Gabriela Mazur, II rok
Wydz. Budownictwa Lądowego i Wodnego
82772 22.05.2001
1. Morfologia i hydrologia.
Obszar zaznaczony na mapie jest terenem wyżynnym o wysokościach od 950 do 1200 m n.p.m. W początkowej i końcowej części przekroju występują wzniesienia terenu, a w środku znajduje się obniżenie.
Na wybranym obszarze występują trzy cieki wodne. Ponieważ spadki terenu są duże, mają one silny nurt. Teren ma charakter źródliskowy, a płynące potoki powodują erozję podłoża.
2. Budowa geologiczna terenu.
Struktura geologiczna ma charakter zrębowy. Widoczne są trzy uskoki. Między dwoma uskokami znajduje się antyklina.
Skały budujące podłoże powstały w erze paleozoicznej od kambru do permu. Ze względu na pochodzenie są to skały osadowe.
A – kambr, wiek 570 mln lat: skały okruchowe i wapienne (dolomit, kwarcyt)
B – ordowik, wiek 510 mln lat : okruchowe (piaskowiec, iłowiec), chemiczne: (margiel, gips), organiczne (wapień)
C – sylur, wiek 440 mln lat: okruchowe (piaskowiec, zlepieniec, iłowiec), organiczne (wapień)
D – dewon, wiek 380 mln lat: organiczne (wapień)
E – karbon, wiek 320 mln lat: granit
K – kreda, 70 mln lat: organiczne (wapień), okruchowe (piaskowiec), kreda.
3. Ocena warunków geologiczno-inżynierskich.
Skały , z których zbudowany jest obszar, mają dużą wytrzymałość na ściskanie, więc możliwe jest wybudowanie na nich budowli na obszarach między uskokami.
W skład podłoża wchodzą między innymi skały osadowe takie jak mułowce i iłowce. Ich właściwości zależą od wilgotności. Wzrost wilgotności powoduje spadek wytrzymałości tych skał. Pod wpływem wody uplastyczniają się i zwiększają objętość, a przy wysychaniu zmniejszają objętość.
Najstarsze skały pochodzące z ordowiku lub kambru mają również zmniejszoną wytrzymałość, ponieważ są zniszczone przez erozję chemiczną i mechaniczną oraz przez ruchy skorupy ziemskiej.
W piaskowcach i zlepieńcach występują warstwy wodonośne.
Stefanulek