Machiny barobalistyczne
Barobalistyczne machiny miotające dzieli się na machiny o przeciwwadze stałej, ruchomej, stałej i ruchomej oraz te, w których przeciwwaga zastąpiona została linami ciągniętymi przez ludzi. Machiny z przeciwwagami stosowane już w starożytności rozkwit przeżyły dopiero w średniowieczu. W Europie po raz pierwszy zastosowano je w roku 873, podczas zdobywania, a w roku 886 w trakcie obrony grodów na terenie Francji. W Polsce użyto je w czasie obrony Niemczy w 1017 roku. Wspominają o nich: Gal Anonim, pisząc o obronie Głogowa w 1109 roku, Sax, omawiając obronę Wołogoszczy w 1184 roku, i Jan Długosz, pisząc o oblężeniu Łucka w roku 1431. Słowianie dla machin tych przyjęli swoje nazwy: wózgrady, samostrzał, strzykusy, puszkicze i poroki. Uchwyt, w którym znajdował się pocisk to; ramię w kształcie łyżki, lub proca. Zastosowanie proc spowodowało, że urządzenia te nazywano ogólnie fustibalusami lub fundami (funda proca).
ksiestwo.nyskie