17.doc

w szczelnie zamkniętych naczyniach z polietylenu lub innych tworzyw zabezpie­czających ją przed zanieczyszczeniem.

Wodę dwukrotnie destylowaną w naczyniach kwarcowych najlepiej przygo­towywać stale świeżą. Dłuższe przechowywanie prowadzi nieuchronnie do zanie­czyszczenia.

Odczynniki chemiczne. Stosowane w laboratoriach odczynniki dzieli się pod

względem ich czystości na kilka klas.    

Chemikalia techniczne są to zwykle wielkoprzemysłowe produkty techniczne, stosowane w pracy analitycznej raczej wyjątkowo (np. techniczny NaOH w me­todzie oznaczania azotu sposobem Kjeldahia) i wymagające zawsze wykonania ślepej próby na oznaczany składnik.

Odczynniki czyste (w polskiej nomenklaturze oznaczane często skrótem ,,cz.", angielskie „pure", z łaciny „purum", niemieckie — „rein", rosyjskie — „czistyj") są to już substancje w stosunku do technicznych znacznie oczyszczone i stanowią nieodzowny element prac analitycznych w laboratorium przy stosowaniu zwykłych metod w skali decy gramowe j. Używanie ich wymaga często wykonania również ślepej próby, dla upewnienia się, czy nie zawierają znaczniejszych ilości oznacza­nego składnika. W laboratoriach przemysłowych, gdzie używanie większych ilości odczynników do masowych analiz stanowi problem ekonomiczny, stosuje się często nawet wprowadzanie poprawki na zawartość oznaczanego składnika, a nie stosuje czystszych, ale znacznie droższych odczynników „do analizy" lub chemicznie czystych.

Wyższy stopień czystości mają odczynniki chemicznie czyste („ch. cz.", angiel^ skie — „chemical pure", z łaciny — „purissimum",, niemieckie — „chemiach rein", rosyjskie — „chimiczeski czistyj").      •

Podobnego stopnia czystości są odczynniki „czyste do analizy" (,,cz. d. a.", ang. — „A. C. S.", z łaciny — „pro anałysi", niem. — „żur Anałyse", roś. — „czi­styj dla analiza"). Odczynniki „cz. d. a." różnią się jednak od ,,ch. cz." tym, że na ich opakowaniu znajduje się atest firmy produkcyjnej, gwarantujący nieprze­kraczalną zawartość określonych zanieczyszczeń. Atest ten pozwala od razu ocenić, czy dany odczynnik można stosować bez wykonywania ślepej próby, czy też trzeba ją wykonać. Odczynniki te stosuje się z reguły do przygotowywania roztworów podstawowych, zwykle do roztworów mianowanych oraz w bardziej odpowiedzial­nych analizach (np. rozjemczych). Niesłuszne jest traktowanie odczynników „cz. d. a." jako jedynie nadających się do prac analitycznych (z tytułu nazwy), bardzo często bowiem mogą być zastąpione zupełnie bez szkody dla wyników analizy znacznie tańszymi odczynnikami chemicznie czystymi lub czystymi.

Produkowane są wreszcie odczynniki wysokiej czystości do specjalnych zasto­sowań. Są nimi np. odczynniki „spektralnie czyste" (ang. — „spectral pure", niem. — „spektrographisch rein", roś. — ,,spektralne czistyj"). Odczynniki te zawierają zawsze atest stwierdzający, że w danych warunkach wzbudzenia stwierdzić można ' tylko wymienione w ateście określone linie spektralne określonych zanieczyszczeń. Trzeba stwierdzić, że odczynniki spektralnie czyste często już dziś nie mają wystar­czającej czystości, aby stosować je bez zastrzeżeń do oznaczania śladów.