Gontarczyk o ubecji.pdf

(82 KB) Pobierz
Chudzicka
Chudzicka 30/5/05 11:05 Page 94
modus operandi
Piotr Gontarczyk
Aparat represji w PRL
wyjaÊnienie poj´ç i modus operandi
Policja polityczna jest jednym z najwa˝niejszych narz´dzi sprawowania w∏adzy
paƒstwa totalitarnego. Komunistyczne organa represji w Polsce zosta∏y utworzone w 1944
r. na skutek decyzji politycznych czynników kierowniczych Zwiàzku Sowieckiego, a za ich
powstawanie odpowiedzialne by∏y organa NKWD. Polska bezpieka powstawa∏a w miejsce
suwerennych organów w∏adzy Rzeczpospolitej Polskiej reprezentowanych przez Rzàd
Polski na Wychodêstwie i jego organa w okupowanym kraju. Nie reprezentowa∏a wi´c ona
interesów spo∏eczeƒstwa polskiego, tylko interesy sowieckie.
Ministerstwo Bezpieczeƒstwa Publicznego i podleg∏e mu urz´dy zape∏nili ludzie
formalnie lub nieformalnie podlegli NKWD, majàcy te same cele i stosujàcy te same
metody, co NKWD. Stàd te˝ do koƒca istnienia tej formacji w jej kancelarii obowiàzywa∏a
terminologia przeniesiona z organów represji ZSRS. Przyk∏adowo dzia∏alnoÊç operacyjnà
nazywano „rozpracowaniem” (ros. rozrabotka), wykonywano jà w ramach „sprawy” (ros.
die∏o), agentów cz´sto nazywano „êród∏em” (podobnie jak istocznik w NKWD); „teczka”
(ros. papka) zastàpi∏o u˝ywane w Polsce przed wojnà francuskie dossier .
Ale zwiàzki polskiej bezpieki nie dotyczy∏y tylko kwestii j´zyka. Wprawdzie
zmieni∏y si´ nazwy, struktura organizacyjna komunistycznego aparatu represji, ale jedno
pozostawa∏o niezmienne. Podmiotem dzia∏aƒ UB-SB nie by∏o spo∏eczeƒstwo, tylko komu-
nistyczna ideologia („obrona socjalizmu”), miejsce Polski w obozie komunistycznym pod-
leg∏ym Moskwie („dbanie o trwa∏oÊç sojuszy”) i ochrona czasem zupe∏nie przyziemnych,
drobnych interesów w∏adców PRL-u.
Zadania S∏u˝by Bezpieczeƒstwa
S∏u˝ba Bezpieczeƒstwa by∏a jednym z najwa˝niejszych narz´dzi utrzymywania
komunistycznej dyktatury w Polsce. W latach 70-tych i 80-tych jej dzia∏ania operacyjne
regulowa∏a „Instrukcja o pracy operacyjnej S∏u˝by Bezpieczeƒstwa resortu spraw
wewn´trznych” stanowiàca za∏àcznik do Zarzàdzenia nr 006/70 Ministra Spraw
Wewn´trznych z 1 lutego 1970 r. Preambu∏a tego dokumentu mówi∏a, i˝ g∏ównym
zadaniem SB jest ochrona „budownictwa socjalistycznego i komunistycznego” i zwal-
czanie wrogów Polski Ludowej: „kapitalistów”, „imperialistów”, KoÊcio∏a katolickiego,
„trockistów”, „syjonistów”, „rewizjonistów” oraz wszelkich innych poglàdów i przejawów
dzia∏alnoÊci, które mogà stanowiç zagro˝enie dla systemu komunistycznego w Polsce.
Zadania te mia∏y byç realizowane poprzez:
– dzia∏ania profilaktyczne polegajàce na zapobieganiu wrogiej dzia∏alnoÊci i lik-
94
76580963.003.png
Chudzicka 30/5/05 11:05 Page 95
resort represji
widacji sytuacji, które sprzyjajà jej powstawaniu. G∏ównymi metodami tego rodzaju
dzia∏aƒ by∏y rozmowy profilaktyczne i ostrzegawcze, oraz (w teorii tylko dopuszczalne
prawem) Êrodki przymusu. Za istotny element „wzmacniania dyscypliny spo∏ecznej”
uwa˝ano te˝ wykrywanie i karanie „sprawców przest´pstw”, czyli osób prowadzàcych
dzia∏alnoÊç opozycyjnà.
– dzia∏ania rozpoznawcze polegajàce na zdobywaniu informacji na temat osób i
grup inspirujàcych, przygotowujàcych i prowadzàcych dzia∏alnoÊç antypaƒstwowà oraz
wspierajàcych takà dzia∏alnoÊç organizacji, Êrodowisk politycznych i spo∏ecznych
zagranicà. W zainteresowaniu SB by∏y: sk∏ad osobowy tych grup, zamiary, kontakty, drogi
∏àcznoÊci, stosowane przez nie Êrodki techniczne i metody propagandowe.
– dzia∏ania zmierzajàce do wykrycia i udokumentowania przest´pstw przeciwko
paƒstwu i porzàdkowi publicznemu okreÊlonych w kodeksie karnym.
Warto przy tym zauwa˝yç, ˝e w gestii SB znajdowa∏y si´ równie˝ sprawy doty-
czàce przest´pstw gospodarczych i kryminalnych, o ile za tym przemawia∏y wa˝ne
wzgl´dy polityczne.
Struktura SB
W latach 1944-1957 komunistyczna policja polityczna stanowi∏a oddzielnà struk-
tur´ organizacyjnà – najpierw Resort (do po∏owy 1945), potem Ministerstwo, a w latach
1954-1957 Komitet do Spraw Bezpieczeƒstwa Publicznego. Po zmianach politycznych
„Paêdziernika 1956 r.” tzw. bezpieczeƒstwo zosta∏o ukryte przed spo∏eczeƒstwem i,
wchodzàc w sk∏ad Ministerstwa Spraw Wewn´trznych, w znacznej mierze dzia∏a∏o „pod
przykryciem” MO. W drugiej po∏owie lat osiemdziesiàtych, u schy∏ku istnienia SB, jej
struktura przedstawia∏a si´ nast´pujàco:
Departament I – wywiad;
Departament II – kontrwywiad;
Departament III – S∏u˝ba Bezpieczeƒstwa;
Departament IV – KoÊcio∏y i zwiàzki wyznaniowe;
Departament V – zabezpieczenie operacyjne przemys∏u;
Departament VI – zabezpieczenie operacyjne rolnictwa;
Biuro „B” – obserwacja (inwigilacja);
Biuro „C” – kartoteka i archiwum;
Biuro „T” – technika operacyjna (pods∏uchy, dokumentacja fotograficzna itp.);
Biuro „W” – kontrola korespondencji.
Powy˝sze jednostki funkcjonowa∏y w centrali MSW i dzieli∏y si´ na Wydzia∏y,
potem na Sekcje. W terenowych jednostkach SB (z wyjàtkiem wywiadu) Departamentowi
odpowiada∏ Wydzia∏ (np. Wydzia∏ II – kontrwywiad – Wojewódzkiego Urz´du Spraw
Wewn´trznych w Gdaƒsku), zaÊ na ni˝szym szczeblu – Sekcje (np. Sekcja II – kontr-
wywiadowcza – Miejskiego Urz´du Spraw Wewn´trznych w Sosnowcu).
95
76580963.004.png
 
Chudzicka 30/5/05 11:05 Page 96
modus operandi
Narz´dzia pracy operacyjnej SB
Podstawowà zasadà pracy operacyjnej SB by∏a realizacja zadaƒ wynikajàcych z
dyrektyw partii i rzàdu (w tej w∏aÊnie kolejnoÊci). Realizujàc powy˝sze SB mia∏a dzia∏aç
w sposób tajny, skuteczny i efektywny, a tak˝e praworzàdny. O ile przestrzeganie pier-
wszych trzech wspomnianych zasad by∏o w interesie SB, o tyle ostatnia cz´sto by∏a jedynie
pustà deklaracjà. Liczne od niej odst´pstwa (takie jak na przyk∏ad szanta˝ czy skryto-
bójstwo) by∏y nagminnà albo co najmniej okoliznoÊciowà praktykà dzia∏alnoÊci SB.
Kluczowym narz´dziem S∏u˝by Bezpieczeƒstwa by∏a sieç konfidentów.
Odpowiednio rozmieszczona i rozbudowana mia∏a zapewniç sprawnoÊç podejmowanych
dzia∏aƒ operacyjnych. Tylko dodatkowo SB korzysta∏a z informacji wytwarzanych przez
instytucje paƒstwowe, Êrodki techniki operacyjnej (np. pods∏uchy), obserwacji, przeszu-
kaƒ, donosów czy materia∏ów archiwalnych. Sieç agenturalna sk∏ada∏a si´ z kilku
najwa˝niejszych typów tajnych wspó∏pracowników:
TW – Tajny Wspó∏pracownik. Klasyczny konfident SB.
KO – Kontakt Obywatelski. Konfident pozyskiwany g∏ównie wÊród osób nastaw-
ionych pozytywnie do komunistów, tak˝e cz∏onków PZPR. W wywiadzie terminu KO
u˝ywano tak˝e wobec zwyk∏ych konfidentów.
KS – Kontakt S∏u˝bowy. Osoba utrzymujàca tajne kontakty z SB z racji zaj-
mowanego stanowiska.
LK – Lokal Kontaktowy. Miejsce, w którym odbywa∏y si´ tajne spotkania
pomi´dzy funkcjonariuszami SB a „siecià”, czyli tajnymi wspó∏pracownikami. W∏aÊciciel
LK tak˝e by∏ tajnym wspó∏pracownikiem SB.
PK – Punkt Korespondencyjny. Adres, na który przychodzi∏a korespondencja
operacyjna kierowana do S∏u˝by Bezpieczeƒstwa (np. meldunek TW z zagranicy). Osoba,
która by∏a w∏aÊcicielem adresu by∏a tajnym wspó∏pracownikiem SB przekazujàcym otrzy-
manà poczt´ stosownym strukturom aparatu bezpieczeƒstwa.
Konsultant – osoba, która ze wzgl´du na posiadanà w danej dziedzinie wiedz´ jest
wykorzystywana do tajnego wspomagania SB.
Tajny Wspó∏pracownik SB
Tajny wspó∏pracownik SB (cz´sto nazywany „êród∏em”) to osoba, która zosta∏a
pozyskana do wspó∏pracy i Êwiadomie przekazuje informacje lub wykonuje zadania sta-
wiane jej przez SB. Agentur´ pozyskiwano ró˝nymi metodami: odwo∏ujàc si´ do „uczuç
patriotycznych”, obiecujàc u∏atwienia w karierze (np. wyjazd na placówk´ handlowà)
i przy za∏atwianiu spraw administracyjnych (np. otrzymanie paszportu lub zameldowa-
nia w Warszawie). Stosowano te˝ pozyskiwanie TW przy pomocy obietnicy konkretnych
korzyÊci materialnych, za pomocà materia∏ów kompromitujàcych (np. szanta˝ na tle oby-
czajowym), lub obcià˝ajàcych (szanta˝ mo˝liwoÊcià podj´cia konkretnych kroków
96
76580963.005.png
 
Chudzicka 30/5/05 11:05 Page 97
resort represji
wynikajàcych z kodeksu karnego, np. wspó∏praca z Gestapo w czasie wojny, kradzie˝,
spowodowanie kolizji drogowej po spo˝yciu alkoholu). KoniecznoÊç pozyskania tajnego
wspó∏pracownika musia∏a byç uzasadniona konkretnymi korzyÊciami operacyjnymi i
zawsze by∏a aprobowana przez bezpoÊrednich prze∏o˝onych werbujàcego funkcjonariusza
SB. Po wczeÊniejszym rozpracowaniu kandydata na tajnego wspó∏pracownika
przeprowadzano z nim rozmow´ w celu pozyskania. Po wyra˝eniu zgody na wspó∏prac´
kandydat na TW by∏ wprowadzany do dokumentacji operacyjnej SB jako tajny wspó∏pra-
cownik. Formalnie agent SB zobowiàzany by∏ do sporzàdzenia i podpisania stosownego
zobowiàzania. Na piÊmie mia∏y byç te˝ przekazywane póêniej informacje. W praktyce od
pierwszej zasady cz´sto odst´powano, druga obowiàzywa∏a rzadko. Formalnie zabronione
by∏o pozyskiwanie w charakterze TW cz∏onków PZPR, choç zasada ta nie zawsze by∏a
przestrzegana. Tajnych wspó∏pracowników z legitymacjà partyjnà mo˝na by∏o pozyski-
waç jako KO.
W celu zapewnienia jak najwi´kszej efektywnoÊci pracy sieci agenturalnej dbano
o zachowanie konspiracji i skrupulatnie kontrolowano oficerów prowadzàcych agentur´.
Wprowadzanie fikcyjnych osób do sieci agenturalnej czy sprzeniewierzanie wr´czanych
agentom prezentów i pieni´dzy by∏o ryzykowne i nieop∏acalne. W celu systematycznego
poprawiania jakoÊci wspó∏pracy szkolono agenta w metodach zbierania, selekcjonowania
i przekazywania informacji, a tak˝e starano si´ stopniowo wciàgaç go w coraz ÊciÊlejszà
wspó∏prac´ z SB. Bardziej Êwiadomi i zdolni agenci mogli byç wykorzystani nie tylko do
przekazywania informacji, lecz tak˝e do rozmaitych prowokacji (nazywanych cz´sto kom-
binacjami operacyjnymi), którymi pos∏ugiwa∏a si´ SB.
Metody dzia∏alnoÊci operacyjnej SB
G∏ównà zasadà dzia∏alnoÊci operacyjnej SB by∏o aktywne i selektywne ujawnian-
ie oraz rozpracowywanie osób (figurantów), faktów i zagadnieƒ w celu zapobiegania,
rozpoznania i wykrywania dzia∏alnoÊci uznanej za wrogà. Pracà operacyjnà by∏y wi´c
obj´te g∏ównie osoby, organizacje i zjawiska mogàce stanowiç zagro˝enie dla komunisty-
cznego ustroju i w∏adców PRL. Wobec wspomnianych miano prowadziç ró˝norodne nie-
jawne przedsi´wzi´cia. Nale˝a∏y do nich m.in.:
– sprawdzenia operacyjne polegajàce na stwierdzeniu prawdziwoÊci informacji
na temat osób i zjawisk pozostajàcych w kr´gu zainteresowania SB (np. obywatel
Kowalski napisa∏ wiersz o wymowie antykomunistycznej. Trzeba sprawdziç, czy to praw-
da). CzynnoÊci tego typu najcz´Êciej by∏y prowadzone w ramach Spraw Operacyjnego
Sprawdzenia (SOS).
– inwigilacja operacyjna polegajàca na okresowym Êledzeniu dzia∏alnoÊci grup i
osób, w stosunku do których istnia∏o podejrzenie, ˝e mogà podjàç wrogie dzia∏ania (np.
na wszelki wypadek warto interesowaç si´, z kim zadaje si´ obywatel Kowalski, a tak˝e
kontrolowaç jego korespondencj´, czy przypadkiem nie próbuje przekazaç swojej twórc-
97
76580963.001.png
 
Chudzicka 30/5/05 11:05 Page 98
modus operandi
zoÊci na Zachód). Podobne czynnoÊci cz´sto wykonywano w ramach spraw operacyjnych
nazywanych Kwestionariuszem Ewidencyjnym (KE).
– rozpracowanie operacyjne polegajàce na ca∏oÊciowym kontrolowaniu grup i
osób podejrzewanych o przygotowywanie, lub prowadzenie wrogiej dzia∏alnoÊci (kon-
trolujemy korespondencj´, zak∏adamy pods∏uchy; werbujemy agentur´ ze Êrodowiska
obywatela Kowalskiego, ˝eby mieç pe∏ne rozeznanie w planach, zamiarach i metodach
dzia∏alnoÊci tak Kowalskiego, jak i jego Êrodowiska). CzynnoÊci tego typu by∏y wykony-
wane w ramach Spraw Operacyjnego Rozpracowania (SOR), zak∏adanych np. na
konkretne Êrodowiska operacyjne lub Spraw Obiektowych (SO) zak∏adanych niejako „z
klucza” na poszczególne zak∏ady pracy, placówki naukowe, obce ambasady, organizacje
polityczne i spo∏eczne, wa˝ne uroczystoÊci religijne i paƒstwowe.
– kombinacje operacyjne polegajàce na takim wykorzystaniu w∏asnych si∏ i Êrodków,
by uzyskaç zamierzony cel. (np. organizujemy kontakt swojego agenta z Kowalskim, który
otrzymuje propozycj´ opublikowania jego antykomunistycznych wierszy na Zachodzie. Przy
okazji agent prosi o udost´pnienie mu najnowszych wydawnictw podziemnych. W czasie
podró˝y Pana Kowalskiego samochodem na spotkanie organizujemy „przypadkowà” kontrol´
pojazdu, podczas której oficerowie SB przebrani za milicjantów przeprowadzajà szczegó∏owà
kontrol´ stanu technicznego pojazdu, w istocie majàcà na celu znalezienie jego r´kopisów.
Odnalezione wiersze zostajà zakwestionowane, a Panu Kowalskiemu zostaje wytoczona sprawa
karna za propagowanie zakwestionowanych w baga˝niku nielegalnych wydawnictw.
Samochód, jako narz´dzie przest´pstwa, zostaje skonfiskowany. Obywatel Kowalski, wyrzucony
z pracy, pozbawiony samochodu i r´kopisów, zniech´ca si´ do utrzymywania z kimkolwiek kon-
taktów. Usuwa si´ w cieƒ, rezygnuje z dzia∏alnoÊci opozycyjnej. Cel kombinacji operacyjnej
zosta∏ zrealizowany).
Podsumowanie PRL-u
Do koƒca trwania tzw. PRL-u s∏u˝by specjalne funkcjonowa∏y w∏aÊciwie nie-
zmiennie. Po 1989 r. zarówno modus operandi, powiàzania i êród∏a pozosta∏y w podob-
nej postaci i formie, w jakiej je stworzyli specjaliÊci z sowieckiej tajnej policji dla swych
tubylczych czeladników w po∏owie lat czterdziestych XX wieku.
98
76580963.002.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin