinna podejmować pracę na rzecz popierania organów władzy i troski o lud, a z drugiej, organy władzy demokratycznej powinny przewodzić ludowi w pracy na rzecz popierania armii i otaczania opieką rodzin wojskowych walczących przeciw Japonii, aby w jeszcze większym stopniu ulepszyć stosunki między armią a ludem.
,,O rządzie koalicyjnym" (24 kwietnia 1945 roku), Dzieła wybrane, t. III.
W wojsku, drogą wychowania ideologicznego koniecznie należy doprowadzić do tego, aby każdy dowódca i każdy żołnierz w pełni uświadomił sobie doniosłość poparcia organów władzy i troski o lud. Jeśli tylko w wojsku ta praca zostanie dobrze postawiona, to stosunki terenu do wojska na pewno się polepszą.
,,Kierunek pracy w rejonach wyzwolonych na rok 1946" (15 grudnia 1945 roku), Dzieła wybrane, t. IV.
W toku kampanii na rzecz popierania organów władzy i troski o lud i na rzecz popierania armii i otaczania opieką rodzin wojskowych walczących przeciw Japonii, oddziały wojskowe, instancje partyjne i organy władzy powinny każde ze swojej strony całkowicie ujawniać swoje własne niedociągnięcia i błędy, popełnione w 1943 roku, i stanowczo je naprawić w 1944 roku. Następnie w pierwszym miesiącu każdego roku według kalendarzaksiężycowego trzeba wszędzie odbywać taką kampanię, w toku której należy wielokrotnie odczytywać zobowiązania do popierania organów władzy i troski o lud, i zobowiązania do popierania armii i otaczania opieką rodzin wojskowych walczących przeciw Japonii; należy wielokrotnie przeprowadzać otwartą, masową samokrytykę (każda strona krytykuje tylko siebie, a nie drugą stronę), krytykując niedociągnięcia i błędy, popełnione na terenach danej bazy oporu, polegające na wyrządzeniu krzywdy — z winy wojskowych — miejscowym instancjom partyjnym, organom władzy i ludności oraz świadczące o niedostatecznej trosce o wojsko ze strony miejscowych instancji partyjnych, organów władzy i ludności, i ostatecznie naprawić te niedociągnięcia i błędy.
„Rozwinąć na terenach baz oporu kampanię na rzecz obniżenia te-nuty dzierżawnej, wzrostu produkcji i na rzecz poparcia organów władzy i troski o lud" (i października 1943 roku), Dzieła wybrane, t. III.
15. TRZY DEMOKRACJE
W armii należy przeprowadzić w pewnych granicach demokratyzację, głównie znieść feudalne praktyki bicia i wymyślania, i doprowadzić do tego, by dowódcy i żołnierze dzielili ze sobą w życiu wszystkie radości i smutki. Tą drogą osiągnie się jedność dowódców z żołnierzami, zdolność bojowa armii ogromnie wzrośnie i nie będziemy musieli obawiać się, że w tej przewlekłej i bezwzględnej wojnie nie wytrwamy.
Pomimo tak skąpych materialnych warunków życia i ciągłych walk, Armia Czerwona trzyma się po dawnemu mocno; tłumaczy się to, oprócz roli partii, wprowadzeniem w armii zasad demokratycznych. Dowódcy nie biją żołnierzy; żołnierze i dowódcy są jednakowo traktowani; żołnierze korzystają ze swobody wypowiadania się na zebraniach; zniesiono zbyteczne i drobiazgowe formalności służbowe; gospodarkę prowadzi się na oczach wszystkich. . . W Chinach demokracja potrzebna jest nie tylko ludowi, potrzebna jest również i armii. Demokratyczny system w armii jest ważnym orężem podważenia feudalnej armii najemnej.
„Walka w Tsingkangszanic" (25 listopada 1928 roku), Dzieła wybrane, t. I.
Kierunek pracy politycznej w oddziałach wojskowych polega na śmiałym mobilizowaniu mas żołnierskich, dowódców i wszystkich pracowników, by poprzez ruch demokratyczny pod scentralizowanym kierownictwem osiągnąć trzy główne cele: wysoki poziom jedności politycznej, poprawę warunków życia, i podnoszenie poziomu sztuki bojowej i taktyki wojskowej. „Trzy sprawdzenia" i ,,trzy uporządkowania"*, które obecnie z entuzjazmem są prowadzone w wojskowych oddziałach naszej armii, zmierzają właśnie do osiągnięcia pierwszych dwóch celów drogą demokracji w dziedzinie politycznej i gospodarczej.
Demokracja w dziedzinie gospodarczej wymaga, aby wybrani przez żołnierzy przedstawiciele mieli prawo okazywać pomoc dowództwu kompanii (nie pomijając go) w zarządzaniu zaopatrzeniem i wyżywieniem kompanii.
Demokracja w dziedzinie wojskowej wymaga, aby w okresie przygotowania bojowego dowódcy i żołnierze, a także i sami żołnierze uczyli się wzajemnie; aby podczas działań wojennych przeprowadzać na linii ognia różnego rodzaju większe lub mniejsze zebrania w kompanii. Trzeba pod kierownictwem dowództwa kompanii zbierać masy żołnierskie dla dyskutowania problemów dotyczących zdobycia pozycji nieprzyjaciela i sposobów wykonania zadania bojowego. Jeżeli bitwa przedłuża się kilka dni pod rząd, należy przeprowadzić kilka takich zebrań. Tego rodzaju forma demokracji wojskowej była praktykowana w bitwie pod Panlongiem w północnej części prowincji Szensi i w bitwie pod Szydziadżuangiem w pogranicznym rejonie Szansi-Czahar-Hopei i dała wielkie rezultaty. Świadczy to o tym, że ta forma demokracji wojskowej przynosi jedynie korzyści, a nie powoduje żadnych szkód.
,,Trzy sprawdzenia" i „trzy uporządkowania" — ważny ze względu na swoje znaczenie ruch na rzecz uporządkowania szeregów partii i armii, który przyświecał naszej partii w okresie wojny ludowo-wyzwoleńczej w związku z reformą rolną. „Trzy sprawdzenia" oznaczają: w terenowych organizacjach partyjnych — sprawdzenie przynależności klasowej, stanu ideologicznego i stylu pracy; w armii — sprawdzenie przynależności klasowej, pracy i woli walki. „Trzy uporządkowania" oznaczają: uporządkowanie stanu organizacji, uporządkowanie w dziedzinie ideologii i uporządkowanie stylu pracy.
„Ruch demokratyczny w armii" (30 stycznia 1948 roku), Dzieła wybrane, t. IV.
W toczącej się wielkiej walce Komunistyczna Partia Chin wymaga od wszystkich instancji kierowniczych partii, wszystkich członków i kadr kierowniczych partii, by rozwijali w pełni swą aktywność, ponieważ tylko wtedy partia może osiągnąć zwycięstwo. Rozwijanie akty...
DANIEL1990PL