Koperski Romuald - Przez Syberię na gapę.pdf - Koperski Romuald - ssaaggaa

ROMUALD KOPERSKI

PRZEZ SYBERIĘ NA GAPĘ

Fotografie

Romuald Koperski

Komputerowe opracowanie okładki, skład i łamanie

BOP s.c, 80 - 363 Gdańsk, ul. Piastowska 70 e - mail: bop@bop.com.pl

Korekta

Lech Skarbek

ISBN 83 - 911893 - 2 - 5

Wydawca

Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Leśnictwa i Drzewnictwa 80 - 850

Gdańsk, ul. Rajska 6

Współwydawca

Stratus, 80 - 382 Gdańsk, ul. Beniowskiego 36/2 e - mail: stratus@itnet.pl

Druk

GRAFIX, 80 - 363 Gdańsk, ul. Piastowska 70

Dystrybucja

e - mail: stratus@itnet.pl

Wszystkim Sybirakom,

dzięki którym szczęśliwie powróciłem do domu

Bez wątpienia każda podróż oznacza pewną filozofie życia, jest jakby

soczewką, w której ogniskują się nasze marzenia, potrzeby, niepokoje.

Podróż wyostrza spojrzenie, zwiększa dystans do problemów. To potrzeba

konfrontacji z inną rzeczywistością, spotkania z innymi ludźmi. Wszystko jednak

rozpoczyna się od marzeń, a te są przywilejem samotników. Powszechnie wiadomo,

że wspólną cechą większości podróżników, alpinistów, grotołazów oraz innych osób

w zaawansowanym stadium idiotyzmu jest fakt nieposiadania dostatecznej ilości

pieniędzy, które umożliwiłyby im realizację planów.

Ostatecznie jednak nie ma to większego znaczenia, ponieważ osobowość tych

ludzi oraz prześladujący ich demon włóczęgi sprawia, że wbrew logice i zdrowemu

rozsądkowi i tak wyruszają w nieznane, nie dopuszczając przy tym myśli o

niepowodzeniu swojej wyprawy.

Instynkt wędrowania jest silniejszy od nich samych i choć skazują się na

ryzyko utraty życia, walkę z samotnością, nierzadko zimno i głód, to robią to

poniekąd na własne życzenie i chyba w tym tkwi ich ogromna siła.

Człowiek nie jest w stanie prawie nic zrobić, gdy się coś takiego przeżywa.

Zresztą nie jest to konieczne; rozwaga spowodowałaby tylko zamieszanie. Sprawy

toczą się same. Wszystko, co trzeba zrobić, ogranicza się do tego, by być gotowym do

wyruszenia, gdy niewidzialna dłoń trąci cię lekko w plecy. Jeśli się temu poddasz, nie

stawiasz pytań - jesteś bezpieczny - to nie mityczne bzdury.

Później dniami, tygodniami a nawet miesiącami człowiek się męczy, brnie

niestrudzenie do przodu. Potem dochodzi do celu, jest miasto albo wieś, znów są

ludzie, a z nimi wszystko, czego człowiek pragnął. Po chwili okazuje się to wszystko

śmieszne, okazuje się, że bez tego można żyć doskonale. A potem znów się idzie do

przodu...

Eskapady takie są w pewnym sensie również ratunkiem dla ludzi dostatecznie

już zniechęconych do życia, sięgających po alkohol, papierosy, tabletki, pieniądze

czy religie, pozwalają bowiem zagłuszyć dręczące ich poczucie beznadziejności

istnienia. Podróże są porównywalne do działania narkotyku, aczkolwiek pozbawione

jakichkolwiek niepożądanych skutków ubocznych. Chronią wiele osób przed

obłędem i zaoszczędzają tym samym światu wiele niepotrzebnych zmartwień.

Początek mojej pasji był wręcz schematyczny. Pobudzająca wyobraźnię mło-

dzieżowa literatura, w szczególności powieści Jacka Londona - wagabundy,

okropnego podobno pijaka. Opisy przyrody, awanturnicze charaktery bohaterów

sprawiły, że byłem jednym z nich... Oczami chłopięcej wyobraźni przemierzałem

tysiące kilometrów pustkowia, budowałem w głuszy szałasy, polowałem, walczyłem

o życie... Fantazja poniosła mnie do tego stopnia, że taskając na plecach uczniowski

tornister wyobrażałem sobie, że niosę traperski plecak... Nie zdawałem sobie wtedy

sprawy, że na osobowość moją padło nasionko, którego mechanizm wewnętrzny

sprawił, że dopiero wiele lat później zakiełkowało, wyrosło i wydało owoc... Owocem

tym stała się Syberia, którą przed kilku laty przemierzyłem całą od granicy fińskiej po

Cieśninę Beringa, gdzie do Alaski tylko krok. Dlaczego Syberia? Krainą tą

zainteresowałem się bez mała trzydzieści lat temu. Ziemia ta, nie ciesząca się dobrą

sławą, opluwana przez ludzi, przeklęta przez pokolenia zesłańców, bardzo mnie

intrygowała, pewnie dlatego, że była ogromna, a jej przyroda podobna była do miejsc

z młodzieńczej literatury. Wyimaginowanym obrazem starałem się zobaczyć jej

dzikość i nie kończące się przestrzenie. Syberia jednak przez długie lata była

zamknięta i niedostępna dla ludzi z zewnątrz, długo więc musiałem czekać na

spełnienie chłopięcych mrzonek, ponieważ dopiero siedem lat temu zobaczyłem ją

pierwszy raz na jawie.

Przemierzając ją marszrutą odpowiadającą długości geograficznej na trasie

samotnej ekspedycji samochodowej wiodącej z Zurychu do Nowego Jorku, ujrzałem

rzeczywistość syberyjską, mieniącą się przepiękną przyrodą, bezkresem przestrzeni

oraz niespotykaną szlachetnością zamieszkujących ją ludzi. Zauroczony światem z

młodzieńczych marzeń, odnalazłem na nowo swoje JA i od tej pory wiedziałem czym

zajmę się przez najbliższe lata. Poczułem się bowiem w pewnym sensie

odpowiedzialny za sprawy, które w dzisiejszych czasach prawie nikogo już nie

obchodzą. Opuszczając tę ziemię, wiedziałem, że do niej powrócę, aby uzupełnić

opowieść o tej krainie, a przede wszystkim o ludziach ją zamieszkujących, o ich

przemożnym pragnieniu przetrwania, poszukiwaniu szczęścia, miłości, znalezienia

sobie miejsca na ziemi.

Wiosną 1998 r. zaplanowałem ponownie Syberię. Tym razem postanowiłem

zobaczyć jej piękno marszrutą wiodącą po szerokości geograficznej. Nie będąc do

końca pewny swojej kondycji finansowej, wybrałem najtańszą możliwość: arterią

będzie Lena, a środkiem transportu gumowy ponton...

Przygotowania do wyprawy rozpocząłem od rzeczy najważniejszej, czyli środ-

ka transportu. W tym celu udałem się do grudziądzkiego Stomilu, a konkretnie do

pewnej spółki, która zajmowała się produkcją gumowego sprzętu pływającego.

Koperski Romuald - Przez Syberię na gapę.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: