Biznes według WSI.pdf

Biznes według WSI

06.10.2006 11:44

Oficerowie WSI w przestępczy sposób próbowali przejąć CIECH i Rafinerię Trzebinia.

Wykorzystali do tego fundusz operacyjny, firmy – przykrywki i polsko – żydowską

fundację "Chewra". Gdyby osiągnęli cel, uzyskaliby kontrolę nad całym polskim

rynkiem paliw.

"Podpisz to k…a w końcu, albo cię zaje… my" – słyszał kilkadziesiąt razy dziennie

biznesmen Jan Załuska, gdy skrępowany, z zawiązanymi oczami, leżał na betonowej

podłodze. Porywacze wywodzący się z Wojskowych Służb Informacyjnych domagali się od

niego, aby podpisał sfałszowaną uchwałę zarządu spółki, której był prezesem. Gdyby to

zrobił, inna firma - będąca przykrywką dla działań WSI – mogłaby legalnie wyłudzić ponad

100 mln. dol. z amerykańskiego banku. Załuska nie wiedział, że pieniądze te miały zostać

wykorzystane do zakupu firm CIECH i Rafineria Trzebinia, które chcieli zawłaszczyć

oficerowie wojskowych specsłużb. Odmawiał podpisania. Porywacze uwolnili go, gdy

obiecał zapłacić 600 tys. dol. okupu.

Biznesmen walczył do końca. O całej sprawie powiadomił Centralne Biuro Śledcze.

Funkcjonariusze szybko zorientowali się kto stał za brutalnym uprowadzeniem Załuski. Przy

próbie podjęcia okupu, groźnych bandytów aresztowali policyjni komandosi. Śledztwo

wykazało, że zbrodnia jest elementem cynicznej gry wojskowych służb specjalnych. Stawką

tej gry były wielkie pieniądze, które miały trafić do kieszeni zaangażowanych w grę oficerów

WSI.

Fundacja pojednania

Jan Załuska znany był polskim służbom specjalnym od lat 70. Był wówczas bliskim

współpracownikiem i tłumaczem kardynała Stefana Wyszyńskiego. SB próbowało

zwerbować go i dzięki temu poznać treści prywatnych rozmów Prymasa Tysiąclecia z

kościelnymi dostojnikami innych krajów. Załuska konsekwentnie odmawiał. W końcu

bezpieka zmusiła go do wyjazdu z kraju. Mężczyzna zamieszkał w Wiedniu. Tam, w 1980 r.

założył firmę polonijną. W połowie lat 90. szanowanego powszechnie biznesmena do

współpracy zaprosiła fundacja żydowska "Chewra", której celem było pojednanie polsko –

żydowskie i kultywowanie pamięci o ofiarach Holocaustu. Przedstawiciele "Chewry"

odwoływali się do charytatywnej działalności Załuski i do zasług jego rodziny w pomocy

Żydom podczas okupacji (babka Załuski osobiście uratowała 12 dzieci żydowskich, a jego

krewna – zakonnica – pomagała Żydom uciekać z getta do Puszczy Kampinoskiej).

Szefem "Chewry" był wówczas Leszek Łazowski – od lat związany z polskim wywiadem

wojskowym. Osobą, która mi go zarekomendowała był minister spraw zagranicznych

Władysław Bartoszewski – opowiada Załuska. – Dzięki temu obdarzyłem Łazowskiego

zaufaniem i nawiązałem z nim współpracę.

W ten sposób, w 1998 r., na prośbę Łazowskiego, Załuska założył w Austrii firmę GlobalEco.

Miało to być prywatne przedsięwzięcie biznesowe, którego zyski miały zasilać fundację

"Chewra". 50 proc. udziałów w niej miał sam Łazowski, a drugie jego amerykański wspólnik

Joseph Rumley. Prezesem jednoosobowego zarządu był właśnie Załuska. W ten sposób,

założona przez niego firma znalazła się w centrum gry operacyjnej WSI.

Porozumienie w firmie specsłużb

W 2000 r. Leszek Łazowski zapoznał Załuskę z Łukaszem Daremiakiem – prezesem Domu

Maklerskiego Sur5net. Polski biznesmen nie wiedział wówczas, że firma ta jest przykrywką

dla działań operacyjnych Wojskowych Służb Informacyjnych.

Wspólnikiem i współpracownikiem Daremiaka był Andrzej Gąsiorowski – współpracownik

wojskowych służb specjalnych PRL - u, współtwórca (razem z Bogusławem Bagsikiem)

słynnego "oscylatora", dziś ukrywający się w Izraelu przed polskim wymiarem

sprawiedliwości. Jego ojciec – Zdzisław Gąsiorowski – jest skarbnikiem i sekretarzem

fundacji "Chewra". Z ramienia WSI, opiekę operacyjną nad Sur5net sprawował ppłk Gerard

Załoga – wówczas i dziś jeden z najważniejszych oficerów kontrwywiadu WSI, w PRL-u

oficer II Zarządu Sztabu Generalnego.

Łazowski zlecił Załusce transakcję kupna - sprzedaży średnioterminowych obligacji

bankowych w USA. Ustalono, że Dom Maklerski za pośrednictwem GlobalEco złoży w

austriackim banku depozyt w wysokości 10 mln. dol. Dzięki temu będzie mógł uzyskać

kredyt 100 mln. dol. i przeznaczyć te pieniądze na zakup obligacji. W grudniu 2000 r.

podpisana została umowa, na mocy której GlobalEco miało pożyczyć Domowi Maklerskiemu

20 mln. dol. Jednak 26 lutego 2001 r. podpisany został aneks do umowy. Stanowi on m.in.

"Kwota pożyczki (…) podniesiona zostaje do 100 000 000 USD". Dwa dni później, na

Florydzie, Załuska podpisał umowę pożyczki dla GlobalEco z amerykańskim domem

maklerskim Tradeology Securities LLC. Na mocy tej umowy, amerykańska firma udzieliła

GlobalEco 100 mln dol. pożyczki pod zabezpieczenie 10 mln dol. Jak ustaliła komisja śledcze

ds. Orlenu i sejmowa komisja ds. służb specjalnych, pieniądze te miały zostać wykorzystane

na zakup większościowego pakietu akcji w Rafinerii Trzebinia.

Trzy dni później Sur5net przelał na konto GlobalEco 10 mln. dol. Daremiak zapewniał

Załuskę, że są to pieniądze jego firmy. Dopiero trzy lata później warszawska prokuratura

ustaliła, że była to nieprawda. Na tą kwotę złożyły się dwie spółki Skarbu Państwa: CIECH

(dostawca ropy dla PKN Orlen) i Rafineria Trzebinia (firma produkująca paliwa

samochodowe z komponentów). Świadczy o tym pisemne porozumienie między tymi dwiema

firmami. Porozumienie to odkryli i zabezpieczyli prokuratorzy. Ze strony CIECH – u podpisał

je dyrektor Robert Bałabanow – związany z WSI. Ze strony rafinerii dokument sygnowali

Kazimierz Trębacz i Kazimierz Wronkowski. Porozumienie to oznaczało, że na

zabezpieczenie kredytu dla Sur5net pieniądze wpłaciła państwowa spółka, które miała zostać

kupiona i przejęta za pieniądze pochodzące z tego kredytu. Gdyby transakcja doszła do

skutku, jedyna polska firma mająca prawo mieszania komponentów paliwowych zostałaby

przejęta przez skompromitowanych oficerów WSI.

20 marca 2001 r. Załuska przekazał 10 mln. dol. do Tradeology LLC. Było to zabezpieczenie

linii kredytowej. GlobalEco wywiązywało się w ten sposób ze swoich zobowiązań. Zaś

Sur5net oczekiwał na pożyczkę 100 mln dol. Wydawało się więc, że wszystko idzie zgodnie z

planem.

Nieistniejąca uchwała

Dwa miesiące później do Jana Załuski zadzwonił prezes Tradeology LLC. Powiedział, że

zawarta została nowa umowa, którą z ramienia GlobalEco podpisał Eduard Maulella

rekomendowany przez członka zarządu "Chewry" Rona Robertsona. Maulella posługiwał się

sfałszowaną kopią rzekomej uchwały zarządu GlobalEco dającą mu nieograniczone

pełnomocnictwa. Maulella zawarł umowę, według której depozyt znajdujący się na koncie

GlobalEco w banku Tradeology LLC stał się wkładem kapitałowym we wspólne

przedsięwzięcie między obydwiema firmami. Umowa była bardzo niekorzystna da firmy

Załuski.

Pełnomocnictwo, którym posługiwał się Maulella, zostało sfałszowane. Nie było jego

oryginału. Sfałszowany został podpis Załuski (potwierdzili to grafolodzy). Według

falsyfikatu, Maulella został powołany na członka zarządu przez uchwałę. Tymczasem

austriackie prawo stanowi, że wszyscy członkowie zarządu powoływani są przez

Zgromadzenie Wspólników. Falsyfikat mówi też o Radzie Dyrektorów Spółki. Według prawa

austriackiego taki organ nie istnieje (istnieje za to w Ameryce). Umowa podpisana przez

Maulellę była więc nieważna, jednak Tradeology nie chciało przyjąć tego do wiadomości.

Biznesmen wynajął amerykańską kancelarię prawną, która wystąpiła do sądu o zablokowanie

depozytu i unieważnienie sfałszowanej umowy. Gdyby sąd zrobił to, zostałby natychmiast

cofnięty kredyt 100 mln zł dla Sur5net i cały plan przejęcia Rafinerii Trzebinia spaliłby na

panewce. Sąd wyznaczył pierwszą rozprawę na początek września.

Twarzą w twarz z porywaczami

W ostatnich dniach sierpnia 2001, Załuska spotkał się w Warszawie z prezesem Sur5net

Łukaszem Daremiakiem. W spotkaniu uczestniczyli również: Janusz Szymański – adwokat

reprezentujący Rafinerię Trzebinia i członek zarządu CIECH – Robert Bałabanow. Wszyscy

nalegali, aby biznesmen nie jechał na przesłuchanie do amerykańskiego sądu. Żądali dalszych

negocjacji z Tradeology. Załuska odmówił i wyszedł ze spotkania. Chwilę później został

napadnięty, pobity i uprowadzony.

Zamaskowani porywacze wywieźli biznesmena w odległe, odludne miejsce. Przez trzy

miesiące przetrzymywali go w ciemnej piwnicy. Regularnie bili go i torturowali. Żądali, aby

złożył swój podpis pod sfałszowaną uchwałą zarządu dającą Maulelli nieograniczone

pełnomocnictwo. Chcieli, aby podpisał dokument, że zrzeka się funkcji prezesa GlobalEco.

Biznesmen odmawiał. W końcu obiecał, że zapłaci bandytom 600 tys. dol. okupu. Porywacze

zgodzili się i wypuścili go. Biznesmen trafił do szpitala na długie leczenie.

W czasie, gdy Załuska był więziony przez bandytów, do Wiednia przyjechali Daremiak,

Szymański, Łazowski i Rumley. Odwołali z funkcji prezesa Załuskę i powołali na to

stanowisko Daremiaka. Odkupił on od Łazowskiego 50 proc. udziału w spółce. Pozostałe 50

proc. udziałów nabyła Katarzyna Załoga – córka Gerarda Załogi. Daremiak – już jako nowy

prezes wycofał pełnomocnictwo amerykańskiemu adwokatowi. Wycofał również pozew o

zabezpieczenie depozytu. W ten sposób ludzie WSI przejęli depozyt i kredyt w wysokości

100 mln. dol.

W następnych miesiącach na konto Daremiaka wpłynęły najpierw 4 mln dolarów, a potem

jeszcze 1,5 mln. Pieniądze te zostały podzielone między wspólników. Część depozytu

Daremiak wykorzystuje do tego, aby grać na giełdzie nowojorskiej przy pomocy Internetu.

Od agenta do gangstera

Zatrzymanym szefem 5 – osobowego gangu porywaczy okazał się Łukasz Młynarski. W

latach 90. Młynarski był szpiegiem Wojskowych Służb Informacyjnych w Norwegii. Potem

zaangażował się w interesy paliwowe. Był kolegą i wspólnikiem prezesa Zarządu Rafinerii

Trzebinia – Kazimierza Trębacza, z którym łączyły go interesy. Jak ustaliła prokuratura, za

pieniądze Rafinerii, Młynarski kupował dla siebie dzieła sztuki i antyki. Na podstawie faktur

za fikcyjne usługi, transferował z rafinerii dziesiątki tysięcy złotych na konta swoich firm.

Drugim zatrzymanym porywaczem był Jerzy Geneja – bliski znajomy Młynarskiego. Przed

sądem żaden z nich nie przyznał się do zorganizowania porwania dla okupu. Prokuratura

wszczęła również śledztwo w sprawie zlecenia porwania. Zleceniodawcą był Janusz

Szymański – twierdzi Załuska, powołując się na ustalenia prokuratury. Adwokat zaprzecza

jednak jakoby miał cokolwiek wspólnego z tą zbrodnią. Ustaliliśmy, że Szymański usiłował

zastraszyć Załuskę w olsztyńskim sądzie. Postępowanie w tej sprawie prowadzi Prokuratura

Rejonowa Olsztyn – Południe.

W listopadzie 2001 r. Jana Załuskę odwiedziła w szpitalu prokurator Monika Przybysz.

Oskarżyła Załuskę o to, że "niekorzystnie rozporządził mieniem Sur5Net w wysokości 10

mln. dol." O to samo oskarżyli biznesmena dziennikarze "Życia Warszawy" zainspirowani

wywiadem z Jerzym Klembą – b. oficerem wywiadu wojskowego PRL-u. Klemba był

głównym inspiratorem telewizyjnego paszkwilu „Dramat w trzech aktach” szkalującego braci

Kaczyńskich.

Wycieńczony Załuska trafił do aresztu śledczego. Po 4 dniach został zwolniony za kaucją 400

tys. zł. Prokuratura zabrała mu paszport i zakazała wyjeżdżać z Polski. Postępowanie w

sprawie mocodawców porywaczy toczy się bardzo powoli i nie przyniosło ważniejszych

ustaleń. Nie toczy się natomiast postępowanie w sprawie wyłudzenia 100 mln dol. kredytu.

Monikę Przybysz odwiedzał Gerard Załoga i rozmawiał z nią na temat postępowania – mówi

jeden z prokuratorów. – Następnego dnia wyciekły informacje o treści przesłuchań osób w tej

sprawie. Załuska twierdzi, że Załoga kilkakrotnie dzwonił do niego i ostrzegał, aby się nie

stawiał, bo "za całą sprawą stoją służby". Również porywacze mówili, że nie poniosą kary, bo

są kryci przez służby specjalne – wspomina Jan Załuska. Jego wniosek o przesłuchanie

prokurator Przybysz w sprawie pozaprocesowych kontaktów z Załogą pozostał bez

odpowiedzi.

Prokuratura nie reaguje na dokumenty przedstawiane przez biznesmena, które dowodzą, że

wszystkie jego transakcje były przeprowadzone prawidłowo, a winę za całą sytuację ponoszą

oszuści związani z WSI.

Jak jednak wynika z ustaleń komisji śledczej ds. PKN Orlen i sejmowej komisji ds. służb

specjalnych, 100 mln dolarów miało być przeznaczone na zakup większościowego pakietu

udziałów w Rafinerii Trzebinia. Transakcję powstrzymała afera Orlenu, powołanie sejmowej

komisji śledczej, a później objęcie władzy przez PiS. Gdyby jednak transakcja ta doszła do

skutku, kontrolę nad główną polską rafinerią przejęliby skompromitowani, bezkarni

oficerowie wojskowych służb specjalnych. To zaś sprawiłoby, że agenci i oficerowie

Wojskowych Służb Informacyjnych mogli przejąć faktyczną kontrolę nad całym, polskim

sektorem paliwowym.

Leszek Szymowski

PS. Tekst pisałem na podstawie dokumentów ze śledztwa prokuratorskiego dotyczącego

porwania Jana Załuski, oraz na podstawie ustaleń sejmowej komisji do spraw służb

specjalnych. Z jej materiałów wynika, że 100 mln zł kredytu miało być przeznaczone na

zakup pakietu większościowego Rafinerii Trzebinia. Mimo wielu prób, nie udało mi się

skontaktować z pozostałymi bohaterami afery.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: