s. Goretta Maria Izdepska KDzJ

Próba uchwycenia i przedstawienia charyzmatu Karmelitanki Dzieciątka Jezus                                                                          

WSTĘP

              Duch Święty obdarza niektóre osoby szczególnym darem, aby przez nie powoływać wspólnoty do spełniania określonych misji, będącej odpowiedzią na konkretne potrzeby Ludu Bożego (por. VC 9). Dar ten przekazują wspólnocie, której są inicjatorami pod natchnieniem Ducha Świętego. W nauczaniu Kościoła Świętego wyraźnie widać pragnienie, aby wspólnoty zakonne, i nie tylko, w trosce o zachowanie pierwotnego ducha, wracały do swych korzeni, do nauki i przykładu życia swoich założycieli, aby w ten sposób lepiej mogły odczytać swój charyzmat w kontekście doświadczanych obecnie potrzeb i „znaków czasów”. Charyzmat jest rzeczywistością dynamiczną i trzeba go umiejętnie stale odczytywać w zmiennym biegu historii. W takiej sytuacji nie trudno jest popełnić pomyłkę. Dlatego konieczne jest wracanie do źródeł, do założycieli.

Przedmiotem pracy będzie próba odczytania charyzmatu siostry zakonnej należącej do konkretnego zgromadzenia zakonnego na podstawie wybranych pism osoby, która była narzędziem Ducha Świętego w tworzeniu nowego zgromadzenia zakonnego, i której przysługuje tytuł Ojca Założyciela.

Na początku konieczne jest opracowanie terminu „charyzmat”.

Pierwszy rozdział będzie przedstawiał próbę określenia charyzmatów w oparciu o wypowiedzi niektórych papieży i teologów oraz będzie prezentował próbę klasyfikacji charyzmatów.

W drugim rozdziale zostanie przedstawione życie zakonne w Kościele, jego krótki rys historyczny oraz refleksja w oparciu o dokumenty Kościoła na temat życia konsekrowanego w Kościele od Soboru Watykańskiego II do posynodalnej adhortacji apostolskiej Jana Pawła II „Vita Consecrata”. Rozważania w tym rozdziale mają za zadanie ukazać czym jest życie zakonne w Kościele i dla Kościoła.

W pracy posługujemy się metodą analizy wybranych pism Ojca Anzelma w celu syntetycznego ukazania charakterystycznych elementów charyzmatu Karmelitanki Dzieciątka Jezus. Niemożliwa byłaby prezentacja charyzmatu bez ukazania ideału życiowego Ojca Założyciela. Tym ideałem życiowym było Dzieciątko Jezus i droga Dziecięctwa duchowego. Tajemnica Dziecięctwa Bożego i imię Dzieciątka Jezus przewija się poprzez prawie wszystkie listy skierowane do Sióstr oraz przez wszystkie konferencje do nich skierowane. Ta tajemnica była przedmiotem wszystkich pragnień, myśli, życzeń Ojca Założyciela. Na łożu ciężkiej choroby, gdy zdawało się, że przejdzie do wieczności, sam przyznał się, że całe życie starał się ćwiczyć w miłości Dzieciątka Jezus. Tę miłość starał się przelać w to nowe Zgromadzenie Zakonne. Właśnie ideał Dzieciątka Jezus i Duch Dziecięctwa przenika wszystkie warstwy życia Karmelitanki Dzieciątka Jezus. Pragnieniem Ojca Anzelma było, aby Siostry wnosiły w społeczeństwo ducha Dziecięctwa i krzewiły nabożeństwo do Dzieciątka Jezus w duchu karmelitańskim. Specyfika charyzmatu zostanie ukazana w dwóch płaszczyznach: na płaszczyźnie życia wewnętrznego oraz na płaszczyźnie życia zewnętrznego. Prezentacja życia wewnętrznego będzie obejmowała sposób dążenia do doskonałej miłości Boga i ludzi, czyli drogę Dziecięctwa duchowego, cnoty praktykowane na tej drodze, oraz apostolstwo wewnętrzne. Natomiast część mówiąca o życiu zewnętrznym będzie ukazywać sposób w jaki Siostry powinny wnosić ducha Dziecięctwa w społeczeństwo i w cały Kościół Święty.

W niniejszej pracy ograniczono się tylko do wybranych pism Ojca Anzelma i na ich podstawie dokonano próby uchwycenia i przedstawienia charyzmatu Karmelitanki Dzieciątka Jezus.

1