Sprawko 1.doc

SPRAWOZDANIE

ĆW. 1

MASZYNY TECHNOLOGICZNE                  KONWENCJONALNE

GR. 3 SEKCJA A

I. DEFINICJA MASZYN TECHNOLOGICZNYCH KONWENCJONALNYCH

Maszyny technologiczne konwencjonalne inaczej zwane obrabiarkami skrawającymi, Są to maszyny przeznaczone do wytwarzania elementów maszyn za pomocą skrawania.       W porównaniu z innymi maszynami technologicznymi obrabiarki skrawające charakteryzują się tym, że wytwarzane na nich przedmioty powstają w wyniku oddzielenia naddatku obróbkowego w postaci wiórów zeskrawanych z materiału wyjściowego.

II. PRZYKŁADY MASZYN TECHNOLOGICZNYCH KONWENCJONALNYCH

·         tokarki

·         strugarki

·         wiertarki

·         szlifierki

·         frezarki

·         dłutownice

III. CHARAKTERYSTYKA WYBRANYCH MASZYN

1. TOKARKI

Stanowią najliczniejszą i najbardziej zróżnicowaną konstrukcyjnie grupę obrabiarek. Przeznaczone są do obróbki zewnętrznych i wewnętrznych powierzchni obrotowych. Obróbka powierzchni ewnętrznych nazywa się toczeniem, natomiast wewnętrznych wytaczaniem.

              W zależności od przeznaczenia rozróżnia się:

·         tokarki ogólnego przeznaczenia, najczęściej stosowane;

·         tokarki specjalizowane, przeznaczone do szczególnych robót ( np. tokarka do gwintów, tokarka obwiedniowa, tokarka zataczarka)

·         tokarki specjalne, branżowe, przeznaczone dla określonych gałęzi przemysłu ( np. dla hutnictwa czy przemysłu motoryzacyjnego)

Kinematyka

              Ruchem głównym w tokarce jest ruch obrotowy wrzeciona, wraz z przedmiotem obrabianym. Ruch posuwowy prostoliniowy lub złożony wykonuje narzędzie.

Metody kształtowania powierzchni

              Punktowa – kształt obrobionej powierzchni w tej metodzie jest zbiorem linii będących torem ruchu jednego fragmentu ostrza noża, zwanego narożem

              Kształtowa – na obrobionej powierzchni zostaje odwzorowany zarys krawędzi skrawającej.

              Obwiedniowa – narzędzie wykonuje jednocześnie ruch prostoliniowy i obrotowy. Kształt obrabianej powierzchni uzyskuje się w wyniku „zazębiania się” powierzchni ograniczającej przedmiot z powierzchnią ograniczającą narzędzie, zwaną powierzchnią działania narzędzia.

Rodzaje toczenia

Wzdłużne – kierunek ruchu posuwowego noża jest równoległy do osi obrotu obrabianego przedmiotu.

Poprzeczne - kierunek ruchu posuwowego noża jest prostopadły do osi obrotu obrabianego przedmiotu.

Kopiowe – zadany kształt obrabianej powierzchni uzyskuje się dzięki kopiałowi, który określa kierunek ruchu posuwowego noża.

Podstawowe rodzaje robót tokarskich:

a)      nawiercanie nakiełka

b)     Toczenie wzdłużne

c)      Toczenie poprzeczne

d)     Przecinanie

e)      Wiercenie

f)       Rozwiercanie

g)     Wytłaczanie otworu

h)     Toczenie gwintów

i)       Toczenie stożka

j)       Toczenie kształtowe nożem krążkowym

k)     Toczenie kopiowe

Podział tokarek

·         tokarki kłowe

°         stołowe

°         uniwersalne

°         produkcyjne

°         precyzyjne

°         ciężkie

°         wielonożowe

°         kopiarki

·         tokarki uchwytowe

°         poziome czołowe

°         poziome boczne

°         pionowe

·         tokarki rewolwerowe

°         z głowicą osi pionowej

°         z głowicą osi poziomej

·         tokarki tarczowe

°         z łożem wzdłużnym

°         z łożem poprzecznym

°         płytowe

·         tokarki karuzelowe

°         jednostojakowe

°         dwustojakowe

·         półautomaty i automaty tokarskie

°         półautomaty rewolwerowe

°         półautomaty wielowrzecionowe poziome

°         półautomaty wielowrzecionowe pionowe

°         automaty wzdłużne

°         automaty poprzeczne

°         automaty rewolwerowe

°         automaty wielowrzecionowe poziome

°         automaty wielowrzecionowe pionowe

Budowa tokarki kłowej uniwersalnej

N a łożu -1 spoczywającym na nogach- 2 i 3 umieszczony jest wrzeciennik -4, służący do ustawienia odpowiedniej prędkości wrzeciona, w zależności od materiału i dokładności jakiej oczekujemy, z ułożyskowanym w nim wrzecionem- 5, które nadaje ruch obrotowy przedmiotowi. Wzdłuż łoża, po prowadnicach -6, przesuwa się suport -7 wraz z zamocowanym na nim nożem. Konik -8, wraz z wysuwaną tuleją -9, służy do podpierania toczonych przedmiotów o większej długości lub do mocowania narzędzi takich jak wiertło lub rozwiertak. Napęd z silnika elektrycznego -10 przenoszony jest przez przekładnię pasową do wrzeciennika. Dźwignie -11 i 12 służą do przełączania przesuwnych kół zębatych ustawienia żądanej prędkości obrotowej wrzeciona. Zaś dźwignia 13 do włączania dodatkowej przekładni zębatej, która umożliwia zwiększenie lub redukcję ustawionych prędkości.

              Podczas toczenia nóż tokarski jest mocowany w imaku nożowymsuportu tokark.

Rys. suport tokarski

              Suport tokarki posiada sanie dolne – 14, które mogą się przesuwać wzdłuż prowadnic łoża. Ruch tych sań jest wykorzystywany przy toczeniu wzdłużnym. Po saniach dolnych, w kierunku prostopadłym, przesuwają się sanie poprzeczne – 15. Przesuw tych sań wykorzystuje się przy toczeniu poprzecznym. Na saniach poprzecznych osadzona jest obrotnica – 16. Wzdłuż jej prowadnic mogą się przesuwać sanie narzędziowe – 17 wraz z imakiem nożowym -18. Ruch sań narzędziowych, po odpowiednim skręceniu obrotnicy jest wykorzystywany do toczenia stożków. Przesuwanie suportu może odbywać się ręcznie lub mechanicznie. Podczas mechanicznego przesuwania suportu napęd przekazywany jest z wrzeciona za pośrednictwem przekładni zębatych – 25 oraz przekładni zębatych w skrzynce prędkości posuwów – 26, a następnie wałka pociągowego – 27 lub śruby pociągowej – 32. Śruba pociągowa jest stosowana podczas nacinania gwintów. Nastawianie różnych wielkości posuwów odbywa się przez przełączanie kół zębatych skrzynce prędkości posuwów przy użyciu dźwigni – 28. Obracający się wałek pociągowy napędza za pośrednictwem przekładni zębatych, znajdujących się w skrzynce suportowej kółko zębate – 31 lub śrubę – 23. Zależy to od położenia gałki – 29, która służy do załączania posuwu wzdłużnego lub poprzecznego. Przy posuwie wzdłużnym kółko zębate – 31 toczy się po zębatce – 22 przytwierdzonej do łoża, natomiast przy posuwie poprzecznym, obracająca się śruba – 23 powoduje przesuwanie się nakrętki – 24 i wraz z nią sań poprzecznych suportu. Do ręcznego przesuwania suportu wzdłuż łoża służy kółko – 20 umieszczone na skrzynce suportowej – 19, przytwierdzonej do sań dolnych suportu. Ręczne przesuwanie sań poprzecznych odbywa się przy użyciu korbki – 21. Gałka – 30 przeznaczona jest do włączania posuwu ręcznego lub mechanicznego.

Rodzaje narzędzi w tokarce

              Wśród narzędzi stosowanych w tokarkach, do najczęściej używanych należą: noże lewe, prawe, suportowe, do wytłaczania, przecinania, obróbki wzdłużnej, radełko.

Sposoby toczenia stożków

·         nożem kształtowym – można toczyć tylko krótkie stożki, wykorzystując przy tym posuw sań poprzecznych lub wzdłużnych.

·         Przez przesunięcie konika – ma zastosowanie tylko w przypadku obróbki stożków o małej zbieżności. W czasie toczenia stożek musi być tak ustawiony, aby jego tworzaca zajęła położenie równoległe do kierunku przesuwu sań dolnych tokarki.

·         Przez obrócenie imaka

·         Metoda kopiałowi

2. STRUGARKI

              Głównym zadaniem technologicznym strugarek jest obróbka różnorodnych płaszczyzn.

Kinematyka

              Występują w nich następujące ruchy skrawania: ruch główny narzędzia – prostoliniowo-zwrotny i przerywany ruch posuwowy. Obecny jest tu ruch jałowy tzn. do przodu struga, w tył nic.

Zależnie od rozdziału ruchów roboczych między przedmiot i narzędzie rozróżnia się:

·         Struganie wzdłużne – ruch główny wykonuje przedmiot obrabiany, a ruch posuwowy narzędzie

·         Struganie poprzeczne – ruch główny wykonuje narzędzie, a ruch posuwowy przedmiot obrabiany

Co można obrabiać na strugarce?

...