Rozdział 16. Ojciec YCD.pdf

Autor: yeans-girl

Beta: choco.latte

www.chomikuj.pl/yeans-girl

ROZDZIAŁ SZESNASTY

Ojciec

Obudził mnie dźwięk komórki, który dodatkowo zwiększył ból głowy. Został on

wywołany przez całonocny płacz do poduszki. Minioną noc bez najmniejszego problemu

mogę zaliczyć do najgorszych, jakie do tej pory mi się przydarzyły. Sięgnęłam po piekielne

urządzenie leżące na stoliku nocnym i nie patrząc na ekran, nacisnęłam zieloną słuchawkę.

– Słucham?

– Bella? – zapytała moja Renee trudnym do zidentyfikowania głosem. Tak jakby również

była zapłakana, ale przypuszczam, że to sprawka wczesnej godziny. – Możemy pogadać?

– Pewnie, mamo. Co jest? – Starałam się ukryć to, iż u mnie coś jest nie tak. Ale ta

rozmowa wydawałam się dobrym powodem, żeby powiedzieć jej o ciąży. Postanowiłam, że

zaraz to zrobię.

– Miałaś rację. Wszyscy mieliście. Przepraszam. – Teraz już byłam pewna, że płakała.

Nareszcie to do niej dotarło. Może jednak powiem jej jak się zobaczymy. Zawsze lepiej

odbyć taką rozmowę twarzą w twarz, niż przez telefon.

– Aaaa… masz prawnika? – spytałam. Miałam nadzieję, że wychwyci drugie dno tego

pytania.

– Widzisz Bells. W dzień, w którym złożyłam pozew, chciałam z kimś porozmawiać.

Obdzwoniłam wszystkie przyjaciółki, ale te wystawiły mnie. Jednoznacznie stwierdziły, że

jeśli odwróciłam się od męża, to nie ma już powodu, abyśmy się zadawały. Wiąże się z tym

grubsza afera, ale opowiem ci jak przyjedziesz. W desperacji poszłam do Esme. Niewiele

wtedy myślałam. W innym przypadku nie zjawiłabym się u niej. Cóż, od razu mnie wpuściła i

wybaczyła. Uznała, że oślepiła mnie miłość.

– Dlaczego nie zadzwoniłaś wcześniej? – zapytałam z wyrzutem.

– Nie chciałam cię martwić. Na pewno masz ważniejsze sprawy na głowie.

„Gdybyś tylko wiedziała” – pomyślałam.

– A u ciebie w porządku? Mam nadzieję, że Charlie się tobą opiekuje. Mówił mi, że

ostatnio chorowałaś…

– Chwila! – przerwałam jej. – Dzwoniłaś do taty, a do mnie nie? On już wie?

– Wie. Córeczko, przepraszam. Nie byłam na siłach jeszcze ci powiedzieć. Przyznać rację

córce, nie jest dla matki prostym zadaniem. – zachichotała, a ja przyłączyłam się do niej. –

Co u Lei i Jacoba?

Cholera. Wzięłam kilka głębszych oddechów, usadowiłam się wygodniej na łóżku i

opowiedziałam jej całą historię.

– Tak mi przykro, Bells.

– Już mi lepiej. Z dnia na dzień Jacob stawał mi się coraz bardziej obojętny i prędzej czy

później i tak byśmy zerwali, ale to co zrobili, to cios poniżej pasa. Ja też nie byłam fair w

stosunku do niego, ale nie aż tak. Opowiem ci, gdy się zobaczymy.

Wymieniłyśmy jeszcze kilka zdań i pożegnałyśmy się.

Po zjedzeniu szybkiego śniadania, udałam się na umówioną wizytę u ginekologa. Podczas

siedzenia na niewygodnych plastikowych krzesłach w poczekalni, dosłownie czułam, jak

moje wnętrzności zżerają nerwy. Co jeśli to dziecko Jacoba? Nie ma najmniejszych szans,

żebym do niego wróciła, a perspektywa wychowywania dziecka w niepełnej rodzinnie nie

była najlepszym rozwiązaniem. Tak czy siak, jednak ta mała istotka w moim brzuchu, będzie

miała tylko mnie. Nawet gdyby należała do Edwarda, to słowo „tato” niestety będzie dla niej

czymś obcym i nieosiągalnym. Kiedy po przeżytych katuszach w poczekalni i na kozetce

lekarskiej usłyszałam „Początek czwartego tygodnia”, poczułam, jak żołądek podchodzi mi

do gardła.

Nie miałam możliwości zobaczenia swojej twarzy, ale dałabym sobie głowę uciąć, że

malowała się na niej ulga. To dziecko Edwarda. Noszę pod sercem cząstkę mojego

ukochanego. Podczas powrotu do domu przez cały czas się uśmiechałam. W moim umyśle

błąkały się setki dzieci. Niektóre z nich miały brązowo–miedziane włosy i zielone oczy, a

inne uśmiechały się do mnie tak, jak robił to Ed. Były też takie, których wygląd nie zadawalał

mnie specjalnie. Brązowe włosy i czekoladowe oczy.

Otworzyłam drzwi wejściowe i odruchowo zatkałam nos. Charlie znowu chciał zrobić coś

pożytecznego i zabrał się za gotowanie. Weszłam cicho do kuchni i zauważyłam krzątającego

się po niej ojca, który próbował uratować obiad. Makaron kipiał, a mięso spaliło się

doszczętnie. Podeszłam do kuchenki i zakręciłam kurek tak, aby nie doprowadzić do gorszych

szkód. Humor dzisiaj dopisywał Charliemu. Szkoda tylko, że za chwilę mu go zepsuję.

– T–tato? – zaczepiłam go, jąkając się.

– Wiem, Bells. Śmierdzi tu. Zagapiłem się, ale sytuację mam już pod kontrolą – oznajmił z

wielkim uśmiechem.

„Jak ja mam mu to, cholera, powiedzieć?” – zastanawiałam się, w myślach przeklinając

swoje zachowanie tamtej pamiętnej nocy, którą to spędziłam w łóżku z moim najlepszym

przyjacielem.

Charlie rozkładał właśnie na stole talerze, nucąc pod nosem jakiś hit lat siedemdziesiątych.

Chwyciłam ścierkę i zaczęłam polerować szklanki.

– Tato, jestem w ciąży. – Dopiero po chwili uzmysłowiłam sobie, jakie słowa właśnie

wydostały się z moich ust. – Kurwa!

– Bells, język – zganił mnie. – Chwila, coś ty powiedziała? – zapytał lekko zbity z

pantałyku. Postanowiłam, że w tej sytuacji najlepiej będzie zagrać głupią, więc jak gdyby

nigdy nic, powtórzyłam wypowiedziane przeze mnie wcześniej przekleństwo.

– Co powiedziałaś wcześniej – wytłumaczył sarkastycznie.

Nabrałam powietrza do płuc i teatralnie klepnęłam się w czoło.

– Masz namyśli to, że powiedziałam, iż jestem w ciąży? – Udałam, że skupiam uwagę na

trzymanej przeze mnie szklance.

Ojciec spojrzał na stojącą w przedpokoju szafkę, w której schowana była broń i nie

spuszczając z niej oczu, klapnął na krześle. Zachichotałam, kiedy do moich uszu dobiegł

charakterystyczny plask.

– A mi do śmiechu nie jest – naburmuszył się. – Kto ci to zrobił? Kiedy? Co teraz masz

zamiar zrobić? – Praktycznie wszystkie te pytania zostały wypowiedziane na jednym

wydechu.

– Spokojnie, to nie był mój pierwszy raz. – Nie chciałam, by obwiniał Edwarda do końca

życia za coś, czego on sam prawdopodobnie nie chciał zrobić.

– Zabiję skurwysyna. Kto to był? – wysyczał przez zaciśnięte żeby.

– Straciłam dziewictwo z Jacobem. – Imię mojego byłego z trudem przeszło mi przez usta.

– Czyli to nie jego dziecko? – Wzrok Charliego opuścił szafkę z bronią i skupił się na

mnie. Z czystym sercem mogę stwierdzić, że wolałam poprzednia sytuację.

– Całe szczęście nie.

Zmarszczył brwi.

– On mnie zdradził. Z Leą – szepnęłam, a w moich oczach nazbierały się łzy. Ojciec wstał,

podszedł do mnie i przytulił. Szeptał do mojego ucha słowa otuchy, a kiedy się trochę

uspokoiłam, zaczęłam mówić:

– Ja go nigdy nie kochałam, ale uświadomiłam to sobie dopiero niedawno. Ja też go

zdradziłam, ale mnie bardziej bolało to ze strony Lei, a nie jego – mówiłam chaotycznie i

modliłam się w duchu, aby zrozumiał.

– Zabiję skurwysyna – powtórzył. – Bells, powiedziałaś już Edwardowi o dziecku?

Co? Skąd on wie, że ten mały szkrab, który urodzi się za niecałe dziewięć miesięcy, jest

jego sprawką? Popatrzyłam się na ojca pytająco, a ten wybuchł śmiechem, którego

opanowanie nie wychodziło mu za bardzo.

– Córciu, to jasne, że przez młodego Cullena zorientowałaś się, iż nigdy nie kochałaś

Jacoba. Zawsze w twoim sercu był tylko Edward. Widziałem, jak przeżywałaś rozłąkę z nim

– wytłumaczył, a ja skrzywiłam się lekko. Nie zdawałam sobie sprawy, że moje cierpienie po

przeprowadzce było aż tak widoczne.

Posiedzieliśmy w kuchni jeszcze jakiś czas. Obiecałam Charliemu, że porozmawiam z

moim ukochanym, kiedy będziemy w Phoenix. Szczerze mówiąc, perspektywa powiedzenia

mu o dziecku nie uśmiechała mi się. Bo co będzie jeśli mnie znienawidzi? Dopiero go

odzyskałam, a już mogę stracić na nowo. Wątpię czy umiałabym się po tym pozbierać.

W trakcie obiadu, tato wpychał we mnie wszystko, co tylko było na stole. Od teraz nakazał

mi się zdrowo odżywiać. Obiecałam mu, że będę się pilnować i urodzę mu zdrową wnuczkę.

Tak, wnuczkę. Charlie stwierdził, iż na pewno będzie to dziewczynka. Nie wiem po czym to

wnioskował. Ja osobiście wolę nie znać płci dziecka. Z reguły nie znoszę niespodzianek, ale

ten jeden jedyny raz mogę się poświecić.

Wieczorem Charlie zadzwonił na lotnisko, kupił nam dwa bilety do Arizony i wziął sobie

urlop w pracy na dwa tygodnie, a ja zmęczona ciężkim dniem położyłam się do łóżka.

– Już za kilka dni znów go zobaczę – szeptam sama do siebie, wpatrując się w sufit

ciemnego pokoju i z taka też myślą oddałam się w objęcia Morfeusza.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: