Wyspa namiętności.doc

ROZDZIAŁ 1

- Najbardziej Pożądany Mężczyzna to najszybciej i rozwijający się konkurs piękności w historii - oznajmił Windsor Montgomery takim tonem, jakby tylko on był odpowiedzialny za sukces show.

Bella Swan utkwiła wzrok w swoich czerwonych szpilkach, które idealnie pasowały do jej eleganckiej, jasnoczerwonej sukienki bez ramiączek projektu Betsey Johnson. Założyła nogę na nogę i poprawiła przewiewny materiał, naciągając go nieco na kolana.

- Robi wrażenie - skomentowała, wiedząc, że Windy, jak lubił o sobie mawiać Windsor, tylko czekał na jej pochwałę.

- W ciągu sześciu lat istnienia konkurs stał się tak popularny, że obecnie każdy z pięćdziesięciu uczestników ma rzesze własnych sponsorów. - Windy zawahał się i zerknął do dokumentów, żeby się upewnić.

Bella już wcześniej sprawdziła wszystkie dane, w przeciwnym razie nie byłoby jej tutaj. Nie byłoby jej tu także, gdyby nie sukces, jaki odniosła w ciągu ostatnich sześciu lat, pracując przy organizacji wyborów Miss Florydy Dobrze wiedziała, że to dlatego Edward Masen senior - nowy właściciel Najbardziej Pożądanego Mężczyzny - ściągnął ją tutaj.

- Panna Swan ma wszystkie potrzebne informacje. - Alice Ward, prawniczka Belli i jednocześnie jedna z najbliższych jej osób, wychyliła się do przodu i energicznie przesunęła umowę po blacie długiego stołu.

Alice celowała w Edwarda Masena juniora, ale stos zszytych kartek przechwycił Seth Benison - jego prawnik. Windy śledził wzrokiem, jak umowa prześlizguje się po gładkiej, starannie wypolerowanej powierzchni stołu, z jednego końca na drugi. Zadowolony z siebie i przekonany, że jego przemówienie zagwarantowało podpisanie kontraktu, zaczął się wiercić na krześle. Bella już wcześniej z nim współpracowała i bardzo go ceniła. Windy, choć wolał płeć piękną, z powodu swojego sposobu bycia był brany za geja. On sam nie potrafił jednak zrozumieć, dlaczego zawsze podrywa go więcej mężczyzn niż kobiet. Tak czy owak był naprawdę świetnym fachowcem i Masen miał nosa, że go zatrudnił. Bella doskonale wiedziała, że dogada się z Windym, nie była tylko pewna, jak ułoży się jej współpraca z młodym Masenem.

Trudno jej było usiedzieć w miejscu, ale upomniała się i zachowała spokój. Mowa ciała mogła być myląca. To jedna z wielu rzeczy, jakich nauczyła się w tej pracy. Gdyby teraz drgnęła, mogłoby to wyglądać tak, jakby się wierciła, co zdradzałoby niecierpliwość, a to nieuchronnie doprowadziłoby to tego, że Masen i jego prawnik poświęciliby więcej czasu na czytanie umowy. Zaakceptowała zmiany wprowadzone przez Alice i teraz już tylko czekała na podpisanie papierów. Niestety, Edward Masen senior był nieobecny. Lepiej żeby jego syn miał wszystkie pełnomocnictwa. Potrzebowali jej. Dobrze wiedzieli, że tylko ona mogła zapobiec nadciągającej katastrofie, która czekała konkurs, jeśli ona nie zajmie się jego organizacją. Bella także miała tego świadomość.

- Mam nadzieję, panno Swan, że wyraziliśmy się jasno: wynagrodzenie nie podlega negocjacjom - oświadczył Seth Benison z akcentem, który przypominał udawany brytyjski. Sztywny kołnierzyk białej koszuli wbijał mu się w szyję, a skóra przybrała zbyt czerwony kolor.

Bella uznała, że to dlatego, iż podskoczyło mu ciśnienie. Benison nie miał pojęcia, jak wielu prawników przed nim próbowało z nią swoich sztuczek. Ryzyko zawodowe. Zignorowała jego groźne spojrzenie i skupiła się na Edwardzie Masenie juniorze, o którego obecności dowiedziała się dopiero po przybyciu do rezydencji Masenów. Zawsze doskonale przygotowywała się do spotkań i wiedziała, czego może się spodziewać, ale tym razem widok młodego, około trzydziestoletniego mężczyzny ją zaskoczył.

Najwyraźniej Edward Masen senior, który niedawno przejął prawa do organizacji Najbardziej Pożądanego Mężczyzny i postanowił przeprowadzić go w innym miejscu, uznał, że nie musi być obecny przy zatrudnianiu nowej dyrektorki konkursu. „Dyrektorki, która uratuje mu tyłek", miała ochotę powiedzieć głośno Bella. Niewiele osób z jej branży zgodziłoby się pokierować

organizacją tak ważnego show po tym, jak poprzedni dyrektor odszedł z pracy, dlatego że nowy właściciel zmienił lokalizację konkursu. Ona podjęła wyzwanie.

- Jestem przekonana, że pan Masen ma świadomość tego, iż bez panny Swan ten konkurs będzie największą porażką, jakiej doświadczył w życiu - oznajmiła Alice. - Proszę się nie krępować i skontaktować ze swoim szefem - dodała. Długopis, który trzymała w dłoni, zastygł w bezruchu nad notatnikiem. - Jestem pewna, że zgodzi się ze mną i uzna, że pensja, którą zaproponowałam, jest bardzo rozsądna.

- Od panny Swan nie wymaga się niczego, czego nie wykonałby jakikolwiek inny dyrektor konkursu. Sugerowane przez panią wynagrodzenie jest wyjątkowo wysokie jak na tę branżę.

Alice parsknęła śmiechem.

- Żądacie, aby moja klientka wykonała w miesiąc roczną pracę - przypomniała. - Kierując się pańską logiką, Bella powinna dostać dwanaście razy więcej, niż proponujecie.

- Panna Swan nie będzie organizować konkursu od zera - zadrwił adwokat Masena.

- Pan Masen przejął konkurs, po czym natychmiast zmienił jego lokalizację. Nowe miejsce - kontynuowała Alice, zerkając do zabazgranego notatnika - nie jest przygotowane do tego typu imprezy. Zazwyczaj na miesiąc przed finałem odbywają się już tylko próby, a uczestnicy biorą udział w sesjach zdjęciowych.

Bella starała się nie garbić, siedząc na wygodnym krześle z wysokim oparciem, ale jednocześnie nie chciała wyglądać zbyt sztywno. Kiedy Alice i Benison spierali się o jej znaczenie i wartość, ona sama marzyła o tym, żeby być gdziekolwiek, byle nie tu.

Edward Masen junior zdawał się nie przejmować sytuacją. Wpatrywał się w okno, za którym roztaczał się widok na wypielęgnowany ogród. Bella zaczęła przyglądać się mężczyźnie. Był zabójczo przystojny i sprawiał wrażenie nieco zdystansowanego. Pewnie to nie on, ale jego ojciec wyłożył pieniądze na konkurs i tak naprawdę wcale nie obchodził go ani Najbardziej Pożądany Mężczyzna, ani to, że show odbędzie się na wyspie należącej do jego rodziny, położonej niedaleko Key West. Od początku spotkania młody Masen nie odezwał się nawet słowem, przez co stanowił jeszcze większą zagadkę. Cholernie seksowną zagadkę.

Tymczasem Alice i Benison dalej skakali sobie do oczu, targując się o szczegóły kontraktu, ale Bella była spokojna, wiedziała, że jej przyjaciółka nie ustąpi, chyba że będzie chodziło o więcej pieniędzy.

Alice miała rację. Masenowie nie znaleźliby lepszego dyrektora od Belli - kogoś, kto tak jak ona zebrałby to wszystko do kupy i zagwarantował, że widowisko odbędzie się bez zakłóceń. Nie były to przechwałki, swoją pozycję i reputację zdobyła dzięki ciężkiej pracy. Skromność była rzadką i niedocenianą cechą w tej branży. Agenci nieruchomości powtarzali jak mantrę: lokalizacja, lokalizacja, lokalizacja. W jej świecie chodziło o: wizerunek, wizerunek, wizerunek. Pozwoliła więc, aby Alice dalej podkreślała jej wartość, a sama nie odezwała się już słowem. W końcu przestaną się sprzeczać, ona podpisze kontrakt i wówczas jej dotychczasowe życie ulegnie całkowitej zmianie, a przejmie nad nim kontrolę Najbardziej Pożądany Mężczyzna.

Wiedziała wszystko na temat konkursu i jego historii. Sześć lat temu produkująca napoje energetyczne firma Mercury zmieniła formułę konkursu piękności dla mężczyzn, zachęcając poszczególne stany do zorganizowania swoich własnych show o nazwie Kawaler do Wzięcia. Dobrą partią nie był już wyłącznie celebryta czy gwiazda filmowa. Od tamtego momentu każdy facet, czy to pracujący w biurze, czy też nauczyciel w przedszkolu, a nawet listonosz, mógł stać się łakomym kąskiem. Bella doskonale pamiętała reklamy nadawane wówczas w najlepszym czasie antenowym. Odpowiedni rozgłos i promocja sprawiły, że Kawaler do Wzięcia stał się popularny w całym kraju. W ciągu roku konkurs odbywał się już prawie w każdym stanie i zyskał niemal taki sam prestiż jak wybory Miss America.

Firma Mercury miała świetny zespół do spraw marketingu i choć Bella nie była pewna, czy tak samo dobrze radził sobie ze sprzedażą napojów energetycznych, to bezbłędnie poradził sobie z przeniesieniem lokalnego konkursu o stopień wyżej. Zrodził się kolejny pomysł. Każdy stan wystawiał swojego Kawalera do Wzięcia do krajowego finału na Najbardziej Pożądanego Mężczyznę. Dwa lata od pojawienia się na antenie wybory te miały większą oglądalność niż Miss America. Bella nie miała nic przeciwko dołączeniu do zwycięskiego zespołu, tym bardziej że tym razem to o nią zabiegano.

Zanim przystąpiła do negocjacji, zebrała informacje na temat rodziny Masenów, ale uwagę skupiła przede wszystkim na Edwardzie seniorze. Teraz pluła sobie w brodę, że nie dowiedziała się czegoś o jego synu, na przykład, czy z kimś się spotykał, czy angażował się w związki, a może wolał przygodny seks. Rodzina Masenów doskonale strzegła swej prywatności, bo Bella nie zdołała znaleźć w internecie żadnych kompromitujących zdjęć. Gdyby jakieś były, z całą pewnością wiedziałaby już coś o Edwardzie, choćby to, czy przyłapano go w negliżu, czy miał jakieś dziwactwa, do jakich nocnych klubów najczęściej chodził. Wówczas pewnie poszłaby do tego klubu, niechcący wpadła na niego i postarała się zrobić wszystko, żeby spędził z nią noc. W ten sposób na czas toczących się obecnie negocjacji zapewniłaby sobie rozrywkę w postaci rzucanych w swoją stronę ukradkowych spojrzeń mężczyzny, którego uwiodła. Mogłaby także zastanawiać się nad kolejną randką. Szkoda tylko, że nic takiego się nie wydarzyło.

- Podpiszę kontrakt. - Edward odwrócił wzrok od okna. Okazało się, że uważał dużo bardziej, niż przypuszczała. Spojrzał wprost na nią swoimi zielonymi oczami, z których biła ogromna pewność siebie.

Wtedy Bella zdała sobie sprawę z tego, jak bardzo się pomyliła. Zawsze obiecywała sobie nie sądzić ludzi po pozorach, a zrobiła to teraz. W świecie konkursów piękności sposób ubierania się, jakość, a przede wszystkim metka projektanta mówiły w zasadzie wszystko o człowieku. W przypadku Edwarda nic nie wskazywało na to, żeby był związany z jakąkolwiek branżą, a już na pewno nie z konkursami. W dżinsach, w koszuli zapinanej na guziki, bez krawatu i marynarki, ale za to w mokasynach i bez skarpetek nie wyglądał na biznesmena.

- Doskonale - wyszeptał Windy, składając dłonie. Uśmiechnął się jeszcze szeroko do Belli i wymownie kiwnął głową.

- Edward - mruknął Benison, ledwie poruszając ustami - jeszcze nie skończyłem.

- Ale ja tak. Panna Swan jest jedyną osobą, która może zorganizować ten konkurs. Jej warunki nam odpowiadają. - Nie spuszczając oczu z Belli, wyrwał umowę z rąk prawnika, chwycił długopis, ale tuż przed złożeniem podpisu cofnął dłoń. - Złoży pani wypowiedzenie na ręce swojego obecnego pracodawcy i za dwa tygodnie będzie pani pracować wyłącznie dla nas -oświadczył tonem nie znoszącym sprzeciwu.

Bella nie była pewna, czy Edward zauważył, że już wcześniej go obserwowała, ale za to teraz nie ukrywała swojego zainteresowania. Ciemne włosy miękko okalały mu twarz, podkreślając mocne rysy i naturalną opaleniznę. Wyglądał na mężczyznę, który dużo czasu przebywał poza biurem, o ile w ogóle kiedykolwiek pracował. Do tego miał nieco rozpiętą koszulę, dzięki czemu dało się dostrzec jego seksowny owłosiony tors.

- Większość czasu spędzi pani na wyspie - kontynuował Edward. W jego głosie pobrzmiewał władczy ton. W mgnieniu oka przejął kontrolę nad spotkaniem, zachowując się tak, jakby od zawsze organizował tego typu przedsięwzięcia. - Oczywiście zapewnimy pani dogodne warunki mieszkaniowe. - W końcu odwrócił wzrok od Belli i przycisnął długopis do papieru. -Proszę skontaktować się z panem Benisonem i ustalić datę zakwaterowania.

Wreszcie Edward podpisał umowę, a na czoło opadł mu kosmyk włosów. Miał długi, wąski, prosty nos i delikatny zarost zaznaczający linię szczęki. Kiedy zacisnął usta, jego twarz nabrała powagi. Dopiero teraz Bella zobaczyła w nim mężczyznę zdolnego do prowadzenia interesów, z których słynęła rodzina Masenów. Benison fuknął, sapnął i jeszcze bardziej się zaczerwienił, widząc, jak jego klient podpisuje umowę. Nie próbował kwestionować jego decyzji, bo najwyraźniej Edward był człowiekiem, który nie tolerował żadnej formy nacisku.

- Bello - cicho zagadnęła Alice.

Bella zmrużyła oczy i oderwała wzrok od Edwarda. Wpadające przez okno promienie słoneczne odbijały się w naturalnych, złotobrązowych włosach Alice. Miała ładne niebieskie oczy, które jednak traciły na wyrazie przyćmione brązowym cieniem do powiek. Bella ubolewała nad makijażem przyjaciółki, ale nie chciała jej urazić sugestią, że mogłaby wyglądać dużo lepiej.

- Co sądzisz o zamieszkaniu na wyspie? - wyszeptała prawniczka. - W kontrakcie nie ma o tym mowy. Jeśli nie chcesz, nie musisz tego robić.

Bella lubiła swoje mieszkanie na Key West, które znajdowało się zaledwie kilka kilometrów od jej biura. Wiedziała, że przyjmując posadę u Masenów, będzie musiała złożyć wymówienie w obecnej pracy, ale nie wzięła pod uwagę przeprowadzki.

- Musi być pani w pełni dyspozycyjna - wtrącił Benison, uważnie przyglądając się Alice i jej klientce. -Jeśli to konieczne, sporządzimy odpowiedni aneks do umowy.

Edward bacznie obserwował Bellę. Nie odrywał od niej wzroku, ale ani razu nie przyłapała go na tym, żeby patrzył na nią tak, jak mężczyzna patrzy na kobietę. Zachowywał pełen profesjonalizm. Ona także doskonale wiedziała, jak to zrobić. Pracowała w branży, w której wszystko kręciło się wokół urody i seksapilu, w której manipulacja, kłamstwo i chciwość były na porządku dziennym. Na odległość wyczuwała ostrego gracza, dwulicową żmiję i kiepski interes. Wiedziała, co robić, kiedy sprawa była na ostrzu noża, i jakie podejmować decyzje, jeśli nie wszystko szło zgodnie z planem.

- W porządku - odparła, starając się zachować zimną krew. Benison miał rację. Musiała całkowicie poświęcić się tej pracy, jeśli wszystko miało być gotowe w tak krótkim czasie. - Chcę mieć to na piśmie.

Kiedy Edward składał podpis przypieczętowujący najbliższą przyszłość Belli, do sali konferencyjnej weszła około pięćdziesięcioletnia kobieta. Ubrana w szarą, wełnianą sukienkę o prostym kroju cicho zmierzała w stronę Edwarda i stanęła obok niego w chwili, w której podał Belli kontrakt do podpisania.

- Chciałaby pani zwiedzić wyspę? - zapytał.

- Świetny pomysł. - Bella zdała sobie sprawę z tego, że dopiero teraz ona i Edward zamienili ze sobą kilka słów. Co więcej, odkryła, jak bardzo hipnotyzuje ją jego władcze spojrzenie.

- W takim razie nie zwlekajmy. Poprzedni pracodawca musi zacząć się przyzwyczajać do dawania sobie rady bez pani - dodał. - Podaj kopie pannie Ward i panu Benisonowi - polecił kobiecie w szarej sukience, po czym wstał od stołu. - Pozwoli pani?

Podnosząc się z krzesła, Bella zdążyła jeszcze zerknąć na Alice.

- Dziękuję - wyszeptała.

- Zadzwoń - odparła przyjaciółka i zmierzyła Edwarda wzrokiem, kiedy zbliżył się do Belli. - Musimy się spotkać wieczorem, żebym mogła przejrzeć twoje wymówienie. Lepiej żebyś je złożyła, zanim prasa coś zwietrzy.

Alice miała rację. Teraz liczył się wyłącznie czas, nawet w przypadku rezygnacji z pracy. Poza tym przyjaciółka na pewno będzie chciała ją wypytać o chwile spędzone z Edwardem Masenem. Alice pracowała przynajmniej tak samo ciężko jak Bella, co nierzadko oznaczało nawet szesnaście godzin na dobę. Mało kto wiedział, ile wysiłku kosztowało zorganizowanie konkursu piękności. W przeciwieństwie jednak do Belli, prowadziła normalne życie towarzyskie, chodziła na randki, spotykała się z mężczyznami, czasem wiązała się z kimś na dłużej. Bella z kolei skupiała się na tym, w czym była dobra, czyli na pracy. Zdarzało jej się zaczynać zaraz po obudzeniu, a kończyć późno w nocy, tuż przed zaśnięciem. Nie miała czasu na randki i nie rozumiała, jak Alice udaje się to wszystko pogodzić.

W zupełnej ciszy podążyła za Edwardem. Opuścili salę konferencyjną i idąc korytarzem, skierowali się ku drzwiom wyjściowym. Kiedy przed spotkaniem weszła do rezydencji, jej uwagę przykuł wystrój wnętrza. Teraz nie mogła oderwać oczu od Edwarda. Wpatrywała się w jego muskularne ramiona, śledziła wzrokiem linię wyznaczającą szczupłą sylwetkę i to, jak dżinsy opinały jego kształtne pośladki.

- Wbrew powszechnej opinii nie każdy atrakcyjny, dbający o siebie mężczyzna to gej - wypalił niespodziewanie Edward.

- Słucham? - Zatrzymała się i spojrzała na niego pytająco.

Zachował kamienną twarz, ale obrzucił ją takim spojrzeniem, że nie była w stanie odwrócić wzroku. Bez wątpienia był to mężczyzna przyzwyczajony do kontrolowania swojego otoczenia.

- Co to miało znaczyć? - Bella nie widziała powodu, dla którego miałaby ukrywać konsternację. Jego nieoczekiwana uwaga nie miała żadnego sensu. Była zbyt obcesowa, nawet jeśli miał na myśli Windyego.

Edward otworzył drzwi bez słowa wyjaśnienia. Wyjątkowo usłużny kamerdyner, który przywitał Bellę i Alice zaraz po przyjeździe, teraz gdzieś zniknął bez śladu. Na zewnątrz świeciło wiosenne słońce. Mężczyzna ruszył naprzód i w tym momencie pod dom podjechała czarna elegancka limuzyna. Czy to możliwe, żeby wszyscy w rezydencji byli w stanie przewidzieć niemal każdy ruch swojego pracodawcy?

- Jest pani niezwykle piękną kobietą - oznajmił Edward, zniżając głos, choć bez wątpienia kierowca usłyszał jego słowa - córką byłej miss Florydy i siostrą wicemiss. Pani natomiast do dwunastego roku życia wygrała trzy konkursy piękności. Nie mogę się doczekać chwili, kiedy powie mi pani, skąd wziął się pomysł, by organizować konkursy, zamiast w nich uczestniczyć.

Edward zignorował kierowcę i ruchem ręki zaprosił Bellę do limuzyny. Właśnie jej powiedział, że jest piękna, ale nie odebrała tego jako komplement.

Niemniej zerknęła na niego zaintrygowana, lecz on odwrócił się, zanim zdążyła dostrzec wyraz jego twarzy. Zebrał sporo informacji na jej temat.

Zaczęła się wahać, czy powinna wsiadać do samochodu. Przyszło jej do głowy, żeby powiedzieć Edwardowi, iż wkrótce do niego dołączy, po czym znaleźć Alice i namówić ją do wspólnego zwiedzania posiadłości Masenów. Szybko jednak zrezygnowała z tego pomysłu. Problem w tym, że jej przyjaciółkę cechowała niezwykła spostrzegawczość. Zazwyczaj jej nieprawdopodobne zdolności czytania w ludziach jak w otwartej księdze były bardzo przydatne. Niestety, nie tym razem. Bella wolała uniknąć odpowiedzi na pytanie, dlaczego nagle poczuła się niepewnie sam na sam z fantastycznym mężczyzną.

Na szczęście jedyna osoba, która znała jej mroczny sekret z przeszłości, czuła się przez niego równie mocno zażenowana i zawstydzona. Nikt nie mógł odkryć prawdy, która obecnie sprawiała zdecydowanie mniej bólu niż kiedyś. Bella zbyt ciężko pracowała, żeby teraz rozpamiętywać przeszłość. Ktoś tak atrakcyjny jak Edward, przyzwyczajony do tego, że ludzie nieustannie skaczą wokół niego, mógłby próbować wyciągnąć z niej informacje, których nie da się znaleźć w internecie, ale nie było takiej możliwości. Postanowiła nigdy nikomu nie wyjawić swojej tajemnicy.

Wsiadła do samochodu. Poprawiła sukienkę i poczuła, jak chłodna, gładka skóra siedzenia muska jej nogi. Potrzebowała chwili, żeby się odprężyć i uspokoić, podczas gdy Edward usadowił się naprzeciwko.

- Uwielbiam swoją pracę - odparła i założyła nogę na nogę. Widziała, że Edward śledzi każdy ruch jej ciała. - Trochę jednak za późno na rozmowę kwalifikacyjną, nie sądzi pan, panie Masen?

Edward tylko się uśmiechnął, ale za to w taki sposób, że zrobiło się jej gorąco. Jego namiętne spojrzenie sprawiło, że musiała walczyć ze sobą, żeby nie zacisnąć ud.

- Ten biznes to pani działka, nie moja, ale chciałbym się dowiedzieć wszystkiego na ten temat, zanim uczestnicy konkursu pojawią się na wyspie. - W tym momencie jego twarz zmieniła wyraz, znów był stanowczy i dominujący, a w zielonych oczach pojawił się znajomy błysk. - Mam nadzieję, że jest pani dobrą nauczycielką.

Nagle zadzwoniła komórka Edwarda, którą trzymał w dłoni.

- Proszę wybaczyć - mruknął, po czym otworzył klapkę i spojrzał na wyświetlacz. Trudno było stwierdzić, czy rozzłościł go ten, kto dzwonił, czy też zdenerwował się, bo im przeszkodzono.

Aby dać mu nieco prywatności, Bella sięgnęła po swój telefon i przesuwając się na tył limuzyny, zaczęła sprawdzać wiadomości. Alice zdążyła się już nagrać na poczcie głosowej. Bella nie słyszała, jak dzwoni, bo wyciszyła dźwięk w telefonie, dochodząc do wniosku, że jeśli i ona zacznie odbierać połączenia, to nigdy nie uda im się zwiedzić wyspy. Odsłuchała wiadomość:

W załączniku mejla znajdziesz dane o Edwardzie Masenie juniorze. Nie spodziewałyśmy się go, więc domyślam się, że nie sprawdziłaś żadnych informacji na jego temat, ale założę się, że teraz pożerasz tego cukiereczka wzrokiem i nie możesz się doczekać, żeby czegoś się o nim dowiedzieć. Jak tylko będziesz mogła, to przejrzyj te artykuły. Znajdziesz tam trochę smaczków o Panu Przystojniaku.

Bella próbowała powstrzymać się od śmiechu. Zastanawiała się także, co Alice miała na myśli, mówiąc  o smaczkach. Musiały to być jakieś mało istotne informacje, w przeciwnym razie od razu powiedziałaby, o co chodzi. Mimo to nie mogła się doczekać, żeby sprawdzić mejla.

- Tato, porozmawiamy o tym później - obiecał Edward niewiarygodnie łagodnym i spokojnym tonem. Gdyby nie nazwał rozmówcy tatą, Bella przysięgłaby, że rozmawiał z jakimś dzieckiem. - Tak, właśnie jedziemy na wyspę. I nie rób tego. Spotkamy się później i o wszystkim ci opowiem. Tak, słowo. Do zobaczenia.

Ciekawe. Edward Masen junior nie był jednak takim twardzielem, na jakiego wyglądał. Potrafił być ciepły  i opiekuńczy. Bella odwróciła głowę w stronę okna, żeby przypadkiem nie pożreć go wzrokiem albo, gorzej, nie spróbować się dobrać Edwardowi do spodni. Chociaż ta ostatnia możliwość wydawała się jej całkiem interesująca.

Od lat nie płynęła promem. Rozkoszowała się widokiem fal uderzających o burtę, podobnie jak słuchaniem głosu Edwarda, który właśnie gawędził ze starszym mężczyzną - kapitanem statku. Nie upłynęło wiele czasu, kiedy na horyzoncie wyłoniła się wyspa należąca do Masenów.

Była dokładnie taka, jak to sobie wyobrażała - jej piękno zapierało dech w piersiach. Bella nie przygotowała się na długie spacery w szpilkach i chciała powiedzieć o tym Edwardowi, kiedy stali na nabrzeżu.

- Tędy - ponaglił ją i ruszył przed siebie, zanim zdążyła się odezwać.

Poszła za nim w kierunku samochodu. Wyjął z kieszeni klucze i otworzył drzwi.

- Proszę mi coś wyjaśnić - zaczął i jednocześnie podszedł do niej, by pomóc jej wsiąść. - Podwyżka, o którą pani zabiegała, nie będzie wiele warta, jeśli po zakończeniu wyborów nie przedłużymy umowy. Zmęczyło panią otoczenie pięknych kobiet i dlatego uznała pani wyspę pełną seksownych mężczyzn za bardziej pociągającą? Mówią, że mężczyzna, który robi sobie pedicure, elegancko się ubiera i każdego ranka poświęca więcej niż pięć minut na układanie włosów, musi być gejem. Wprawdzie taki opis pasuje do ponad połowy mężczyzn, biorących udział w tym konkursie, ale nadal pozostaje prawie połowa takich, których można uwieść, o ile ma się taką naturę. Czy zgodziła się pani pracować za mniejsze pieniądze, ponieważ zamierza pani sypiać z uczestnikami?

Bella popatrzyła na niego zaskoczona. Edward zapalił silnik i wrzucił bieg. Skupił się na jeździe i mimo że wciąż mu się przyglądała, nawet na nią nie spojrzał. Niemożliwe, żeby był aż takim łajdakiem. A nawet jeśli, to czemu czuła ucisk w żołądku, a między nogami pulsowanie za każdym razem, kiedy swoimi przenikliwymi zielonymi oczami penetrował jej duszę. Wzięła głęboki oddech. Najwyraźniej Edward miał w sobie  więcej z aroganta niż z opiekuńczego i uprzejmego faceta. Książę istniał tylko w bajkach i nie miał nic wspólnego z prawdziwym życiem.

Jechali prostą, brukowaną drogą, wzdłuż której ciągnął się szpaler wysokich palm. Po chwili wjechali w gęstwinę przypominającą dżunglę i w samochodzie zrobiło się ciemno.

- Uraziłem panią? - zapytał Edward, przerywając krępującą ciszę.

- A próbował pan mnie obrazić?

- Nie - odparł, spoglądając Belli prosto w oczy, po czym powiódł wzrokiem po jej ciele. Za każdym razem, kiedy tak na nią patrzył, czuła, jak przenika ją fala gorąca. - Ale próbuję zrozumieć pani pobudki.

Bella nie wiedziała, o co mu chodzi. Zazwyczaj całkiem nieźle radziła sobie z odczytywaniem intencji ludzi, ale z Edwardem było inaczej. Bez wątpienia był człowiekiem, który lubi dominować i wie, czego chce. Z kolei, kiedy rozmawiał z ojcem, słyszała w jego głosie miłość i życzliwość. Jakim cudem nie zauważyła, że jednocześnie jest takim skończonym draniem?

- Przyjęłam tę posadę, ponieważ uznałam, że to dobry krok w karierze. Nie poznałam jeszcze uczestników, więc nie skomentuję pańskiej uwagi, a o moją sytuację finansową proszę się nie martwić. - Szkoda, że nie sformułował pytania trochę inaczej, wówczas mogłaby mu powiedzieć, że nigdy nie chodzi do łóżka z ludźmi, z którymi pracuje, bez wyjątku.

Edward w milczeniu pokiwał głową. Spojrzała na niego i dostrzegła uśmieszek, który właśnie rysował mu się na twarzy. Łajdak! Zadawał te wszystkie niedorzeczne  pytania tylko po to, żeby sprawdzić jej reakcję i czegoś się o niej dowiedzieć. Prosta linia nosa, wyraźnie zarysowana szczęka, wydatne kości policzkowe, a do tego delikatny dwudniowy zarost tworzyły razem doskonałą mieszankę, czyniąc Edwarda naj seksowniejszym mężczyzną, jakiego Bella kiedykolwiek spotkała. I wbrew temu, co jej zarzucał, już wcześniej organizowała konkursy z udziałem mężczyzn. Żaden z nich nie dorastał jednak do pięt temu, który siedział tuż obok - nawet biorąc pod uwagę tę stronę jego osobowości, którą przed chwilą miała wątpliwą przyjemność poznać. Edward wymyślił sobie osobliwy scenariusz zapoznawczy, a ona, odpowiadając na jego pytania, rzeczywiście odkryła przed nim cząstkę siebie. Zastanawiała się tylko, czy spryciarz wziął pod uwagę to, że jego pytania mówiły wiele także o nim samym.

Miał bardzo złożoną osobowość, może nawet aż nazbyt. Więcej o nim powinny jednak powiedzieć materiały przesłane przez Alice.

- Jaka jest pana rola w konkursie? - zapytała w nadziei, że jeśli się dowie, jak częsty będzie ich kontakt na wyspie, wówczas będzie wiedziała, ile ma czasu, żeby go rozgryźć.

- Rola w konkursie? - Zaskoczony uniósł brwi i obrzucił ją szybkim spojrzeniem. - Myślę, że może mnie pani nazywać swoim szefem.

Nagle poczuła głęboki zawód. Jej szefem miał być ojciec Edwarda, a nie on. Najbardziej Pożądany Mężczyzna stał nad przepaścią, a jej zadaniem było uniknięcie katastrofy, zagwarantowanie, że zmiana właściciela nie wpłynie na przebieg konkursu, podobnie jak przeniesienie show na wyspę, a do tego nie mogła dać po  sobie poznać, jak wiele wysiłku będzie ją to koszt...