RUDOLF ARNHEIM
- niemiecki teoretyk sztuki
- najbardziej wyrazisty formatywista
- psycholog i filozof
1932 – ‘Film jako sztuka’
5 argumentów, że kino nie jest mechaniczną reprodukcją rzeczywistości
- rzutowanie brył na płaszczyźnie – film nie może być pełnym odbiciem rzeczywistości, ponieważ w
rzeczywistości rzeczy są trójwymiarowe a w filmie zredukowane do
płaszczyzny
- redukcja głębi – obraz filmowy w sensie mentalnym rozpościera się między dwoma a trzema
wymiarami
– przy braku pełnej wymiarowości ginie zjawisko pełnego realnego kształtu i wielkości
- kwestia oświetlenia i braku barw – sprowadzenie całej gamy barwnej do gry odcieni czerni i bieli
– niezwykła rola światła daje efekty, których nie ma w świecie rzeczywistym
- brak ciągłości czasowo-przestrzennej – film dowolnie operuje czasem i przestrzenią w przeciwieństwie do
rzeczywistości
- brak pozawizualnego świata zmysłów – wszystko jest dane poprzez pośrednictwo zmysłu wzroku
- Arnheim pisząc swoją książkę był świadom obecności dźwięku i eksperymentów związanych z kinem barwnym
- uważał, że możliwe jest powstanie filmu pełnego, ale będzie to porażka artystyczna
taki film nigdy nie będzie sztuką
- im wierniej film odzwierciedla rzeczywistość tym mniej jest sztuką
- każda sztuka musi być artefaktem
- film pełny jest spełnieniem codziennego dążenia do uzyskania pełnej iluzji
- człowiek ma pragnienie iluzji, kiedy pragnie władzy nad światem
speedmali