Jack London - Demetrios Contos [pl].pdf - Jack London - edmund144

J ACK L ONDON

D EMETRIOS C ONTOS

Nie należy sądzić, że greccy rybacy byli z gruntu źli. Bynajmniej. Tyle tylko, że byli to

ludzie nieokrzesani, którzy łączyli się w osobne skupiska i zdobywali utrzymanie w walce z

żywiołem. Żyli z daleka od prawa i jego mechanizmów, nie rozumieli go, uważali je za

tyranię. Zwłaszcza ustawy rybackie wydawały im się tyrańskie. I z tejże racji w ludziach z

patrolu rybackiego upatrywali swych naturalnych wrogów.

Stanowiliśmy groźbę dla ich życia czy utrzymania, co pod wieloma względami

wychodziło na jedno. Odbieraliśmy im zabronione pułapki i sieci, których sporządzenie

wymagało całych tygodni trudu, materiał zaś kosztował poważne sumy. Nie pozwalaliśmy im

łowić ryb w różnych porach roku, co było równoznaczne z pozbawianiem ich dobrego

zarobku, który mogliby uzyskać, gdyby nie my. Kiedy zaś chwyciliśmy ich, szli pod sąd,

który wymierzał im wysokie grzywny. Wszystko to sprawiło, że nienawidzili nas zajadle. Jak

pies jest naturalnym wrogiem kota, a wąż człowieka, tak my - patrol - byliśmy naturalnymi

wrogami rybaków. Jednakże niniejsza historia o Demetriosie Contosie opowiedziana tu jest

po to, aby wykazać, że potrafili oni zarówno nienawidzić zaciekle, jak postępować

wspaniałomyślnie.

Demetrios Contos mieszkał w Vallejo. Obok Dużego Aleka był najroślejszym,

najodważniejszym i najbardziej wpływowym człowiekiem pośród Greków. Nie zadzierał z

nami i wątpię, czy kiedykolwiek byłby to uczynił, gdyby nie fakt, że wykosztował się na

nową łódź do połowu łososi. Stała się ona przyczyną całej awantury. Kazał ją sobie zbudować

wedle własnego pomysłu, przy czym zwykły typ tego rodzaju łodzi uległ tu pewnym

zmianom.

Ku swojej wielkiej radości Demetrios stwierdził, że nowa łódź jest bardzo szybka - ściśle

mówiąc szybsza od wszystkich innych w zatoce czy na rzekach. Od razu stał się pyszny i

chełpliwy, kiedy zaś nasza pogoń “Marią Rebeką” za rybakami łowiącymi łososie w niedzielę

rzuciła na nich postrach, Demetrios przysłał nam do Benicji wyzwanie. Przyniósł je któryś z

miejscowych rybaków; Demetrios Contos oświadczał, że najbliższej niedzieli wypłynie z

Vallejo, zarzuci na wprost Benicji sieci i będzie łowił łososie oraz że Charley Le Grant z

patrolu może go łapać, jeśli potrafi. Oczywiście Charley i ja nie słyszeliśmy jeszcze o jego

nowej łodzi. Nasza własna była dość szybka i nie obawialiśmy się iść w zawody z

jakąkolwiek inną.

Nadeszła niedziela. Wieść o wyzwaniu była już głośna, toteż rybacy i marynarze z

Benicji stawili się co do jednego, tłumnie zalegając nabrzeże, które przypominało wielką

trybunę na meczu piłki nożnej. Charley i ja zrazu nie dowierzaliśmy, lecz widok tłumu

przekonał nas, że jednak coś jest w wyzwaniu Demetriosa.

Po południu, kiedy powiała silniejsza morka, ujrzano jego łódź mknącą z wiatrem.

Uczynił zwrot o jakieś dwadzieścia stóp od nabrzeża, teatralnie pomachał ręką, zebrał w

zamian serdeczne oklaski i cofnął się o paręset jardów w cieśninę. Potem opuścił żagiel i

dryfując bokiem na wietrze, począł zakładać sieć. Nie wyrzucił jej wiele - może z pięćdziesiąt

stóp, ale obaj z Charleyem byliśmy jak gromem rażeni widząc podobne zuchwalstwo.

Wówczas nie wiedzieliśmy jeszcze (wyszło to na jaw później), że sieć była stara i nic

niewarta. Mogła co prawda chwytać ryby, lecz większa zdobycz stargałaby ją na strzępy.

Charley potrząsnął głową i powiedział:

- Przyznam, że nic nie rozumiem. Cóż z tego, że wyrzucił ledwie pięćdziesiąt stóp? Nie

zdążyłby wybrać sieci, gdybyśmy się za nim puścili. Ale w ogóle dlaczego on tu przypływa i

pod naszym nosem popisuje się łamaniem prawa? I to na dobitkę w naszym własnym

mieście!

W głosie Charleya ozwała się nuta skargi i jeszcze przez kilka minut mamrotał coś

gniewnie na temat czelności Demetriosa Contosa.

Tymczasem tamten siedział bezczynnie na rufie swojej łodzi i obserwował pływaki sieci.

Gdy w taką sieć uwikła się duża ryba, o fakcie tym pływaki oznajmiają drganiem.

Najwyraźniej stało się tak i tym razem, albowiem Demetrios wyciągnął około dwunastu stóp

sieci i przytrzymał ją chwilę, nim cisnął na dno łodzi wielkiego, lśniącego łososia.

Publiczność zebrana na wybrzeżu przyjęła to wybuchami oklasków. Tego już było

Charleyowi za wiele.

- Chodź, bracie! - zawołał do mnie. Nie tracąc czasu skoczyliśmy do naszej łodzi i

wciągnęliśmy żagiel.

Tłum krzykiem ostrzegł Demetriosa; odsądziwszy się od nabrzeża ujrzeliśmy, jak Grek

długim nożem odcina swą bezwartościową sieć. Żagiel jego łodzi był gotów do wyciągnięcia,

toteż w chwilę później zatrzepotał w słońcu. Demetrios poskoczył na rufę, ściągnął szkot i

łódź jęła szybko sunąć w stronę Contra Costa Hills.

Tymczasem byliśmy już nie dalej niż o trzydzieści stóp od niego. Charley nie posiadał się

z radości. Wiedział, że nasza łódź jest szybka, a co więcej, świadom był, iż w sztuce

żeglarskiej niewielu znalazłby sobie równych. Był pewien, że pochwycimy Demetriosa, a ja

podzielałem tę pewność. Mimo to jednak najwyraźniej nie przybliżaliśmy się do ściganego.

Wiała piękna bryza. Mknęliśmy gładko po wodzie, ale Demetrios oddalał się z wolna.

Nie tylko płynął szybciej, ale na dobitkę podszedł do linii wiatru o ułamek rumba [Rumb -

1/32 obwodu horyzontu. ] bliżej od nas. Zdaliśmy sobie z tego dobitnie sprawę, kiedy skręcił

pod Contra Costa Hills i zakosem wyminął nas w odległości dziewięćdziesięciu stóp.

- Fiuuu! - gwizdnął Charley - albo ta łódź to jakieś cudo, albo my mamy pięciogalonową

beczkę oliwy uwiązaną do kilu!

Nie ma co mówić - tak to wyglądało. W chwili kiedy Demetrios mijał Sonoma Hills po

drugiej stronie cieśniny, byliśmy już tak beznadziejnie zdystansowani, że Charley kazał mi

poluzować żagiel i zawróciliśmy do Benicji.

Kiedyśmy dopłynęli i przycumowali, rybacy zebrani na nabrzeżu zasypali nas docinkami.

Wysiadłem wraz z Charleyem i obaj odeszliśmy dość zawstydzeni; bolesny to bowiem cios

dla czyjejś dumy, gdy człowiek sądzi, że ma dobrą łódź i umie nią żeglować, a tu przychodzi

inny i bije go na głowę.

Charley gryzł się tym przez parę dni; potem dano nam ponownie znać, że następnej

niedzieli Demetrios Contos powtórzy swój wyczyn. Charley otrząsnął się. Kazał wyciągnąć

naszą łódź na brzeg, oczyścił i pomalował na nowo jej dno, poczynił drobne zmiany przy

mieczu, obejrzał części ruchome i przesiedział niemal całą sobotę szyjąc nowy, o wiele

większy żagiel. Sporządził tak ogromny, że trzeba było dodać balastu, toteż na dno łodzi

załadowaliśmy prawie pięćset funtów starego żelastwa kolejowego.

Przyszła niedziela, a wraz z nią i Demetrios Contos, by w biały dzień zuchwale łamać

prawo. Znów wiała południowa morka i znowu Demetrios odciął jakieś czterdzieści czy

więcej Stóp swojej przegniłej sieci i odżeglował nam sprzed nosa. Tym razem był

przygotowany na atak Charleya: jego żagiel wisiał wyżej niż przedtem i był zwiększony o

cały dodatkowy kawał płótna.

Nie lada to był wyścig ku Contra Costa Hills; zwycięstwo nie przechylało się na niczyją

stronę. Jednakże robiąc zwrot ku Sonoma Hills zauważyliśmy, że choć szybkość nasza jest

mniej więcej równa, Demetrios znów bardziej się zbliżył do linii wiatru. A przecież Charley

prowadził naszą łódź najwyborniej i najzręczniej, jak było można, wydobywając z niej więcej

niż kiedykolwiek dotąd.

Mógł oczywiście wyjąć rewolwer i dać ognia do Demetriosa, jednakże z dawna już

stwierdziliśmy, iż jest rzeczą przeciwną naszej naturze strzelać do uciekającego człowieka,

który popełnił zaledwie drobne wykroczenie. Jakoż coś w rodzaju nie pisanej umowy stanęło

między ludźmi z patrolu a rybakami. Jeżeli nie strzelaliśmy do nich w czasie ucieczki, oni ze

swej strony nie bronili się, kiedy już dostaliśmy ich w ręce. Toteż Demetrios Contos uciekał

nam, my zaś jedynie robiliśmy, co w naszej mocy, żeby go dopędzić. Gdyby natomiast łódź

nasza okazała się szybsza od jego łodzi, czy lepiej była kierowana, zwyciężony w wyścigu z

pewnością nie stawiałby oporu.

Stwierdziliśmy, że z uwagi na wielkość naszego żagla oraz rzeźwą bryzę dmącą poprzez

cieśninę Carquinez musimy stale baczyć, by łódź się nie przewróciła, toteż podczas gdy

Charley sterował, ja trzymałem główny szkot, owinąwszy linkę raz tylko dokoła drzewca,

gotów do wypuszczenia jej w każdej chwili. Widzieliśmy, że Demetrios, prowadząc łódź w

pojedynkę, ma pełne ręce roboty.

Jednakże wszelkie nasze próby dognania go okazały się daremne. Kierowany

wewnętrznym wyczuciem zbudował sobie łódź lepszą od naszej. I chociaż Charley był równie

dobrym, jeśli nie odrobinę lepszym żeglarzem, łódź jego nie dorównywała łodzi Greka.

- Wypuść szkot - rozkazał mi Charley i w chwili gdy łódź odpadała od wiatru, doleciał

naszych uszu szyderczy śmiech Demetriosa.

Charley potrząsnął głową i rzekł:

- Nie da rady. Jego łódź jest lepsza. Jeżeli raz jeszcze popróbuje tej sztuki, trzeba będzie

obmyślić inny plan działania.

Tym razem przyszła nam z pomocą moja wyobraźnia.

- A co byś powiedział - zapytałem w następną środę - gdybym tej niedzieli pogonił za

Demetriosem łodzią, podczas gdy ty będziesz na niego czekał na przystani w Vallejo?

Charley zastanawiał się chwilę, po czym wykrzyknął:

- Dobra myśl! Zaczynasz ruszać tą swoją łepetyną. Muszę powiedzieć, że twemu

nauczycielowi należy się za to uznanie. Tylko nie powinieneś zapędzać go zbyt daleko - dodał

po chwili - bo wyjdzie na zatokę San Pablo, a ja będę tkwił na przystani jak kołek i próżno

czekał na niego.

We czwartek Charley wysunął zastrzeżenia co do mojego planu.

- Wszyscy będą wiedzieli, że pojechałem do Vallejo, a możesz być spokojny, że i

Demetrios też będzie wiedział. Obawiam się, że trzeba porzucić ten pomysł.

Zastrzeżenie to było aż nadto słuszne i przez resztę dnia trapiłem się moim

rozczarowaniem. Jednakże tej nocy wydało mi się, że dostrzegam nową możliwość, i w

zapale zbudziłem Charleya z twardego snu.

- No? - zapytał. - Co się stało? Dom się pali?

- Dom nie - odparłem - ale moja głowa. Posłuchaj, co ci powiem. W niedzielę obaj

będziemy się wałęsali po Benicji aż do chwili, gdy ukaże się żagiel Demetriosa. To uśpi

wszelkie podejrzenia. A potem, kiedy już zobaczymy jego łódź, odejdziesz wolnym krokiem

do miasta. Wszyscy rybacy pomyślą, że jesteś pobity i że zdajesz sobie z tego sprawę.

- Jak dotąd, w porządku - zauważył Charley, kiedy przerwałem, aby zaczerpnąć tchu.

Jack London - Demetrios Contos [pl].pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: