Deklaracja_Praw_Dziecka.doc

Deklaracja Praw Dziecka

Zważywszy, że narody należące do Organizacji Narodów Zjednoczonych potwierdziły w Karcie ONZ swą wiarę w podstawowe prawa człowieka, w jego godność i wartość, i wyraziły swą gotowość popierania postępu społecznego i stworzenia lepszych warunków bytu w większej wolności, 

zważywszy, że w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka Organizacja Narodów Zjednoczonych proklamowała, iż każdy człowiek powinien korzystać ze wszystkich praw i swobód wymienionych w Deklaracji, bez względu na różnice rasy, koloru, płci, języka, wyznania, poglądów politycznych i innych, narodowości, pochodzenia społecznego, majątku, urodzenia lub jakiekolwiek inne różnice, 

zważywszy, że dziecko, z powodu niedojrzałości fizycznej i umysłowej wymaga szczególnej opieki i troski, a także odpowiedniej opieki prawnej, zarówno przed urodzeniem, jak i po urodzeniu, 

zważywszy, że potrzebę tej szczególnej troski stwierdzono w Deklaracji Genewskiej z roku 1924 w sprawie praw dziecka i uznano w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka, jak również w statutach agencji wyspecjalizowanych i organizacji międzynarodowych, których działalność ma na celu dobro dziecka, 

zważywszy, że ludzkość powinna dać dziecku to, co ma najlepszego, 

Zgromadzenie Ogólne proklamuje niniejszą Deklarację Praw Dziecka, aby zapewnić mu szczęśliwe dzieciństwo i korzystanie, zarówno w jego interesie jak i w interesie społeczeństwa, z praw i swobód wymienionych w niniejszej Deklaracji. 

Zgromadzenie Ogólne apeluje do rodziców i indywidualnie do mężczyzn i kobiet, jak również do stowarzyszeń, władz lokalnych i rządów krajów, aby uznały te prawa i starały się zapewnić poszanowanie praw przy pomocy środków ustawodawczych i innych, wprowadzających w życie następujące zasady:

Zasada 1 Dziecko korzysta ze wszystkich praw w niniejszej Deklaracji. Prawa te rozciągają się na wszystkie dzieci, bez żadnego wyjątku i bez żadnej różnicy albo dyskryminacji z powodu rasy, koloru, płci, języka, wyznania, poglądów politycznych lub innych, narodowości lub pochodzenia społecznego, majątku, urodzenia lub z jakiegokolwiek innego powodu, przy czym zasadę tę stosuje się zarówno w stosunku do dziecka, jak i do jego rodziny.

Zasada 2 Dziecko korzysta ze szczególnej ochrony, a ustawodawstwo i inne środki stworzą mu wszelkie możliwości i ułatwienia dla zdrowego i normalnego rozwoju fizycznego, umysłowego, moralnego, duchowego i społecznego, w warunkach wolności i godności. Wydawane w tym celu ustawy powinny mieć na względzie przede wszystkim dobro dziecka. 

Zasada 3 Z chwilą przyjścia na świat dziecko ma prawo do nazwiska i obywatelstwa.

Zasada 4 Dziecko korzysta z dobrodziejstw ubezpieczeń społecznych. Jest ono uprawnione do tego, by zdrowo rosło i rozwijało się; w tym celu należy zapewnić szczególną ochronę zarówno dziecku jak i matce, łącznie z odpowiednią opieką, tak przed urodzeniem, jak i po urodzeniu. Dziecko ma prawo do odpowiedniego wyżywienia i mieszkania, rozrywek i opieki lekarskiej.

Zasada 5 Dziecko upośledzone pod względem fizycznym, umysłowym lub społecznym należy traktować, wychowywać i otaczać szczególną opieką, z uwzględnieniem jego stanu zdrowia i warunków życiowych.

Zasada 6 Do harmonijnego rozwoju swej osobowości dziecko potrzebuje miłości i zrozumienia. W miarę możności powinno ono rosnąć pod ochroną i odpowiedzialnością rodziców, a w każdym razie w atmosferze życzliwości oraz bezpieczeństwa moralnego i materialnego; w pierwszych latach życia nie wolno dziecka oddzielać od matki, chyba że chodzi o wypadki wyjątkowe. Społeczeństwo i władze państwowe powinny otaczać szczególną opieką dzieci nie mające rodziny albo nie mające dostatecznych środków na utrzymanie. Zaleca się udzielanie pomocy finansowej, państwowej lub innej, wielodzietnym rodzinom na utrzymanie dzieci.

Zasada 7 Dziecko ma prawo do nauki; nauka ta jest bezpłatna i obowiązkowa, przynajmniej w zakresie szkoły podstawowej. Dziecko powinno otrzymać takie wychowanie, które podnosi jego kulturę ogólną i umożliwia mu, w warunkach równych szans, rozwinięcie swych zdolności, wyrobienie zdrowego rozsądku oraz poczucia odpowiedzialności moralnej i społecznej, a także stanie się pożyteczną jednostką społeczeństwa . Osoby odpowiedzialne za wychowanie dziecka i kierowanie nim powinny mieć na względzie jego dobro; odpowiedzialność ta spada przede wszystkim na rodziców. Dziecku należy dać wszelkie możliwości do zabaw i rozrywek, które powinny zmierzać do tych samych celów co nauka; społeczeństwo i władze państwowe powinny ułatwić korzystanie z tego prawa.

Zasada 8 Dziecko powinno zawsze mieć pierwszeństwo do ochrony i pomocy.

Zasada 9 Dziecko należy chronić przed wszelkiego rodzaju zaniedbaniem, okrucieństwem i wyzyskiem. Nie powinno ono być przedmiotem handlu w żadnej formie. Dziecko nie wolno przyjmować do pracy zarobkowej przed osiągnięciem odpowiedniego, minimalnego wieku. Dziecko nie wolno w żadnym razie zmuszać ani upoważniać do wykonywania jakiegokolwiek zawodu lub pełnienia czynności, które by wpływały szkodliwie na jego rozwój fizyczny, umysłowy lub moralny.

Zasada 10 Dziecko należy chronić przed praktykami, jakie mogą prowadzić do rasowej, religijnej lub wszelkiej innej dyskryminacji. Należy je wychowywać w duchu zrozumienia innych, tolerancji, przyjaźni między narodami, pokoju i powszechnego braterstwa. Należy wpajać w nie przekonanie, że powinno poświęcić swoją energię i swoje uzdolnienia dla dobra bliźnich.
 

Szczęście a Konwencja o Prawach Dziecka

Dzieciństwo to jeden z ważnych okresów w życiu człowieka, który ma wpływ na jego kolejne etapy.

Wszyscy ludzie powinni być szczęśliwi!!! Szczególnie dzieci powinny być szczęśliwe i trzeba im w tym pomagać.

Będąc dzieckiem jest się małym i mniej się rozumie, bo małe dziecko nie jest takie mądre jak dorosły, ponieważ w swoim krótkim życiu niewiele doświadczyło. Konwencja jest próbą zwrócenia uwagi na konieczność poszanowania praw oraz potrzeb dzieci.
Konwencja o prawach dziecka (Dz. U. nr 120, poz. 526) to jeden z kilku międzynarodowych dokumentów, który zawiera prawa i wolności dziecka. Dziecka jako przede wszystkim człowieka. Według tej Konwencji dziecko to osoba poniżej 18 roku życia, chyba że zgodnie z prawem wcześniej uzyska pełnoletność.

Przez długi czas środowisko szkoły i domu jest dla dziecka jedyną rzeczywistością społeczną, w jakiej funkcjonuje. W związku z tym to rodzice i nauczyciele są osobami, które odgrywają w tym okresie bardzo ważną rolę, również w przekazywaniu wiedzy na temat praw dziecka. Zapewne pomocna im w tym będzie Konwencja o Prawach Dziecka jako dokument, którego celem jest zapewnienie pełnego i harmonijnego rozwoju dziecka. Dla dzieci Konwencja jest gwarantem opieki i troski ze strony dorosłych, stanowi więc zbiór obowiązków dorosłych wobec dzieci. Prawa dziecka wydają się być prawami naturalnymi.  Ważne jest więc uczynienie z praw dziecka norm w świadomości społecznej, zgodnie z którymi funkcjonowałyby takie systemy społeczne istotne dla dzieci, jak rodzina czy szkoła.

Większość dzieci wzrasta w pełnych ciepła i miłości domach. Chociaż nie zawsze dostają to, o co proszą i nie zawsze są stawiane na pierwszym miejscu. Mają jednak prawo do swoich sekretów i tajemnic, rzadko są karani klapsami, miewają też troski i zmartwienia. Rodzice starają się im stworzyć serdeczną i pełną zaufania atmosferę, w której łatwiej rozwiązywać problemy. Dorośli uznają prawo dzieci do swoich tajemnic, choć niektórzy woleliby je znać.

Mimo, że większość rodziców to ludzie bardzo zapracowani, starają się poświęcać swoim dzieciom jak najwięcej czasu. Starają się okazywać dzieciom miłość. A czynią to na różne sposoby: przytulające, mówią dobre słowa, pomagają, chronią, doradzają, troszczą się o nie, kupują prezenty, a także dbają o dobrobyt w domu i nie krzyczą.

Dzieci za najważniejsze uważają prawa dotyczące bezpieczeństwa, opieki i zagwarantowania swoich potrzeb. Młodzież natomiast potrzebuje gwarancji niezależności i samodzielności. Powołując się na zbiór praw w Konwencji, dzieci mają możliwość dochodzenia swych praw oraz mogą wymagać ich respektowania, zarówno przez dorosłych, jak i rówieśników.

Dzieci mają prawo do rzetelnej i bezstronnej oceny wykonywanej przez nią pracy jak również:

·         prawo do ochrony przed dyskryminacją ,

·         prawo do jak najlepszego zabezpieczenia interesu dziecka (dobro dziecka) ,

·         prawo do życia i rozwoju,

·         prawo do nazwiska, imienia i obywatelstwa,

·         prawo do tożsamości,

·         prawo do ochrony więzi rodzinnych,

·         prawo do wyrażania poglądów szczególnie w sprawach dotyczących dziecka,

·         prawo do swobodnej wypowiedzi oraz otrzymywania i przekazywania informacji,

·         wolność myśli, sumienia i wyznania,

·         prawo swobodnego zrzeszania się oraz wolność pokojowych zgromadzeń,

·         prawo do prywatności, tajemnicy korespondencji i życia rodzinnego oraz ochrony prawnej,

·         prawo do uzyskiwania informacji z różnych źródeł oraz ochrona przed szkodliwymi informacjami,

·         prawo do ochrony przed wszelkimi formami przemocy, zaniedbaniem czy wykorzystaniem seksualnym,

·         prawo dziecka samotnego (bez rodziców) do pomocy ze strony państwa,

·         prawo do adopcji,

·         prawa dziecka uchodźcy,

·         prawa dziecka niepełnosprawnego,

·         prawo do ochrony zdrowia i opieki medycznej,

·         prawo dziecka izolowanego (pacjenta) do ochrony,

·         prawo do korzystania z opieki społecznej,

·         prawo do odpowiedniego standardu życia,

·         prawo do nauki,

·         cele edukacji m.in. nauczenie szacunku dla praw człowieka i podstawowych wolności,

·         prawa dziecka należącego do mniejszości etnicznej, religijnej lub językowej,

·         prawo do wypoczynku i czasu wolnego,

·         prawo do ochrony przed wyzyskiem ekonomicznym,

·         prawo do ochrony przed narkomanią,

·         prawo do ochrony przed pornografia, nadużyciem seksualnym itp.,

·         prawo do zabezpieczenia przed torturowaniem bądź okrutnym, nieludzkim czy też poniżającym traktowaniem lub karaniem.