Budowa układu krążenia foliogram.doc

Budowa układu krążenia:

W skład układu krążenia wchodzą:

- serce,

- tętnice,

- żyły,

- mikrokrążenie.

Duży krwioobieg:

Krew wypływa z lewej komory, wpływa do aorty, następnie płynie tętnicami, tętniczkami i naczyniami włosowatymi. Kolejno przepływa przed narządy wewnętrzne, i wraca naczyniami włosowatymi, żyłkami, żyłami do żyły głównej i do prawego przedsionka serca.

Mały krwioobieg:

Krew wypływa z prawej komory, przepływa przez naczynia włosowate płuc i wraca utlenowana do lewego przedsionka.

Hemodynamika – zajmuje się czynnikami decydującymi o przepływie i ciśnieniu krwi przepływ krwi odbywa się zawsze od miejsca o wyższym ciśnieniu do wartości niższych (∆p). Całkowita energia  w danym punkcie jest równa sumie energii potencjalnej (ciśnienie) i kinetycznej energia kinetyczna stanowi energię nadającą określonej masie krwi (m) prędkość (v). Na energie potencjalną składa się ciśnienie hydrostatyczne (Ph), które jest wynikiem działania siły ciążenia na układ wypełniony płynem. Ciężar płynu stanowi źródło określonej siły, która jest proporcjonalna do wysokości słupa cieczy.
Ph=δ x h x g

U człowieka leżącego na plecach efekt hydrostatyczny nie ma znaczenia, ponieważ cały układ znajduje się na jednym poziomie.
W pozycji stojącej efekt hydrostatyczny powoduje przemieszczenie płynów do dolnych partii ciała i zmniejszenie ilości krwi powracającej do serca
BRAK mechanizmów kompensacyjnych – omdlenie.

Przepływ – (Q, litr/min)  jest określony objętością płynu przepływającego  w jednostce czasu Q jest równy iloczynowi pola przekroju naczynia i prędkości przepływu krwi w tym miejscu naczynia

Prawo ciągłości strumienia:

Strumień objętości Q krwi, czyli objętość krwi przepływająca przez przekrój poprzeczny naczynia w jednostce czasu, doprowadzający do rozgałęzienia naczynia jest równy sumie strumieni objętości krwi płynących w naczyniach po ich rozgałęzieniu.

Równanie ciągłości masy:

v1S1ρ1Δt = v2S2 ρ2Δt

ρ1 = ρ2

v1S1 = v2S2 = const

V – prędkość

S - przekrój

Duży przekrój rury – mała prędkość.

Mały przekrój rury – duża prędkosć

Krew stanowi zawiesinę erytrocytów (krwinki czerwone), leukocytów (krwinki białe) i trombocytów (płytki krwi) w plazmie i jest środowiskiem zapewniającym transport różnorodnych substancji w organiźmie. Krew rozprowadza przede wszystkim gazy oddechowe tlen i dwutlenek węgla.

Krew jest płynem plastyczno-lepkim.

Lepkość krwi zależy od:

•hematokrytu (stosunek objętości krwinek do objętości krwi)

•temperatury

•przekroju naczynia.

Temperatura a lepkość:

•Lepkość krwi podobnie jak innych płynów wykładniczo zależy od temperatury

•W temperaturze 0o C krew jest 2,5 razy bardziej lepka niż w temperaturze 37oC.

Fala tętna:

Rytmiczne skurcze serca wprowadzają do układu tętniczego zarówno dużego jak i płucnego, w odstępach około 0,8 s, takie same objętości krwi około 70 cm3 (pojemność wyrzutowa serca w spoczynku). Dzięki dużemu oporowi obwodowemu krew ta nie od razu zostaje włączona w obieg krążenia, lecz rozciąga podatne ściany tętnicy głównej, dzięki czemu tuż za sercem tworzy się wybrzuszenie, które rozchodzi się w kierunku obwodowym w postaci fali tętna