Koniec, oznacza początek 1 - 5 by layla1996.pdf - Koniec, oznacza początek [NZ] (TYMCZASOWO ZAWIESZONE) - niebanalna4

Autor: layla1996

beta:Bella_Cullen9

Rozdział 1

Miłość nie zawsze jest odwzajemniona.

Dowiedziałam się o tym po całym zajściu z Edwardem, po jego odejściu. Przez cały ten

czas, gdy byliśmy razem okłamywał mnie. Kłamał mówiąc, że mnie kocha. Gdy odszedł

załamałam się psychicznie. Charlie nie wiedział, co robić. Poprosił o pomoc, Renee i Phila,

ale to na nic się nie zdało, nie mogli mi pomóc.

No, ale wszystko, co złe się kiedyś kończy. Udało mi się wyjść z dziwnego otępienia,

załamania dzięki Jacobowi. Jak widać zewsząd otaczały mnie potwory z legend. Jake wraz z

Samem i innymi młodymi indianinami byli wilkołakami. Mój przyjaciel wpoił się w Emmę,

nową wikołaczycę, która dołączyła do watahy.

Mój ojciec spędzał jeszcze więcej czasu w pracy. Najczęściej przyjeżdżał po dwudziestej, a

wychodził o szóstej rano do pracy, a nawet jeszcze wcześniej.

Pewnego dnia pomyślałam - „Po co żyć? Dla kogo?”. Pamiętam, że wracałam wtedy moją

starą furgonetką z La Push, z imprezy urodzinowej Jacoba. Kierownica mi się zablokowała, a

ja wjechałam w drzewo.

Właśnie wtedy poznałam Thomasa wampira, który uratował mi życie, zamieniając w to,

czym był.

Minęło trzydzieści lat, od kiedy jestem z Thomasem. Nie jesteśmy parą, jesteśmy

przyjaciółmi, którzy podróżują razem, jesteśmy jak brat i siostra.

Gdy mnie przemienił nie odczuwałam pociągu do ludzkiej krwi, od razu zaczęłam się żywić

zwierzęcą, a miałam szczęście, że Thomas był wegetarianinem.

Teraz lecimy samolotem. Nawet nie wiem gdzie, ponieważ Thomas robi mi niespodziankę.

Czasem żałuję, że mój dar to tarcza psychiczna niż widzenie przyszłości, ponieważ

wiedziałabym gdzie lecimy.

- O czym myślisz? – Zapytał Thomas.

- Myślę gdzie lecimy – powiedziałam, w połowie kłamiąc.

- Z pewnością się denerwujesz, a wiem, że nie lubisz niespodzianek. Ale ta z pewnością ci

się spodoba. – Powiedział z pewnością w głosie.

Lot minął szybko. Po odebraniu bagaży skierowaliśmy się do swoich aut.

Jechałam cały czas za Thomasem nie domyślając się gdzie jedziemy. W pewnym momencie

moją uwagę przykuła tabliczka z napisem: „Witajcie w Forks! Populacja 3236 osób.”.

Cóż szczerze mówiąc zdziwiłam się, że jesteśmy w Forks, ale również jestem z tego powodu

szczęśliwa. Gdy mijałam tabliczkę pomyślałam – „Cóż teraz już jest 3238 osób”.

Wyjechaliśmy z miasteczka i skierowaliśmy się na drogę prowadzącą do lasu. W pewnym

momencie zobaczyłam piękny, duży dom.

Zaparkowaliśmy i wysiedliśmy. Od razu podbiegłam do Thomasa i go uściskałam, oraz

pocałowałam w oba policzki.

- Dziękuję – wyszeptałam wiedząc, że mnie usłyszy.

Zaśmiał się serdecznie na moje słowa, jak i również zachowanie.

- Nie ma, za co – odpowiedział. – Gdybym wiedział, że tak się ucieszysz to byśmy się

wcześniej przeprowadzili.

Gdy się od niego odkleiłam weszłam do środka, a Thomas wziął nasze bagaże z obu

samochodów.

Wnętrze domu było cudowne, utrzymane w kolorach beżu, bieli i

koloru czekolady. Obejrzałam cały dom i nie mogłam przestać się nim zachwycać. Byłam w

salonie, gdy usłyszałam Thomasa mówiącego żebym przyszła na górę.

Po drodze minęłam kilka pokoi gościnnych i jego pokój, który zresztą wyróżniał się od

reszty. Pokój był niebiesko-brązowy, a inne pokoje biało-czarne.

Stanęłam obok Thomasa, przed drzwiami, których wcześniej nie mogłam otworzyć.

- Wejdź – powiedział, a ja otworzyłam drzwi. Oniemiałam pokój był fioletowo-biało-

czarny. – To twój pokój.

- Jest piękny! – Wykrzyknęłam i odwróciłam się w jego stronę. – Dziękuję. – Wyszeptałam,

wzięłam swoje torby i zatrzasnęłam mu drzwi przed nosem.

Usłyszałam jeszcze jego śmiech oraz jak szedł do swojego pokoju. Odwróciłam się i

przyjrzałam dokładniej pokojowi.

Na środku stało wielkie łóżko z baldachimem. Szkielet był biały, a prześcieradło i poduszki

w kolorze fioletowo-czarnym. Ściany były fioletowe, a podłoga została zrobiona z drewna i

pomalowana na kolor bieli. Na ziemi był również czarny dywan, który był duży i znajdował

się w centrum pokoju. W lewym rogu stało się białe biurko, na którym znajdował się laptop w

kolorze czerni i ramki ze zdjęciami moimi, i Thomasa. Przy biurku znajdował się fioletowy,

obrotowy fotel. W prawym rogu znajdowały się półki na książki i płyty, w kolorze bieli. Przy

półkach znajdowała się fioletowa sofa z czarnymi poduszkami. Przed sofą znajdował się

mały, biały stolik.

Na lewo od drzwi znajdowała się inna para. Podeszłam do nich. Za pierwszymi drzwiami od

ściany znajdowała się garderoba, jeszcze niezapełniona ubraniami. Zamknęłam je i

otworzyłam drugie.

Moim oczom ukazała się piękna biała łazienka. Weszłam do środka. W pomieszczeniu

znajdowały się ogromna wanna z funkcją masażu. Umywalka przy wielkim lustrze, które

pokrywało całą ścianę, pod umywalką znajdowały się białe szafki. Zauważyłam schowaną

kabinę prysznicową i ubikację. „Nie będzie mi potrzebna” pomyślałam, mając na myśli

ostatnią zauważoną rzecz. Wyszłam z pomieszczenia i udałam się w stronę salonu.

Ujrzałam w nim Thomasa siedzącego na kanapie. Gdy mnie usłyszał odwrócił wzrok w

moją stronę.

- I jak, podoba ci się? – Zapytał.

- Nawet nie wiesz jak bardzo – uśmiechnęłam się do niego. – Jeszcze raz dziękuję.

- Chyba będziesz musiała to powtórzyć, bo mam kolejną niespodziankę.

- Taak… - zapytałam niepewnie i z grymasem na twarzy.

- To nie jest nic złego – upewnił zauważając moją minę. – Zaczynamy naukę w tutejszym

liceum! – Zawołał z entuzjazmem i zadowoleniem wypisanym na twarzy.

- Naprawdę? – Zapytałam, a on przytaknął. Zaczęłam piszczeć i zaczęła go całować po

policzkach obejmując go przy tym. – Dziękuję… dziękuję… dziękuję… - mówiłam między

pocałunkami. Zawsze wiedział jak ważne było to dla mnie.

Uśmiechnął się widząc moją reakcję.

- Jutro zaczynamy naukę – powiedział, a ja jeszcze raz go cmoknęłam i pognałam na górę.

Rozpakowałam się, wykąpałam i przebrałam. Zajęło mi to razem jakieś góra trzy godziny.

Nie miałam nic lepszego do roboty, więc wyciągnęłam książkę „Romeo i Julia” i zaczęłam

czytać. Gdy skończyłam, zauważyłam, że już zmierzchało.

Odłożyłam książkę i poszłam do pokoju Thomasa. Zapukałam.

- Proszę – usłyszałam.

Weszłam do pokoju i zauważyłam go leżącego na łóżku, wpatrującego się w sufit. Gdy

weszłam zwrócił głowę w moją stronę i się podniósł.

- Chcesz iść ze mną na polowanie? – Zapytałam, choć i tak znałam odpowiedź.

- Jasne – powiedział i wstał.

Wyszliśmy z domu i pobiegliśmy w stronę lasu.

Rozdział 2

Z polowania wróciliśmy o piątej rano. Upolowałam pumę i trzy łosie, a Thomas pięć saren i

jednego łosia.

Właśnie znajdowałam się w swoim pokoju, siedząc przy laptopie. Wyłączyłam go i

sprawdziłam godzinę. Zegar wskazywał za piętnaście szóstą, więc poszłam do łazienki wziąć

kąpiel. Po skończeniu kąpieli wytarłam się ręcznikiem i ubrałam szlafrok. Wyszłam z łazienki

i od razu skierowałam się do garderoby. Ubrałam się w granatową bluzkę na ramiączkach,

czarne rurki, dziesięciocentymetrowe, szare szpilki i czarną skórzaną kurtkę. Spojrzałam na

wyświetlacz komórki, który wskazywał godzinę siódmą pięć. Wzięłam torbę z przyborami

szkolnymi i poszłam do salonu. Znalazłam tam siedzącego na sofie Thomasa, który oglądał

właśnie wiadomości w telewizji.

- Jedziemy? – Zapytałam, zbliżając się do niego.

- Jasne – rzucił od razu i wyłączył telewizor. Spojrzał na mnie i spytał. – Jak będziemy,

jeździć do szkoły?

- Lepiej będzie jak będziemy jeździć razem – powiedziałam, – więc jeździmy do szkoły

twoim samochodem.

Widać było, że się ucieszył. Thomas nie lubił, gdy jechał samochodem z kobietą, która go

prowadziła. Czuł się wtedy „mniej wartościowy”, jak to ujął. Wyszliśmy na zewnątrz, nie

kłopocząc się zamykaniem drzwi na klucz, gdyż wiedzieliśmy, że tylko my mieszkami w

lesie.

Gdy wyruszyliśmy samochodem prowadziliśmy rozmowę na temat szkoły. Opowiadałam

mu jak było kiedyś, gdy tam chodziłam. Ominęłam oczywiście część o NICH, ponieważ

bolało ich wspominanie, a zwłaszcza jednej osoby… Do szkoły dojechaliśmy w dziesięć

minut. Ludzie dopiero zaczynali się zbierać. Podjechaliśmy najpierw na parking przy

sekretariacie. Weszliśmy do środka i zauważyłam starszą kobietę za biurkiem. Podeszliśmy

do niej.

- Dzień dobry – przywitałam się grzecznie, do niejakiej pani Natsui. – Nazywam się Bella

Clark, a to jest mój brat Thomas Clark. – Postanowiliśmy podawać się za rodzeństwo, gdyż

tak było łatwiej. – Przyszliśmy po plany zajęć.

Kobieta uważnie mierzyła wzrokiem mnie i Thomasa.

- Oczywiście – powiedziała i zaczęła grzebać w stercie papierów. – Proszę o to wasze plany

lekcji i mapy szkoły, … - i pokazywała nam drogę na pierwszą lekcję.

Podziękowaliśmy i powiedzieliśmy ''Do widzenia'', gdy kierowaliśmy się w stronę drzwi.

Wyszliśmy na zewnątrz i mogliśmy usłyszeć znaczną część uczniów będącej na parkingu

szkolnym. Wsiedliśmy do auta i po chwili chłopak zapytał się mnie.

- Gotowa?

- Jasne – Odpowiedziałam bez wahania.

Thomas odpalił samochód i ruszyliśmy w stronę parkingu szkolnego. Gdy wjechaliśmy

czarnym M3 Thomasa na parking, wszyscy odwrócili się w naszą stronę. Chłopak zaparkował

samochód na wolnym miejscu i wysiedliśmy.

Wszyscy wlepiali nas wzrok. Dziewczyny rzucały pożądliwe spojrzenia w stronę Thomasa,

a chłopacy swoje w moją. Zadzwonił właśnie dzwonek, ale nikt się nie ruszył z miejsca, więc

rzuciłam do Thomasa.

- Powodzenia.

- Taa… - odpowiedział mało inteligentnie i wzruszył ramionami. – Powodzenia.

I oboje rozeszliśmy się do swoich klas. Thomas chodził do trzeciej, a ja do drugiej klasy.

Pierwszą miałam trygonometrie, znienawidzony przeze mnie przedmiot, gdy byłam

człowiekiem, ale i teraz tak było.

Weszłam do sali i skierowałam się w stronę biurka nauczyciela. Kazał mi usiąść w wolnej

ławce na samym końcu, więc się ucieszyłam, że nie będę musiała z nikim jej dzielić.

Następną lekcją był w-f, j. angielski, j. francuski. Po czwartej lekcji była przerwa na lunch.

Gdy weszłam do stołówki wszystkie rozmowy ucichły. Trzymałam głowę podniesioną do

góry i szłam żwawym krokiem. Złapałam tacę i wzięłam nawet, nie wiem, co i zapłaciłam.

Przeszukałam wzrokiem sale i zauważyłam, że Thomas siedzi samotnie przy stoliku. ICH

dawnym stoliku. Szłam w jego stronę i usiadłam naprzeciwko.

- I jak pierwszy dzień? – Zapytałam.

- Bywało lepiej – mruknął i na jego twarzy pojawił się grymas. – Jakaś laska siedziała ze

mną w ławce i wpychała swój biust w mój wzrok.

Zachichotałam i pokręciłam głową.

- Która to? – Zapytałam, ponieważ byłam ciekawa.

- Blondynka w pomarańczowej mini i jaskrawozielonym sweterku, czy czymś takim. Ale

nie można tego nawet nazwać sweterkiem. – Wysyczał.

Odwróciłam dyskretnie głowę i namierzyłam ową dziewczynę. Była to z pewnością tleniona

blondynka, co można było stwierdzić po jej stroju, zachowaniu i rozmowie, ale najbardziej po

tym, że każdemu chłopakowi wpychała biust pod nos, tak jak Thomasowi. „Jest taka jak Jess”

pomyślałam, ale szybko odepchnęłam od siebie tą myśl. Odwróciłam wzrok od blondynki i

skierowałam go na Thomasa.

- A jak tobie minął ten dzionek? – Zapytał słodkim głosem.

- Dobrze – odpowiedziałam tym samym głosem.

- Nie było jakichś przystawiających się chłopaków? – Zapytał niepewnie. Zachichotałam.

- Oczywiście, że nie – odpowiedziałam. – Lecz muszę ci powiedzieć. Że zakładali się, który

pierwszy zdobędzie numer mojej komórki.

Znów zachichotałam. Poczułam się jak jakaś głupia nastolatka, przez to ciągłe chichotanie.

Zadzwonił dzwonek ogłaszający koniec lunchu, więc poszliśmy do swoich klas, wcześniej

odstawiając tacki z nietkniętym jedzeniem.

Lekcje minęły dosyć szybko, więc od razu po dzwonku pojechaliśmy do domu.

Koniec, oznacza początek 1 - 5 by layla1996.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: