Dz.U.UE.L.09.134.1
ROZPORZĄDZENIE RADY (WE) NR 428/2009
z dnia 5 maja 2009 r.
ustanawiające wspólnotowy system kontroli wywozu, transferu, pośrednictwa i tranzytu w odniesieniu do produktów podwójnego zastosowania
(wersja przekształcona)
(Dz.U.UE L z dnia 29 maja 2009 r.)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 133,
uwzględniając wniosek Komisji,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1334/2000 z dnia 22 czerwca 2000 r. ustanawiające wspólnotowy system kontroli eksportu produktów i technologii podwójnego zastosowania(1) zostało kilkakrotnie znacząco zmienione. Ponieważ mają być do niego wprowadzone kolejne zmiany, należy je przeredagować w celu zapewnienia jasności.
(2) Produkty podwójnego zastosowania (włącznie z oprogramowaniem i technologią) powinny podlegać skutecznej kontroli podczas wywozu ze Wspólnoty Europejskiej.
(3) Niezbędny jest efektywny, wspólny system kontroli wywozu produktów podwójnego zastosowania, aby zapewnić wypełnianie międzynarodowych ustaleń i zobowiązań państw członkowskich i Unii Europejskiej (UE), w szczególności odnośnie do nieproliferacji.
(4) Istnienie wspólnego systemu kontroli i zharmonizowanej polityki w zakresie egzekwowania i monitorowania we wszystkich państwach członkowskich jest warunkiem wstępnym dla ustanowienia swobodnego przepływu produktów podwójnego zastosowania wewnątrz Wspólnoty.
(5) Odpowiedzialność za podejmowanie decyzji w sprawach indywidualnych, globalnych lub krajowych generalnych zezwoleń na eksport, w sprawach zezwoleń na usługi pośrednictwa, w sprawach tranzytu niewspólnotowych produktów podwójnego zastosowania lub w sprawach zezwoleń na transfery produktów podwójnego zastosowania wymienionych w załączniku IV we Wspólnocie spoczywa na władzach krajowych. Przepisy krajowe i decyzje wpływające na wywóz produktów podwójnego zastosowania muszą być podejmowane w ramach wspólnej polityki handlowej, w szczególności w oparciu o rozporządzenie Rady (EWG) nr 2603/69 z dnia 20 grudnia 1969 r. ustanawiające wspólne reguły wywozu(2).
(6) Decyzje o aktualizacji wspólnego wykazu produktów podwójnego zastosowania podlegających kontroli wywozu muszą być zgodne ze zobowiązaniami i ustaleniami, jakie państwa członkowskie przyjęły jako członkowie odpowiednich międzynarodowych systemów nieproliferacyjnych i porozumień w sprawie kontroli wywozu, lub przez ratyfikowanie stosownych traktatów międzynarodowych.
(7) Podstawowymi elementami skutecznego systemu w zakresie kontroli wywozu są wspólne wykazy produktów podwójnego zastosowania, miejsc przeznaczenia i wytycznych.
(8) Przekazywanie oprogramowania i technologii za pomocą mediów elektronicznych, faksu lub telefonu, do miejsc przeznaczenia poza Wspólnotą, powinno być także kontrolowane.
(9) Szczególną uwagę należy zwrócić na kwestie powrotnego wywozu i końcowego zastosowania.
(10) Dnia 22 września 1998 r. przedstawiciele państw członkowskich i Komisja Europejska podpisali protokoły dodatkowe do odpowiednich porozumień w sprawach zabezpieczeń między państwami członkowskimi, Europejską Wspólnotą Energii Atomowej i Międzynarodową Agencją Energii Atomowej, które, oprócz innych środków, zobowiązują państwa członkowskie do dostarczania informacji na temat transferów określonego sprzętu i materiałów niejądrowych.
(11) Wspólnota przyjęła zespół zasad celnych, zawartych w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. ustanawiającym Wspólnotowy kodeks celny(1) (zwane dalej Wspólnotowym kodeksem celnym) oraz rozporządzeniu Komisji (EWG) nr 2454/93(2) wprowadzającym rozporządzenie (EWG) nr 2913/92, które ustanawiają, między innymi, przepisy dotyczące wywozu i powrotnego wywozu towarów. Niniejsze rozporządzenie nie ogranicza żadnych uprawnień przyznanych na mocy oraz zgodnie ze Wspólnotowym kodeksem celnym i jego przepisami wykonawczymi.
(12) Na podstawie i w ramach art. 30 Traktatu i do czasu osiągnięcia większego stopnia harmonizacji państwa członkowskie utrzymają prawo przeprowadzania kontroli transferów niektórych produktów podwójnego zastosowania we Wspólnocie w celu ochrony porządku i bezpieczeństwa publicznego. W przypadkach gdy takie kontrole wiążą się z efektywnością kontroli wywozu ze Wspólnoty, powinny one podlegać okresowemu przeglądowi przez Radę.
(13) W celu zapewnienia właściwego stosowania niniejszego rozporządzenia, każde z państw członkowskich powinno podjąć środki przyznające właściwym organom odpowiednie uprawnienia.
(14) Szefowie państw lub rządów UE przyjęli w czerwcu 2003 r. plan działania na rzecz nierozprzestrzeniania broni masowego rażenia (plan działania z Salonik). Uzupełnieniem tego planu działania jest strategia UE przeciw rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia przyjęta przez Radę Europejską w dniu 12 grudnia 2003 r. (Strategia UE BMR). Zgodnie z rozdziałem III tej strategii Unia Europejska musi wykorzystać wszystkie swoje instrumenty w celu zapobieżenia, odstraszania, powstrzymywania i, jeżeli to możliwe, wyeliminowania programów proliferacji, które budzą obawy na poziomie globalnym. Punkt 30.A.4 tego rozdziału odnosi się do zaostrzenia polityki i praktyk kontroli wywozu.
(15) Rezolucja Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1540 przyjęta w dniu 28 kwietnia 2004 r. stanowi, że wszystkie państwa podejmą i wyegzekwują skuteczne środki ustanawiające krajowe mechanizmy kontrolne zapobiegające rozprzestrzenianiu broni jądrowej, chemicznej lub biologicznej oraz środków ich przenoszenia, m.in. przez ustanowienie odpowiedniej kontroli nad materiałami powiązanymi, i w tym celu ustanowią m.in. mechanizmy kontroli tranzytu i pośrednictwa. Materiały powiązane to materiały, urządzenia i technologie, które są objęte odpowiednimi wielostronnymi traktatami i porozumieniami lub zostały umieszczone w krajowych wykazach kontrolnych i które mogą być wykorzystane do projektowania, rozwijania, produkcji lub stosowania broni jądrowej, chemicznej lub biologicznej oraz środków jej przenoszenia.
(16) Niniejsze rozporządzenie obejmuje produkty, które jedynie przechodzą przez terytorium Wspólnoty, tj. produkty, które nie podlegają żadnej procedurze celnej innej niż procedura tranzytu zewnętrznego lub które są jedynie umieszczane w strefie wolnocłowej lub magazynie wolnocłowym i jeżeli nie jest konieczne ich ewidencjonowanie w zatwierdzonym rejestrze towarów. Zatem organy państw członkowskich powinny mieć w indywidulanych przypadkach możliwość wydania zakazu tranzytu niewspólnotowych produktów podwójnego zastosowania, jeżeli organy te mają zasadne powody, by podejrzewać, na podstawie źródeł wywiadowczych lub innych, że produkty te są lub mogą być w całości lub części przeznaczone do rozprzestrzenianai broni masowego rażenia lub środków jej przenoszenia.
(17) Należy również wprowadzić kontrolę świadczenia usług pośrednictwa, w przypadku gdy pośrednik został poinformowany przez właściwe organy krajowe lub jest świadomy, że takie pośrednictwo może skutkować produkcją lub dostarczaniem broni masowego rażenia w państwie trzecim.
(18) Wskazane jest doprowadzenie do jednolitego i konsekwentnego stosowania kontroli w całej Unii Europejskiej, aby promować bezpieczeństwo UE i bezpieczeństwo międzynarodowe oraz aby wyrównać szanse eksporterów z państw UE. W związku z tym właściwe jest - zgodnie z zaleceniami planu działań z Salonik oraz zgodnie z postulatami strategii UE BMR w sprawie broni masowego rażenia - rozszerzenie zakresu konsultacji między państwami członkowskimi przed udzieleniem zezwolenia na wywóz. Wśród zalet tego rozwiązania byłoby na przykład zagwarantowanie, że istotnym interesom państwa członkowskiego w zakresie bezpieczeństwa nie zagrażałby wywóz z innego państwa. Większa zbieżność warunków wdrożenia krajowych kontroli produktów podwójnego zastosowania niewymienionych w rozporządzeniu i harmonizacja warunków wykorzystywania różnych rodzajów zezwoleń, które mogą być udzielane zgodnie z rozporządzeniem, skutkowałyby bardziej jednolitym i konsekwentnym stosowaniem kontroli. Bardziej precyzyjne zdefiniowanie niematerialnych transferów technologii, obejmujące również udostępnianie kontrolowanych technologii osobom znajdującym się poza UE, wspomogłoby działania na rzecz promowania bezpieczeństwa; podobny skutek miałoby dalsze ujednolicanie sposobów wymiany wrażliwych informacji między państwami członkowskimi, które należą do międzynarodowych systemów kontroli wywozu, w szczególności przez stworzenie możliwości ustanowienia bezpiecznego elektronicznego systemu wzajemnego przekazywania informacji przez państwa członkowskie.
(19) Każde państwo członkowskie powinno określić skuteczne, proporcjonalne i odstraszające kary, jakie będą nakładane w przypadkach naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
ROZDZIAŁ I
PRZEDMIOT I DEFINICJE
Artykuł 1
Niniejsze rozporządzenie ustanawia wspólnotowy system kontroli wywozu, transferu, pośrednictwa i tranzytu produktów podwójnego zastosowania.
Artykuł 2
Do celów niniejszego rozporządzenia:
1) "produkty podwójnego zastosowania" oznaczają produkty, włącznie z oprogramowaniem i technologią, które mogą być stosowane zarówno w celach cywilnych, jak i wojskowych, oraz obejmują wszystkie towary, które mogą być użyte zarówno w zastosowaniach niewybuchowych, jak i w jakikolwiek sposób do wspomagania wytwarzania broni jądrowej lub innych urządzeń do wybuchu jądrowego;
2) "wywóz" oznacza:
(i) procedurę wywozu w rozumieniu art. 161 rozporządzenia (EWG) nr 2913/92 (Wspólnotowego kodeksu celnego);
(ii) powrotny wywóz w rozumieniu art. 182 tego kodeksu, nie obejmując jednak produktów w tranzycie; oraz
(iii) przekazywanie oprogramowania lub technologii za pośrednictwem mediów elektronicznych, w tym za pośrednictwem faksu, telefonu, poczty elektronicznej lub wszelkich innych środków elektronicznych do miejsc przeznaczenia poza Wspólnotą Europejską; obejmuje to udostępnianie w formie elektronicznej wspomnianego oprogramowania i technologii osobom prawnym i fizycznym oraz spółkom cywilnym poza terytorium Wspólnoty. Wywóz obejmuje ustne przekazywanie technologii, w przypadku gdy technologia jest opisywana przez telefon;
3) "eksporter" oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną lub spółkę cywilną:
(i) w imieniu której składana jest deklaracja eksportowa, to znaczy osobę, która, w czasie gdy deklaracja jest przyjmowana, pozostaje w stosunku umownym z odbiorcą w państwie trzecim i jest uprawniona do decydowania o wysłaniu produktu poza obszar celny Wspólnoty. Jeżeli nie została zawarta żadna umowa eksportowa lub strona umowy nie działa we własnym imieniu, "eksporter" oznacza osobę posiadającą uprawnienie do decydowania o wysłaniu produktu poza obszar celny Wspólnoty;
(ii) która podejmuje decyzję o przekazaniu lub udostępnieniu oprogramowania lub technologii za pośrednictwem faksu, telefonu lub poczty elektronicznej lub za pośrednictwem jakichkolwiek innych środków elektronicznych do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza Wspólnotą;
W przypadku gdy przywilej prawa dysponowania produktem podwójnego zastosowania należy do osoby posiadającej siedzibę poza Wspólnotą, na podstawie umowy, na której opiera się wywóz, za eksportera uważa się umawiającą się stronę mającą siedzibę we Wspólnocie;
4) "deklaracja eksportowa" oznacza dokument, za pomocą którego osoba wskazuje, w określonej formie i w określony sposób wolę poddania produktów podwójnego zastosowania procedurze wywozu;
5) "usługi pośrednictwa" oznaczają:
– negocjowanie lub zawieranie transakcji zakupu, sprzedaży lub dostawy produktów podwójnego zastosowania z państwa trzeciego do jakiegokolwiek innego państwa trzeciego; lub
– sprzedaż lub zakup produktów podwójnego zastosowania znajdujących się w państwach trzecich w celu dokonania ich transferu do innego państwa trzeciego;
Dla celów niniejszego rozporządzenia samo świadczenie usług pomocniczych jest wyłączone z niniejszej definicji. Usługami pomocniczymi są: transport, usługi finansowe, ubezpieczenie lub reasekuracja, lub ogólna reklama lub promocja;
6) "pośrednik" oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną bądź spółkę cywilną mającą miejsce pobytu lub siedzibę w państwie członkowskim Wspólnoty świadczącą usługi określone w pkt 5 z terytorium Wspólnoty na terytorium państwa trzeciego;
7) "tranzyt" oznacza transport niewspólnotowych produktów podwójnego zastosowania wprowadzanych na terytorium celne Wspólnoty i przechodzących przez to terytorium do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza Wspólnotą;
8) "indywidualne zezwolenie na wywóz" oznacza zezwolenie udzielone jednemu konkretnemu eksporterowi w odniesieniu do jednego użytkownika końcowego lub odbiorcy w państwie trzecim, obejmujące jeden lub więcej produktów podwójnego zastosowania;
9) "generalne wspólnotowe zezwolenie na wywóz" oznacza zezwolenie na wywóz w odniesieniu do wywozu do niektórych krajów przeznaczenia, dostępne dla wszystkich eksporterów przestrzegających warunków jego stosowania, wymienionych w załączniku II;
10) "globalne zezwolenie na wywóz" oznacza zezwolenie udzielone jednemu określonemu eksporterowi w odniesieniu do typu lub kategorii produktu podwójnego zastosowania, które może być ważne na wywóz do jednego lub więcej określonych użytkowników końcowych i/lub w jednym lub więcej określonych państwach trzecich;
11) "krajowe generalne zezwolenie na wywóz" oznacza zezwolenie na wywóz udzielone zgodnie z art. 9 ust. 2 i określone w przepisach krajowych zgodnie z art. 9 i załącznikiem IIIc;
12) "terytorium celne Unii Europejskiej" oznacza terytorium w rozumieniu art. 3 Wspólnotowego Kodeksu Celnego;
13) "niewspólnotowe produkty podwójnego zastosowania" oznaczają produkty mające status towarów niewspólnotowych w rozumieniu art. 4 ust. 8 Wspólnotowego kodeksu celnego;
ROZDZIAŁ II
ZAKRES
Artykuł 3
1. Wywóz produktów podwójnego zastosowania wymienionych w załączniku I wymaga zezwolenia.
2. Zgodnie z art. 4 lub art. 8 wymóg uzyskania zezwolenia może także odnosić się do wywozu do wszystkich lub niektórych miejsc przeznaczenia niektórych produktów podwójnego zastosowania niewymienionych w załączniku I.
Artykuł 4
1. W przypadku wywozu produktów podwójnego zastosowania niewymienionych w załączniku I wymagane jest zezwolenie, jeżeli eksporter został poinformowany przez właściwe organy państwa członkowskiego, w którym ma on siedzibę, że wskazane produkty są lub mogą być przeznaczone, w całości lub w części, do stosowania do celów związanych z rozwojem, wytwarzaniem, obsługą, eksploatacją, konserwacją, przechowywaniem, wykrywaniem, identyfikacją lub rozprzestrzenianiem broni chemicznej, biologicznej lub jądrowej lub innych urządzeń do wybuchu jądrowego lub z rozwojem, wytwarzaniem, konserwacją lub przechowywaniem pocisków zdolnych do przenoszenia takich broni.
2. Zezwolenie jest również wymagane w przypadku wywozu produktów podwójnego zastosowania niewymienionych w załączniku I, jeżeli kraj nabywający lub kraj przeznaczenia podlega embargu na broń ustanowionemu przez wspólne stanowisko lub wspólne działanie, przyjęte przez Radę lub decyzję Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE), lub embargu na broń nałożonemu przez wiążącą rezolucję Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych i jeżeli eksporter został poinformowany przez organy określone w ust. 1, że wspomniane produkty są lub mogą być przeznaczone, w całości lub w części, do końcowego zastosowania wojskowego. Do celów niniejszego ustępu "końcowe zastosowanie wojskowe" oznacza:
a) włączenie do produktów wojskowych wymienionych w wykazie uzbrojenia państw członkowskich;
b) użycie sprzętu produkcyjnego, badawczego lub analitycznego i ich podzespołów do rozwoju, wytwarzania lub konserwacji produktów wojskowych wymienionych we wspomnianym wyżej wykazie;
c) użycie niedokończonego produktu w zakładzie przemysłowym do wytwarzania produktów wojskowych wymienionych we wspomnianym wyżej wykazie.
3. Zezwolenie jest także wymagane w przypadku wywozu produktów podwójnego zastosowania niewymienionych w załączniku I, jeżeli eksporter został poinformowany przez organy określone w ust. 1, że wspomniane produkty są lub mogą być przeznaczone, w całości lub w części, do wykorzystania jako części lub podzespoły w produktach wojskowych wymienionych w krajowym wykazie uzbrojenia, które zostały wywiezione z terytorium państwa członkowskiego bez zezwolenia lub z naruszeniem zezwolenia przewidzianego przez ustawodawstwo krajowe tego państwa członkowskiego.
4. Jeżeli eksporter jest świadomy tego, że produkty podwójnego zastosowania niewymienione w załączniku I, które proponuje na wywóz, są przeznaczone w całości lub w części do jakichkolwiek zastosowań określonych w ust. 1, 2 i 3, musi on powiadomić organy określone w ust. 1, które podejmą decyzję, czy wskazane jest wymaganie zezwolenia dla danego wywozu.
5. Państwa członkowskie mogą przyjąć lub utrzymać krajowe ustawodawstwo nakładające wymóg uzyskania zezwolenia na wywóz produktów podwójnego zastosowania niewymienionych w załączniku I, jeżeli eksporter ma podstawy do podejrzeń, że te produkty są lub mogą być przeznaczone, w całości lub w części, do jakichkolwiek zastosowań określonych w ust. 1.
6. Państwo członkowskie, które stosując ust. 1-5, nakłada wymóg uzyskania zezwolenia na wywóz produktów podwójnego zastosowania niewymienionych w załączniku I, informuje o tym w stosownych przypadkach pozostałe państwa członkowskie i Komisję. Pozostałe państwa członkowskie należycie uwzględniają wszystkie tego rodzaju informacje i informują swoje administracje celne i inne właściwe organy krajowe.
7. Przepisy art. 13 ust. 1 i 2 oraz ust. 5-7 mają zastosowanie do przypadków dotyczących produktów podwójnego zastosowania niewymienionych w załączniku I.
8. Niniejsze rozporządzenie pozostaje bez uszczerbku dla prawa państw członkowskich do podejmowania krajowych środków na mocy art. 11 rozporządzenia (EWG) nr 2603/69.
Artykuł 5
1. Na świadczenie usług pośrednictwa w odniesieniu do produktów podwójnego zastosowania wyszczególnionych w załączniku I wymagane jest zezwolenie, w przypadku gdy pośrednik został poinformowany przez właściwe organy państwa członkowskiego, w którym ma miejsce pobytu lub siedzibę, że odnośne produkty są lub mogą być, w całości lub w części, przeznaczone do zastosowań, o których mowa w art. 4 ust. 1. Jeżeli pośrednik jest świadomy tego, że produkty podwójnego zastosowania wyszczególnione w załączniku I, w odniesieniu do których proponuje usługi pośrednictwa, są lub mogą być, w całości lub w części, przeznaczone do zastosowań, o których mowa w art. 4 ust. 1, musi powiadomić właściwe organy; organy te podejmą decyzję, czy celowe jest wymaganie zezwolenia na takie usługi pośrednictwa.
2. Państwo członkowskie może rozszerzyć stosowanie ust. 1 na produkty podwójnego zastosowania niewymienione w załączniku I przeznaczone do zastosowań, o których mowa w art. 4 ust. 1 i na produkty podwójnego zastosowania przeznaczone do końcowych zastosowań wojskowych, o których mowa w art. 4 ust. 2.
3. Państwo członkowskie może przyjąć lub utrzymywać przepisy krajowe nakładające na pośrednictwo w odniesieniu do produktów podwójnego zastosowania wymóg uzyskania zezwolenia, jeżeli pośrednik ma powody, aby podejrzewać, że produkty te są lub mogą być przeznaczone do któregokolwiek z zastosowań, o których mowa w art. 4 ust. 1.
4. Przepisy art. 8 ust. 2, 3 i 4 mają zastosowanie do środków krajowych, o których mowa w ust. 2 i 3 niniejszego artykułu.
Artykuł 6
1. Właściwe organy państwa, w którym ma miejsce tranzyt, mogą zakazać tranzytu niewspólnotowych produktów podwójnego zastosowania wyszczególnionych w załączniku I, jeżeli produkty te są lub mogą być, w całości lub w części, przeznaczone do zastosowań, o których mowa w art. 4 ust. 1. Podejmując decyzję o takim zakazie, państwa członkowskie biorą pod uwagę swoje obowiązki i zobowiązania, które przyjęły na siebie jako strony traktatów międzynarodowych lub jako członkowie międzynarodowych systemów nieproliferacji.
2. Przed podjęciem decyzji o ewentualnym zakazie tranzytu państwa członkowskie mogą postanowić, że ich właściwe organy mogą w indywidualnych przypadkach nałożyć wymóg uzyskania zezwolenia w odniesieniu do konkretnego tranzytu produktów podwójnego zastosowania wyszczególnionych w załączniku I, jeżeli produkty te są lub mogą być, w całości lub w części, przeznaczone do zastosowań, o których mowa w art. 4 ust. 1.
3. Państwo członkowskie może rozszerzyć stosowanie ust. 1 na produkty podwójnego zastosowania niewymienione w załączniku I przeznaczone do zastosowań, o których mowa w art. 4 ust. 1. oraz na produkty podwójnego zastosowania przeznaczone do końcowych zastosowań wojskowych, o których mowa w art. 4 ust. 2.
Artykuł 7
Niniejsze rozporządzenie nie stosuje się do przypadków świadczenia usług lub przekazywania technologii, jeżeli to świadczenie lub przekazywanie odbywa się poprzez transgraniczny przepływ osób.
Artykuł 8
1. Państwo członkowskie może, ze względów bezpieczeństwa publicznego lub ze względu na prawa człowieka, zabronić wywozu produktów podwójnego zastosowania niewymienionych w załączniku I lub wymagać zezwolenia na ich wywóz.
2. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wszystkich środkach podjętych na podstawie ust. 1 niezwłocznie po ich podjęciu i podają dokładne powody podjęcia środków.
3. Państwa członkowskie powiadamiają również niezwłocznie Komisję o wszelkich modyfikacjach środków podjętych na podstawie ust. 1.
4. Komisja publikuje środki, o których została powiadomiona na podstawie ust. 2 i 3, w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.
ROZDZIAŁ III
ZEZWOLENIE NA WYWÓZ I ZEZWOLENIE NA USŁUGI POŚREDNICTWA
Artykuł 9
1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia wspólnotowe generalne zezwolenie w odniesieniu do niektórych rodzajów wywozu, określone w załączniku II.
2. W odniesieniu do wszystkich innych rodzajów wywozu, dla których na mocy niniejszego rozporządzenia wymagane jest zezwolenie, zezwolenie takie udzielane jest przez właściwe organy państwa członkowskiego, w którym eksporter ma swoją siedzibę. Z zastrzeżeniem ograniczeń określonych w ust. 4 zezwolenia te mogą być indywidualne, globalne lub generalne.
Wszystkie zezwolenia są ważne na całym terenie Wspólnoty.
Eksporterzy dostarczają właściwym organom wszystkich odnośnych informacji wymaganych przy składaniu wniosków o wydanie indywidualnych i globalnych zezwoleń na wywóz, aby właściwe organy krajowe miały pełne informacje, w szczególności dotyczące użytkownika końcowego, kraju przeznaczenia i końcowych zastosowań wywożonego produktu. Zezwolenie może podlegać, w stosownych przypadkach, obowiązkowi dostarczenia oświadczenia końcowego użytkownika.
3. Państwa członkowskie rozpatrują wnioski o indywidualne lub globalne zezwolenia na wywóz w terminie określonym zgodnie z przepisami lub praktykami krajowymi.
4. Krajowe generalne zezwolenia na wywóz:
a) nie obejmują swoim zakresem produktów wymienionych w części 2 załącznika II;
b) są określane zgodnie z przepisami lub praktykami krajowymi. Mogą być stosowane przez wszystkich eksporterów mających miejsce pobytu lub siedzibę w państwie członkowskim wydającym te zezwolenia, jeżeli spełniają wymogi określone w niniejszym rozporządzeniu i w uzupełniających przepisach krajowych. Są wydawane zgodnie ze wskazaniami określonymi w załączniku IIIc. Są wydawane zgodnie z przepisami lub praktykami krajowymi.
Państwa członkowskie niezwłocznie powiadamiają Komisję o wszelkich wydanych lub zmienionych krajowych generalnych zezwoleniach na wywóz. Komisja podaje te zmiany do wiadomości publicznej w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej serii C;
c) nie mogą być wykorzystywane, jeżeli eksporter został poinformowany przez właściwe dla niego organy, że przedmiotowe produkty są lub mogą być przeznaczane w całości lub części do któregokolwiek z zastosowań określonych w art. 4 ust. 1 i 3, lub w art. 4 ust. 2 w kraju objętym embargiem na broń ustanowionym na mocy wspólnego stanowiska przyjętego przez Radę lub na mocy decyzji OBWE lub embargiem na broń nałożonym wiążącą rezolucją Rady Bezpieczeństwa ONZ lub jeżeli eksporter jest świadomy, że produkty te są przeznaczone do wyżej wspomnianych zastosowań.
5. Państwa członkowskie utrzymują lub wprowadzają w swoim odnośnym krajowym ustawodawstwie możliwość udzielania zezwolenia globalnego na wywóz.
6. Państwa członkowskie dostarczają Komisji wykaz organów właściwych do:
a) udzielania zezwoleń na wywóz produktów podwójnego zastosowania;
b) wydawania zakazu tranzytu niewspólnotowych produktów podwójnego zastosowania na mocy niniejszego rozporządzenia.
Komisja publikuje wykaz tych organów w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.
Artykuł 10
1. Zezwolenia na usługi pośrednictwa w ramach niniejszego rozporządzenia są wydawane przez właściwe or...
SOL1983