Katapulty i balisty
Machinę wyrzucającą strzały lub kamienne kule stromotorowo przez sztywne ramiona, których końce tkwiły w sprężystych powrozach splecionych z włosia końskiego wynaleziono na terenach obecnej Syrii około 500 roku p. n. e. Podobna w działaniu broń, lecz miotająca pociski torem płaskim, znana była Fenicjanom. Obie te konstrukcje rozwinęły się jednak dopiero po przejęciu ich przez Greków i obie zostały nazwane katapultami (katapeltai). Machinę miotającą kule stromotorowo nazwali później Grecy palintononem, a po przejęciu jej przez Rzymian otrzymała nazwę balista. Konstrukcja ta w IV wieku p. n. e. zanika, a miejsce jej zajmuje Grecki monankon, zwany przez Rzymian onagerem. Euthytonon, machina miotająca strzały i włócznie po torze płaskim, w Rzymie nazywana była catapultą lub skorpio a od IV wieku p. n. e. balistą. Prawidłowe funkcjonowanie i celność zależały od dokładnego zestrojenia ze sobą obydwu wiązek skręconych stron, zwanych po grecku tonos (stąd pochodzi określenie "ton" w muzyce). Sprawdzanie naprężenia odbywało się poprzez szarpanie każdej wiązki i porównywanie wydawanych dźwięków. Jeżeli nie brzmiały one jednakowo, napinano je.
ksiestwo.nyskie