Nie potrzebujemy zbyt wiele tradycji.pdf

Nie potrzebujemy zbyt wiele tradycji

Strona 1 z 3

A teaching given before the Marpa Initiation Menlo Park, California, August 1994

Niektórzy z praktykujących na Zachodzie mówią, Ŝe w Buddyzmie Tybetańskim zawarta

jest zarówno tradycja tybetańska jak i właściwa praktyka Dharmy, często jednak nie

potrafią odróŜnić od siebie tych dwóch rzeczy. Jest bardzo waŜne, Ŝeby wiedzieć na

czym te róŜnice polegają.

W Ŝyciu Milarepy, Marpy i Gampopy wszystko było czystą Dharmą. Wszystko, co było

związane z tymi wielkimi mistrzami linii Kagyu - to jak Ŝyli i nauczali - było czystą

Dharmą. Na przykład Marpa przeniósł nauki z Indii do Tybetu gdzie nauczał w

tybetańskim stylu, chociaŜ najpierw studiował Dharmę w Indiach, zgodnie z hinduską

tradycją - Naropa, jego nauczyciel, pochodził z Indii. Większość czasu Naropa spędzał

nago, czasami nosił ozdoby Heruki, ale Marpa nigdy nie powiedział Tybetańczykom aby

postępowali w taki sam sposób. Nie próbował wprowadzać hinduskich zwyczajów, takich

jak noszenie szat saddhu. Pozwalał nosić Tybetańczykom ich czuby (tradycyjne ubrania

tybetańskie). Nauczał Dharmy w bardzo czysty sposób.

Tutaj na Zachodzie, czytaliście wiele o "tybetańskich lamach". Niektórzy uczniowie z

Europy i Ameryki podróŜowali do Tybetu aby szukać przygód. Później Lobsang Rampa

napisał ksiąŜki, pełne fantazjowania, które zawierają historie o podróŜach astralnych

kiedy to jeden umysł udaje się do innego i przekazuje mu jakieś informacje. Wysoko

zrealizowani buddyjscy praktykujący mogą zrozumieć takie ponadnaturalne rzeczy a

takŜe potrafią odczytywać myśli, jest to rezultat medytacji. Kiedy rozwijasz naprawdę

bardzo dobrą medytację, będziesz zdolny poznać rzeczy, w które trudno uwierzyć. Budda

na przykład, znał wszystkie myśli kaŜdej pojedynczej czującej istoty. Lobsang Rampa

przedstawił te zjawiska zupełnie inaczej. Zrobił z tego coś niezwykle tajemniczego. To Ŝe

ktoś wysyła umysł do kogoś innego po to aby czytać myśli, to były jego wymysły. Jego

ksiąŜki miały duŜy wpływ na wizerunek Tybetu na Zachodzie. Kiedy ludzie zaczęli

tłumaczyć biografie buddyjskich mistrzów na swoje języki, to oczywiście tłumaczyli takŜe

wszystkie te "interesujące historie". W ten sposób rozpowszechniło się wiele błędnych

poglądów na temat świętych Buddyzmu Tybetańskiego; na przykład to, Ŝe wszyscy

potrafią latać w powietrzu.

To wy sami rozpowszechniliście pogląd, Ŝe wszyscy lamowie tybetańscy są całkowicie

czyści. Kiedy lama chce coś zrobić, wówczas myślicie "O, to musi mieć jakieś głębsze

znaczenie". Kiedy lama wydaje się być nieco inny niŜ zwykle, to od razu ktoś przypisuje

temu stanowi specjalne znaczenie i stwierdza, Ŝe lama musiał coś dostrzec w jego

umyśle. Sam zauwaŜyłem, Ŝe wielu Zachodnich uczniów ma tego typu idee. Kiedy

pojawiają się takie idee - wówczas powstaje chęć przeniesienia całej tradycji do własnej

praktyki.

Myślicie takŜe, Ŝe system klasztorny ma coś wspólnego z osiągnięciem oświecenia.

Dzisiaj, kiedy mamy lepszą komunikację, kiedy kaŜdy moŜe podróŜować to tu to tam,

czasami ludzie są zszokowani kiedy dostrzegają róŜnice pomiędzy tym co widzą, a

swoimi wyobraŜeniami. Myślą wówczas "O co chodzi? Lamowie są tacy sami jak my,

mają podobne problemy!" Niektórzy wpadają wówczas w całkowite pomieszanie. Taka

jest jednak rzeczywistość. Lamowie to tylko ludzie. W Kathmandu moŜna zobaczyć

mnichów chodzących do kasyn. Mówię o tym, poniewaŜ niektórzy z was widzieli to na

własne oczy. Nie muszę robić z tego tajemnicy.

Skąd w ogóle się to wzięło? Dawno temu został wprowadzony do Tybetu system,

polegający na tym, Ŝe bardzo małe dzieci zabierano do klasztoru, gdzie otrzymywały za

darmo opiekę i jedzenie. Na terenie dzisiejszego Afganistanu znajdowało się "Królestwo

WadŜrajany" - Oddijana, którym rządził bardzo uduchowiony władca. Król ten osiągnął

2009-09-12

Nie potrzebujemy zbyt wiele tradycji

Strona 2 z 3

oświecenie i nauczał wszystkich swych poddanych. Kiedy wszyscy osiągnęli oświecenie,

wówczas królestwo zniknęło. Pewien tybetański król chciał zrobić to samo. Chciał

opuścić samsarę wraz ze swymi poddanymi poprzez rozpuszczenie Królestwa Tybetu -

wprowadził więc nowe rozporządzenia, a w całym kraju zaczęły powstawać klasztory

przeznaczone dla mnichów i mniszek. Plony zebrane przez rolników wysyłano do

klasztorów więc wszyscy, którzy wstępowali do zakonów otrzymywali jedzenie za darmo.

Ludzie zostawali mnichami nie tylko po to, Ŝeby osiągnąć oświecenie ale takŜe dlatego,

poniewaŜ w klasztorach mogli otrzymywać darmowe posiłki. Oczywiście wśród nich

znajdowali się takŜe ludzie wysoko zrealizowani duchowo, ale nie stanowili oni

większości, moŜe jeden do miliona. Były to bardzo rzadkie przypadki, poniewaŜ w

klasztorach, w których było wystarczająco duŜo jedzenia a mało pracy, panowało

rozproszenie. Nikt nie praktykował tak jak Milarepa w dawnych czasach. Tak więc, kaŜda

dolina posiadała swój klasztor i cały Tybet był nimi zapełniony, posiadały one duŜą

władzę administracyjną.

Na początku jeden z mistrzów Kagyu załoŜył klasztor, Ŝeby słuŜył on jako centrum

medytacyjne i umoŜliwiał studiowanie nauk. Jego pragnieniem było zachowanie nauk. W

tym czasie, nie było Ŝadnego systemu Tulku (rozpoznanych świadomie odrodzonych

mistrzów buddyjskich), więc syn mistrza brał odpowiedzialność za klasztor po śmierci

swego ojca. Dzięki temu wiele klasztorów Kagyu stawało się coraz bardziej potęŜnymi.

Ale ludzie są tylko ludźmi i wraz z upływem czasu, rzeczy stawały się coraz gorsze.

Klasztory zmieniły się w małe królestwa z bardzo aroganckimi administratorami. Często

byli oni bardzo przebiegli i chytrzy. Wiedzieli, Ŝe przywódcy duchowi są potrzebni aby

kontrolować ludzi, więc akceptowali mistrza duchowego, ale całą władzę próbowali

zachować w swoich rękach. Było to zwykłe polityczne działanie - nie zawierało Ŝadnej

duchowości. Administratorzy chcieli sprawować kontrolę nad ludźmi.

KaŜdy klasztor miał posiadłości ziemskie, czasami bardzo rozległe. Kiedy klasztory

graniczyły ze sobą, kaŜdy z nich chciał trzymać pieczę nad swą ziemią. Potrzebowano

takŜe siły roboczej, więc wieśniacy stawali się niewolnikami klasztorów a administratorzy

sprawowali dyktatorskie rządy. Czasami walczono o granice posiadłości. Kiedy zwierzę z

jednego klasztory przekroczyło granicę i weszło na terytorium innego, było tam

przywłaszczane itp. Aktualny władca kraju posiadał bardzo słabą władzę, natomiast

klasztory stały się tak potęŜne, Ŝe nawet walczyły ze sobą nieustannie. Rząd był

całkowicie bezsilny. W późniejszych czasach zdobył on więcej wpływów i zorganizował

się na wzór klasztorów, tak więc kraj był kontrolowany w ściśle religijny sposób.

Dobrzy praktykujący nie byli częścią administracji. Dobrzy mistrzowie i mnisi przebywali

głównie na odosobnieniach. Prawie nikt nie osiągnął oświecenia w klasztorze, poniewaŜ

były one tak bardzo opanowane przez administrację. W Tybecie religia i polityka były

bardzo silnie związane ze sobą. Politycy uŜywali religii aby kontrolować ludzi. Były to

bardzo cięŜkie sprawy. Problemów nie stwarzali ci, którzy osiągnęli wysoki poziom

urzeczywistnienia, lecz administratorzy. Ludziom Zachodu wydaje się, Ŝe wszystko co

wydarzało się w Tybecie miało bliski związek z Dharmą. Myślą, Ŝe klasztor jest jak wielka

mandala, kaŜdy mnich to aspekt Buddy, a guru to DordŜe Czang.

Myślicie takŜe, Ŝe trony, na których siedzą lamowie są częścią Dharmy. Właściwie to

mogą one być źródłem nieporozumień. Przygotowaliście tron, na którym teraz siedzę.

Jeśli nie zrobilibyście tego dla jakiegoś innego lamy, mogłoby być to zarzewiem

kłopotów. Starzy lamowie tybetańscy, nawet ci dobrzy i przyjacielscy, mają pewne

przyzwyczajenia tkwiące głęboko w ich tradycyjnej tybetańskiej kulturze. Kiedy

przyjeŜdŜają na Zachód i widzą, Ŝe nie uŜywa się tutaj tybetańskich instrumentów

muzycznych, albo Ŝe tron nie jest pokryty cennym suknem, wówczas czują, Ŝe czegoś

brakuje. Mogą oni wtedy powiedzieć wam, Ŝe powinniście zaaranŜować wszystko w

2009-09-12

Nie potrzebujemy zbyt wiele tradycji

Strona 3 z 3

pewien określony tradycją sposób, a wy wówczas myślicie, Ŝe naleŜy to do części

praktyki. W taki sposób sami przenosicie tybetańską tradycję na Zachód, nie sądzę Ŝeby

mogła ona tutaj dłuŜej przetrwać. Jeśli jednak tak się stanie, będzie to źródłem

problemów w przyszłości. Kto powinien mieć wyŜszy tron? Ktoś będzie siedzieć na

niskim, kto inny na jeszcze niŜszym. Doprowadzi to tylko do kłopotów.

Musicie dostrzec róŜnicę pomiędzy Dharmą a tradycją. Kiedy pojawiają się problemy -

zrozumcie, Ŝe nie pochodzą one od dobrych nauczycieli lecz od administratorów. Nawet

chińscy komuniści, którzy przecieŜ nie wierzą w rzeczy związane z religią, uŜywają jej od

czasu do czasu z powodów politycznych poniewaŜ, jej siła oddziaływania jest tak duŜa.

Na Zachodzie nie musicie przyjmować tej administracyjnej otoczki, która jest zmieszana

z religią. Nie myślę przez to, Ŝe wasi nauczyciele powinni przesiąść się od razu na

podłogę, a wasze stopy mają być w nich bezpośrednio wycelowane. Po prostu nie

potrzebujemy zbyt wiele tradycji.

Wiedeń, wrzesień 1993

Kagyu Life International, Nr 3, 1995 tłumaczenie: Jarek Wierny Tekst zamieszczony

równieŜ na stronie www.buddyzm.edu.pl

Kunzig Shamar Rinpocze, Mipam Cziokji Lodro urodził się w Dergie we Wschodnim

Tybecie. W wieku czterech lat został rozpoznany przez 16 Karmapę, Rangdziung Rigpi

DordŜe jako 14-ta reinkarnacja Shamarpy. Na prośbę Karmapy rząd tybetański uchylił

nałoŜoną na Shamarpę 150 lat wcześniej banicję.

Kunzig Shamar Rinpocze pozostawał z 16 Karmapą aŜ do jego śmierci w 1981 roku. Od

tego czasu Rinpocze poświęcił się dokończeniu wielu projektów zainicjowanych przez

Karmapę. Dokończył drukowanie Tendziuru składającego się z ponad 214 tomów dzieła,

w którym Indyjscy i Tybetańscy mistrzowie wyjaśniają nauki historycznego Buddy

Siakjamuniego Gotamy. Shamar Rinpocze wspierał równieŜ nadzorowanie i rozwój

klasztoru Rumtek w Sikkimie, głównej siedziby Jego Świątobliwości 16 Karmapy. Był

współzałoŜycielem i dyrektorem Międzynarodowej WyŜszej Szkoły Studiów Buddyjskich

(Karmapa International Buddhist Institute - KIBI) w New Delhi. Instytut obecnie oferuje

klasyczną edukację buddyjską dla mnichów i ludzi świeckich.

Shamar Rinpocze często podróŜuje odwiedzając i nauczając w wielu ośrodkach Karma

Kagyu na całym świecie. Planuje otworzyć Instytut WyŜszych Studiów Buddyjskich i

centrum odosobnieniowe w Nepalu.

2009-09-12

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: